As the day was pleasant, Madame Val

As the day was pleasant, Madame Valmonde drove over to L'Abri to see Desiree and the baby.

It made her laugh to think of Desiree with a baby. Why, it seemed but yesterday that Desiree was little more than a baby herself; when Monsieur in riding through the gateway of Valmonde had found her lying asleep in the shadow of the big stone pillar.

The little one awoke in his arms and began to cry for "Dada." That was as much as she could do or say. Some people thought she might have strayed there of her own accord, for she was of the toddling age. The prevailing belief was that she had been purposely left by a party of Texans, whose canvas-covered wagon, late in the day, had crossed the ferry that Coton Mais kept, just below the plantation. In time Madame Valmonde abandoned every speculation but the one that Desiree had been sent to her by a beneficent Providence to be the child of her affection, seeing that she was without child of the flesh. For the girl grew to be beautiful and gentle, affectionate and sincere - the idol of Valmonde.

It was no wonder, when she stood one day against the stone pillar in whose shadow she had lain asleep, eighteen years before, that Armand Aubigny riding by and seeing her there, had fallen in love with her. That was the way all the Aubignys fell in love, as if struck by a pistol shot. The wonder was that he had not loved her before; for he had known her since his father brought him home from Paris, a boy of eight, after his mother died there. The passion that awoke in him that day, when he saw her at the gate, swept along like an avalanche, or like a prairie fire, or like anything that drives headlong over all obstacles.

Monsieur Valmonde grew practical and wanted things well considered: that is, the girl's obscure origin. Armand looked into her eyes and did not care. He was reminded that she was nameless. What did it matter about a name when he could give her one of the oldest and proudest in Louisiana? He ordered the corbeille from Paris, and contained himself with what patience he could until it arrived; then they were married.

< 2 >
Madame Valmonde had not seen Desiree and the baby for four weeks. When she reached L'Abri she shuddered at the first sight of it, as she always did. It was a sad looking place, which for many years had not known the gentle presence of a mistress, old Monsieur Aubigny having married and buried his wife in France, and she having loved her own land too well ever to leave it. The roof came down steep and black like a cowl, reaching out beyond the wide galleries that encircled the yellow stuccoed house. Big, solemn oaks grew close to it, and their thick-leaved, far-reaching branches shadowed it like a pall. Young Aubigny's rule was a strict one, too, and under it his negroes had forgotten how to be gay, as they had been during the old master's easy-going and indulgent lifetime.

The young mother was recovering slowly, and lay full length, in her soft white muslins and laces, upon a couch. The baby was beside her, upon her arm, where he had fallen asleep, at her breast. The yellow nurse woman sat beside a window fanning herself.

Madame Valmonde bent her portly figure over Desiree and kissed her, holding her an instant tenderly in her arms. Then she turned to the child.

"This is not the baby!" she exclaimed, in startled tones. French was the language spoken at Valmonde in those days.

"I knew you would be astonished," laughed Desiree, "at the way he has grown. The little cochon de lait! Look at his legs, mamma, and his hands and fingernails - real finger-nails. Zandrine had to cut them this morning. Isn't it true, Zandrine?"

The woman bowed her turbaned head majestically, "Mais si, Madame."

"And the way he cries," went on Desiree, "is deafening. Armand heard him the other day as far away as La Blanche's cabin."

Madame Valmonde had never removed her eyes from the child. She lifted it and walked with it over to the window that was lightest. She scanned the baby narrowly, then looked as searchingly at Zandrine, whose face was turned to gaze across the fields.

< 3 >
"Yes, the child has grown, has changed," said Madame Valmonde, slowly, as she replaced it beside its mother. "What does Armand say?"

Desiree's face became suffused with a glow that was happiness itself.

"Oh, Armand is the proudest father in the parish, I believe, chiefly because it is a boy, to bear his name; though he says not - that he would have loved a girl as well. But I know it isn't true. I know he says that to please me. And mamma," she added, drawing Madame Valmonde's head down to her, and speaking in a whisper, "he hasn't punished one of them - not one of them - since baby is born. Even Negrillon, who pretended to have burnt his leg that he might rest from work - he only laughed, and said Negrillon was a great scamp. Oh, mamma, I'm so happy; it frightens me."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นวันดี มาดาม Valmonde ขับรถผ่านไป L'Abri ดู Desiree และเด็ก ทำให้เธอหัวเราะให้คิดว่า ชุดชั้นในกับเด็ก ทำไม มันดูเหมือน แต่วันนี้ชุดชั้นในที่เป็นมากกว่าลูกตัวเอง ชนะในขี่ผ่านเกตเวย์ของ Valmonde เมื่อได้พบเธอนอนหลับอยู่ในเงาของเสาหินใหญ่ น้อยหนึ่งตื่นขึ้นในอ้อมแขนของเขา และเริ่มร้องสำหรับ "Dada" ที่มีมากที่สุดเท่าที่เธอสามารถทำ หรือพูด บางคนคิดว่า เธออาจมีหลงมีของ accord ของเธอเอง สำหรับเธออายุ toddling อัตราความเชื่อได้ว่า เธอมีการจงใจปล่อย โดยพรรคของ Texans เกวียนคลุมด้วยผ้าใบ สายในวัน ได้ข้ามเรือข้ามฟากที่ Coton Mais เก็บ ด้านล่างการปลูก ในเวลา มาดาม Valmonde ละทิ้งทุกเก็งกำไรแต่ Desiree ส่งเธอ โดยสุขุมมีประโยชน์เด็กความรักของเธอ จะเห็นเธอเป็นเด็กของเนื้อโดยไม่ สำหรับหญิงสาวเติบโตมาจะสวยงาม และอ่อนโยน ความรัก และจริง ใจ - ไอดอลของ Valmonde มันเป็นเสน่ห์ เมื่อเธอยืนอยู่หนึ่งวันกับเสาหินที่มีเงาที่เธอมีอย่างหลับ สิบแปดปีก่อน ที่ Armand Aubigny ขี่โดย และเห็นเธอมี ได้ตกหลุมรักกับเธอ ที่เป็นแบบ Aubignys ทั้งหมดตกหลุมรัก ว่าจากปืนที่ยิง สงสัยคือ ว่า เขาได้รักเธอก่อน สำหรับว่าเขารู้จักเธอตั้งแต่ พ่อของเขามาบ้านจากปารีส เด็กของแปด หลังจากที่แม่ของเขาเสียที่นั่น ความรักที่ซึ่งในวันนั้น เมื่อเขาเห็นเธอที่ประตู กวาดตามชอบหิมะถล่ม เช่นไฟไหม้ทุ่งหญ้า หรือชอบอะไรที่ขับ headlong ผ่านอุปสรรคทั้งหมด สม Valmonde เติบโตจริง และสิ่งที่ต้องถือว่าดี: คือ หญิงสาวมาปิดบัง เพิร์ลมองเข้าไปในดวงตาของเธอ และไม่ได้ดูแล เขานึกถึงว่า เธอเป็นนิรนาม อะไรก็มันเรื่องเกี่ยวกับชื่อเมื่อเขาทำให้เธอหนึ่งเก่าแก่ที่สุด และภูมิใจในหลุยส์เซียนา เขาสั่งการ corbeille จากปารีส และอยู่ตัวเอง ด้วยความอดทนอะไรเขาสามารถจนกว่าจะมาถึง จากนั้น พวกเขาได้แต่งงานกัน< 2 > Madame Valmonde had not seen Desiree and the baby for four weeks. When she reached L'Abri she shuddered at the first sight of it, as she always did. It was a sad looking place, which for many years had not known the gentle presence of a mistress, old Monsieur Aubigny having married and buried his wife in France, and she having loved her own land too well ever to leave it. The roof came down steep and black like a cowl, reaching out beyond the wide galleries that encircled the yellow stuccoed house. Big, solemn oaks grew close to it, and their thick-leaved, far-reaching branches shadowed it like a pall. Young Aubigny's rule was a strict one, too, and under it his negroes had forgotten how to be gay, as they had been during the old master's easy-going and indulgent lifetime. The young mother was recovering slowly, and lay full length, in her soft white muslins and laces, upon a couch. The baby was beside her, upon her arm, where he had fallen asleep, at her breast. The yellow nurse woman sat beside a window fanning herself. Madame Valmonde bent her portly figure over Desiree and kissed her, holding her an instant tenderly in her arms. Then she turned to the child. "This is not the baby!" she exclaimed, in startled tones. French was the language spoken at Valmonde in those days. "I knew you would be astonished," laughed Desiree, "at the way he has grown. The little cochon de lait! Look at his legs, mamma, and his hands and fingernails - real finger-nails. Zandrine had to cut them this morning. Isn't it true, Zandrine?" The woman bowed her turbaned head majestically, "Mais si, Madame." "And the way he cries," went on Desiree, "is deafening. Armand heard him the other day as far away as La Blanche's cabin." Madame Valmonde had never removed her eyes from the child. She lifted it and walked with it over to the window that was lightest. She scanned the baby narrowly, then looked as searchingly at Zandrine, whose face was turned to gaze across the fields.< 3 > "Yes, the child has grown, has changed," said Madame Valmonde, slowly, as she replaced it beside its mother. "What does Armand say?" Desiree's face became suffused with a glow that was happiness itself. "Oh, Armand is the proudest father in the parish, I believe, chiefly because it is a boy, to bear his name; though he says not - that he would have loved a girl as well. But I know it isn't true. I know he says that to please me. And mamma," she added, drawing Madame Valmonde's head down to her, and speaking in a whisper, "he hasn't punished one of them - not one of them - since baby is born. Even Negrillon, who pretended to have burnt his leg that he might rest from work - he only laughed, and said Negrillon was a great scamp. Oh, mamma, I'm so happy; it frightens me."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นวันที่เป็นที่น่าพอใจมาดาม Valmonde ขับรถไปยัง L'Abri เพื่อดู Desiree และลูกน้อย.

มันทำให้เธอหัวเราะที่จะคิดว่า Desiree กับทารก ทำไมมันลำบาก แต่เมื่อวานนี้ว่า Desiree เป็นน้อยกว่าทารกตัวเอง; เมื่อนายขี่ผ่านประตูของ Valmonde ได้พบว่าเธอนอนหลับอยู่ในร่มเงาของเสาหินขนาดใหญ่.

น้อยหนึ่งตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาและเริ่มที่จะร้องไห้สำหรับ "ดาด้า". นั่นคือมากที่สุดเท่าที่เธอจะทำหรือพูด บางคนคิดว่าเธออาจจะมีหลงมีความสอดคล้องของเธอเองเธอก็อายุ toddling ความเชื่อที่แพร่หลายคือการที่เธอถูกทิ้งไว้โดยจงใจพรรคของการประมวลผลที่มีผ้าใบเกวียนสายในวันที่ได้ข้ามเรือข้ามฟากที่ Coton Mais เก็บไว้เพียงด้านล่างสวนที่ ในเวลาที่มาดาม Valmonde ละทิ้งทุกเก็งกำไร แต่อย่างหนึ่งที่ Desiree ได้ส่งให้เธอด้วยความรอบคอบปรานีจะเป็นลูกของความรักของเธอเห็นว่าเธอเป็นเด็กโดยไม่ต้องของเนื้อหนัง สำหรับสาวที่เติบโตมาได้สวยงามและอ่อนโยนรักใคร่และจริงใจ - ไอดอลของ Valmonde ได้.

มันก็ไม่น่าแปลกใจเมื่อเธอยืนอยู่วันหนึ่งกับเสาหินซึ่งอยู่ในเงาของเธอได้นอนหลับสิบแปดปีก่อนที่อาร์มันด์ Aubigny ขี่โดย และเห็นเธอได้ตกหลุมรักกับเธอ นั่นคือวิธีการที่ทุก Aubignys ตกหลุมรักเช่นถ้าหลงโดยยิงปืน น่าแปลกใจก็คือว่าเขาไม่ได้รักเธอมาก่อน สำหรับการที่เขาเคยรู้จักเธอตั้งแต่ที่พ่อของเขานำเขากลับบ้านจากปารีสเด็กแปดหลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิตที่นั่น ความรักที่ตื่นขึ้นมาในตัวเขาในวันนั้นเมื่อเขาเห็นเธอที่ประตูกวาดพร้อมเช่นหิมะถล่มหรือเหมือนไฟไหม้ทุ่งหญ้าหรือชอบอะไรที่ไดรฟ์หัวทิ่มผ่านอุปสรรคทั้งหมด.

นาย Valmonde เติบโตในทางปฏิบัติและต้องการสิ่งพิจารณากัน: ว่า คือหญิงสาวที่มาปิดบัง อาร์มันด์มองเข้าไปในดวงตาของเธอและไม่ได้ดูแล เขาได้รับการเตือนว่าเธอเป็นนิรนาม อะไรที่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับชื่อเมื่อเขาจะให้เธอเป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดและน่าภาคภูมิใจที่สุดในรัฐหลุยเซียนา? เขาสั่งให้ Corbeille จากปารีสและมีตัวเองกับสิ่งที่เขาสามารถทำได้อดทนจนกว่าจะมาถึง; แล้วพวกเขาก็แต่งงานกัน.

<2>
มาดาม Valmonde ไม่เคยเห็น Desiree และลูกน้อยเป็นเวลาสี่สัปดาห์ เมื่อเธอมาถึง L'Abri เธอสั่นที่แรกเห็นของมันขณะที่เธอมักจะทำ มันเป็นสถานที่ที่น่าเศร้ามองซึ่งเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาไม่ได้เป็นที่รู้จักในการแสดงตนที่อ่อนโยนของผู้เป็นที่รักเก่านาย Aubigny แต่งงานและภรรยาของเขาถูกฝังอยู่ในประเทศฝรั่งเศสและเธอมีรักแผ่นดินของเธอเองดีเกินไปที่เคยปล่อยให้มัน หลังคาลงมาที่สูงชันและสีดำเช่นฝาครอบถึงออกเกินแกลเลอรี่กว้างที่ล้อมรอบบ้านฉาบสีเหลือง บิ๊กโอ๊กขึงขังเติบโตใกล้เคียงกับมันและหนาใบสาขาไกลถึงของพวกเขาเงามันเหมือนพอล กฎหนุ่ม Aubigny ของเขาเป็นที่เข้มงวดอย่างใดอย่างหนึ่งมากเกินไปและอยู่ภายใต้มันนิโกรของเขาได้ลืมวิธีการเป็นเกย์เช่นที่พวกเขาได้รับในช่วงเจ้านายเก่าของง่ายไปและตามใจอายุการใช้งาน.

แม่ยังสาวที่กำลังฟื้นตัวอย่างช้า ๆ และวางยาวเต็มรูปแบบใน เธอมัสลินสีขาวนุ่มและผ้าลูกไม้บนที่นอน ทารกเป็นข้างๆเธอบนแขนของเธอซึ่งเขาก็ผล็อยหลับไปที่เต้านมของเธอ หญิงพยาบาลสีเหลืองนั่งข้างหน้าต่างพัดตัวเอง.

มาดาม Valmonde ก้มร่างท้วมของเธอมากกว่า Desiree และจูบเธอถือของเธอทันทีละม่อมในอ้อมแขนของเธอ จากนั้นเธอก็หันไปเด็ก.

"นี้ไม่ได้ทารก!" เธออุทานออกมาในโทนตกใจ . ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่พูดที่ Valmonde ในวันนั้น

"ผมรู้ว่าคุณจะต้องประหลาดใจ" หัวเราะ Desiree, "ที่วิธีการที่เขาได้เติบโตขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ Cochon เด Lait ดูขา Mamma และมือและเล็บของเขา. - จริงนิ้วเล็บ. Zandrine ต้องตัดพวกเขาในเช้าวันนี้. มันไม่ได้เป็นความจริง Zandrine? "

ผู้หญิงคนนั้นก็ก้มศีรษะลง ที่ ใส่หมวกสตรี ที่ โพกคล้าย หมวกแขก ของเธออย่างสง่าผ่าเผย" Mais si, มาดาม. "

" และวิธีที่เขาร้อง "ไปใน Desiree" จะอึกทึก. อาร์มันด์ได้ยินเขาในวันอื่น ๆ ที่ไกล ๆ เช่นห้องโดยสารลาบลานช์. "

มาดาม Valmonde ไม่เคยเอาออกมาจากดวงตาของเธอเด็ก เธอยกมันและเดินกับมันไปยังหน้าต่างที่เป็นที่มีน้ำหนักเบา เธอสแกนทารกหวุดหวิดจากนั้นดูราวกับโดยการตรวจค้นที่ Zandrine ที่มีใบหน้าถูกหันไปจ้องมองข้ามทุ่งนา.

<3>
"ใช่เด็กได้เติบโตขึ้นมีการเปลี่ยนแปลง" มาดาม Valmonde กล่าวว่าอย่างช้า ๆ ขณะที่เธอแทนที่มันข้างของมัน แม่. "สิ่งที่ไม่ Armand พูด?"

ใบหน้า Desiree กลายเป็นอบอวลไปด้วยแสงที่เป็นความสุขของตัวเอง.

"โอ้อาร์มันด์เป็นพ่อที่ภาคภูมิใจที่สุดในตำบลผมเชื่อว่าส่วนใหญ่เพราะมันเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่จะแบกชื่อของเขาแม้ว่าเขาพูดไม่ได้ -... ว่าเขาจะได้รักหญิงสาวคนหนึ่งเช่นกัน แต่ฉันรู้ว่ามันไม่เป็นความจริงฉันรู้ว่าเขาบอกว่าจะโปรดฉันและแม่ "เธอกล่าว, การวาดภาพหัวมาดาม Valmonde ลงไปของเธอและพูดกระซิบ "เขายังไม่ได้รับการลงโทษอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขา - ไม่ได้เป็นหนึ่งของพวกเขา - ตั้งแต่ทารกเกิดแม้ Negrillon ที่แสร้งทำเป็นจะมีการเผาไหม้ที่ขาของเขาว่าเขาอาจจะได้หยุดพักจากการทำงาน -. เขาหัวเราะและกล่าวว่า Negrillon เป็นคนขี้โกงที่ดีโอ้. , Mamma ผมมีความสุขมากมันกลัวฉัน ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพราะเป็นวันที่น่ารื่นรมย์ มาดามวาลมอนด์ขับรถไป l"abri ดู Desiree และลูกมันทำให้หล่อนหัวเราะคิดว่า Desiree กับทารก ทำไมมันดู แต่เมื่อวานที่ Desiree เป็นเด็กมากกว่าที่รักตัวเอง เมื่อท่านขี่ม้าผ่านเกตเวย์ของมวาลมอนด์ก็เจอเธอนอนหลับอยู่ในเงาของเสาหินใหญ่น้อยหนึ่งตื่นขึ้นในอ้อมแขนของเขา และเริ่มร้องไห้ " ดาด้า " นั่นคือเท่าที่เธอทำหรือพูด บางคนคิดว่าเธออาจจะหลงมาที่นี่ด้วยตนเอง เพราะอยู่ในวัยเตาะแตะหัดเดิน แต่ส่วนใหญ่เชื่อว่าเธอถูกจงใจทิ้งไว้ โดยคณะชาวเท็กซัสที่มีผ้าใบคลุมรถบรรทุก , สายเกินไป , ได้ข้ามเฟอรี่ T แต่เก็บไว้ใต้สวน ในเวลามาดามวาลมอนด์ทิ้งทุกการเก็งกำไร แต่คนที่ Desiree ได้ส่งเธอโดย Providence ซึ่งเป็นประโยชน์เป็นเด็กของความรักของเธอ เห็นว่านางไม่มีบุตรของมนุษย์ สำหรับเด็กหญิงเติบโตเป็นสาวสวย อ่อนโยน น่ารักและจริงใจ - ไอดอลมวาลมอนด์จึงไม่น่าแปลกใจ เมื่อวันหนึ่งเธอยืนพิงเสาหิน ต้นที่เงาเธอนอนอยู่หลับ สิบแปดปีก่อน ที่ aubigny อาร์มันด์ ขี่จักรยาน และเห็นเธอที่นั่น ตกหลุมรักเธอ นั่นเป็นวิธีที่ aubignys ทั้งหมดตกอยู่ในความรัก ถ้าโดนปืนยิง ที่น่าแปลกใจคือ เขาไม่ได้ชอบเธอมาก่อน เพราะเขารู้จักเธอตั้งแต่พ่อของเขาพาเขากลับมาจากปารีส เด็ก 8 ขวบ หลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิตที่นั่น ความหลงใหลที่เขาตื่นขึ้นในวันนั้น เมื่อเขาเห็นเธอที่ประตู กวาดไป เช่น หิมะถล่ม หรือเหมือนไฟไหม้หญ้า หรือชอบอะไรที่ทำให้หัวทิ่มผ่านอุปสรรคทั้งหมดคุณมวาลมอนด์เติบโตการปฏิบัติและต้องการสิ่งที่เขาพิจารณานั่นคือ ผู้หญิงปิดบังที่มา อาร์มันด์จ้องเข้าไปในดวงตาของเธอและไม่ได้ใส่ใจ เขาเตือนว่า เธออยู่ที่ไม่มีชื่อ แล้วเรื่องชื่อ เมื่อเขาสามารถมอบหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดและภูมิใจในหลุยเซีย ? เขาสั่งการจากปารีส และห้ามใจตัวเองอย่างเต็มที่ จนกระทั่งมาถึง พวกเขาก็แต่งงานกัน< 2 >มาดามวาลมอนด์ไม่ได้เห็นเดซิรีและลูกเป็นเวลา 4 สัปดาห์ เมื่อเธอมาถึง l"abri เธอตัวสั่นเมื่อเห็นมัน เธอมักจะทำ มันเป็นสถานที่ที่ดูเศร้าสร้อย หลายปี ไม่ได้รู้จักตนที่อ่อนโยนของนายผู้หญิงเก่า คุณ aubigny มีแต่งงานและฝังภรรยาของเขาในฝรั่งเศส เพราะนางรักแผ่นดินตัวเองเหมือนกัน มาฝากค่ะ หลังคาลงมาชันสีดำคล้ายฝาชี ถึงออกเกินกว่าที่กว้าง แกลลอรี่ที่ล้อมเหลือง stuccoed House ใหญ่ เคร่งขรึม โอ๊ค สนิทสนมกับมัน และทิ้งหนาของพวกเขา , สาขากว้างขวางเงามันเหมือนเพื่อน หนุ่ม aubigny กฎเป็นหนึ่งที่เข้มงวดเกินไป และอยู่ภายใต้ นิโกรของเขาได้ลืมว่าเป็นเกย์อย่างที่พวกเขาเคยเป็น เมื่อเป็นคนง่ายๆเก่าปริญญาโทและชีวิตที่ผ่อนคลายแม่หนุ่มกำลังฟื้นตัวอย่างช้าๆ และนอนยาวเต็มรูปแบบในชุดมัสลินของเธอนุ่มสีขาว ลูกไม้ บนโซฟา ลูกอยู่ข้างๆ เธอ เมื่อแขนของเธอที่เขาหลับอยู่ที่หน้าอก ผู้หญิงพยาบาลสีเหลืองนั่งอยู่ข้าง ๆหน้าต่างพัดตัวเองมาดามวาลมอนด์โน้มร่างของเธอและท้วมกว่า Desiree จูบเธอ เธอกอดทันทีอย่างนุ่มนวลในอ้อมแขนของเธอ จากนั้นเธอก็กลายเป็นเด็ก" นี่ไม่ใช่ลูก ! " เธออุทานด้วยน้ำเสียงตกใจ ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาพูดที่มวาลมอนด์ในวันเหล่านั้น" ผมรู้ว่าคุณจะประหลาดใจ " หัวเราะ Desiree , " วิธีที่เขาได้เติบโตขึ้น เจ้าลูกหมูตัวน้อย ๆ ดูที่ขาของเขา แม่ของเขาและมือและเล็บ - เล็บนิ้วจริง ซองดรีนต้องตัดให้เมื่อเช้า จริงไหมจ๊ะ ซองดรีน "ผู้หญิงก้มศีรษะผ้าโพกหัวของชาวมุสลิมของเธอยิ่งใหญ่ " แต่ซื่อ มาดาม "" และวิธีการที่เขาร้องไห้ " ไปดีเซอรี่ " จนหูอื้อ อาร์มันด์ได้ยินเขาเมื่อวันก่อน ไกลถึงกระท่อมของ La Blanche " .มาดามวาลมอนด์ไม่เคยละสายตาไปจากเด็ก เธอยกมันแล้วอุ้มเดินไปยังหน้าต่างที่สว่างที่สุด เธอสแกนทารกหวุดหวิด จากนั้นจึงเป็น searchingly ที่ซองดรีน มีใบหน้าที่หันมองข้ามเขต< 3 >" ใช่ เด็กมีการเจริญเติบโต มีการเปลี่ยนแปลง กล่าวว่า มาดามวาลมอนด์ ช้าๆ เมื่อเธอเปลี่ยนข้างแม่ของมัน . " อาร์มันด์ว่าอย่างไรบ้าง "ใบหน้าของ suffused กับ Desiree เป็นประกายแห่งความสุข" โอ้ อาร์มันด์เป็นพ่อภูมิใจในโบสถ์ ผมเชื่อว่าส่วนใหญ่เพราะมันเป็นเด็กแบกชื่อของเขา แต่เขาบอกว่าไม่ - ว่าเขาจะรักผู้หญิงได้เป็นอย่างดี แต่ฉันรู้ว่านั่นไม่ใช่เรื่องจริง ผมรู้ เขาบอกว่าจะช่วยฉัน แล้วค่ะ " เธอกล่าว โน้มศีรษะมาดามวาลมอนด์ลงมาหา แล้วพูดด้วยเสียงกระซิบ เขาไม่ได้ลงโทษใครเลย - ไม่ได้หนึ่งของพวกเขา ตั้งแต่ลูกคลอด แม้ negrillon ที่แกล้งทำเป็นมีเผาขาเขาจะพักจากงาน เขาก็หัวเราะ แล้วพูดว่า negrillon เป็นเด็กเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ โอ้ แม่คะ หนูมีความสุข มันทำให้ข้ากลัว "