AbstractThe aquaculture sector in V

Abstract
The aquaculture sector in Vietnam began in the early 1960s with small scale extensive culture systems. The rapid growth of this sector has been achieved during the last two decades as a direct result of its diversification on farming practices and adaptation to the production of exportable species at increased levels of intensification. Foremost amongst these is the catfish culture in the Mekong Delta in Southern part of Vietnam.
The Mekong delta has a total freshwater area of 641,350 ha, which comprises of 67.2% total water surface. This Delta has the most diversified aquatic farming activities and great potential for increasing aquaculture production. There are a few species, which have been commercially produced in the Delta, such as pangasiid catfishes and black tiger shrimp (Penaeus monodon). Catfish farming started at the beginning of the 1960s that included Mekong catfish (Pangasius bocourti) cultured in small cages and striped catfish (Pangasianodon hypophthalmus), locally referred to as basa and tra, respectively, and cultured mostly in small ponds. The actual growth of catfish culture, especially striped catfish, took off at the beginning of 2000 when artificial propagation techniques for striped catfish were developed and mass scale seed production became possible. Striped catfish culture in the Mekong delta is considered a success story of aquaculture in Vietnam, if not globally. The production and export turnover reached 1,200,000 tons worth US $1 billion in 2007. It has triggered the development of a processing sector providing for 150,000 livelihoods, mostly for rural women, and many more in other associated service sectors. The production per unit area averages 400–600 tons/crop, and is probably the highest achieved not only in aquaculture, but in any primary production sector. Moreover, the striped catfish products are exported to over 80 countries world-wide. This success can be attributed to several factors that include: (1) rapid establishment of seed production and culture techniques; (2) establishment and expansion of export markets; (3) development of feed and processing infrastructure;, and (4) supportive policies the government. It is expected that this sector will continue to grow further, albeit at a reduced rate, and will be sustainable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม
ภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามเริ่มในปี 1960 เริ่มต้นกับระบบวัฒนธรรมหลากหลายขนาดเล็ก บรรลุการเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคนี้ในทศวรรษที่สองเป็นผลโดยตรงของการกระจายตัวในการปฏิบัติและปรับตัวเพื่อผลิตพันธุ์สามารถส่งออกได้ในระดับที่เพิ่มขึ้นของแรงในการทำฟาร์ม สำคัญท่ามกลางเหล่านี้เป็นปลาวัฒนธรรมในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงในภาคใต้ของเวียดนาม
สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงมีพื้นที่น้ำจืดทั้งหมดของ 641,350 ฮา ซึ่งประกอบด้วยพื้นผิวน้ำรวม 67.2% ส่วนที่แตกต่างนี้มีน้ำมากที่สุดหลากหลายเลี้ยงกิจกรรมและศักยภาพที่ดีสำหรับการผลิตสัตว์น้ำเพิ่ม มีกี่ชนิด ที่ได้รับในเชิงพาณิชย์ผลิตในเดลต้า pangasiid catfishes และกุ้งกุลาดำ (กุ้งกุลาดำ) ปลาที่เลี้ยงเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของช่วงปี 1960 ที่รวมปลาบึก (Pangasius bocourti) อ่างในกรงเล็ก ๆ และลายปลา (สกุลปลาบึก hypophthalmus), เรียกว่า basa และตรา ตามลำดับ และอ่างส่วนใหญ่ในบ่อขนาดเล็ก การเติบโตจริงของวัฒนธรรมปลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งลายปลา เอาออกต้น 2000 เมื่อประดิษฐ์เผยแพร่เทคนิคสำหรับปลาดุกลายได้รับการพัฒนา และผลิตเมล็ดพันธุ์ขนาดใหญ่ก็ได้ ปลาดุกลายวัฒนธรรมในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงจะถือว่าเป็นเรื่องราวความสำเร็จของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในประเทศเวียดนาม ถ้าไม่ทั่วโลก การหมุนเวียนที่ผลิตและส่งออกถึง 1200000 ตันมูลค่า 1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปี 2550 มันมีทริกเกอร์การพัฒนาภาคการประมวลผลให้วิถีชีวิตบริการ 150000 เพื่อผู้หญิงชนบท และภาคบริการที่เกี่ยวข้องมากมายในที่อื่น ๆ หาค่าเฉลี่ยของการผลิตต่อหน่วยพื้นที่ 400 – 600 ตัน/ ตัด และจะทำได้สูงสุดไม่เพียงแต่ ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ แต่ ในภาคการผลิตหลัก นอกจากนี้ ผลิตภัณฑ์ปลาดุกลายจะถูกส่งออกไปกว่า 80 ประเทศทั่วโลก ความสำเร็จนี้สามารถเกิดจากปัจจัยหลายประการที่มี: (1) ก่อตั้งอย่างรวดเร็วของการผลิตเมล็ดพันธุ์และวัฒนธรรมเทคนิค (2) จัดตั้งและขยายตัวของตลาดส่งออก (3) พัฒนาตัวดึงข้อมูลและโครงสร้างพื้นฐานในการประมวลผล;, และ (4) สนับสนุนนโยบายรัฐบาล คาดว่า ภาคนี้จะยังเติบโตต่อไป แม้ว่าในอัตราลดลง และจะยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามเริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1960 ที่มีขนาดเล็กระบบวัฒนธรรมที่หลากหลาย การเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคนี้ได้รับการประสบความสำเร็จในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาเป็นผลโดยตรงของการกระจายความเสี่ยงในการทำฟาร์มการปฏิบัติและการปรับตัวไปสู่การผลิตของสายพันธุ์ที่สามารถส่งออกในระดับที่เพิ่มขึ้นของแรง สำคัญที่สุดในหมู่เหล่านี้เป็นวัฒนธรรมปลาดุกในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงในภาคใต้ของเวียดนาม
โขงเดลต้ามีพื้นที่น้ำจืดจำนวน 641,350 เฮกแตร์ซึ่งประกอบด้วยพื้นน้ำ 67.2% รวม เดลต้านี้มีกิจกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่มีความหลากหลายมากที่สุดและมีศักยภาพที่ดีสำหรับการเพิ่มการผลิตเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ มีไม่กี่ชนิดที่ได้รับการผลิตในเชิงพาณิชย์ในเดลตาเช่นปลา pangasiid และกุ้งกุลาดำ (Penaeus monodon) ที่มีความ การเลี้ยงปลาดุกเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของปี 1960 ซึ่งรวมถึงปลาบึกปลา (Pangasius bocourti) ที่เลี้ยงในกรงขนาดเล็กและปลาดุกลาย (Pangasianodon hypophthalmus) ในประเทศจะเรียกว่า Basa และตราตามลำดับและส่วนใหญ่ที่เลี้ยงในบ่อขนาดเล็ก การเจริญเติบโตที่เกิดขึ้นจริงของวัฒนธรรมปลาดุกปลาดุกโดยเฉพาะอย่างยิ่งลายเอาออกที่จุดเริ่มต้นของปี 2000 เมื่อเทคนิคการขยายพันธุ์เทียมสำหรับปลาดุกลายได้รับการพัฒนาและการผลิตเมล็ดพันธุ์ระดับมวลเป็นไปได้ วัฒนธรรมลายปลาดุกในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงถือเป็นเรื่องราวความสำเร็จของการเพาะเลี้ยงสัตว์ในประเทศเวียดนามหากไม่ได้ทั่วโลก การผลิตและการส่งออกผลประกอบการถึง 1,200,000 ตันมูลค่า US $ 1 พันล้านดอลลาร์ 2007. จะมีการหารือการพัฒนาภาคการประมวลผลให้ 150,000 วิถีชีวิตส่วนใหญ่สำหรับผู้หญิงในชนบทและอื่น ๆ อีกมากมายในภาคบริการอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง การผลิตต่อหน่วยพื้นที่เฉลี่ย 400-600 ตัน / พืชและน่าจะประสบความสำเร็จสูงที่สุดไม่เพียง แต่ในการเพาะเลี้ยงสัตว์ แต่ในภาคการผลิตหลัก ๆ นอกจากนี้ผลิตภัณฑ์ที่มีลายปลาดุกจะส่งออกไปกว่า 80 ประเทศทั่วโลก ความสำเร็จนี้สามารถนำมาประกอบกับปัจจัยหลายประการที่รวมถึง (1) การจัดตั้งอย่างรวดเร็วของการผลิตเมล็ดพันธุ์และเทคนิควัฒนธรรม (2) การจัดตั้งและการขยายตัวของตลาดส่งออก (3) การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของอาหารและการประมวลผลและ (4) การสนับสนุนนโยบายของรัฐบาล เป็นที่คาดหวังว่าภาคนี้จะยังคงเติบโตต่อไปแม้ว่าในอัตราที่ลดลงและจะมีการพัฒนาอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนาม เริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 ที่มีขนาดเล็กอย่างละเอียด วัฒนธรรม ระบบ การเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคนี้ได้ประสบในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา เป็นผลโดยตรงของความหลากหลายในการปฏิบัติ และการปรับตัวเพื่อผลิตส่งออกได้ชนิดที่แรงระดับที่เพิ่มขึ้นของเกษตรกรสำคัญที่สุดในหมู่เหล่านี้คือ ปลาดุกที่เลี้ยงในแม่น้ำโขงในภาคใต้ของเวียดนาม
ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงมีพื้นที่น้ำจืดทั้งหมด 641350 ฮา ซึ่งประกอบด้วยทั้งหมด 200 พื้นผิวน้ำ เดลต้านี้มีหลากหลายมากการเลี้ยงสัตว์น้ำ และศักยภาพเพื่อเพิ่มผลผลิตการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ มีไม่กี่ชนิดซึ่งได้ผลิตในเชิงพาณิชย์ในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ เช่น ปลาดุก pangasiid และกุ้งกุลาดำ ( Penaeus monodon ) การเลี้ยงปลาดุก เริ่มที่จุดเริ่มต้นของทศวรรษที่ 1960 ที่รวมโขงปลาดุก ( Pangasius bocourti ) ในกระชังขนาดเล็กและปลาสวาย ( pangasianodon Hypophthalmus ) ภายในเรียกว่า Basa และ tra ตามลำดับ และส่วนใหญ่เลี้ยงในบ่อเล็กการเจริญเติบโตที่แท้จริงของวัฒนธรรมโดยเฉพาะปลาดุก ปลาดุก ปลาหมอ ถอดที่จุดเริ่มต้นของปี 2000 เมื่อเทคนิคการขยายพันธุ์เทียม ปลาสวาย ถูกพัฒนา และการผลิตมวลเมล็ดขนาดก็เป็นไปได้ การเลี้ยงปลาดุกลายในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงถือเป็นความสำเร็จของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนาม ถ้าไม่รวม การผลิตและมูลค่าการส่งออกถึง 1200 ,000 ตัน มูลค่า US $ 1 พันล้านบาท มันทำให้การพัฒนาการประมวลผลภาคให้ 150 , 000 ชีวิต ส่วนใหญ่สำหรับผู้หญิงในชนบท และอีกมากมายที่เกี่ยวข้องอื่น ๆในภาคบริการ ผลผลิตต่อพื้นที่เฉลี่ย 400 – 600 ตัน / ปี และจะสูงสุดได้ไม่เพียง แต่ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ แต่ในภาคการผลิตใด ๆหลัก นอกจากนี้ผลิตภัณฑ์ปลาดุกลายจะถูกส่งออกไปกว่า 80 ประเทศทั่วโลก ความสำเร็จในครั้งนี้อาจจะเกิดจากปัจจัยหลายประการซึ่งรวมถึง : ( 1 ) สถานประกอบการอย่างรวดเร็วของเทคนิคการผลิตเมล็ดพันธุ์และวัฒนธรรม ( 2 ) การจัดตั้งและการขยายตัวของตลาดส่งออก ( 3 ) การพัฒนาอาหารและการประมวลผล โครงสร้างพื้นฐาน และ ( 4 ) นโยบายรัฐบาล สนับสนุนเป็นที่คาดว่าภาคนี้จะยังคงเติบโตต่อไป แต่ในอัตราที่ลดลง และจะยั่งยืน .