There are great paintings, which se

There are great paintings, which seem to contain with themselves many other paintings, tumultuous scenes that harbour a wide range of concerns, themes, manners of depiction, and even points of view. Théodore Géricault's sensational masterpiece The Raft of the Medusa is one such painting. It is both a painting that seems to echo classical poses, and, in the same breath, a subverter of those same ideals, solidly in the Romantic tradition. It is a history painting on the grandest of grand scales, but it lacks identifiable heroes. Its beauty lies in its horror. It is a painting which the eye can easily divide into smaller and ever smaller units, each one of which requires – perhaps even seems to demand – feverish attention from the onlooker, quite as feverish as the terrible ocean, which is buffeting the doomed raft itself. It contains a muscular figure study here, a still life there. It is a painting of tumultuous bodies, reaching out, turning, twisting, contorting, many seemingly in desperate conflict with each other, which coheres as if by some miracle. It could so easily not have cohered, we think. There is so much of it, and it engulfs the eye to such an extent – it is almost as if the eye (mimicking the raft itself) seems to drown in it, as if the ocean is threatening to upend the raft in our direction so that this horrifying mess will shortly be our mess. Such is our horrified absorption. Such is this vertiginous scene of terrible and uncontrollable chaos, with its oceanic rocking motion

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีภาพวาดที่ดี ซึ่งดูเหมือนจะประกอบด้วยกับตัวเองหลายภาพวาดอื่น ๆ ฉากป่วนที่ฮาร์เบอร์กังวล ธีม มารยาทในการแสดงให้เห็น และแม้แต่มุมมองหลากหลาย เป็น Géricault สุดยอดผลงานชิ้นเอกแพของเมดูซ่ามีภาพวาดหนึ่งดังกล่าว ทั้งสองมีภาพวาดที่สะท้อนท่าคลาสสิก และ ในลม หายใจเดียวกัน subverter ของอุดมคติเหล่าเดียวกัน อย่างสมบูรณ์ในประเพณีโรแมนติก ได้ มันเป็นจิตรกรรมประวัติศาสตร์บนเครื่องชั่งแกยิ่งใหญ่ แต่มันขาดวีรบุรุษส่วนบุคคล ความสวยงามอยู่ที่ความสยองขวัญ มันเป็นสีที่ตาสามารถได้อย่างง่ายดายแบ่งเป็นขนาดเล็ก และหน่วยเล็กเคย แต่ละคนที่ต้องการ – บางทีแม้ดูเหมือนจะ ต้อง – สนใจไข้จาก onlooker ค่อนข้างไข้มหาสมุทรกลัว ที่นาร์กีสแพวาระตัวเอง ประกอบด้วยกล้ามเนื้อรูปศึกษานี่ ชีวิตยังคงมี มันเป็นภาพวาดของป่วน ถึงออก หมุน บิด contorting จำนวนมากดูเหมือนในข้อขัดแย้งที่หมดหวังกับ ซึ่ง coheres ว่า โดยมหัศจรรย์ เราคิดว่า มันสามารถให้ได้ไม่มี cohered มีมากของมัน และมัน engulfs ตาดังกล่าว – มันเป็นเหมือนตา (นั่งแพเอง) ดูเหมือนว่าจะ จมน้ำตายในนั้น ว่ามหาสมุทรขู่ว่า จะ upend แพในทิศทางของเราเพื่อให้ระเบียบนี้น่ากลัวจะมีระเบียบของเราในไม่ช้า ดังกล่าวเป็นของเราดูดซึมกลัวกับ ดังกล่าวเป็นฉากนี้ vertiginous ความกลัว และไม่สามารถควบคุมได้วุ่นวาย มีการเคลื่อนไหวรำของมหาสมุทร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีภาพวาดที่ดีซึ่งดูเหมือนจะมีภาพวาดที่มีตัวเองหลาย ๆ ฉากที่ท่าเรือป่วนช่วงกว้างของความกังวล, ธีม, มารยาทของภาพและแม้กระทั่งจุดของมุมมอง ชิ้นเอกโลดโผนThéodoreGéricaultของแพเมดูซาเป็นหนึ่งในภาพวาดดังกล่าว มันเป็นทั้งภาพวาดที่ดูเหมือนว่าจะสะท้อนการโพสท่าคลาสสิกและในลมหายใจเดียวกัน subverter ของอุดมคติเดียวกันเหล่านั้นอย่างสมบูรณ์ในประเพณีโรแมนติก มันเป็นภาพวาดประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ของเครื่องชั่งที่ยิ่งใหญ่ แต่ขาดวีรบุรุษระบุตัวตนได้ ความงามของมันอยู่ในหนังสยองขวัญของ มันเป็นภาพที่ตาสามารถแบ่งออกเป็นหน่วยขนาดเล็กและขนาดเล็กที่เคยแต่ละคนที่ต้องใช้ - บางทีก็ดูเหมือนว่าจะมีความต้องการ - ความสนใจไข้จากผู้ชมค่อนข้างเป็นไข้เป็นทะเลที่น่ากลัวซึ่งเป็นปะทะแพวาระของตัวเอง . มันมีการศึกษารูปกล้ามเนื้อที่นี่มีชีวิตที่ยังคงมี มันเป็นภาพวาดของร่างกายป่วนเอื้อมมือออกหันบิด contorting หลายดูเหมือนจะอยู่ในความขัดแย้งหมดหวังกับแต่ละอื่น ๆ ซึ่ง coheres เช่นถ้าโดยความมหัศจรรย์บางอย่าง มันอาจจะไม่ได้อย่างง่ายดายได้ cohered เราคิดว่า มีมากของมันและมันโอบล้อมตาดังกล่าวเท่า - มันเกือบจะเป็นถ้าตา (เลียนแบบแพเอง) ดูเหมือนว่าจะจมน้ำอยู่ในนั้นเช่นถ้ามหาสมุทรจะขู่ว่าจะคว่ำแพในทิศทางของเราเพื่อให้ ที่ระเบียบนี้น่ากลัวไม่นานจะเป็นระเบียบของเรา ดังกล่าวเป็นของเราดูดซึมทำให้หวาดกลัว ดังกล่าวเป็นฉาก vertiginous ของความสับสนวุ่นวายสาหัสและไม่สามารถควบคุมที่มีการเคลื่อนไหวโยกของมหาสมุทร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีภาพที่ดี ซึ่งดูเหมือนจะประกอบด้วยกับตัวเองหลาย ๆภาพวาด , ป่วนที่ท่าเรือช่วงกว้างของความกังวล , ธีม , มารยาทของภาพและมุมมอง th é g é odore ricault โลดโผนชิ้นเอกของแพของเมดูซ่าคือการวาดภาพหนึ่งเช่น มันเป็นภาพวาดที่ดูเหมือนจะสะท้อน poses คลาสสิกและในลมหายใจเดียวกัน , ผู้ก่อการปฏิวัติในอุดมคติเดียวกันนั้นอย่างสมบูรณ์ในประเพณีที่โรแมนติก มันเป็นภาพประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ของพันชั่ง แต่ก็ขาดวีรบุรุษที่สามารถระบุตัว ความงามของมันอยู่ในหนังสยองขวัญของ มันเป็นภาพที่ดวงตาสามารถแบ่งออกเป็นขนาดเล็กและเคยมีขนาดเล็กหน่วยแต่ละคนซึ่งต้องการ–บางทีแม้แต่ดูเหมือนเรียกร้องความสนใจเป็นไข้–จากผู้เห็นเหตุการณ์ ค่อนข้างเหมือนเป็นไข้ เป็นทะเลที่น่ากลัวซึ่งจะสะเทือน doomed แพนั่นเอง มันเป็นกล้ามเนื้อรูปการศึกษาที่นี่ ชีวิตก็ยังคงมี มันเป็นภาพวาดของป่วนร่างกาย ถึงออก , เปลี่ยน , บิด , contorting หลายที่ปรากฏอยู่ในความขัดแย้งกับแต่ละอื่น ๆซึ่งหมดหวัง , coheres ราวกับปาฏิหารย์ . มันก็ง่ายๆ ไม่ต้อง cohered เราคิดว่า มีมาก มันก็ครอบคลุมตาไปเช่นขอบเขต – มันเกือบจะเป็นถ้าตา ( เลียนแบบแพเอง ) เหมือนจะจมอยู่ในนั้น เช่น ถ้ามหาสมุทรถูกขู่วางกลับหัวกลับหางแพในทิศทางของเรา ดังนั้น เรื่องที่น่ากลัวนี้ในไม่ช้าจะยุ่งของเรา เช่นเราหวาดกลัวการดูดซึม เช่นฉากนี้สูงชันน่ากลัว และแก่นความ วุ่นวายกับของมหาสมุทรโยกเคลื่อนไหว