The primary difference between a ru

The primary difference between a ruminant and nonruminant is that ruminants have a four-compartment stomach. The four parts are the rumen, reticulum, omasum, and abomasum. In the first two chambers, the rumen and the reticulum, the food is mixed with saliva and separates into layers of solid and liquid material.[7] Solids clump together to form the cud or bolus.

The cud is then regurgitated and chewed to completely mix it with saliva and to break down the particle size. Fiber, especially cellulose and hemicellulose, is primarily broken down in these chambers by microbes (mostly bacteria, as well as some protozoa, fungi and yeast) into the three volatile fatty acids (VFAs): acetic acid, propionic acid, and butyric acid. Protein and nonstructural carbohydrate (pectin, sugars, and starches) are also fermented.

Though the rumen and reticulum have different names, they represent the same functional space as digesta can move back and forth between them. Together, these chambers are called the reticulorumen. The degraded digesta, which is now in the lower liquid part of the reticulorumen, then passes into the next chamber, the omasum, where water and many of the inorganic mineral elements are absorbed into the blood stream.

After this, the digesta is moved to the true stomach, the abomasum. The abomasum is the direct equivalent of the monogastric stomach, and digesta is digested here in much the same way. Digesta is finally moved into the small intestine, where the digestion and absorption of nutrients occurs. Microbes produced in the reticulorumen are also digested in the small intestine. Fermentation continues in the large intestine in the same way as in the reticulorumen.

Only small amounts of glucose are absorbed from dietary carbohydrates. Most dietary carbohydrates are fermented into VFAs in the rumen. The glucose needed as energy for the brain and for lactose and milk fat in milk production, as well as other uses, comes from nonsugar sources, such as the VFA propionate, glycerol, lactate, and protein. The VFA propionate is used for around 70% of the glucose and glycogen produced and protein for another 20% (50% under starvation conditions).[8][9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างหลักระหว่างสัตว์เคี้ยวเอื้องและ nonruminant คือ ว่า สัตว์เคี้ยวเอื้องมี 4 ช่องท้อง ส่วนสี่มีรูเมน ลัม omasum และอะโบมาซัม ในสองครั้งแรกห้อง ในรูเมน และลัม อาหารผสมกับน้ำลาย และแยกออกเป็นชั้นของวัสดุแข็ง และของเหลว [7] แข็งก้อน ๆ ฟอร์ม cud หรือ bolusCud แล้วคือ regurgitated และเคี้ยวอย่างสมบูรณ์ผสมกับน้ำลาย และ การแบ่งขนาดอนุภาค ไฟเบอร์ เซลลูโลสและ hemicellulose เป็นหลักเสียลงในห้องนี้ โดยจุลินทรีย์ (แบคทีเรียส่วนใหญ่ รวมทั้งโปรโตซัวบาง เชื้อราและยีสต์) ลงในกรดไขมันระเหยสาม (VFAs): กรดอะซิติก กรดโพรพิโอนิ และกรดแกมมา โปรตีนและคาร์โบไฮเดรต nonstructural (เพกทิน น้ำตาล และแป้ง) หมักว่ารูเมนและลัมมีชื่อแตกต่างกัน พวกเขาแสดงพื้นที่ทำงานเดียวกัน ตาม digesta สามารถย้ายไปมาระหว่างพวกเขา ร่วมกัน ห้องเหล่านี้จะเรียกว่า reticulorumen การ Digesta เสื่อมโทรม ซึ่งขณะนี้อยู่ในของเหลวส่วนล่างของ reticulorumen แล้วผ่านเข้าไปในตัวถัดไปห้อง omasum ที่น้ำและแร่ธาตุอนินทรีย์มากมายจะถูกดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือดหลังจากนี้ digesta ถูกย้ายไปท้องจริง อะโบมาซัม อะโบมาซัมเทียบเท่ากับ monogastric กระเพาะอาหารโดยตรง และย่อย digesta ในลักษณะเดียวกับที่นี่ Digesta ถูกก็ย้ายเข้าไปในลำไส้เล็ก ที่ย่อยและดูดซึมสารอาหารเกิดขึ้น จุลินทรีย์ที่ผลิตใน reticulorumen มียังถูกย่อยในลำไส้เล็ก หมักต่อในลำไส้ใหญ่แบบเดียวในการ reticulorumenเพียงจำนวนเล็กน้อยของน้ำตาลกลูโคสจะถูกดูดซึมจากอาหารคาร์โบไฮเดรต ส่วนใหญ่บริโภคอาหารคาร์โบไฮเดรตหมักเป็น VFAs ในรูเมน กลูโคสที่จำเป็น สำหรับสมอง และแลคโตส และนมไขมันในการผลิตน้ำนม ตลอดจนการ ใช้งานอื่น ๆ พลังงานมาจากแหล่ง nonsugar เช่น VFA propionate กลีเซอรอล น้ำนม โปรตีน VFA propionate ใช้ประมาณ 70% ของกลูโคส และไกลโคเจนในการผลิต และโปรตีนอีก 20% (50% ภายใต้เงื่อนไขความอดอยาก) [8] [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างหลักระหว่างสัตว์เคี้ยวเอื้องและ nonruminant คือสัตว์เคี้ยวเอื้องมีกระเพาะที่สี่ช่อง สี่ส่วนเป็นกระเพาะ, ร่างแห, Omasum และ abomasum ในสองห้องแรกในกระเพาะรูเมนและร่างแห, อาหารผสมกับน้ำลายและแยกออกเป็นชั้นของวัสดุที่เป็นของแข็งและของเหลว. [7] ของแข็งกอกันในรูปแบบเคี้ยวเอื้องหรือยาลูกกลอน.

เคี้ยวเอื้องเป็นซากแล้วและเคี้ยวจะสมบูรณ์ผสมกับน้ำลายและจะทำลายลงขนาดอนุภาค ไฟเบอร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลสเป็นเสียส่วนใหญ่ลงในห้องเหล่านี้โดยจุลินทรีย์ (ส่วนใหญ่เป็นเชื้อแบคทีเรียเช่นเดียวกับโปรโตซัวบางเชื้อราและยีสต์) ลงในกรดไขมันระเหยสาม (VFAs): กรดอะซิติกกรดโพรพิโอนิคและกรดบิวทิริก โปรตีนและคาร์โบไฮเดรต nonstructural (เพคติน, น้ำตาลและแป้ง) จะยังหมัก.

แม้ว่าในกระเพาะรูเมนและร่างแหมีชื่อที่แตกต่างกันพวกเขาเป็นตัวแทนพื้นที่การทำงานเช่นเดียวกับ digesta สามารถเคลื่อนย้ายไปมาระหว่างพวกเขา ร่วมกันห้องเหล่านี้เรียกว่า reticulorumen digesta เสื่อมโทรมซึ่งขณะนี้ในส่วนที่มีสภาพคล่องที่ลดลงของ reticulorumen แล้วผ่านเข้าไปในห้องถัดไป Omasum ที่น้ำและหลายแร่ธาตุนินทรีย์จะถูกดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือด.

หลังจากนี้ digesta จะถูกย้ายไป ท้องจริง abomasum abomasum เป็นเทียบเท่าโดยตรงของกระเพาะอาหารกระเพาะเดี่ยวและ digesta จะถูกย่อยที่นี่ในทางเดียวกันมาก Digesta จะถูกย้ายไปในที่สุดก็เข้าสู่ลำไส้เล็กที่การย่อยอาหารและการดูดซึมของสารอาหารที่เกิดขึ้น จุลินทรีย์ที่ผลิตใน reticulorumen จะถูกย่อยในลำไส้เล็ก การหมักอย่างต่อเนื่องในลำไส้ใหญ่ในลักษณะเช่นเดียวกับใน reticulorumen ได้.

เพียงจำนวนน้อยของน้ำตาลกลูโคสจะถูกดูดซึมจากคาร์โบไฮเดรตอาหาร คาร์โบไฮเดรตอาหารส่วนใหญ่จะไปหมักเป็น VFAs ในกระเพาะรูเมน กลูโคสเป็นพลังงานที่จำเป็นสำหรับสมองและแลคโตสและไขมันนมในการผลิตนมเช่นเดียวกับการใช้งานอื่น ๆ มาจากแหล่ง nonsugar เช่น propionate VFA, กลีเซอรีน, นมและโปรตีน VFA propionate จะใช้ประมาณ 70% ของน้ำตาลกลูโคสและไกลโคเจนผลิตและโปรตีนอีก 20% (50% ภายใต้เงื่อนไขความอดอยาก). [8] [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างหลักระหว่างสัตว์เคี้ยวเอื้อง nonruminant เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องและมีกระเพาะอาหาร 4 ช่อง . 4 ส่วนคือกระเพาะหมักชนิดโอมาซัม , , , และโบมาซัม . ใน 2 ห้องแรก อาหารและชนิด อาหารผสมกับน้ำลายและแยกเป็นชั้นของวัสดุที่เป็นของแข็งและของเหลว [ 7 ] ของแข็งกอร่วมกันเพื่อฟอร์มที่เคี้ยวเอื้องหรือยาลูกกลอน .เคี้ยวเอื้องเป็น regurgitated อย่างสมบูรณ์และแล้วเคี้ยวผสมกับน้ำลายและทำลายอนุภาคขนาด เส้นใยเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส โดยเป็นหลักเสียในห้องเหล่านี้ โดยจุลินทรีย์ ( แบคทีเรียส่วนใหญ่รวมทั้งบาง โปรโตซัว เชื้อรา และยีสต์ ) เป็นสามกรดไขมันที่ระเหยได้ ( vfas ) : กรดอะซิติก , กรดโพรพิออนิก และกรด butyric . คาร์โบไฮเดรตโปรตีนและไม่ได้ ( เพคติน น้ำตาล และแป้ง ) ยังดองแม้ว่าแต่ละชนิดจะมีชื่อที่แตกต่างกันและพวกเขาแสดงพื้นที่การทำงานเช่นเดียวกับ digesta สามารถย้ายไปมาระหว่างพวกเขา ด้วยกัน ห้องเหล่านี้จะเรียกว่า reticulorumen . digesta เสื่อมโทรม ซึ่งขณะนี้ในส่วนของ reticulorumen ลดน้ำ แล้วผ่านเข้าไปในห้องถัดไปโอมาซัมที่น้ำและหลายองค์ประกอบแร่อนินทรีย์ถูกดูดซึมเข้าไปในกระแสเลือดหลังจากนี้ digesta ถูกย้ายไปยังท้องจริงอะโบมาซัม . ส่วนโบมาซัมจะเทียบเท่าโดยตรงของกระเพาะอาหาร monogastric และ digesta แยกย่อยที่นี่ในลักษณะเดียวกัน digesta ในที่สุดก็ย้ายเข้าไปในลำไส้เล็ก ซึ่งการย่อยและการดูดซึมของสารอาหารที่เกิดขึ้น จุลินทรีย์ที่ผลิตใน reticulorumen ยังย่อยในลำไส้เล็ก หมักต่อในลำไส้ใหญ่ในแบบเดียวกับใน reticulorumen .เพียงจํานวนน้อยกลูโคสจะถูกดูดซึมจากอาหารคาร์โบไฮเดรต คาร์โบไฮเดรต อาหารส่วนใหญ่จะเป็น vfas หมักในกระเพาะ กลูโคสเป็นพลังงานให้สมอง และแลคโตสในนม และไขมันนม การผลิต รวมทั้งการใช้อื่น ๆที่มาจากแหล่ง nonsugar เช่น กรดไขมันระเหย propionate และกลีเซอรอล และโปรตีน กรดไขมันระเหย propionate ใช้ประมาณ 70% ของกลูโคสและไกลโคเจนที่ผลิต และโปรตีน อีก 20 % ( 50% ภายใต้สภาวะความอดอยาก ) [ 8 ] [ 9 ]