- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Creating a sense of securityThe RTN
Creating a sense of security
The RTNs reported expending great effort in caring for and
treating children. This could be manifested in terms of which information
and preparation they gave the child or in their teamwork
with those involved (i.e. the child, family members, colleagues and
anaesthesiologists), as well as in focusing on all aspects of the
treatment and technical concerns. Maintaining this balance was
perceived as a challenge, but the RTNs were convinced that their
efforts created a sense of security for the child and family.
The child's and the parents' participation in decisions regarding
the care emerged as an important concern for the RTNs, and during
care, the focus needed to be on child's and parents' wishes and
emotional well-being. The RTNs experienced every child as an individual,
and they tried to adapt their care to each child and to the
specific situation.
“One must try to capture the child's interest so that they do not feel
afraid of me or find it unpleasant to come. … try to be partly on their
level, speak so that they can understand what it is about. The parents
are involved and I communicate with them so that they feel secure. If
the parents feel a sense of security so does the child.” (10)
The RTNs reported that in order to know how to care for the
children, the RTNs needed to show an interest in each child,
listening so as to understand him or her.
“I once had a girl who screamed every time. Initially, I loosened the
mask a bit, but she continued to scream. When I told her, ‘Now I will
put the mask on again so we can treat you,’ she replied, ‘Yes.’ And so I
diddand she screamed… She received a long treatment, and she was
always happy when she came to us. Afterwards, I talked to her about
her screaming: I asked her if it helped, and she said yes. ‘Were you
angry at me when I put the mask on?’ I said. ‘Angry? No!’ “(9)
The RTNs perceived that the information and preparation they
offered had to be individualised and given to each child in a way
that matched his or her level of development. When individualising
care for the child, RTNs indicated, teamwork with child, parents,
and anaesthetic team (if involved) as important, and when all the
actors had the same objective, treatment was easier to carry out.
But maintaining balance amongst all parties equally and fulfilling
their own tasks was a challenge for the RTNs; the reason they gave
was that the procedure was different every time depending on the
child's and parents' emotions and behaviour. A child's first
The RTNs reported expending great effort in caring for and
treating children. This could be manifested in terms of which information
and preparation they gave the child or in their teamwork
with those involved (i.e. the child, family members, colleagues and
anaesthesiologists), as well as in focusing on all aspects of the
treatment and technical concerns. Maintaining this balance was
perceived as a challenge, but the RTNs were convinced that their
efforts created a sense of security for the child and family.
The child's and the parents' participation in decisions regarding
the care emerged as an important concern for the RTNs, and during
care, the focus needed to be on child's and parents' wishes and
emotional well-being. The RTNs experienced every child as an individual,
and they tried to adapt their care to each child and to the
specific situation.
“One must try to capture the child's interest so that they do not feel
afraid of me or find it unpleasant to come. … try to be partly on their
level, speak so that they can understand what it is about. The parents
are involved and I communicate with them so that they feel secure. If
the parents feel a sense of security so does the child.” (10)
The RTNs reported that in order to know how to care for the
children, the RTNs needed to show an interest in each child,
listening so as to understand him or her.
“I once had a girl who screamed every time. Initially, I loosened the
mask a bit, but she continued to scream. When I told her, ‘Now I will
put the mask on again so we can treat you,’ she replied, ‘Yes.’ And so I
diddand she screamed… She received a long treatment, and she was
always happy when she came to us. Afterwards, I talked to her about
her screaming: I asked her if it helped, and she said yes. ‘Were you
angry at me when I put the mask on?’ I said. ‘Angry? No!’ “(9)
The RTNs perceived that the information and preparation they
offered had to be individualised and given to each child in a way
that matched his or her level of development. When individualising
care for the child, RTNs indicated, teamwork with child, parents,
and anaesthetic team (if involved) as important, and when all the
actors had the same objective, treatment was easier to carry out.
But maintaining balance amongst all parties equally and fulfilling
their own tasks was a challenge for the RTNs; the reason they gave
was that the procedure was different every time depending on the
child's and parents' emotions and behaviour. A child's first
0/5000
สร้างความรู้สึกปลอดภัยRTNs รายงาน expending ความพยายามที่ดีในการดูแล และรักษาเด็ก นี้สามารถเป็นที่ประจักษ์ในรูปแบบของข้อมูลที่และเตรียมจะให้ลูกหรือ ในการทำงานเป็นทีมกับผู้ที่เกี่ยวข้อง (เช่นในเด็ก ครอบครัว เพื่อนร่วมงาน และanaesthesiologists), เป็นอย่างดีในทุกด้านของการมุ่งเน้นการรักษาและข้อสงสัยด้านเทคนิค รักษาดุลนี้ถูกถือว่าเป็นความท้าทาย แต่ RTNs มีความเชื่อมั่นที่พวกเขาความพยายามสร้างความรู้สึกของความปลอดภัยสำหรับเด็กและครอบครัวของเด็กและผู้ปกครองมีส่วนร่วมในการตัดสินใจเกี่ยวกับดูแลชุมนุมเป็นปัญหาสำคัญ RTNs และในระหว่างการดูแล ความจำเป็นต้องอยู่บนความปรารถนาของเด็กและพ่อแม่ และอารมณ์ RTNs มีประสบการณ์ที่เด็กทุกคนเป็นบุคคลและพวกเขาพยายามที่จะปรับผู้ดูแลเด็กแต่ละคน และเพื่อการสถานการณ์เฉพาะ"หนึ่งต้องพยายามจับเด็กสนใจเพื่อให้พวกเขาไม่รู้สึกกลัวฉัน หรือค้นหามาไม่ ...ได้ในบางส่วนของพวกเขาระดับ พูดเพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าใจมันคืออะไรเกี่ยวกับ ผู้ปกครองมีส่วนร่วมและสื่อสารกับพวกเขาเพื่อให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย หากผู้ปกครองกำหนดรู้สึกความรู้สึกของความปลอดภัยไม่เด็ก" (10)RTNs ที่รายงานว่า เพื่อให้ทราบวิธีการดูแลเด็ก RTNs ที่จำเป็นในการแสดงความสนใจในเด็กแต่ละคนการฟังเพื่อเข้าใจเขาหรือเธอ"เมื่อผมผู้หญิงกรีดร้องทุกครั้ง เริ่มแรก ฉันหลวมตัวหน้ากากบิต แต่เธอยังคงร้อง เมื่อฉันบอกเธอ, ' ตอนนี้ฉันจะใส่หน้ากากอีกครั้งเพื่อให้เราสามารถรักษาคุณ เธอตอบกลับ 'ใช่' และฉันdiddand เธอกรีดร้อง... เธอได้รับการรักษาที่ยาวนาน และเธอเสมอมีความสุขเมื่อเธอมาให้เรา หลังจากนั้น ฉันคุยกับเธอเธอกรีดร้อง: ถามเธอถ้า จะช่วยเหลือ และเธอบอกว่า ใช่ ' คุณโกรธที่ฉันเมื่อฉันใส่หน้ากากหรือไม่ ' ฉันเคยพูด "โกรธ ไม่!' " (9)RTNs มองเห็นที่ข้อมูลและเตรียมพร้อมพวกเขานำเสนอมี individualised และให้เด็กแต่ละคนในลักษณะที่ตรงกับระดับการพัฒนาของเขา หรือเธอ เมื่อ individualisingดูแลเด็ก บุ RTNs ทำงานเป็นทีมกับเด็ก ผู้ปกครองและยาสลบทีม (ถ้าเกี่ยวข้อง) เป็นสำคัญ และเมื่อทั้งหมดนักแสดงมีวัตถุประสงค์เดียว รักษาง่ายต่อการดำเนินการแต่การรักษาดุลแห่งทุกฝ่ายเท่า ๆ กัน และการตอบสนองงานของตนเองเป็นสิ่งท้าทายสำหรับ RTNs เหตุผลที่เขาให้ได้ว่า กระบวนการแตกต่างกันทุกครั้งขึ้นอยู่กับการเด็กและพ่อแม่อารมณ์และพฤติกรรม แรกของเด็ก
การแปล กรุณารอสักครู่..
การสร้างความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยCreating a sense of security
RTNs รายงาน expending The RTNs reported expending great effort in caring for and
ความพยายามที่ดีในการดูแลและรักษาเด็ก ซึ่งอาจเป็นที่ประจักษ์ในแง่ของข้อมูลและการเตรียมพวกเขาให้เด็กหรือในการทำงานเป็นทีมของพวกเขากับผู้ที่เกี่ยวข้อง(เช่นเด็กที่สมาชิกในครอบครัวเพื่อนร่วมงานและวิสัญญีแพทย์) เช่นเดียวกับในการมุ่งเน้นในทุกด้านของการรักษาและความกังวลทางเทคนิค การดูแลรักษาความสมดุลนี้ถูกมองว่าเป็นความท้าทาย แต่ RTNs ถูกเชื่อว่าพวกเขามีความพยายามสร้างความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยสำหรับเด็กและครอบครัว. เด็กและการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลกลายเป็นความกังวลที่สำคัญสำหรับ RTNs และ ในระหว่างการดูแลที่จำเป็นในการมุ่งเน้นที่จะเป็นในเด็กและความปรารถนาของพ่อแม่และอารมณ์เป็นอยู่ที่ดี RTNs ประสบการณ์เด็กทุกคนเป็นรายบุคคล, และพวกเขาพยายามที่จะปรับตัวเข้ากับการดูแลพวกเขาให้กับเด็กแต่ละคนและกับสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง. "หนึ่งต้องพยายามที่จะจับความสนใจของเด็กเพื่อให้พวกเขาไม่รู้สึกกลัวฉันหรือพบว่ามันไม่พึงประสงค์ที่จะมา ... พยายามที่จะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาในระดับที่พูดเพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ผู้ปกครองมีส่วนร่วมและผมสื่อสารกับพวกเขาเพื่อให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย treating children. This could be manifested in terms of which information
and preparation they gave the child or in their teamwork
with those involved (i.e. the child, family members, colleagues and
anaesthesiologists), as well as in focusing on all aspects of the
treatment and technical concerns. Maintaining this balance was
perceived as a challenge, but the RTNs were convinced that their
efforts created a sense of security for the child and family.
The child's and the parents' participation in decisions regarding
the care emerged as an important concern for the RTNs, and during
care, the focus needed to be on child's and parents' wishes and
emotional well-being. The RTNs experienced every child as an individual,
and they tried to adapt their care to each child and to the
specific situation.
“One must try to capture the child's interest so that they do not feel
afraid of me or find it unpleasant to come. … try to be partly on their
level, speak so that they can understand what it is about. The parents
are involved and I communicate with them so that they feel secure. If
the parents feel a sense of security so does the child.” (10)
The RTNs reported that in order to know how to care for the
children, the RTNs needed to show an interest in each child,
listening so as to understand him or her.
“I once had a girl who screamed every time. Initially, I loosened the
mask a bit, but she continued to scream. When I told her, ‘Now I will
put the mask on again so we can treat you,’ she replied, ‘Yes.’ And so I
diddand she screamed… She received a long treatment, and she was
always happy when she came to us. Afterwards, I talked to her about
her screaming: I asked her if it helped, and she said yes. ‘Were you
angry at me when I put the mask on?’ I said. ‘Angry? No!’ “(9)
The RTNs perceived that the information and preparation they
offered had to be individualised and given to each child in a way
that matched his or her level of development. When individualising
care for the child, RTNs indicated, teamwork with child, parents,
and anaesthetic team (if involved) as important, and when all the
actors had the same objective, treatment was easier to carry out.
But maintaining balance amongst all parties equally and fulfilling
their own tasks was a challenge for the RTNs; the reason they gave
was that the procedure was different every time depending on the
child's and parents' emotions and behaviour. A child's first
RTNs รายงาน expending The RTNs reported expending great effort in caring for and
ความพยายามที่ดีในการดูแลและรักษาเด็ก ซึ่งอาจเป็นที่ประจักษ์ในแง่ของข้อมูลและการเตรียมพวกเขาให้เด็กหรือในการทำงานเป็นทีมของพวกเขากับผู้ที่เกี่ยวข้อง(เช่นเด็กที่สมาชิกในครอบครัวเพื่อนร่วมงานและวิสัญญีแพทย์) เช่นเดียวกับในการมุ่งเน้นในทุกด้านของการรักษาและความกังวลทางเทคนิค การดูแลรักษาความสมดุลนี้ถูกมองว่าเป็นความท้าทาย แต่ RTNs ถูกเชื่อว่าพวกเขามีความพยายามสร้างความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยสำหรับเด็กและครอบครัว. เด็กและการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลกลายเป็นความกังวลที่สำคัญสำหรับ RTNs และ ในระหว่างการดูแลที่จำเป็นในการมุ่งเน้นที่จะเป็นในเด็กและความปรารถนาของพ่อแม่และอารมณ์เป็นอยู่ที่ดี RTNs ประสบการณ์เด็กทุกคนเป็นรายบุคคล, และพวกเขาพยายามที่จะปรับตัวเข้ากับการดูแลพวกเขาให้กับเด็กแต่ละคนและกับสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง. "หนึ่งต้องพยายามที่จะจับความสนใจของเด็กเพื่อให้พวกเขาไม่รู้สึกกลัวฉันหรือพบว่ามันไม่พึงประสงค์ที่จะมา ... พยายามที่จะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาในระดับที่พูดเพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ผู้ปกครองมีส่วนร่วมและผมสื่อสารกับพวกเขาเพื่อให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย treating children. This could be manifested in terms of which information
and preparation they gave the child or in their teamwork
with those involved (i.e. the child, family members, colleagues and
anaesthesiologists), as well as in focusing on all aspects of the
treatment and technical concerns. Maintaining this balance was
perceived as a challenge, but the RTNs were convinced that their
efforts created a sense of security for the child and family.
The child's and the parents' participation in decisions regarding
the care emerged as an important concern for the RTNs, and during
care, the focus needed to be on child's and parents' wishes and
emotional well-being. The RTNs experienced every child as an individual,
and they tried to adapt their care to each child and to the
specific situation.
“One must try to capture the child's interest so that they do not feel
afraid of me or find it unpleasant to come. … try to be partly on their
level, speak so that they can understand what it is about. The parents
are involved and I communicate with them so that they feel secure. If
the parents feel a sense of security so does the child.” (10)
The RTNs reported that in order to know how to care for the
children, the RTNs needed to show an interest in each child,
listening so as to understand him or her.
“I once had a girl who screamed every time. Initially, I loosened the
mask a bit, but she continued to scream. When I told her, ‘Now I will
put the mask on again so we can treat you,’ she replied, ‘Yes.’ And so I
diddand she screamed… She received a long treatment, and she was
always happy when she came to us. Afterwards, I talked to her about
her screaming: I asked her if it helped, and she said yes. ‘Were you
angry at me when I put the mask on?’ I said. ‘Angry? No!’ “(9)
The RTNs perceived that the information and preparation they
offered had to be individualised and given to each child in a way
that matched his or her level of development. When individualising
care for the child, RTNs indicated, teamwork with child, parents,
and anaesthetic team (if involved) as important, and when all the
actors had the same objective, treatment was easier to carry out.
But maintaining balance amongst all parties equally and fulfilling
their own tasks was a challenge for the RTNs; the reason they gave
was that the procedure was different every time depending on the
child's and parents' emotions and behaviour. A child's first
การแปล กรุณารอสักครู่..
การสร้างความรู้สึกของความปลอดภัย
rtns รายงานใช้ความพยายามที่ดีในการดูแลและรักษาเด็ก
. นี้อาจจะปรากฏในแง่ของ ซึ่งข้อมูล
และการเตรียมพวกเขาให้เด็กหรือผู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของพวกเขา
( เช่นเด็ก , สมาชิกในครอบครัว , เพื่อนร่วมงานและ
anaesthesiologists ) เช่นเดียวกับในเน้นทุกด้านของความกังวล
รักษาและเทคนิคการรักษาสมดุลนี้
ดูเหมือนท้าทาย แต่ rtns ถูกทำให้เชื่อว่า ความพยายามของพวกเขา
สร้างความรู้สึกของความปลอดภัยสำหรับเด็กและครอบครัว
เด็กและผู้ปกครองมีส่วนร่วมในการตัดสินใจเกี่ยวกับ
ดูแลเกิดเป็นกังวลสำคัญสำหรับ rtns และในระหว่าง
ดูแลโฟกัสต้องในเด็ก และพ่อแม่ของความปรารถนาและ
อารมณ์ดีการ rtns ประสบการณ์เด็กทุกคนเป็นบุคคล
และพวกเขาพยายามที่จะปรับการดูแลของเด็กแต่ละคนและ
" สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง ต้องพยายามจับลูกสนใจเพื่อให้พวกเขาไม่ได้รู้สึก
กลัวฉันหรือหาที่ไม่พึงประสงค์มา . . . . . . . พยายามเป็นส่วนหนึ่งในระดับ
พูดเพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่มันเป็นเกี่ยวกับ พ่อแม่
เกี่ยวข้องและฉันสื่อสารกับพวกเขาเพื่อให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย ถ้า
ผู้ปกครองรู้สึกปลอดภัยแล้วลูก " ( 10 )
rtns รายงานว่าเพื่อที่จะทราบวิธีการดูแล
เด็ก rtns ต้องการที่จะแสดงความสนใจในเด็กแต่ละ
ฟังเพื่อเข้าใจเขาหรือเธอ .
" ผมเคยมีผู้หญิงที่ร้องทุกครั้ง ตอนแรก ผมคลาย
หน้ากากนิดหน่อยแต่เธอยังคงกรีดร้อง เมื่อฉันบอกกับเธอว่า ' ผมจะ
ใส่หน้ากากอีกครั้งเพื่อให้เราสามารถรักษาคุณด้วย ' เธอตอบ ' ใช่ . ' และดังนั้นฉัน
diddand เธอกรีดร้อง . . . . . . . เธอได้รับการรักษานาน และนาง
มีความสุขเสมอ เมื่อเธอมาหาเรา หลังจากนั้น ผมได้คุยกับเธอเกี่ยวกับ
เธอร้องฉันถามเธอว่ามันช่วย เธอตอบว่าใช่ ' คุณ
โกรธที่ฉันเมื่อฉันใส่ผ้าปิดปาก ? ' ผมพูด ' โกรธ ? ไม่ !" ( 9 )
rtns รับรู้ว่าข้อมูลและการเตรียมพวกเขา
เสนอต้อง individualised ให้เด็กในแต่ละวิธี
ที่ตรงกับระดับของเขาหรือเธอของการพัฒนา เมื่อ individualising
ดูแลเด็ก rtns ระบุ การทำงานกับเด็ก ผู้ปกครอง และคณะ ( ถ้าเกี่ยวข้องกับ
ยาชา ) เป็นสำคัญ และเมื่อนักแสดงทุกคน
มีวัตถุประสงค์เดียวกันการรักษาได้ง่ายขึ้นเพื่อดำเนินการ .
แต่รักษาสมดุลกับทุกฝ่ายอย่างเท่าเทียมกัน และเติมเต็ม
งานของตัวเองคือความท้าทายสำหรับ rtns ; เหตุผลที่พวกเขาให้
ที่ขั้นตอนที่แตกต่างกันทุกครั้งที่ขึ้นอยู่กับ
เด็ก และพ่อแม่ อารมณ์และพฤติกรรม ของเด็กก่อน
rtns รายงานใช้ความพยายามที่ดีในการดูแลและรักษาเด็ก
. นี้อาจจะปรากฏในแง่ของ ซึ่งข้อมูล
และการเตรียมพวกเขาให้เด็กหรือผู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของพวกเขา
( เช่นเด็ก , สมาชิกในครอบครัว , เพื่อนร่วมงานและ
anaesthesiologists ) เช่นเดียวกับในเน้นทุกด้านของความกังวล
รักษาและเทคนิคการรักษาสมดุลนี้
ดูเหมือนท้าทาย แต่ rtns ถูกทำให้เชื่อว่า ความพยายามของพวกเขา
สร้างความรู้สึกของความปลอดภัยสำหรับเด็กและครอบครัว
เด็กและผู้ปกครองมีส่วนร่วมในการตัดสินใจเกี่ยวกับ
ดูแลเกิดเป็นกังวลสำคัญสำหรับ rtns และในระหว่าง
ดูแลโฟกัสต้องในเด็ก และพ่อแม่ของความปรารถนาและ
อารมณ์ดีการ rtns ประสบการณ์เด็กทุกคนเป็นบุคคล
และพวกเขาพยายามที่จะปรับการดูแลของเด็กแต่ละคนและ
" สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง ต้องพยายามจับลูกสนใจเพื่อให้พวกเขาไม่ได้รู้สึก
กลัวฉันหรือหาที่ไม่พึงประสงค์มา . . . . . . . พยายามเป็นส่วนหนึ่งในระดับ
พูดเพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่มันเป็นเกี่ยวกับ พ่อแม่
เกี่ยวข้องและฉันสื่อสารกับพวกเขาเพื่อให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย ถ้า
ผู้ปกครองรู้สึกปลอดภัยแล้วลูก " ( 10 )
rtns รายงานว่าเพื่อที่จะทราบวิธีการดูแล
เด็ก rtns ต้องการที่จะแสดงความสนใจในเด็กแต่ละ
ฟังเพื่อเข้าใจเขาหรือเธอ .
" ผมเคยมีผู้หญิงที่ร้องทุกครั้ง ตอนแรก ผมคลาย
หน้ากากนิดหน่อยแต่เธอยังคงกรีดร้อง เมื่อฉันบอกกับเธอว่า ' ผมจะ
ใส่หน้ากากอีกครั้งเพื่อให้เราสามารถรักษาคุณด้วย ' เธอตอบ ' ใช่ . ' และดังนั้นฉัน
diddand เธอกรีดร้อง . . . . . . . เธอได้รับการรักษานาน และนาง
มีความสุขเสมอ เมื่อเธอมาหาเรา หลังจากนั้น ผมได้คุยกับเธอเกี่ยวกับ
เธอร้องฉันถามเธอว่ามันช่วย เธอตอบว่าใช่ ' คุณ
โกรธที่ฉันเมื่อฉันใส่ผ้าปิดปาก ? ' ผมพูด ' โกรธ ? ไม่ !" ( 9 )
rtns รับรู้ว่าข้อมูลและการเตรียมพวกเขา
เสนอต้อง individualised ให้เด็กในแต่ละวิธี
ที่ตรงกับระดับของเขาหรือเธอของการพัฒนา เมื่อ individualising
ดูแลเด็ก rtns ระบุ การทำงานกับเด็ก ผู้ปกครอง และคณะ ( ถ้าเกี่ยวข้องกับ
ยาชา ) เป็นสำคัญ และเมื่อนักแสดงทุกคน
มีวัตถุประสงค์เดียวกันการรักษาได้ง่ายขึ้นเพื่อดำเนินการ .
แต่รักษาสมดุลกับทุกฝ่ายอย่างเท่าเทียมกัน และเติมเต็ม
งานของตัวเองคือความท้าทายสำหรับ rtns ; เหตุผลที่พวกเขาให้
ที่ขั้นตอนที่แตกต่างกันทุกครั้งที่ขึ้นอยู่กับ
เด็ก และพ่อแม่ อารมณ์และพฤติกรรม ของเด็กก่อน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- สเต็คเบาๆตอนเย็น
- ท้องฟ้า
- เพราะว่าทำจากของสดใหม่และยังมีวาซาบิที่ช
- 의외로 꼼꼼한성격
- Anne nefes alma problemi var
- Paste
- Umhyggju
- As we
- Any obesity treatment must modify the co
- เตา
- robustness
- In the present study, three probes i.e.
- ฉันว่านอนด้วยกันมันเร็วเกินไป
- Hey guys
- Gain
- Study Together (Yaoi manga) การ์ตูนวาย 1
- Borrow money from the bank.
- Pointing
- รายได้ของคุณเท่าไหร่
- เมืองไทยมีชายหาด แต่ฉันไม่ใส่ชุดว่ายน้ำโ
- Finally, the occurrence of several hundr
- oh that's no good, whys that ?
- สเต็คเบาๆตอนเย็น
- ผมพูดภาษาจีนไม่เป็น
