I can imagine now that the last cla

I can imagine now that the last class of the week on a Friday afternoon is not one for which teachers have any particular fondness, despite the promise of freedom that lies after the final bell. For my twelve-year-old self, the weekend was the light at the end of the very long tunnel that was double chemistry with Mr. Walters. The Friday I remember so vividly was in winter; the light was already fading and it would be dark before I got home. It always seemed that the best and brightest part of the day was wasted in school – until Mr. Walters introduced me to the alkali metals.

On the laboratory bench were three small jars, opaque, with tightly sealed lids. Taking a pair of tongs and opening the first, Mr. Walters took a small grey lump of metal and then cut it with a scalpel! To me, metal had always meant steel, or maybe aluminium or even gold - never something soft – and yet this small hunk of lithium was sliced so easily, and then began to tarnish the moment its shining, freshly cut surface was revealed. Mr. Walters, his eyes shielded behind a thick pair of safety goggles, dropped the metal into a beaker of water. Of course, it began fizzing and buzzing around the container before exploding with a small “pop”. I was enthralled, even more so when Mr. Walters demonstrated the effect with sodium and then potassium. That night I asked my father what might become of rubidium, caesium and even francium. I wanted to see more, to know more, to be a chemist.

Later, I had the chance to ask Mr. Walters why he had become a chemistry teacher, and he explained that he had begun as an industrial chemist, but became disillusioned and switched to teaching. It made me think about the purpose of education, about why we try to learn, or why some become teachers. I believe that education is all about equipping people to help themselves; to help their families; to help their communities; and perhaps to help their countries or the world. Mr. Walters had used his industrial career to support his family, but wanted to do something more for his community so turned to teaching. I believe that Jack Walker may have experienced similar emotions in setting up this scholarship to make his contribution to his community and country using the wealth he earned in the steel industry.

My own objective in applying for this scholarship is to equip myself with the means of accomplishing my goal of serving my family, my community and my country through determination and hard work. To date, my school grades in chemistry, physics and mathematics have been outstanding and I have received a number of local awards for my work in science fairs and academic projects. However, these do not represent the limit of my ability or ambition. My mentor, Mr. Walters, may not yet have fulfilled the ultimate academic goal of helping his country through his work and his achievements, yet if I can make that breakthrough as a result of his inspiration, the credit will go to him, to Jack Walker and to the University of Blackburn. The four reasons for education outlined earlier in this essay are merely purposes. Motivation is the final ingredient which can bring success, and I can assure the committee that I will do my utmost to use the education I am given to the best of my ability and to repay the trust placed in me by Mr. Walters and Mr. Walker, whom I believe have so much in common.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถจินตนาการขณะที่ชั้นสุดท้ายของสัปดาห์ในบ่ายวันศุกร์ไม่ได้เป็นคนที่ครูมีความรักเฉพาะใด ๆ แม้ มีสัญญาของเสรีภาพที่อยู่หลังสุดท้ายระฆัง สำหรับฉันสิบสองปี วันหยุดเป็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ยาวมากเป็นเคมีคู่กับอนาย เป็นวันศุกร์ผมจำให้เต็มตาในฤดูหนาว แสงถูกแล้วซีดจาง และมันจะมืดก่อนที่บ้านผม มันเสมอดูเหมือนว่า ส่วนที่ดีที่สุด และสว่างที่สุดของวันคือสูญเสียในโรงเรียน – จนกว่าอนายแนะนำให้โลหะแอลคาไลบนม้านั่งห้องปฏิบัติการอยู่สามขวดเล็ก ทึบแสง สีอย่างมิดชิด ถ่ายคู่ของคีม และเปิดครั้งแรก อนายเอาก้อนเล็กสีเทาโลหะ และตัดมัน ด้วย scalpel เป็น ฉัน โลหะมีเสมอหมายถึง เหล็ก หรืออลูมิเนียมอาจจะ หรือทอง -ไม่บางนุ่ม – และยังนี้ก้อนใหญ่เล็กของลิเทียมการเตรียมการเพื่อความสะดวก และจากนั้น เริ่มที่จะทำให้เสื่อมเสียขณะส่องแสง สดตัดพื้นผิวถูกเปิดเผย อนาย หุ้มหลังคู่หนาของแว่นครอบตา ตาตกโลหะลงในบีกเกอร์น้ำ แน่นอน มันเริ่ม fizzing และหึ่งรอบภาชนะก่อนระเบิดที่มีขนาดเล็ก "ป๊อป" ผมเย้า ดังนั้นยิ่งเมื่ออนายแสดงให้เห็นถึงผลกระทบที่ มีโซเดียม และโพแทสเซียม คืนนั้นผมถามพ่ออะไรอาจเป็นของรูบิเดียม ซีเซียม และแฟรนเซียมแม้ อยากดูเพิ่มเติม เพิ่มเติม จะ มีเภสัชกรในภายหลัง ผมมีโอกาสถามอนายทำไมเขาได้กลายเป็นครูเคมี และเขาอธิบายว่า เขาเริ่มเป็นเป็นนักเคมีอุตสาหกรรม แต่กลายเป็น disillusioned และเปลี่ยนไปสอน มันทำให้ผมคิดเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการศึกษา เกี่ยวกับทำไมเราพยายามเรียนรู้ หรือทำไมเป็นครู ผมเชื่อว่า การศึกษาคือการเตรียมคนที่จะช่วยเหลือตัวเอง เพื่อช่วยให้ครอบครัวของพวกเขา เพื่อช่วยให้ชุมชนของพวกเขา และบางที จะช่วยให้ประเทศของตนหรือโลก อนายได้ใช้อาชีพอุตสาหกรรมเพื่อสนับสนุนครอบครัวของเขา แต่อยากจะทำอะไรเพิ่มเติมสำหรับชุมชนเขาจึงเปิดสอน ผมเชื่อว่า แจ็ค Walker อาจพบอารมณ์ที่คล้ายกันในการตั้งค่าทุนการศึกษานี้จะทำให้ผลงานของเขาเพื่อชุมชนและประเทศโดยใช้ความมั่งคั่งที่เขาได้รับในอุตสาหกรรมเหล็กของเขาวัตถุประสงค์ของตัวเองในการสมัครทุนการศึกษานี้คือการ จัดให้ตัวเอง ด้วยวิธีการบรรลุเป้าหมายของการให้บริการครอบครัวของฉัน ชุมชนของฉันและประเทศของฉัน ผ่านความมุ่งมั่น และยากทำงาน วันที่ ฉันโรงเรียนเกรดเคมี ฟิสิกส์และคณิตศาสตร์ได้โดดเด่น และได้รับหลายรางวัลในท้องถิ่นทำในงานวิทยาศาสตร์และโครงการวิชาการ อย่างไรก็ตาม เหล่านี้ได้แสดงถึงขีดจำกัดของความสามารถหรือความใฝ่ฝันของฉัน ปรึกษาของฉัน อนาย อาจไม่ได้มีปฏิบัติศึกษาเป้าหมายสูงสุดของประเทศของเขาผ่านการทำงานของเขาและความสำเร็จของเขา แต่ถ้าสามารถทำให้ก้าวหน้าเป็นผลมาจากแรงบันดาลใจ เครดิตจะไป กับเขา แจ็ค Walker และมหาวิทยาลัยแบล็คเบิร์น เหตุผลสี่สำหรับการศึกษาที่ระบุไว้ก่อนหน้าในบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพียง แรงจูงใจเป็นส่วนผสมสุดท้ายที่สามารถนำความสำเร็จ และฉันสามารถมั่นใจคณะกรรมการที่จะทำอย่างไรของฉันอย่างเต็มที่เพื่อใช้ศึกษาให้ดีสุดของความสามารถของฉัน และชำระเงินความน่าเชื่อถืออยู่ในฉัน โดยอนายและนายวอล์คเกอร์ ซึ่งผมเชื่อว่า มีมากเหมือนกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสามารถจินตนาการว่าตอนนี้คาบสุดท้ายของสัปดาห์ ในบ่ายวันศุกร์ ไม่ได้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่ครูมีความเฉพาะใด ๆ แม้จะมีสัญญาของเสรีภาพที่อยู่หลังระฆังสุดท้าย สำหรับสิบสองปีเก่าตนเอง สุดสัปดาห์ เป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ที่ยาวมากเป็นสองเท่า เคมี กับ นาย วอลเตอร์ วันศุกร์ผมจำได้อย่างชัดเจนในฤดูหนาว แสงสว่างก็จางหายไป และมันก็จะมืดก่อนถึงบ้าน มันดูเหมือนว่าส่วนที่ดีที่สุดและสว่างที่สุดของวันเมาใน–โรงเรียนจนกว่าคุณวอลเตอร์มาแนะนำฉันให้ด่างโลหะบนม้านั่งในห้องปฏิบัติการ จำนวน 3 ขวดเล็ก , ขุ่น , มีฝาปิดผนึกแน่น . ถ่ายคู่ของแหนบ และ เปิด แรก คุณวอลเตอร์เอาก้อนสีเทาเล็ก ๆของโลหะ และตัดด้วยมีด ! ให้ฉันได้เสมอ หมายถึง โลหะ เหล็ก หรืออลูมิเนียม หรือแม้แต่ทอง - ไม่เคยสิ่งที่อ่อน–แต่ก้อนใหญ่นี้ขนาดเล็กลิเธียมถูกหั่นบาง ๆ ง่ายๆ และจากนั้นเริ่มที่จะทำให้ช่วงเวลาของมันส่องแสงสดตัดพื้นผิวที่ถูกเปิดเผย คุณวอลเตอร์ ดวงตาของเขาป้องกันหลังคู่หนาของแว่นตาความปลอดภัยลดลงโลหะลงในบีกเกอร์ น้ำ แน่นอน มันเริ่ม และบินหึ่งอยู่รอบภาชนะ fizzing ก่อนระเบิดที่มีขนาดเล็ก " ป๊อป " ผม enthralled มากขึ้นดังนั้นเมื่อคุณวอลเตอร์มาแสดงผลด้วยโซเดียมและโพแทสเซียม คืนนั้น ฉันถามพ่อว่าอาจจะกลายเป็นของรูบิเดียม , ซีเซียมและแม้แต่ฟรานเซียม . ฉันต้องการที่จะเห็นมากขึ้น รู้จักมากขึ้น เป็นนักเคมีต่อมาผมได้มีโอกาสที่จะถามคุณวอลเตอร์ ทำไมเขาถึงได้กลายเป็นครูสอนเคมี และเขาอธิบายว่าเขาได้เริ่มเป็นนักเคมีอุตสาหกรรม แต่กลายเป็น disillusioned และเปลี่ยนการสอน มันทำให้ฉันคิดเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการศึกษา เกี่ยวกับเหตุผลที่เราพยายามที่จะเรียนรู้ หรือทำไมกลายเป็นครู ผมเชื่อว่าการศึกษาคือทั้งหมดเกี่ยวกับการเตรียมคนช่วยเหลือตัวเอง เพื่อช่วยให้ครอบครัวของพวกเขา ; เพื่อช่วยให้ชุมชนของพวกเขา และบางทีอาจจะช่วยประเทศ หรือโลก นายวอลเตอร์สได้ใช้อาชีพอุตสาหกรรมของเขาที่จะสนับสนุนครอบครัวของเขา แต่อยากจะทำอะไรเพิ่มเติมเพื่อชุมชน เพื่อเปิดสอน ผมเชื่อว่า แจ็ค วอล์คเกอร์ อาจมีประสบการณ์ในการตั้งค่าอารมณ์คล้ายทุนนี้ ทำให้ผลงานของเขาให้กับชุมชนและประเทศที่ใช้ทรัพย์สมบัติที่เขาได้รับในอุตสาหกรรมเหล็กวัตถุประสงค์ของผมในการสมัครทุนนี้เพื่อให้ตัวเองด้วยการบรรลุเป้าหมายของการให้บริการครอบครัว ชุมชน และประเทศ ผ่านความมุ่งมั่นและทำงานหนัก วันที่โรงเรียนเกรดวิชาเคมี ฟิสิกส์ และคณิตศาสตร์ได้โดดเด่นและฉันได้รับจำนวนรางวัลท้องถิ่นเพื่อทำงานในมหกรรมวิทยาศาสตร์และวิชาการ โครงการ แต่เหล่านี้ไม่ได้แสดงถึงข้อจำกัดของความสามารถของฉัน หรือความทะเยอทะยาน ที่ปรึกษาของฉัน นายวอลเตอร์ อาจจะยังไม่ได้บรรลุเป้าหมายสูงสุดของการช่วยประเทศของเขาผ่านทางผลงานของเขาและความสำเร็จของเขา แต่ถ้าผมสามารถทำให้มันโดดเด่นเป็นผลมาจากแรงบันดาลใจของเขา เครดิตจะไปหาเขา แจ็ค วอล์คเกอร์ และ มหาวิทยาลัย ของ แบล็คเบิร์น สี่เหตุผลในการศึกษาที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ในบทความนี้เป็นเพียงวัตถุประสงค์ แรงจูงใจเป็นส่วนผสมสุดท้าย ซึ่งสามารถนำความสำเร็จ และผมสามารถรับรองคณะกรรมการที่ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อใช้ศึกษา ฉันรับเพื่อที่ดีที่สุดของความสามารถของฉัน และตอบแทนความไว้วางใจที่วางอยู่ในชั้นโดยนายวอลเตอร์ส และ คุณวอล์คเกอร์ ซึ่งผมเชื่อว่ามีมากเหมือนกัน