Classifications of Depression There

Classifications of Depression
There are many possible ways to classify any disease or disorder—for example, in terms of etiology, biology, or pattern of presenting symptoms. These may produce different classifications, as seen with psychiatric disorders, and the continuing debate over the best way to classify affective disorders such as depression has produced rival schools of thought. The British school established diagnostic criteria for depression based largely on the WHO’s International Classification of Disease (ICD). The ICD-10 criteria require that, for at least two weeks, the patient must have reported two or more of: abnormally depressed mood, or marked loss of interest or pleasure, or decreased energy. In addition, at least two further symptoms must be identified from a list that includes loss of confidence, self-reproach and guilt, thoughts of suicide, evidence of poor concentration, psychomotor agitation or retardation, sleep disturbance, and change in appetite and weight (7, Table 1). The ICD criteria have been modified over the years, and have converged somewhat with the North American approach represented by the Diagnostic and Statistical Manual of the American Psychological Association (DSM), currently in its fourth edition (DSM-IV) (8). Indeed, the content validity of many of the depression measurements is judged in terms of their coverage of the DSM criteria. The DSM tradition situates depression within the broad category of mood or affective disorders, whose common feature is the patient’s disturbed mood (whether depressed or elated). This is a symptom classification, for mood disorders are biologically heterogeneous and need not share a common etiology (9). The DSM subdivides mood disorders into depressive and bipolar types. The latter are characterized by the presence of mania, a mood that is elated, expansive, or irritable, associated with symptoms such as hyperactivity, racing thoughts, or distractibility (9, p320). Bipolar disorder includes cyclical mood swings in which the patient can present in either the manic or depressive phase; cyclothymia is a mild but chronic form of mood swings. Depression, meanwhile, can be divided on etiological lines into endogenous and reactive depression, whereas the distinction between neurotic and psychotic depression reflects severity (2). Other classifications consider the level of psychomotor effects and whether the depression is accompanied by other behavioral disturbances. In terms of severity, depressive disorders can be subdivided into major depression and dysthymia, each with subcategories. Both are characterized by a depressed mood, loss of interest or pleasure in usual activities anhedonia), and associated symptoms such as changed appetite or sleep disturbance. The difference is one of degree, and dysthymia describes a milder disorder that does not meet the criteria for major depression described later in this chapter. Whether the two conditions form a continuum, whether dysthymia is a precursor of depression, or whether they are separate disorders—all are issues for further investigation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดประเภทของภาวะซึมเศร้า There are many possible ways to classify any disease or disorder—for example, in terms of etiology, biology, or pattern of presenting symptoms. These may produce different classifications, as seen with psychiatric disorders, and the continuing debate over the best way to classify affective disorders such as depression has produced rival schools of thought. The British school established diagnostic criteria for depression based largely on the WHO’s International Classification of Disease (ICD). The ICD-10 criteria require that, for at least two weeks, the patient must have reported two or more of: abnormally depressed mood, or marked loss of interest or pleasure, or decreased energy. In addition, at least two further symptoms must be identified from a list that includes loss of confidence, self-reproach and guilt, thoughts of suicide, evidence of poor concentration, psychomotor agitation or retardation, sleep disturbance, and change in appetite and weight (7, Table 1). The ICD criteria have been modified over the years, and have converged somewhat with the North American approach represented by the Diagnostic and Statistical Manual of the American Psychological Association (DSM), currently in its fourth edition (DSM-IV) (8). Indeed, the content validity of many of the depression measurements is judged in terms of their coverage of the DSM criteria. The DSM tradition situates depression within the broad category of mood or affective disorders, whose common feature is the patient’s disturbed mood (whether depressed or elated). This is a symptom classification, for mood disorders are biologically heterogeneous and need not share a common etiology (9). The DSM subdivides mood disorders into depressive and bipolar types. The latter are characterized by the presence of mania, a mood that is elated, expansive, or irritable, associated with symptoms such as hyperactivity, racing thoughts, or distractibility (9, p320). Bipolar disorder includes cyclical mood swings in which the patient can present in either the manic or depressive phase; cyclothymia is a mild but chronic form of mood swings. Depression, meanwhile, can be divided on etiological lines into endogenous and reactive depression, whereas the distinction between neurotic and psychotic depression reflects severity (2). Other classifications consider the level of psychomotor effects and whether the depression is accompanied by other behavioral disturbances. In terms of severity, depressive disorders can be subdivided into major depression and dysthymia, each with subcategories. Both are characterized by a depressed mood, loss of interest or pleasure in usual activities anhedonia), and associated symptoms such as changed appetite or sleep disturbance. The difference is one of degree, and dysthymia describes a milder disorder that does not meet the criteria for major depression described later in this chapter. Whether the two conditions form a continuum, whether dysthymia is a precursor of depression, or whether they are separate disorders—all are issues for further investigation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจำแนกประเภทของอาการซึมเศร้ามีวิธีการที่เป็นไปได้มากที่จะจำแนกโรคหรือความผิดปกติใด ๆ สำหรับตัวอย่างเช่นในแง่ของสาเหตุชีววิทยาหรือรูปแบบของอาการที่นำเสนอ
เหล่านี้อาจผลิตจำแนกประเภทที่แตกต่างกันเท่าที่เห็นมีความผิดปกติทางจิตเวชและการอภิปรายอย่างต่อเนื่องมากกว่าวิธีที่ดีที่สุดในการจำแนกความผิดปกติของอารมณ์เช่นภาวะซึมเศร้ามีการผลิตโรงเรียนคู่แข่งของความคิด โรงเรียนอังกฤษจัดตั้งเกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับภาวะซึมเศร้าส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับการจัดหมวดหมู่ขององค์การอนามัยระหว่างประเทศของโรค (ICD) ICD-10 เกณฑ์ที่กำหนดให้อย่างน้อยสองสัปดาห์ผู้ป่วยจะต้องมีการรายงานสองคนหรือมากกว่าของ: อารมณ์ซึมเศร้าผิดปกติหรือการสูญเสียที่ทำเครื่องหมายไว้สนใจหรือความสุขหรือลดการใช้พลังงาน นอกจากนี้อย่างน้อยสองอาการต่อไปจะต้องมีการระบุจากรายการที่มีการสูญเสียความเชื่อมั่นในตัวเองตำหนิและความรู้สึกผิดความคิดฆ่าตัวตายหลักฐานของความเข้มข้นต่ำกวนจิตหรือสมอง, รบกวนการนอนหลับและการเปลี่ยนแปลงในความอยากอาหารและน้ำหนัก ( 7 ตารางที่ 1) เกณฑ์ ICD ได้รับการแก้ไขในช่วงหลายปีและได้แปรสภาพค่อนข้างด้วยวิธีการนอร์ทอเมริกันตัวแทนจากคู่มือการวินิจฉัยและสถิติของสมาคมจิตวิทยาอเมริกัน (DSM), ขณะนี้อยู่ในรุ่นที่สี่ของ (DSM-IV) (8) อันที่จริงความตรงตามเนื้อหาของหลายวัดภาวะซึมเศร้าจะตัดสินในแง่ของการรายงานข่าวของเกณฑ์ที่แพ็ทริก ประเพณี DSM ตั้งอยู่ภาวะซึมเศร้าในหมวดหมู่กว้างของอารมณ์หรือความผิดปกติของอารมณ์ซึ่งเป็นลักษณะทั่วไปของผู้ป่วยอารมณ์รบกวน (ไม่ว่าจะมีความสุขหรือความสุข) นี่คือการจำแนกอาการผิดปกติอารมณ์ที่แตกต่างกันทางชีวภาพและไม่จำเป็นต้องแบ่งเป็นสาเหตุที่พบบ่อย (9) แพ็ทริกแบ่งออกเป็นความผิดปกติของอารมณ์ซึมเศร้าและประเภทสองขั้ว หลังมีความโดดเด่นด้วยการปรากฏตัวของความบ้าคลั่งอารมณ์ที่ร่าเริง, ไพศาลหรือระคายเคืองที่เกี่ยวข้องกับอาการเช่นสมาธิสั้นความคิดแข่งหรือ distractibility (9, P320) โรคสองขั้วมีอารมณ์แปรปรวนของวัฏจักรในการที่ผู้ป่วยสามารถนำเสนอทั้งในขั้นตอนการคลั่งไคล้หรือซึมเศร้า; Cyclothymia เป็นรูปแบบที่ไม่รุนแรง แต่เรื้อรังของอารมณ์แปรปรวน อาการซึมเศร้าขณะที่สามารถแบ่งออกได้บนเส้นลงไปในบ่อสาเหตุภายนอกและปฏิกิริยาในขณะที่ความแตกต่างระหว่างภาวะซึมเศร้าและโรคประสาทโรคจิตรุนแรงสะท้อนให้เห็นถึง (2) การจำแนกประเภทอื่น ๆ พิจารณาระดับของผลกระทบจิตและไม่ว่าภาวะซึมเศร้าจะมาพร้อมกับการรบกวนพฤติกรรมอื่น ๆ ในแง่ของความรุนแรงโรคซึมเศร้าสามารถแบ่งออกได้เป็นโรคซึมเศร้าซึมเศร้าและแต่ละคนมีหมวดหมู่ย่อย ทั้งสองมีความโดดเด่นด้วยอารมณ์ซึมเศร้าสูญเสียความสนใจหรือความสุขในกิจกรรมปกติ anhedonia) และอาการที่เกี่ยวข้องเช่นความอยากอาหารการเปลี่ยนแปลงหรือการนอนหลับรบกวน ความแตกต่างคือหนึ่งการศึกษาระดับปริญญาและซึมเศร้าอธิบายความผิดปกติจ้าที่ไม่ตรงตามเกณฑ์สำหรับภาวะซึมเศร้าที่สำคัญอธิบายไว้ในบทนี้ ไม่ว่าจะเป็นเงื่อนไขที่สองรูปแบบต่อเนื่องไม่ว่าจะเป็นซึมเศร้าเป็นสารตั้งต้นของภาวะซึมเศร้าหรือไม่ว่าพวกเขาจะแยกความผิดปกติทั้งหมดนี้เป็นปัญหาสำหรับการตรวจสอบต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจำแนกประเภทของภาวะซึมเศร้า
มีหลายวิธีที่เป็นไปได้เพื่อจำแนกโรคหรือความผิดปกติใด ๆ ตัวอย่างเช่น ในเรื่องของสาเหตุ ชีววิทยา หรือรูปแบบในการนำเสนออาการ เหล่านี้อาจสร้างหมวดหมู่ที่แตกต่างกันเท่าที่เห็นกับโรคทางจิตเวชและการอภิปรายวิธีที่ดีที่สุดที่จะแยกจิต disorders เช่นภาวะซึมเศร้าได้ผลิตคู่แข่งโรงเรียนความคิดโรงเรียนอังกฤษก่อตั้งเกณฑ์วินิจฉัยภาวะซึมเศร้าที่ใช้ส่วนใหญ่ในที่จำแนกโรคระหว่างประเทศ ( ICD ) The ICD-10 เกณฑ์ต้องอย่างนั้น อย่างน้อย 2 สัปดาห์ ผู้ป่วยต้องมีรายงานสองหรือมากกว่า : ผิดปกติอารมณ์หดหู่ หรือเครื่องหมายการสูญเสียผลประโยชน์หรือความสุขหรือลดพลังงาน นอกจากนี้อาการเพิ่มเติมอย่างน้อยสองต้องระบุจากรายการที่มีการสูญเสียความมั่นใจ ตำหนิตนเอง และความรู้สึกผิด คิดฆ่าตัวตาย หลักฐานแห่งสมาธิไม่ดี กวนจิต หรือ ปัญญาอ่อน สิ่งรบกวนการนอนหลับและการเปลี่ยนแปลงในความอยากอาหารและน้ำหนัก ( 7 , ตารางที่ 1 ) ICD เกณฑ์ได้รับการแก้ไขมาหลายปีและมีการทำงานที่ค่อนข้างมีอเมริกาเหนือ วิธีการแสดง โดยการวินิจฉัยและคู่มือสถิติของสมาคมจิตวิทยาอเมริกัน ( DSM ) ขณะนี้อยู่ในรุ่นที่สี่ของมัน ( dsm-iv ) ( 8 ) แน่นอน ตามเนื้อหาของหลายของภาวะซึมเศร้าวัดจะได้รับการพิจารณาในแง่ของความคุ้มครองของพวกเขาที่มีเกณฑ์DSM ประเพณี situates ภาวะซึมเศร้าภายในหมวดหมู่กว้างของอารมณ์หรืออารมณ์ผิดปกติ ซึ่งเป็นคุณลักษณะทั่วไปของคนไข้ กวนอารมณ์ ( ไม่ว่าจะเศร้าหรือร่าเริง ) นี่คืออาการหมวดหมู่สำหรับความผิดปกติทางอารมณ์เป็นชีวภาพที่ต่างกันและต้องไม่ใช้สาเหตุทั่วไป ( 9 ) DSM subdivides ความผิดปกติทางอารมณ์ที่เป็นชนิดและแบบไบโพลาร์หลังมีการปรากฏตัวของความบ้าคลั่ง , อารมณ์ที่ร่าเริง , ไพศาล , หรือโรคที่เกี่ยวข้องกับอาการ เช่น สมาธิสั้น ความคิด แข่งรถ หรือคนที่เลือกแล้ว ( 9 , p320 ) โรคอารมณ์สองขั้วมีชิงช้าอารมณ์อื่นซึ่งผู้ป่วยสามารถนำเสนอได้ทั้งในหรือโรคซึมเศร้า manic เฟส cyclothymia เป็นไม่รุนแรง แต่แบบเรื้อรัง ทำตามอารมณ์ ภาวะซึมเศร้า , ในขณะเดียวกันสามารถแบ่งออกเป็นสายทราบภายในและ reactive depression และความแตกต่างระหว่างประสาท และโรคซึมเศร้า สะท้อนความรุนแรง ( 2 ) หมวดหมู่อื่น ๆพิจารณาระดับของจิตลักษณะและว่าภาวะซึมเศร้าจะมาพร้อมกับแปรปรวนพฤติกรรมอื่น ๆ ในแง่ของความรุนแรงโรคซึมเศร้า สามารถแบ่งออกได้เป็นซึมเศร้าหลักและอาศัยอยู่ที่แต่ละหมวดหมู่ย่อย . ทั้งสองมีลักษณะอารมณ์หดหู่ เสียดอกเบี้ยน้อย หรือความสุขในกิจกรรมปกติ ) และอาการที่เกี่ยวข้อง เช่น การเปลี่ยนแปลงความอยากอาหารไม่เพียงพอ ความแตกต่างคือ หนึ่งองศาอธิบาย และอาศัยอยู่พะแนง ความผิดปกติที่ไม่ตรงกับเกณฑ์สำหรับโรคซึมเศร้าอธิบายในภายหลังในบทนี้ ไม่ว่าสองเงื่อนไข แบบฟอร์มต่อเนื่อง ไม่ว่าจะอาศัยอยู่เป็นสารตั้งต้นของภาวะซึมเศร้าหรือไม่ว่าพวกเขาจะแยกความผิดปกติทุกประเด็น เพื่อทำการสืบสวนต่อไป