Once upon a time , there lived a ma

Once upon a time , there lived a man and a woman.
Mother : “ Honey, I have good news! I’m going to have a
Baby. ”
Father : “ Oh , my! Great! ”
But they were so poor and didn’t have much food.
Mother : “ I want to eat that rapunzel. ”
Father : “ It belongs to the witch. ”
Mother : “ But it looks delicious. ”
So the man went to the garden and got some rapunzel for his wife.
Then the witch came out and shouted,
Witch : “ What are you doing? ”
Father : “ Oh! My wife is pregnant but there’s no food. Please forgive
me. ”
Witch : “ Hm… you can eat more. But when your wife gives birth, I will
take your baby. ”
The man was worried but took some rapunzel for his hungry wife. When the woman gave birth , the witch appeared.
Witch : “ I’ll take the baby. ”
Father : “ Oh , please don’t do that. ”
Witch : “ Oh , You promised me. Don’t you remember? Oh! A cute little
Girl! Your name is Rapunzel. ”
Rapunzel became a beautiful girl. When she grew up , the witch looked her in a tower in the middle of the forest.
Rapunzel : “ There’s no door. There’s no stairway. There’s only a tiny
window. ”
When the witch wanted to enter , she stood below and called out.
Witch : “ Rapunzel , Rapunzel , let down your hair. ”
When Rapunzel heard the witch’s voice , she let down her hair and the witch climbed up.
One day a prince was riding through the forests. When he passed by the tower , he heard a voice.
Witch : “ Rapunzel , Rapunzel , let down your hair. ”
Then , a beautiful girl let down her hair and the witch climbed up.
Prince : “ Oh , my! What a beautiful girl! How can I go up? ”
The next day , the prince went to the tower and called out.
Prince : “ Rapunzel , Rapunzel , let down your hair. ”
The hair fell down , and the prince climbed up. Rapunzel was terribly frightened when a man came to her.
Rapunzel : “ Who are you? ”
Prince : “ l’m the prince. I fell in love with you at first sight. Can I see
you again? ”
Rapunzel : “ Yes , I’m so happy. ”
The prince and Rapunzel met every day. One day the witch went to Rapunzel.
Rapunzel : “ You’re heavier than the prince. ”
Witch : “ What? Prince? Did the prince come to see you? ”
The angry witch cut Rapunzel’s hair. Snip snap , snip snap.
Witch : “ I’ll take you into the wilderness. ”
The next morning…
The prince came to the tower. When the prince climbed up , he found the witch.
Prince : “ You’re not Rapunzel. ”
Witch : “ You will never see her again. ”
Prince : “ Oh , no! ”
He was hurt but ran and ran to look for Rapunzel.
Prince : “ Rapunzel , my love. Where are you? ”
The prince searched everywhere to look for Rapunzel , but it was no use.
One day he heard a beautiful song in the wilderness where Rapunzel lived.
Prince : “ A beautiful song! It’s so familiar. ”
It was Rapunzel.
Prince : “ Rapunzel! I missed you so much. ”
Rapunzel : “ Oh , prince! I missed you , too. ”
The prince led Rapunzel to his kingdom and they lived happily ever after.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่ง มีชีวิตอยู่และชายหญิง
แม่: "น้ำผึ้ง ฉันมีข่าวดี ฉันจะต้องการ
เด็ก "
พ่อ: " Oh ของฉัน ดี "
แต่พวกเขาได้ดีมาก และไม่มีอาหารมากขึ้น
แม่: "อยากกินราพันเซลที่ "
พ่อ: "มันเป็นของแม่มด"
คุณแม่: "แต่เหมือนอร่อย"
ดังนั้นคนไปสวน และมีราพันเซลบางภรรยา
แล้วแม่มดออกมา และ ตะโกน,
แม่มด: "จะทำอะไร"
พ่อ: "แหม ภรรยาตั้งครรภ์ แต่มีอาหารไม่ โปรดอภัย
ฉัน "
แม่มด: " Hm...คุณสามารถกินเพิ่มเติมได้ แต่เมื่อภรรยาของคุณให้เกิด ฉันจะ
ใช้ของทารก "
คนกังวล แต่เอาราพันเซลบางภรรยาหิว เมื่อผู้หญิงให้กำเนิด แม่มดปรากฏ
แม่มด: "ฉันจะใช้ลูก"
พ่อ: "โอ้ โปรดอย่าทำอย่างนั้น"
แม่มด: "โอ้ คุณสัญญาฉัน คุณไม่จำหรือไม่ โอ้ น่ารักน้อย
สาว ชื่อของคุณเป็นราพันเซล "
ราพันเซลกลายเป็น สาวสวย เมื่อเธอเติบโตขึ้น แม่มดมองเธอในหอกลางป่า
ราพันเซล: "มีประตูไม่ บันไดไม่ได้ มีเฉพาะตัวเล็ก
หน้าต่าง "
เมื่อแม่มดอยากป้อน เธอยืนอยู่ด้านล่าง และเรียกออก
แม่มด: "ราพันเซล ราพันเซล ให้ลงเส้นผมของคุณ"
เมื่อราพันเซลได้ยินเสียงของแม่มด เธอให้ผมและ up. แม่มดปีน
วันหนึ่งเจ้าก็ขี่ผ่านป่า เมื่อเขาเดินผ่านหอ เขาได้ยินเสียงที่.
แม่มด: "ราพันเซล ราพันเซล ให้ลงเส้นผมของคุณ"
แล้ว สาวสวยให้เส้นผมของเธอและแม่มดปีนขึ้น
เจ้าชาย: " Oh ของฉัน ว่าสาวสวย วิธีสามารถฉันขึ้นไป "
วันถัดไป เจ้าชายไปหอ และเรียกออก
เจ้าชาย: "ราพันเซล ราพันเซล ให้ลงเส้นผมของคุณ "
ผมล้มลง และเจ้าชายปีนขึ้น ราพันเซลถูกชะมัดกลัวเมื่อมีคนมา her.
ราพันเซล: "คุณเป็นใคร"
เจ้าชาย: "l เป็นเจ้าชาย ฉันตกในความรักกับคุณที่ตา ฉันสามารถดู
คุณอีกหรือไม่ "
ราพันเซล: "ใช่ ฉันมีความสุข"
ชายและราพันเซลไปตามทุกวัน วันหนึ่งแม่มดไปราพันเซล
ราพันเซล: "คุณต้องหนักกว่าเจ้าชาย"
แม่มด: "อะไร เจ้าชาย เจ้าชายไม่ได้มาหาคุณ "
แม่มดโกรธตัดผมของราพันเซล ตัดชิด ตัดชิด.
แม่มด: "จะพาคุณเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร"
ด้วยค่ะ...
เจ้าชายมาถึงหอ เมื่อเจ้าชายปีนขึ้น เขาพบแม่มด.
เจ้าชาย: "คุณไม่ราพันเซล"
แม่มด: "คุณจะไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง"
เจ้าชาย: " Oh ไม่!"
เขาไม่เจ็บ แต่วิ่ง และวิ่งไปหาราพันเซล
เจ้าชาย: "ราพันเซล รักฉัน คุณอยู่ที่ไหน "
เจ้าชายค้นหาทุกที่หาราพันเซล แต่ก็ไม่
วันหนึ่งเขาได้ยินเพลงที่สวยงามในถิ่นทุรกันดารที่ราพันเซลอาศัยการ
เจ้าชาย: "เพลงสวยงาม เพื่อให้คุ้นเคยได้ "
ราพันเซลได้
เจ้าชาย: " ราพันเซล ฉันพลาดคุณมาก "
ราพันเซล: " Oh เจ้าชาย ฉันพลาดคุณ เกินไป "
เจ้าชายนำราพันเซลไปสู่อาณาจักรของพระองค์ และพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขตลอดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีชีวิตอยู่ชายและหญิง
แม่: "ฮันนี่ฉันมีข่าวดี! ฉันจะมี
เด็ก "
พ่อ: "โอ้! Great! "
แต่พวกเขาก็น่าสงสารมากและไม่ได้มีอาหารมาก
แม่: "ฉันต้องการที่จะกินราพันเซลที่ "
พ่อ: "มันเป็นแม่มด "
แม่: "แต่มันก็ดูอร่อย "
ดังนั้นคนที่ไปสวนและราพันเซลได้บางอย่างสำหรับภรรยาของเขา
แล้วแม่มดออกมาและตะโกน
แม่มด: "สิ่งที่คุณกำลังทำอะไร "
พ่อ: "โอ้! ภรรยาของผมตั้งครรภ์ แต่มีไม่มีอาหาร โปรดยกโทษให้
ฉัน "
แม่มด "อืม ... คุณสามารถกินมากขึ้น แต่เมื่อภรรยาของคุณให้กำเนิดผมจะ
ใช้ลูกน้อยของคุณ "
คนเป็นห่วง แต่เอา Rapunzel บางอย่างสำหรับภรรยาของเขาหิว เมื่อหญิงผู้ให้กำเนิดแม่มดปรากฏ
แม่มด: "ฉันจะใช้เวลาทารก "
พ่อ: "โอ้โปรดอย่าทำอย่างนั้น "
แม่มด "โอ้คุณสัญญากับฉัน คุณไม่จำ Oh! น้อยน่ารัก
สาว! ชื่อของคุณราพันเซล "
ราพันเซลกลายเป็นสาวสวย เมื่อเธอเติบโตขึ้นมาแม่มดมองเธออยู่ในหอคอยอยู่กลางป่า
ราพันเซล: "มีประตูไม่ได้ ไม่มีบันไดเป็น มีเพียงเล็ก ๆ เป็น
หน้าต่าง "
เมื่อแม่มดต้องการที่จะป้อนให้เธอยืนอยู่ด้านล่างและที่เรียกว่าออก
แม่มด "ราพันเซลราพันเซลให้ผมของคุณลง "
ราพันเซลเมื่อได้ยินเสียงของแม่มดเธอให้ลงผมของเธอและแม่มดปีนขึ้น
มาวันหนึ่งเจ้าชายขี่ผ่านป่า เมื่อเขาเดินผ่านหอแล้วก็ได้ยินเสียง
แม่มด "ราพันเซลราพันเซลให้ผมของคุณลง "
จากนั้นสาวสวยให้ลงผมของเธอและแม่มดปีนขึ้นไป
เจ้าชาย: "โอ้! สิ่งที่สาวสวย! ฉันจะขึ้นไป? "
วันรุ่งขึ้นเจ้าชายไปหอคอยและเรียกออกมา
เจ้าชาย: "ราพันเซลราพันเซลให้ผมของคุณลง "
ผมล้มลงและเจ้าชายปีนขึ้นไป ราพันเซลกลัวชะมัดเมื่อชายคนหนึ่งมาหาเธอ
ราพันเซล "คุณเป็นใคร? "
เจ้าชาย "เจ้าชายแมงเมตร ฉันตกหลุมรักกับคุณตั้งแต่แรกเห็น ฉันสามารถมองเห็น
คุณอีกครั้งหรือไม่ "
ราพันเซล "ใช่ฉันมีความสุขมาก "
เจ้าชายและราพันเซลพบทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งแม่มดไปราพันเซล
ราพันเซล: "คุณหนักกว่าเจ้าชาย "
แม่มด "คืออะไร? เจ้าชาย? เจ้าชายไม่มาดูคุณ "
แม่มดโกรธตัดผมของราพันเซล บุคคลที่ไม่สำคัญสแน็ป, ตัดด้วยขากรรไกรรวดเร็ว
แม่มด: "ผมจะพาคุณไปในถิ่นทุรกันดาร "
เช้าวันรุ่งขึ้น ...
เจ้าชายมาถึงหอ เมื่อเจ้าชายปีนขึ้นเขาพบแม่มด
เจ้าชาย: "คุณไม่ได้ราพันเซล "
แม่มด "คุณจะไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง "
เจ้าชาย: "โอ้ไม่! "
เขาได้รับบาดเจ็บ แต่วิ่งและวิ่งไปหาราพันเซล
เจ้าชาย: "ราพันเซลที่รักของฉัน คุณจะอยู่ที่ไหน "
เจ้าชายค้นหาทุกที่จะมองหาราพันเซล แต่มันก็ใช้ไม่ได้
วันหนึ่งเขาได้ยินเสียงเพลงที่สวยงามในถิ่นทุรกันดารที่อาศัยอยู่ราพันเซล
เจ้าชาย: "เพลงที่สวยงาม มันเป็นที่คุ้นเคยเพื่อ "
มันเป็นราพันเซล
เจ้าชาย: "ราพันเซล! ฉันพลาดคุณมาก "
ราพันเซล "โอ้เจ้าชาย! ฉันพลาดคุณมากเกินไป "
เจ้าชายราพันเซลที่จะนำไปสู่อาณาจักรของเขาและพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีชายและหญิง .
" แม่ : " ที่รัก ฉันมีข่าวดี ผมจะไปหา
ที่รัก "
พ่อ : " โอ้ ! เยี่ยม ! "
แต่พวกเขาจนมากไม่มีอาหารมากนัก
" แม่ : " หนูอยากกิน ราพันเซล "
พ่อ : " มันเป็นของแม่มด "
" แม่ : " แต่มันดูน่าอร่อย "
ชายคนนั้นไปที่สวนและมี Rapunzel สำหรับภรรยาของเขา .
แล้วแม่มดออกมาและตะโกน
แม่มด : " คุณจะทำอะไร ? "
พ่อ : " โอ้ ! ภรรยาผมตั้งครรภ์แต่ไม่มีอาหาร ได้โปรดให้อภัย
ฉัน "
แม่มด : " อืม . . . คุณจะกินมากขึ้น แต่เมื่อภรรยาคลอด ฉันจะ
พาลูกน้อยของคุณ "
คนเป็นห่วง แต่เอาราพันเซลภรรยาเขาหิว เมื่อผู้หญิงคลอด แม่มดก็ปรากฏ
แม่มด : " ผมจะเอาเด็กไป "
พ่อ : " โอ้ อย่าทำแบบนั้น "
แม่มด : " โอ้ คุณสัญญากับฉันแล้ว คุณจำไม่ได้เหรอ ? โอ้ ! สาวน้อย
น่ารัก ! ชื่อของคุณคือ ราพันเซล "
ราพันเซล กลายเป็นสาวสวย เมื่อเธอโตขึ้น แม่มดมองเธอในอาคารในกลางของป่า
Rapunzel : " ไม่มีประตู ไม่มีบันได มีเพียงนิด
หน้าต่าง "
เมื่อแม่มดที่อยากใส่เธอยืนอยู่ด้านล่าง และเรียก .
แม่มด " Rapunzel ราพันเซลปล่อยผมของเธอลงมา "
เมื่อราพันเซลได้ยินเสียงของแม่มด เธอปล่อยผมลงมาเธอและแม่มดปีนขึ้นไป .
วันหนึ่งเจ้าชายขี่ผ่านป่า เมื่อเขาเดินผ่าน หอคอย เขาได้ยินเสียง
แม่มด " Rapunzel ราพันเซลปล่อยผมของเธอลงมา "
แล้ว สาวสวย ให้ลงผมของเธอและแม่มดปีนขึ้น
เจ้าชาย : " โอ้ ! ผู้หญิงอะไรสวย ทำไมฉันต้องไป ? "
วันต่อไป เจ้าชายไปถึงหอคอยและเรียกออกมา องค์ชาย :
" Rapunzel ราพันเซลปล่อยผมของเธอลงมา "
ผมล้มลง และเจ้าชายปีนขึ้น ราพันเซลโคตรตกใจเมื่อมีคนมาหาเธอ
Rapunzel : " นายเป็นใคร ? "
เจ้าชาย : " ฉันเป็นเจ้าชาย ผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น ฉันสามารถดู
คุณอีกแล้วเหรอ ? "
Rapunzel : " ใช่ ฉันมีความสุขมาก "
เจ้าชายและราพันเซลพบทุกวัน วันหนึ่งแม่มดไป Rapunzel : ราพันเซล
" เธอหนักกว่าที่เจ้าชาย "
แม่มด : " อะไร ? เจ้าชาย องค์ชายเสด็จมาหาคุณ ? "
แม่มดโกรธตัดผมของราพันเซล . ตัดชิด ตัดชิด .
แม่มด : " ผมจะพาคุณเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร "

เช้าวันถัดไป . . . . . . . เจ้าชายมาหอเมื่อเจ้าชายปีนขึ้นเขาเจอแม่มด
เจ้าชาย : " ไม่นะราพันเซล "
แม่มด : " คุณจะไม่มีวันได้เห็นเธออีกแล้ว "
เจ้าชาย : " โอ้ ไม่ ! "
เขาเจ็บแต่วิ่ง และวิ่งตามหา ราพันเซล
เจ้าชาย " ราพันเซล ความรักของผม คุณอยู่ไหน ? "
เจ้าชายตามหา ตามหา ราพันเซล แต่มันก็เปล่าประโยชน์
วันหนึ่งเขาได้ยินเพลงที่สวยงามในถิ่นทุรกันดารที่ราพันเซลอยู่ .
เจ้าชาย " เพลงที่สวยงาม ! มันคุ้นๆ "

เจ้าชายมัน Rapunzel : ราพันเซล ฉันคิดถึงเธอมาก "
Rapunzel : " โอ้ องค์ชาย ! ฉันก็คิดถึงคุณเหมือนกัน "
เจ้าชายพาราพันเซลให้อาณาจักรของเขาและพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย