Within the framework of revenue req

Within the framework of revenue requirement regulation, the principle of used and useful appears to have been somewhat forgotten in today’s world of least cost planning and future test periods. However, the used and useful principle has a relatively long history in the regulation of electric utilities and there is little, if anything, to suggest that it has been legally overruled in Utah.
The concept that capital assets must be physically used and useful to current ratepayers before those ratepayers can be asked to pay the costs associated with them is a fundamental principle of utility regulation. This means that the assets must be commercially in-service, title of ownership has to have passed to the utility,1 and the assets have to have become a productive source of value. This is what triggers capital recovery of the engineered, furnished, and installed cost of the asset. Failure to adhere to the principle of used and useful in the physical sense leads to a mismatch between the timing of capital cost recognition and the income effect that occurs when an asset is put into service. It also leads to a mismatch between the ratepayers who are paying for the service versus the ratepayers who are receiving the service.

While a future test year provides a sharing of risks for items such as fuel, purchased power, labor, benefits, administration, etc., which have a price and volume risk profile, construction has a completely different risk profile. With construction, the price risk is solved by the bidding process so that it is transferred to the contractor. That leaves the completion risk – whether the asset is operational on time, or completed at all. Under Utah law, it is the investor who is supposed to bear the risk of loss as a developer of a public utility.
Used and useful has always provided the “bright-line” demarcation for the risk of completion of construction. Nevertheless, that does not mean the utility is without recovery during that time. The utility is collecting its allowance of funds used during construction (“AFUDC”). In Utah, it also has the option of filing for recovery of major plant additions.
The Principle of Used and Useful Is the Bedrock of Utility Regulation.
In determining whether the state of Illinois had taken the property of grain warehousemen by legislating a maximum rate for grain storage, the United States Supreme Court in Munn v. Illinois, 94 U.S. 113 (1876), set forth the historic theory underlying public regulation of private property:
[W]hen private property is affected with a public interest, it ceases to be juris privati only.… Property does become clothed with a public interest when used in a manner to make it of public consequence, and affect the community at large. When, therefore, one devotes his property to a use in which the public has an interest, he, in effect, grants to the public an interest in that use, and must submit to be controlled by the public for the common good, to the extent of the interest he has thus created. He may withdraw his grant by discontinuing the use; but, so long as he maintains the use, he must submit to the control.
Id. at 126 (citation and internal quotation marks omitted).
Several years later, in Smyth v. Ames, 169 U.S. 466 (1898), the Court formulated for the first time a coherent test of the extent to which regulated companies were protected from legislative expropriation on behalf of the public. See id. at 546-47. In doing so, the Court, in weighing the considerations of equity between the interests of the providers and the consumers of a service, tied together what is or is not physically used and useful to the public service being provided. See id.
We hold, however, that the basis of all calculations as to the reasonableness of rates to be charged by a corporation maintaining a highway under legislative sanction must be the fair value of the property being used by it for the convenience of the public.… What the company is entitled to ask is a fair return upon the value of that which it employs for the public convenience. On the other hand, what the public is entitled to demand is that no more be exacted from it for the use of a public highway than the services rendered by it are reasonably worth.
Id. (emphases added); see also W. Ohio Gas Co. v. Pub. Utils. Comm’n, 294 U.S. 63, 66 (1935) (basing decision in part on the “final order of valuation, made in January, 1932, whereby the value of property in Lima, [Ohio,] used and useful for the business, was fixed” (emphasis added)); Bluefield Water Works & Improvement Co. v. Pub. Serv. Comm’n, 262 U.S. 679, 692 (1923) (“A public utility is entitled to such rates as will permit it to earn a return on the value of the property which it employs for the convenience of the public.” (emphasis added)).
The Smyth Court set forth the idea that the only property eligible to earn a rate of return is the property used to serve the public. See Smyth, 169 U.S. at 546-47. The public can demand physical use of such property so the regulated entity is entitled to earn a rate of return on that property. See id.
Thereafter, the principle of used and useful became widely used not only to identify those assets that were “taken for public use” and for which private companies were entitled to a fair return from the public, but also to serve the role of placing definite limitations on the cost responsibilities of the persons receiving utility services.2 Justice Cardozo explained this approach in Columbus Gas & Fuel Co. v. Public Utilities Commission:
There will be no need in the computation of the rate base to include the market or the book value of fields not presently in use, unless the time for using them is so near that they may be said, at least by analogy, to have the quality of working capital. The arrival of that time cannot be known in advance through the application of a formula, but within the margin of a fair discretion must be determined for every producer by the triers of the facts in the light of all the circumstances. The burden is on the gas company to supply whatever testimony may be necessary to enable court or board to make the requisite division. Leases bought with income, the proceeds of the sale of gas, and thus paid for in last analysis through the contributions of consumers, ought not in fairness to be capitalized until present or imminent need for use as sources of supply shall have brought them into the base upon which profits must be earned. To capitalize them sooner is to build the rate structure of the business upon assets held in idleness to abide the uses of the future.
292 U.S. 398, 406-07 (1934) (emphasis added).
Another good example is Denver Union Stock Yard Co. v. United States, 304 U.S. 470 (1938). In this case, the Denver Union Stock Yard Company challenged the rates set for its services by the Secretary of Agriculture as being confiscatory. See id. at 473-74, The Court affirmed after reviewing the evidence, which demonstrated that the Secretary had only excluded property not physically used and useful for performance of stockyard services covered by the rates. See id. at 475.
The Court’s decision in Federal Power Commission v. Hope Natural Gas Co., 320 U.S. 591 (1944), shifted rate base formulation from fair value to prudent investment, but the physical used and useful test prevailed. See id. at 603-06. For example, in Tennessee Gas Pipeline Co. v. FERC, 606 F.2d 1094 (D.C. Cir. 1979), the Court of Appeals for the District of Columbia held,
In Smyth v. Ames, the Supreme Court articulated the guiding principle that
“the basis of all calculations as to the reasonableness of rates to be charged by a (public utility) must be the fair value of the property being used by it for the convenience of the public.” Although methods for determining values of rate base items have evolved since Smyth v. Ames, the precept endures that an item may be included in a rate base only when it is ‘used and useful’ in providing service. In other words, current rate payers should bear only legitimate costs of providing service to them. The FPC [forerunner to FERC] early adopted the “used and useful” standard and has not departed from it without careful consideration of the wisdom of requiring current rate payers to bear costs of providing future service.
Smyth v. Ames, 169 U.S. 466, 546 (1898) (emphasis added) (citations omitted); see also Natural Gas Pipeline Co. of Am. v. FERC, 765 F.2d 1155, 1157 (D.C. Cir. 1985) (“In calculating the utility’s cost of service the Commission includes its operating expenses, depreciation expenses, taxes, and a reasonable return on the net valuation of the property devoted to the public service.… The Commission decides what property is devoted to the public service by asking whether the property is ‘used and useful’ in serving the public.” (citation omitted)); In re S. Nat’l Gas Co., 130 FERC P 61,193 at ¶ 30, 2010 (noting that in establishing rates, FERC has traditionally included only costs relating to utility plant that is physically used and useful in providing utility service).
Later, some type of cost recovery was allowed in certain narrow cases and for many nuclear power plants that were planned in the 1960s and 1970s, but that were either cancelled or abandoned while only partially built. The regulatory and legal decisions regarding these assets established the economic used and useful concept. See Jonathan A. Lesser, The Used and Useful Test: Implications for a Restructured Electric Industry, 23 Energy L.J. 349 (2002). That concept is not discussed here. The subject of this article pertains only to the physical used and useful principle for regulatory cost recovery, which still prevails in Utah.
The Principle of Used and Useful Has Long Been a Core Precept of Utah Law.
As the Utah Supreme Court has held,
[U]nder the general concepts of public utility law, risk capital is provided by the investor; it is this group which bears the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในกรอบของระเบียบความต้องการรายได้ หลักการใช้ และมีประโยชน์แล้วจะค่อนข้างถูกลืมได้ในโลกปัจจุบันอย่างน้อยวางแผนต้นทุนและระยะเวลาทดสอบในอนาคต อย่างไรก็ตาม หลักการใช้ และประโยชน์ได้ค่อนข้างนานในข้อบังคับของระบบสาธารณูปโภคไฟฟ้า และมีเพียงเล็กน้อย ถ้า แนะนำว่า มันถูกกฎหมาย overruled ในยูทาห์แนวคิดที่ทรัพย์สินต้องใช้จริง และมีประโยชน์ปัจจุบัน ratepayers ก่อน ratepayers เหล่านั้นสามารถถูกแจ้งให้จ่ายต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับ หลักการพื้นฐานของโปรแกรมควบคุมได้ หมายความ ว่า ทรัพย์สินต้องให้บริการในเชิงพาณิชย์แก่ ชื่อเป็นเจ้าของได้แล้วกับโปรแกรมอรรถประโยชน์ 1 และสินทรัพย์มีจะกลายเป็น แหล่งผลผลิตของค่า นี่คือสิ่งที่ทริกเกอร์กู้คืนทุนของการออกแบบ ตกแต่ง และติดตั้งต้นทุนของสินทรัพย์ เป้าหมายให้ตรงกันล้มเหลวในการยึดมั่นในหลักการของการใช้ และมีประโยชน์ในแง่ทางกายภาพระหว่างช่วงเวลาของการรับรู้ต้นทุนเงินทุนและผลกำไรที่เกิดขึ้นเมื่อสินทรัพย์อยู่ในบริการ มันยังนำไปสู่การไม่ตรงกันระหว่าง ratepayers ที่จ่ายสำหรับบริการเทียบกับ ratepayers ที่ได้รับการบริการในขณะทดสอบในอนาคตปีร่วมกันความเสี่ยงสำหรับสินค้าเช่นน้ำมันเชื้อเพลิง พลังงาน แรงงาน ประโยชน์ การจัดการ ฯลฯ ในการสั่งซื้อที่มีค่าความเสี่ยงของราคาและปริมาณ ก่อสร้างมีค่าความเสี่ยงที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง กับงานก่อสร้าง ความเสี่ยงราคาจะแก้ไขได้ ด้วยการประมูลนั้นจะถูกโอนย้ายไปผู้รับเหมา ที่ทิ้งความเสี่ยงเสร็จสมบูรณ์ – ว่าสินทรัพย์ดำเนินงานเวลา หรือเสร็จสมบูรณ์ทั้งหมด กฎหมาย ยูทาห์เป็นนักลงทุนที่ควรจะแบกรับความเสี่ยงของการสูญเสียเป็นผู้พัฒนาสาธารณูปโภคการใช้ และมีประโยชน์เสมอให้แบ่ง "สดใสสาย" สำหรับความเสี่ยงของการก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม ที่ไม่หมายถึง อรรถประโยชน์คือไม่กู้คืนในช่วงเวลานั้น โปรแกรมอรรถประโยชน์ที่จะรวบรวมค่าของเงินที่ใช้ในระหว่างก่อสร้าง ("AFUDC") ในยูทาห์ มันยังมีตัวเก็บข้อมูลการกู้คืนเพิ่มเติมพืชหลักหลักการใช้ และประโยชน์เป็นข้อเท็จจริงของระเบียบยูทิลิตี้ในการกำหนดว่า รัฐอิลลินอยส์ได้นำคุณสมบัติของเมล็ด warehousemen โดย legislating อัตราสูงสุดสำหรับเก็บเมล็ดข้าว ศาลฎีกาสหรัฐใน Munn v. 94 รัฐอิลลินอยส์สหรัฐฯ 113 (1876), กำหนดทฤษฎีประวัติศาสตร์ต้นระเบียบสาธารณะส่วนตัวแห่ง:[W] ไก่ที่ดินที่ได้รับผลกระทบกับสาธารณประโยชน์ มันยุติจะ privati juris เท่านั้น... คุณสมบัติเป็นนั้น มีสาธารณประโยชน์เมื่อใช้ในลักษณะที่ต้องการจะส่งผลต่อสาธารณะ และส่งผลกระทบต่อชุมชนมีขนาดใหญ่ เมื่อ ดังนั้น หนึ่ง devotes คุณสมบัติของเขาใช้เป็นที่สาธารณะที่มีความสนใจ เขา ในผล ให้ความสนใจในการใช้ที่สาธารณะ คลิ กต้องการควบคุมประชาชนอย่างทั่วไป ขอบเขตของดอกเบี้ยจึงสร้าง เขาอาจถอนเงินช่วยเหลือของเขา โดยใช้ ที่ไม่ต่อเนื่อง ได้ ตราบใดที่เขารักษาใช้ คงต้องส่งไปยังตัวควบคุมรหัสที่ 126 (อ้างอิงและภายในเครื่องหมายอัญประกาศไม่ใส่)หลายปีต่อมา ใน Smyth v. เอมส์ 169 466 สหรัฐฯ (1898), ศาลสูตรสำหรับแรกเวลาทดสอบ coherent ของขอบเขตที่ควบคุมบริษัทถูกป้องกันจาก expropriation สภาในนามของประชาชน ดูรหัส ที่ 546-47 ใน การศาล การพิจารณาหุ้นระหว่างผลประโยชน์ผู้ให้บริการและผู้บริโภค บริการชั่งน้ำหนักผูกกันอะไร หรือไม่ใช้จริง และเป็นประโยชน์เพื่อการให้บริการสาธารณะ ดูรหัสเราถือ อย่างไรก็ตาม ว่า พื้นฐานของการคำนวณทั้งหมดเป็นแบบ reasonableness อัตราเรียกบริษัทรักษาทางหลวงภายใต้สภาไปต้องธรรมแห่งนี้กำลังใช้มันเพื่อความสะดวกของประชาชน... บริษัทใดมีสิทธิที่จะขอได้จะคืนดีเมื่อค่าของที่จะใช้เพื่อความสะดวกของประชาชน ในทางกลับกัน สิ่งสาธารณะจะได้รับความได้ว่า ไม่ได้จะได้เรียกร้องเอาจากการใช้ทางสาธารณะกว่าบริการโดยคุ้มค่าสมเหตุสมผลรหัส (emphases เพิ่ม); ดูปริมาณโอไฮโอแก๊ส Co. v. ผับ Utils Comm'n, 294 ฿ 63, 66 (1935) (อ้างอิงการตัดสินใจส่วนหนึ่งในการ "ลำดับสุดท้ายของการประเมินค่า ในเดือนมกราคม 1932 โดยกำหนดค่าของคุณสมบัติในลิมา, [โอไฮโอ,] ใช้ และเป็นประโยชน์สำหรับธุรกิจ " (เน้นเพิ่ม)); Bluefield น้ำทำงานและปรับปรุง Co. v. ผับ บริการ Comm'n, 262 ฿ 679, 692 (1923) ("การสาธารณูปโภคจะได้รับอัตราจะอนุญาตจะได้รับผลตอบแทนจากมูลค่าทรัพย์สินซึ่งได้ใช้เพื่อความสะดวกของประชาชน" (เน้นเพิ่ม))ศาล Smyth ได้มาคิดว่าคุณสมบัติเท่านั้นที่มีสิทธิ์ได้รับอัตราผลตอบแทนคุณสมบัติที่ใช้เพื่อบริการสาธารณะ ดู Smyth, 169 ฿ที่ 546-47 ประชาชนสามารถต้องใช้คุณสมบัติดังกล่าวจริงจึงได้รับสิทธิ์จะได้รับอัตราผลตอบแทนในลักษณะที่เอนทิตีที่ควบคุม ดูรหัสThereafter, the principle of used and useful became widely used not only to identify those assets that were “taken for public use” and for which private companies were entitled to a fair return from the public, but also to serve the role of placing definite limitations on the cost responsibilities of the persons receiving utility services.2 Justice Cardozo explained this approach in Columbus Gas & Fuel Co. v. Public Utilities Commission:There will be no need in the computation of the rate base to include the market or the book value of fields not presently in use, unless the time for using them is so near that they may be said, at least by analogy, to have the quality of working capital. The arrival of that time cannot be known in advance through the application of a formula, but within the margin of a fair discretion must be determined for every producer by the triers of the facts in the light of all the circumstances. The burden is on the gas company to supply whatever testimony may be necessary to enable court or board to make the requisite division. Leases bought with income, the proceeds of the sale of gas, and thus paid for in last analysis through the contributions of consumers, ought not in fairness to be capitalized until present or imminent need for use as sources of supply shall have brought them into the base upon which profits must be earned. To capitalize them sooner is to build the rate structure of the business upon assets held in idleness to abide the uses of the future.292 U.S. 398, 406-07 (1934) (emphasis added).Another good example is Denver Union Stock Yard Co. v. United States, 304 U.S. 470 (1938). In this case, the Denver Union Stock Yard Company challenged the rates set for its services by the Secretary of Agriculture as being confiscatory. See id. at 473-74, The Court affirmed after reviewing the evidence, which demonstrated that the Secretary had only excluded property not physically used and useful for performance of stockyard services covered by the rates. See id. at 475.The Court’s decision in Federal Power Commission v. Hope Natural Gas Co., 320 U.S. 591 (1944), shifted rate base formulation from fair value to prudent investment, but the physical used and useful test prevailed. See id. at 603-06. For example, in Tennessee Gas Pipeline Co. v. FERC, 606 F.2d 1094 (D.C. Cir. 1979), the Court of Appeals for the District of Columbia held,In Smyth v. Ames, the Supreme Court articulated the guiding principle that“the basis of all calculations as to the reasonableness of rates to be charged by a (public utility) must be the fair value of the property being used by it for the convenience of the public.” Although methods for determining values of rate base items have evolved since Smyth v. Ames, the precept endures that an item may be included in a rate base only when it is ‘used and useful’ in providing service. In other words, current rate payers should bear only legitimate costs of providing service to them. The FPC [forerunner to FERC] early adopted the “used and useful” standard and has not departed from it without careful consideration of the wisdom of requiring current rate payers to bear costs of providing future service.Smyth v. Ames, 169 U.S. 466, 546 (1898) (emphasis added) (citations omitted); see also Natural Gas Pipeline Co. of Am. v. FERC, 765 F.2d 1155, 1157 (D.C. Cir. 1985) (“In calculating the utility’s cost of service the Commission includes its operating expenses, depreciation expenses, taxes, and a reasonable return on the net valuation of the property devoted to the public service.… The Commission decides what property is devoted to the public service by asking whether the property is ‘used and useful’ in serving the public.” (citation omitted)); In re S. Nat’l Gas Co., 130 FERC P 61,193 at ¶ 30, 2010 (noting that in establishing rates, FERC has traditionally included only costs relating to utility plant that is physically used and useful in providing utility service).Later, some type of cost recovery was allowed in certain narrow cases and for many nuclear power plants that were planned in the 1960s and 1970s, but that were either cancelled or abandoned while only partially built. The regulatory and legal decisions regarding these assets established the economic used and useful concept. See Jonathan A. Lesser, The Used and Useful Test: Implications for a Restructured Electric Industry, 23 Energy L.J. 349 (2002). That concept is not discussed here. The subject of this article pertains only to the physical used and useful principle for regulatory cost recovery, which still prevails in Utah.The Principle of Used and Useful Has Long Been a Core Precept of Utah Law.As the Utah Supreme Court has held,[U]nder the general concepts of public utility law, risk capital is provided by the investor; it is this group which bears the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายในกรอบของการควบคุมความต้องการรายได้หลักการของการใช้จะปรากฏขึ้นและมีประโยชน์ที่จะได้รับการลืมบ้างในโลกปัจจุบันของการวางแผนค่าใช้จ่ายน้อยและระยะเวลาการทดสอบในอนาคต อย่างไรก็ตามการใช้หลักการที่เป็นประโยชน์มีประวัติค่อนข้างยาวในการควบคุมการสาธารณูปโภคไฟฟ้าและมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้ามีอะไรจะแนะนำว่าจะได้รับการตกถูกต้องตามกฎหมายในยูทาห์.
แนวคิดที่สินทรัพย์ทุนจะต้องใช้ร่างกายและเป็นประโยชน์กับปัจจุบัน ratepayers ก่อน ratepayers เหล่านั้นสามารถขอให้จ่ายค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเป็นหลักการพื้นฐานของการควบคุมยูทิลิตี้ ซึ่งหมายความว่าสินทรัพย์จะต้องเป็นในเชิงพาณิชย์ในการให้บริการ, ชื่อในการเป็นเจ้าของได้มีการส่งผ่านไปยังยูทิลิตี้ที่ 1 และสินทรัพย์ได้จะกลายเป็นแหล่งที่มาของมูลค่าการผลิต นี่คือสิ่งที่เรียกคืนทุนของการออกแบบตกแต่งและค่าใช้จ่ายของสินทรัพย์ที่ติดตั้ง ความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามหลักการของการใช้และมีประโยชน์ในความหมายทางกายภาพนำไปสู่การไม่ตรงกันระหว่างระยะเวลาของการรับรู้ค่าใช้จ่ายเงินทุนและผลกระทบรายได้ที่เกิดขึ้นเมื่อสินทรัพย์ที่จะใส่เข้ามาให้บริการ นอกจากนี้ยังนำไปสู่การไม่ตรงกันระหว่าง ratepayers ที่มีการจ่ายค่าบริการเมื่อเทียบกับ ratepayers ที่ที่ได้รับการบริการ. ในขณะที่ปีที่ทดสอบในอนาคตให้ใช้งานร่วมกันของความเสี่ยงสำหรับรายการดังกล่าวเป็นเชื้อเพลิงพลังงานซื้อแรงงานประโยชน์การบริหาร ฯลฯ . ซึ่งมีรายละเอียดความเสี่ยงราคาและปริมาณการก่อสร้างมีความเสี่ยงที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ด้วยการสร้างความเสี่ยงด้านราคาได้รับการแก้ไขโดยการเสนอราคาเพื่อให้มีการถ่ายโอนไปยังผู้รับเหมา ความเสี่ยงที่ใบเสร็จสิ้น - ไม่ว่าสินทรัพย์ที่มีการดำเนินงานเกี่ยวกับเวลาหรือเสร็จเลย ภายใต้กฎหมายของยูทาห์มันเป็นนักลงทุนที่ควรจะแบกรับความเสี่ยงของการสูญเสียเป็นนักพัฒนาของสาธารณูปโภคที่. และมีประโยชน์ได้ให้เสมอ "สดใสเส้น" แบ่งเขตความเสี่ยงของความสำเร็จของการก่อสร้าง แต่ไม่ได้หมายความว่ายูทิลิตี้โดยไม่ต้องกู้คืนในช่วงเวลานั้น ยูทิลิตี้ที่มีการจัดเก็บภาษีหักเงินสำรองค่าของเงินที่ใช้ในระหว่างการก่อสร้าง ("AFUDC") ในยูทาห์ก็ยังมีตัวเลือกในการยื่นสำหรับการกู้คืนของการเพิ่มของพืชที่สำคัญ. หลักการของมือสองที่เป็นประโยชน์เป็นพื้นหินของยูทิลิตี้ระเบียบ. ในการพิจารณาว่ารัฐอิลลินอยส์ได้ยึดทรัพย์สินของ warehousemen เม็ดโดยการออกกฎหมายในอัตราสูงสุดที่ . เก็บรักษาเมล็ดพืชที่ศาลสูงสหรัฐในมันน์วีอิลลินอยส์ 94 113 ดอลลาร์สหรัฐ (1876) ที่กำหนดไว้ทฤษฎีประวัติศาสตร์ระเบียบสาธารณะพื้นฐานของทรัพย์สินส่วนตัว: [W] ไก่ทรัพย์สินส่วนตัวได้รับผลกระทบที่มีความสนใจของประชาชนก็สิ้นสุดสภาพการเป็น กฎหมาย privati ​​เท่านั้น. ... กลายเป็นสถานที่ให้บริการไม่สวมเสื้อผ้าที่มีความสนใจของประชาชนเมื่อนำมาใช้ในลักษณะที่จะทำให้มันเป็นผลของประชาชนและส่งผลกระทบต่อชุมชนที่มีขนาดใหญ่ เมื่อดังนั้นหนึ่งอุทิศทรัพย์สินของเขาไปใช้งานซึ่งในที่สาธารณะมีความสนใจเขาในผลทุนให้กับประชาชนทั่วไปที่สนใจในการใช้งานที่และจะต้องส่งไปถูกควบคุมโดยประชาชนที่ดีร่วมกันกับ ขอบเขตของส่วนได้เสียที่เขาได้สร้างขึ้นจึง เขาอาจจะถอนตัวออกทุนของเขาโดยการหยุดใช้นั้น แต่ตราบใดที่เขายังคงใช้งานเขาจะต้องส่งไปควบคุม. Id ที่ 126 (อ้างอิงและเครื่องหมายคำพูดภายในละเว้น). หลายปีต่อมาในเบิร์น v. อาเมส 169 สหรัฐอเมริกา 466 (1898) ศาลสูตรเป็นครั้งแรกการทดสอบการเชื่อมโยงกันของขอบเขตที่ บริษัท มีการควบคุมได้รับการคุ้มครองจากการเวนคืนกฎหมาย ในนามของประชาชน ดูรหัส ที่ 546-47 ในการทำเช่นศาลในการพิจารณาชั่งน้ำหนักของผู้ถือหุ้นระหว่างผลประโยชน์ของผู้ให้บริการและผู้บริโภคในการให้บริการที่เชื่อมโยงกันในสิ่งที่เป็นหรือไม่ได้ใช้ร่างกายและมีประโยชน์ในการบริการสาธารณะถูกให้ ดูรหัส. เราถือ แต่ที่พื้นฐานของการคำนวณทั้งหมดที่จะสมเหตุสมผลของอัตราที่จะเรียกเก็บโดย บริษัท รักษาทางหลวงภายใต้การอนุมัติกฎหมายจะต้องเป็นมูลค่ายุติธรรมของทรัพย์สินที่ถูกนำมาใช้มันเพื่อความสะดวกของประชาชน ... . สิ่งที่ บริษัท มีสิทธิที่จะขอให้เป็นผลตอบแทนที่เป็นธรรมเมื่อค่าของสิ่งที่มีพนักงานเพื่อความสะดวกของประชาชน ในทางกลับกันสิ่งที่ประชาชนมีสิทธิที่จะเรียกร้องคือการที่ไม่มากจะไขว่คว้าจากมันสำหรับการใช้ถนนของประชาชนกว่าบริการที่แสดงโดยมีมูลค่าที่เหมาะสม. Id (เน้นเพิ่ม); ดูดับเบิลยูโอไฮโอ Gas Co. v. ผับ Utils Comm'n 294 สหรัฐ 63, 66 (1935) (เบสตัดสินใจในส่วนที่เกี่ยวกับ "คำสั่งถึงที่สุดของการประเมินมูลค่าที่เกิดขึ้นในเดือนมกราคมปี 1932 โดยมูลค่าของทรัพย์สินในลิมา [โอไฮโอ] ใช้และมีประโยชน์สำหรับธุรกิจ ได้รับการแก้ไข "(เน้นเพิ่ม)); Bluefield น้ำและปรับปรุงการทำงานของโวลต์. ผับ Serv Comm'n 262 สหรัฐอเมริกา 679, 692 (1923) ("ยูทิลิตี้ประชาชนมีสิทธิที่จะอัตราเช่นจะอนุญาตให้ได้รับผลตอบแทนจากมูลค่าของทรัพย์สินที่มีพนักงานเพื่อความสะดวกของประชาชนได้." (เน้นเพิ่ม )). ศาลเบิร์นที่กำหนดไว้ความคิดที่ว่าสถานที่ให้บริการเพียงมีสิทธิ์ที่จะได้รับอัตราผลตอบแทนเป็นสถานที่ที่ใช้ในการให้บริการประชาชน ดูเบิร์นส 169 สหรัฐที่ 546-47 ประชาชนสามารถเรียกร้องการใช้งานทางกายภาพของสถานที่ให้บริการดังกล่าวเพื่อการควบคุมกิจการที่มีสิทธิที่จะได้รับอัตราผลตอบแทนจากทรัพย์สินที่ ดูรหัส. หลังจากนั้นหลักการของการใช้และมีประโยชน์กลายเป็นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายไม่เพียง แต่จะระบุสินทรัพย์ดังกล่าวที่ได้รับการ "ดำเนินการเพื่อประโยชน์สาธารณะ" และการที่ บริษัท เอกชนที่มีสิทธิ์ที่จะมีผลตอบแทนที่เป็นธรรมจากประชาชน แต่ยังทำหน้าที่บทบาทของ การวางข้อ จำกัด ชัดเจนในความรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของบุคคลซึ่งได้รับความยุติธรรม services.2 ยูทิลิตี้คาร์โดโซ่อธิบายวิธีการนี้ในโคลัมบัสก๊าซและน้ำมันเชื้อเพลิงโวลต์สาธารณูปโภคคณะกรรมการ:. จะมีไม่จำเป็นต้องในการคำนวณฐานอัตราที่จะรวมตลาดหรือ มูลค่าตามบัญชีของเขตข้อมูลที่ไม่ได้ใช้งานในปัจจุบันเว้นแต่เวลาที่ใช้พวกเขาเพื่อให้ใกล้กับที่พวกเขาอาจกล่าวได้ว่าอย่างน้อยที่สุดโดยการเปรียบเทียบเพื่อให้มีคุณภาพของเงินทุนหมุนเวียน การมาถึงของเวลาที่ไม่สามารถเป็นที่รู้จักล่วงหน้าผ่านการประยุกต์ใช้สูตร แต่ภายในขอบของดุลยพินิจยุติธรรมต้องได้รับการพิจารณาโดยผู้ผลิตทุก triers ของข้อเท็จจริงในแง่ของสถานการณ์ทั้งหมด ภาระอยู่ใน บริษัท แก๊สในการจัดหาสิ่งที่พยานหลักฐานที่อาจมีความจำเป็นที่จะช่วยให้ศาลหรือคณะกรรมการที่จะทำให้ส่วนที่จำเป็น สัญญาเช่าซื้อกับรายได้รายได้จากการขายก๊าซและจ่ายดังนั้นสำหรับในการวิเคราะห์ที่ผ่านมาผ่านการมีส่วนร่วมของผู้บริโภคไม่ควรในความเป็นธรรมที่จะได้รับทุนจนความต้องการในปัจจุบันหรือใกล้เข้ามาเพื่อใช้เป็นแหล่งที่มาของอุปทานจะได้นำเขาเข้ามาใน ฐานซึ่งผลกำไรที่จะต้องได้รับ จะใช้ประโยชน์จากพวกเขาเร็วคือการสร้างโครงสร้างอัตราของธุรกิจที่อยู่กับสินทรัพย์ที่จัดขึ้นในความเกียจคร้านที่จะปฏิบัติใช้ในอนาคต. 292 สหรัฐอเมริกา 398, 406-07 (1934) (เน้นเพิ่ม). อีกตัวอย่างที่ดีคือเดนเวอร์สหภาพหุ้นลานร่วม v.. United States, 304 สหรัฐอเมริกา 470 (1938) ในกรณีนี้เดนเวอร์สหภาพหุ้น บริษัท ลานท้าทายอัตราที่กำหนดไว้สำหรับการให้บริการโดยกระทรวงเกษตรเป็น confiscatory ดูรหัส ที่ 473-74, ศาลยืนยันหลังจากตรวจสอบหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเลขานุการได้รับการยกเว้นเพียงสถานที่ให้บริการไม่ได้ใช้ร่างกายและมีประโยชน์สำหรับการทำงานของบริการปศุสัตว์ปกคลุมด้วยอัตรา ดูรหัส ที่ 475 การตัดสินใจของศาลรัฐบาลกลางในคณะกรรมการการไฟฟ้า v. หวังก๊าซธรรมชาติ จำกัด 320 US 591 (1944) เปลี่ยนการกำหนดอัตราฐานจากราคาที่เหมาะสมกับการลงทุนที่ชาญฉลาด แต่การทดสอบที่ใช้และมีประโยชน์ทางกายภาพชนะ ดูรหัส ที่ 603-06 ยกตัวอย่างเช่นในรัฐเทนเนสซีท่อส่งก๊าซ จำกัด v. FERC, 606 F.2d 1094 (DC Cir. 1979) ที่ศาลอุทธรณ์โคลัมเบียจัดขึ้นในเบิร์นv. อาเมสศาลฎีกาก้องหลักการว่า"พื้นฐานของการคำนวณทั้งหมดเป็นไปได้ความเหมาะสมของอัตราที่จะเรียกเก็บโดย (ยูทิลิตี้) จะต้องมีมูลค่ายุติธรรมของทรัพย์สินที่ถูกนำมาใช้มันเพื่อความสะดวกของประชาชน." แม้ว่าวิธีการในการกำหนดมูลค่าของรายการฐานอัตรา มีการพัฒนาตั้งแต่เบิร์น v. อาเมสศีลคงที่รายการอาจรวมอยู่ในฐานอัตราเฉพาะเมื่อมีการ 'ใช้และมีประโยชน์ในการให้บริการ ในคำอื่น ๆ ผู้จ่ายเงินอัตราปัจจุบันควรจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายถูกต้องตามกฎหมายเพียงอย่างเดียวของการให้บริการที่ให้กับพวกเขา FPC [บรรพบุรุษเพื่อ FERC] ต้นนำ "ที่ใช้และมีประโยชน์" มาตรฐานและยังไม่ได้ออกจากมันได้โดยไม่ต้องพิจารณาอย่างรอบคอบของภูมิปัญญาของที่ต้องจ่ายเงินอัตราปัจจุบันที่จะแบกรับค่าใช้จ่ายในการให้บริการในอนาคต. เบิร์น v. อาเมส 169 สหรัฐอเมริกา 466, 546 (1898) (เน้นเพิ่ม) (อ้างอิงละเว้น); ดูท่อส่งก๊าซธรรมชาติของ บริษัท Am v. FERC, 765 F.2d 1155, 1157 (DC Cir. 1985) ("ในการคำนวณค่าใช้จ่ายของยูทิลิตี้ในการให้บริการรวมถึงคณะกรรมการค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานและค่าเสื่อมราคาภาษีและผลตอบแทนที่เหมาะสมในการประเมินค่าทรัพย์สินสุทธิที่อุทิศ . การให้บริการประชาชน ... สำนักงานคณะกรรมการการตัดสินใจในสิ่งที่สถานที่ให้บริการเพื่อรองรับการให้บริการประชาชนด้วยการบอกว่าทรัพย์สินที่ 'ใช้และมีประโยชน์ในการให้บริการประชาชน "(อ้างอิงละเว้น)). ใน Re เอสแน็ต l Gas Co. , 130 FERC P 61193 ที่¶ 30 2010 (สังเกตว่าในการสร้างอัตรา FERC ได้รวมค่าใช้จ่ายเพียงประเพณีที่เกี่ยวข้องกับพืชยูทิลิตี้ที่ใช้ในร่างกายและมีประโยชน์ในการให้บริการยูทิลิตี้). ต่อมา ประเภทของการกู้คืนค่าใช้จ่ายบางส่วนที่ได้รับอนุญาตในกรณีที่แคบบางอย่างและสำหรับโรงไฟฟ้านิวเคลียร์จำนวนมากที่ถูกวางแผนไว้ในปี 1960 และ 1970 แต่ถูกยกเลิกหรือถูกทอดทิ้งขณะที่มีเพียงบางส่วนที่สร้างขึ้น การตัดสินใจกฎหมายและกฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับสินทรัพย์เหล่านี้เป็นที่ยอมรับในแนวคิดทางเศรษฐกิจที่ใช้และมีประโยชน์ โจนาธานเอดูเลสเบี้ยนที่มีประโยชน์และการทดสอบ: ผลกระทบต่ออุตสาหกรรมไฟฟ้าปรับโครงสร้างหนี้ 23 พลังงาน LJ 349 (2002) แนวความคิดที่ไม่ได้กล่าวถึงที่นี่ เรื่องของบทความนี้เกี่ยวข้องเฉพาะกับหลักการใช้และมีประโยชน์ทางกายภาพสำหรับการกู้คืนค่าใช้จ่ายในการกำกับดูแลซึ่งยังคงพัดในยูทาห์. หลักการของมือสองที่มีประโยชน์ได้รับการหลักธรรมะของยูทาห์กฎหมาย. ขณะที่ยูทาห์ศาลฎีกาได้จัดขึ้น[ U] nder แนวคิดทั่วไปของกฎหมายสาธารณูปโภคทุนความเสี่ยงที่ให้บริการโดยนักลงทุน; มันเป็นกลุ่มนี้ซึ่งหมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกรอบของระเบียบความต้องการรายได้ หลักการของการใช้และประโยชน์ที่ดูเหมือนจะได้รับค่อนข้างลืมในวันนี้โลกของการวางแผนและระยะเวลาการทดสอบในอนาคตต้นทุนน้อยที่สุด อย่างไรก็ตาม การใช้หลักการที่เป็นประโยชน์และมีประวัติศาสตร์ที่ค่อนข้างยาวในระเบียบสาธารณูปโภคไฟฟ้าและมีน้อยถ้ามีอะไรจะแนะนำว่ามันมีกฎหมายโมฆะ
ในยูทาห์แนวคิดที่สินทรัพย์ทุน ต้องใช้ และเป็นประโยชน์กับร่างกาย ratepayers ปัจจุบันก่อน ratepayers นั้นจะต้องจ่ายค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเป็นหลักการพื้นฐานของระเบียบสาธารณูปโภค นี่หมายความว่า ทรัพย์สินต้องในเชิงพาณิชย์ในชื่อของเจ้าของ จะต้องผ่านการสาธารณูปโภค 1 และทรัพย์สินได้กลายเป็นแหล่งผลิตค่านี่คือสิ่งที่เรียกกู้เมืองหลวงของการออกแบบ ตกแต่ง และติดตั้งต้นทุนของสินทรัพย์ ความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามหลักการของการใช้และประโยชน์ในความรู้สึกทางกายภาพ ไปสู่ที่ไม่ตรงกันระหว่างช่วงเวลาของการรับรู้ต้นทุนเงินทุนและรายได้ ผลที่เกิดขึ้นเมื่อทรัพย์สินถูกใส่ลงในบริการมันยังนำไปสู่การไม่ตรงกันระหว่าง ratepayers ที่จ่ายสำหรับการบริการเมื่อเทียบกับ ratepayers ที่ได้รับบริการ

ขณะที่ปีทดสอบในอนาคตให้แชร์ความเสี่ยงสำหรับรายการเช่นเชื้อเพลิง , ซื้อพลังงาน แรงงาน สวัสดิการ การบริหาร ฯลฯ ซึ่งมีราคาและรายละเอียดความเสี่ยงปริมาณการก่อสร้างได้ รายละเอียดความเสี่ยงที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง กับการก่อสร้างความเสี่ยงราคาแก้ไขโดยกระบวนการประมูลเพื่อให้มันมาเป็นผู้รับเหมา ที่ใบเสร็จว่า สินทรัพย์เสี่ยงและทำงานในเวลาหรือสมบูรณ์ทั้งหมด ในยูทาห์กฎหมาย เป็นนักลงทุนที่ต้องแบกรับความเสี่ยงของการสูญเสีย ในฐานะนักพัฒนาสาธารณูปโภค .