I was startled when the bill of far

I was startled when the bill of fare was brought, for the prices were a great deal higher than I had anticipated. But she reassured me.
"I never eat anything for luncheon," she said."Oh, don't say that!" I answered generously.
"I never eat more than one thing. I think people eat far too much nowadays. A little

fish, perhaps. I wonder if they have any salmon."Well, it was early in the year for salmon and it was not on the bill of fare, but I asked the waiter if there was any. Yes, a beautiful salmon had just come in, it was the first they had had. I ordered it for my guest. The waiter asked her if she would have something while it was being cooked."No," she answered, "I never eat more than one thing unless you have a little caviare, I never mind caviare."My heart sank a little. I knew I could not afford caviare, but I could not very well tell her that. I told the waiter by all means to bring caviare. For myself I chose the cheapest dish on the menu and that was a mutton chop."I think you are unwise to eat meat," she said. "I don't know how you can expect to work after eating heavy things like chops. I don't believe in overloading my stomach."Then came the question of drink."I never drink anything for luncheon," she said."Neither do I," I answered promptly."Except white wine," she proceeded as though I had not spoken."These French white wines are so light. They're wonderful for the digestion.""What would you like?" I asked, hospitable still, but not exactly effusive.She gave me a bright and amicable flash of her white teeth."My doctor won't let me drink anything but champagne."I fancy I turned a trifle pale. I ordered half a bottle. I mentioned casually that my doctor had absolutely forbidden me to drink champagne."What are you going to drink, then?""Water."She ate the caviare and she ate the salmon. She talked gaily of art and literature and music. But I wondered what the bill would come to. When my mutton chop arrived she took me quite seriously to task."I see that you're in the habit of eating a heavy luncheon. I'm sure it's a mistake. Why don't you follow my example and just eat one thing? I'm sure you'd feel ever so much better for it.""I am only going to eat one thing." I said, as the waiter came again with the bill of
fare.She waved him aside with an airy gesture."No. no. I never eat anything for luncheon. Just a bite, I never want more than that,
and I eat that more as an excuse for conversation than anything else. I couldn't possibly eat anything more unless they had some of those giant asparagus. I should

be sorry to leave Paris without having some of them."
My heart sank. I had seen them in the shops, and I knew that they were horribly expensive. My mouth had often watered at the sight of them."Madame wants to know if you have any of those giant asparagus." I asked the waiter.I tried with all my might to will him to say no. A happy smile spread over his broad, priest-like face, and he assured me that they had some so large, so splendid, so tender, that it was a marvel."I'm not in the least hungry," my guest sighed, "but if you insist I don't mind having some asparagus."I ordered them."Aren't you going to have any?""No, I never eat asparagus.""I know there are people who don't like them. The fact is, you ruin your palate by all the meat you eat."We waited for the asparagus to be cooked. Panic seized me. It was not a question now of how much money I should have left over for the rest of the month, but whether I had enough to pay the bill. It would be mortifying to find myself ten francs short and be obliged to borrow from my guest. I could not bring myself to do that. I knew exactly how much I had, and if the bill came to more I had made up my mind that I would put my hand in my pocket and with a dramatic cry start up and say it had been picked. Of course, it would be awkward if she had not money enough either to pay the bill. Then the only thing would be to leave my watch and say I would come back and pay later.The asparagus appeared. They were enormous, succulent, and appetizing. The smell of the melted butter tickled my nostrils as the nostrils of Jehovah were tickled by the burned offerings of the virtuous Semites. I watched the abandoned woman thrust them down her throat in large voluptuous mouthfuls, and in my polite way I discoursed on the condition of the drama in the Balkans. At last she finished.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมสะดุ้งเมื่อนำค่าโดยสารของตั๋ว สำหรับราคาดีที่สุดสูงกว่าที่ผมคาด แต่เธอมั่นใจฉันเธอกล่าวว่า "ผมไม่เคยกินอะไรสำหรับเลี้ยงอาหารกลางวัน "โอ้ ไม่พูด" คำตอบไม่เห็นแก่ตัว"ผมไม่เคยกินสิ่งมากกว่าหนึ่ง ผมคิดว่า คนกินมากเกินไปมากในปัจจุบัน นิดหน่อย ปลา ที ผมสงสัยว่า มีปลาแซลมอนใดๆ" ดี มันเป็นช่วงต้นปีสำหรับปลาแซลมอน และก็ไม่ได้อยู่ในค่าโดยสารของตั๋ว แต่ฉันถามบริกรว่า มีใด ๆ ใช่ ปลาสวยงามที่มีมาใน มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้มี ผมสั่งมันสำหรับแขกของฉัน บริกรถามเธอถ้า เธอจะมีบางสิ่งบางอย่างในขณะที่มันถูกต้ม "ไม่ เธอตอบ "ฉันไม่เคยกินมากกว่าหนึ่งอย่างถ้าคุณไม่มีเล็กน้อย caviare ฉันไม่ ทราบ caviare " หัวใจของฉันจมลงเล็กน้อย ฉันรู้ว่า ฉันไม่สามารถ caviare แต่ฉันอาจไม่ดีบอกเธอว่า ผมบอกกับบริกรโดยทั้งหมดจะนำ caviare สำหรับตัวเอง เลือกอาหารในเมนูที่ถูกที่สุด และนั่นก็คือเป็นเนื้อแกะสับ เธอกล่าวว่า "ผมคิดว่า คุณจะฉลาดในการรับประทานเนื้อสัตว์ "ผมไม่ทราบว่าคุณสามารถคาดหวังการทำงานหลังจากรับประทานสิ่งที่หนักเช่นสับ ผมไม่เชื่อในกระเพาะอาหารของฉันมากเกินไป" จากนั้น มาคำถามเครื่องดื่ม เธอกล่าวว่า "ผมไม่เคยดื่มอะไรสำหรับเลี้ยงอาหารกลางวัน "ไม่มีฉัน ผมตอบทันที "ยกเว้นไวน์ขาว เธอดำเนินตามแม้ว่าฉันไม่ได้พูด "ไวน์ขาวเหล่านี้ฝรั่งเศสได้เบามาก ได้ดีสำหรับการย่อยอาหาร" "คุณต้อง" ผมถาม รักยังคง แต่ลักษณะไม่เหมือนกัน เธอให้ฉันแฟลชสว่าง และกลมเกลียวกันของฟันขาวของเธอ "แพทย์จะไม่ให้ฉันดื่มอะไรแต่แชมเปญ" ฉันฝันว่า ฉันเปิดเป็นเรื่องเล็กอ่อน ผมสั่งครึ่งขวด ฉันตั้งใจกล่าวว่า แพทย์ของฉันได้อย่างห้ามฉันดื่มแชมเปญ "สิ่งคุณจะดื่ม แล้ว" "น้ำ" เธอกิน caviare และเธอกินปลาแซลมอน หล่อนพูด gaily ศิลปะวรรณคดี และดนตรี แต่ผมสงสัยว่า เงินจะมา เมื่อเนื้อแกะสับของฉันถึง เธอเอาฉันค่อนข้างจริงจังกับงาน "ฉันเห็นว่า คุณเป็นนิสัยการกินเลี้ยงอาหารกลางวันหนัก ผมแน่ใจว่า มันเป็นความผิดพลาด คุณไม่ทำตามแบบอย่างของฉัน และเพียงแค่กินสิ่งหนึ่ง "ผมแน่ใจว่า คุณจะรู้สึกว่าเคยจึงดีกว่ามัน" "ฉันเท่านั้นจะรับประทานสิ่งหนึ่ง" ผมบอกว่า เป็นมาเสิร์ฟอีกครั้งกับรายการ อัตราค่าโดยสาร เธอโบกเขากัน ด้วยท่าทางปลอดโปร่ง หมายเลข" หมายเลขที่ไม่เคยกินอะไรสำหรับเลี้ยงอาหารกลางวัน เพียงการกัด ไม่ต้องมากกว่านั้น และกินที่มากกว่าเป็นข้ออ้างสำหรับสนทนาอะไร ฉันไม่อาจจะกินอะไรเพิ่มเติมยกเว้นว่าพวกเขามีบางส่วนของหน่อไม้ฝรั่งยักษ์เหล่านั้น ฉันควร จะขอออกจากปารีสไม่มีบางส่วนของพวกเขา"My heart sank. I had seen them in the shops, and I knew that they were horribly expensive. My mouth had often watered at the sight of them. "Madame wants to know if you have any of those giant asparagus." I asked the waiter. I tried with all my might to will him to say no. A happy smile spread over his broad, priest-like face, and he assured me that they had some so large, so splendid, so tender, that it was a marvel. "I'm not in the least hungry," my guest sighed, "but if you insist I don't mind having some asparagus." I ordered them. "Aren't you going to have any?" "No, I never eat asparagus." "I know there are people who don't like them. The fact is, you ruin your palate by all the meat you eat." We waited for the asparagus to be cooked. Panic seized me. It was not a question now of how much money I should have left over for the rest of the month, but whether I had enough to pay the bill. It would be mortifying to find myself ten francs short and be obliged to borrow from my guest. I could not bring myself to do that. I knew exactly how much I had, and if the bill came to more I had made up my mind that I would put my hand in my pocket and with a dramatic cry start up and say it had been picked. Of course, it would be awkward if she had not money enough either to pay the bill. Then the only thing would be to leave my watch and say I would come back and pay later. The asparagus appeared. They were enormous, succulent, and appetizing. The smell of the melted butter tickled my nostrils as the nostrils of Jehovah were tickled by the burned offerings of the virtuous Semites. I watched the abandoned woman thrust them down her throat in large voluptuous mouthfuls, and in my polite way I discoursed on the condition of the drama in the Balkans. At last she finished.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อเรียกเก็บเงินของค่าโดยสารที่ถูกนำมาสำหรับราคาที่มีการจัดการที่ดีสูงกว่าผมคาด แต่เธอมั่นใจฉัน.
"ผมไม่เคยกินอะไรสำหรับงานเลี้ยงอาหารกลางวัน" เธอ said.?"Oh ไม่ได้บอกว่า! " ผมตอบอย่างไม่เห็นแก่ตัว.
"ผมไม่เคยกินมากกว่าหนึ่งสิ่ง. ผมคิดว่าคนกินมากเกินไปในปัจจุบัน. เล็ก ๆ น้อย ๆ

ปลาบางที. ฉันสงสัยว่าพวกเขามีปลาแซลมอนใด ๆ ." หรือไม่ดีมันเป็นในช่วงต้นปีสำหรับปลาแซลมอนและมัน ไม่ได้อยู่ในการเรียกเก็บเงินของค่าโดยสาร แต่ผมถามบริกรว่ามีใด ๆ ใช่ปลาแซลมอนที่สวยงามเพิ่งเข้ามาก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขามี ผมสั่งมันสำหรับแขกของฉัน บริกรถามเธอว่าเธอจะมีบางสิ่งบางอย่างในขณะที่มันถูก cooked.?"No "เธอตอบว่า" ผมไม่เคยกินมากกว่าหนึ่งสิ่งจนกว่าคุณจะมีไข่ปลาคาเวียร์เล็ก ๆ น้อย ๆ ผมไม่เคยคิดไข่ปลาคาเวียร์. "หัวใจของฉันจมเล็กน้อย . ผมรู้ว่าผมไม่สามารถจ่ายไข่ปลาคาเวียร์ แต่ผมไม่ได้เป็นอย่างดีบอกเธอว่า ผมบอกพนักงานเสิร์ฟโดยทั้งหมดหมายความว่าจะนำไข่ปลาคาเวียร์ สำหรับตัวผมเองผมเลือกจานที่ถูกที่สุดในเมนูและที่เป็นเนื้อแกะ chop.?"I คิดว่าคุณจะไม่ฉลาดที่จะกินเนื้อสัตว์ "เธอกล่าว "ผมไม่ทราบว่าคุณสามารถคาดหวังที่จะทำงานหลังจากที่กินสิ่งที่หนักเช่นสับ. ฉันไม่เชื่อในการบรรทุกเกินพิกัดท้องของฉัน." หรือไม่แล้วมาคำถามของ drink.?"I ไม่เคยดื่มอะไรสำหรับงานเลี้ยงอาหารกลางวัน "เธอกล่าว . "ทั้งฉัน" ฉันตอบ promptly.?"Except ไวน์ขาว "เธอเดินราวกับว่าผมไม่ได้ spoken.?"These ไวน์ขาวฝรั่งเศสมีน้ำหนักเบาเพื่อให้. พวกเขากำลังที่ยอดเยี่ยมสำหรับการย่อยอาหาร."? "อะไร คุณชอบ?" ผมถามอัธยาศัยยัง แต่ไม่ตรง effusive.?She ให้ฉันแฟลชสดใสและเป็นมิตรของแพทย์ teeth.?"My สีขาวของเธอจะไม่ให้ฉันดื่มอะไร แต่แชมเปญ. "? ฉันแฟนซีผมหันเรื่องเล็กซีด ผมได้รับคำสั่งครึ่งขวด ที่ผมกล่าวถึงตั้งใจว่าแพทย์ของฉันได้ห้ามเด็ดขาดผมดื่ม champagne.?"What คุณจะดื่มแล้ว? "?" น้ำ. "เธอกินไข่ปลาคาเวียร์และเธอกินปลาแซลมอน เธอได้พูดคุยร่าเริงของศิลปะและวรรณกรรมและดนตรี แต่ผมสงสัยว่าการเรียกเก็บเงินจะมาถึง เมื่อสับเนื้อแกะของฉันถึงเธอเอาฉันค่อนข้างจริงจังเพื่อ task.?"I เห็นว่าคุณอยู่ในนิสัยของการรับประทานอาหารกลางวันหนัก. ฉันแน่ใจว่ามันเป็นความผิดพลาด. ทำไมคุณไม่ทำตามตัวอย่างของฉันและกินแค่อย่างใดอย่างหนึ่ง สิ่งที่? ฉันแน่ใจว่าคุณจะรู้สึกเคยดังนั้นที่ดีมากสำหรับมัน. "?" ฉันเป็นเพียงจะกินสิ่งหนึ่ง. " ผมบอกว่าเป็นบริกรมาอีกครั้งกับการเรียกเก็บเงินของ
fare.?She โบกมือเขาไปข้างที่มีอากาศถ่ายเทสะดวก gesture.?"No no.. ผมไม่เคยกินอะไรสำหรับงานเลี้ยงอาหารกลางวัน. เพียงกัดผมไม่เคยต้องการมากกว่านั้น
และฉัน กินว่าเป็นข้ออ้างสำหรับการสนทนามากกว่าสิ่งอื่นใด. ฉันไม่อาจกินอะไรเพิ่มเติมนอกจากพวกเขามีบางส่วนของผู้หน่อไม้ฝรั่งยักษ์. ฉันควร

จะเสียใจที่จะออกจากปารีสได้โดยไม่ต้องมีบางส่วนของพวกเขา. "
หัวใจของฉันจม ผมเคยเห็นพวกเขาในร้านค้าและฉันรู้ว่าพวกเขามีราคาแพงอย่างน่ากลัว ปากของฉันมักจะได้รดน้ำที่สายตาของ them.?"Madame ต้องการที่จะรู้ว่าถ้าคุณมีใด ๆ ของผู้หน่อไม้ฝรั่งยักษ์. " ฉันถาม waiter.?I พยายามกับพละกำลังทั้งหมดเพื่อประสงค์เขาจะบอกว่าไม่มี มีความสุขรอยยิ้มกว้างแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของพระสงฆ์เหมือนของเขาและเขามั่นใจฉันว่าพวกเขามีบางอย่างขนาดใหญ่เพื่อที่สวยงามดังนั้นอ่อนโยนว่ามันเป็นไม่ได้อยู่ใน marvel.?"I'm น้อยหิว "แขกของฉัน ถอนหายใจ " แต่ถ้าคุณยืนยันผมไม่คิดมีหน่อไม้ฝรั่งบาง."? ผมสั่ง them.?"Aren't คุณจะมีอะไรบ้าง? "" ไม่ฉันไม่เคยกินหน่อไม้ฝรั่ง. "?" ฉันรู้ว่ามี คนที่ไม่ชอบพวกเขา. ความจริงก็คือคุณทำลายเพดานปากของคุณโดยทุกเนื้อสัตว์ที่คุณกิน. "เรารอคอยหน่อไม้ฝรั่งที่จะสุก Panic ยึดฉัน มันไม่ได้เป็นคำถามที่ตอนนี้ใช้เงินเท่าไหร่ฉันควรจะได้เหลือสำหรับส่วนที่เหลือของเดือน แต่ไม่ว่าฉันมีมากพอที่จะจ่ายเงินค่า มันจะเสียใจที่จะพบว่าตัวเองสิบฟรังก์สั้นและมีภาระผูกพันที่จะกู้ยืมเงินจากแขกของฉัน ฉันไม่สามารถนำตัวเองที่จะทำอย่างนั้น ผมรู้ว่าเท่าไหร่ที่ผมมีและถ้าเรียกเก็บเงินมาให้มากขึ้นฉันได้ทำขึ้นใจของฉันที่ฉันจะใส่มือของฉันในกระเป๋าของฉันและด้วยเสียงที่น่าทึ่งเริ่มต้นขึ้นและบอกว่ามันได้รับเลือก แน่นอนว่ามันจะเป็นที่น่าอึดอัดใจถ้าเธอมีเงินไม่พอที่จะจ่ายทั้งการเรียกเก็บเงิน จากนั้นสิ่งเดียวที่จะออกจากนาฬิกาของฉันและบอกว่าผมจะกลับมาและชำระเงินหน่อไม้ฝรั่ง later.?The ปรากฏ พวกเขาเป็นอย่างมากฉ่ำและอร่อย กลิ่นของเนยละลาย tickled จมูกรูจมูกของฉันเป็นของพระเยโฮวาถูก tickled โดยเครื่องเผาบูชาของ Semites คุณงามความดี ฉันดูเป็นผู้หญิงที่ถูกทิ้งร้างแรงผลักดันให้พวกเขาลงลำคอของเธอในอมยั่วยวนขนาดใหญ่และในทางสุภาพของฉันฉันสนทนาเกี่ยวกับสภาพของละครในคาบสมุทรบอลข่าน ที่สุดท้ายที่เธอพูดจบ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสะดุ้งเมื่อบิลจากค่าโดยสารมา ในราคา ถูกมาก มากกว่าที่ฉันคิดไว้ แต่เธอมั่นใจฉัน" ผมไม่เคยกินอะไรกลางวัน , " เธอกล่าวว่า " โอ้ อย่าพูดอย่างนั้น ! ฉันตอบอย่างยินดี" ผมไม่เคยกินมากกว่าหนึ่งอย่าง ฉันคิดว่าคนที่กินมากเกินไปในปัจจุบัน เล็กน้อยปลา , บางที ฉันสงสัยว่าถ้าพวกเขามีปลาแซลมอน " ก็ในช่วงต้นปีสำหรับปลาแซลมอนและมันไม่ได้เกี่ยวกับบิลจากค่าโดยสาร แต่ผมถามพนักงานว่ามีใด ๆ ใช่ , ปลาแซลมอนสวยเพิ่งเข้ามา มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้มี ฉันสั่งให้แขกของฉัน บริกรถามเธอว่าเธอมีบางอย่างในขณะที่มันถูกต้ม " ไม่ " เธอตอบ " ผมไม่เคยกินมากกว่าสิ่งหนึ่งถ้าคุณมีไข่ปลาคาร์เวียร์บ้าง ผมไม่เคยรังเกียจคาเวียร์ " หัวใจของฉันจมเล็กน้อย ผมรู้ว่าผมไม่สามารถคาเวียร์ แต่ผมก็ไม่ค่อยดี บอกเธอว่า ฉันบอกบริกรก็นำไข่ปลาคาร์เวียร์ . สำหรับผมผมเลือกถูกที่สุดจานในเมนูที่เป็นเนื้อแกะสับ ฉันคิดว่าคุณจะฉลาดที่จะกินเนื้อ " เธอกล่าว ฉันไม่ทราบวิธีการที่คุณสามารถคาดหวังที่จะทำงานหลังจากกินอะไรหนักๆเหมือนสับ . ฉันไม่เชื่อในการบรรทุกเกินพิกัดที่ท้องของฉัน จากนั้นก็มาถึงคำถามของเครื่องดื่ม . " ผมไม่เคยดื่มอะไรสำหรับมื้อกลางวัน , " เธอกล่าวว่า " ฉันก็เหมือนกัน " ผมตอบทันที " ยกเว้นไวน์ขาว " เธอต่อไป แม้ว่าฉันจะไม่ได้พูด " พวกฝรั่งเศสไวน์ขาวให้แสง พวกเขากำลังที่ยอดเยี่ยมสำหรับการย่อยอาหาร . " " สิ่งที่คุณต้องการ ? " ฉันถาม ใจดี แต่ไม่ตรงอย่างพรั่งพรู เธอให้ฉันสดใสและเป็นมิตร แฟลชของฟันขาวของเธอ " แพทย์ของฉันจะไม่ให้ฉันกินอะไร แต่ดื่มแชมเปญ " ผมแฟนซี ผมหันเล็กน้อยซีด ผมสั่งไปครึ่งขวด ผมกล่าวง่ายๆว่าหมอเคยสั่งห้ามฉันดื่มแชมเปญ " เธอจะดื่มแล้ว ? " น้ำ . . . " เธอกินคาเวียร์ และเธอกินปลาแซลมอน เธอพูดอย่างร่าเริง ศิลปะ วรรณคดี และดนตรี แต่ผมสงสัยว่า บิลจะมา เมื่อสับเนื้อแกะของฉันมาถึง เธอเอาฉันค่อนข้างจริงจังกับงาน ผมเห็นคุณชอบกินมื้อกลางวันหนัก ฉันแน่ใจว่ามันผิดพลาด ทำไมคุณถึงไม่ทำตามตัวอย่างของฉันและกินบางอย่าง ฉันแน่ใจว่าคุณจะรู้สึกเคยดีขึ้นมากจริงๆ " " ฉันแค่จะกินอย่างเดียว ผมบอกว่าเป็นบ๋อยมาอีกแล้วกับบิลค่าโดยสาร เธอโบกมือให้เขาเฉยกับท่าทางโปร่ง " ไม่ ไม่ ฉันไม่เคยกินอะไรสำหรับอาหารกลางวัน แค่กัด ฉันไม่เคยต้องการมากกว่านั้นและฉันกินมันเป็นข้ออ้างสำหรับการสนทนามากขึ้นกว่าสิ่งอื่น ผมไม่สามารถกินอะไรมากขึ้นถ้าพวกเขามีบางส่วนของยักษ์เหล่านั้นหน่อไม้ฝรั่ง ฉันควรต้องขอโทษที่ไปปารีสโดยไม่ต้องมีบางส่วนของพวกเขา . "หัวใจของฉันจม ฉันได้เห็นพวกเขาในร้านค้า และผมรู้ว่าพวกเขาอย่างแพง ปากของฉันก็มักจะรดน้ำในสายตาของพวกเขา . " มาดาม อยากทราบว่าถ้าคุณมีใด ๆของบรรดายักษ์หน่อไม้ฝรั่ง " ผมถามบ๋อย ผมพยายามสุดความสามารถ เพื่อจะให้เขาพูด ยิ้มมีความสุข แผ่พระของเขากว้าง ใบหน้า และเขามั่นใจฉันว่าพวกเขามีดังนั้น ใหญ่ ดังนั้น วิจิตร ดังนั้นซื้อมันเป็นมหัศจรรย์ . " ฉันไม่หิวน้อย " แขกของฉันถอนหายใจ " แต่ถ้าคุณยืนยันผมไม่รังเกียจมีหน่อไม้ฝรั่ง ฉันสั่งให้พวกเขา . " คุณไม่ต้องใด ๆ ? " ไม่ ฉันไม่เคยกินหน่อไม้ฝรั่ง . " " ผมรู้ว่ามีคนที่ไม่ชอบ ความจริงคือ คุณทำลายเพดานปากของคุณด้วยเนื้อทั้งหมดที่คุณกิน . " เรารอ หน่อไม้ฝรั่ง จะต้ม ตกใจจับฉัน มันไม่ได้เป็นคำถามของเท่าใดเงินที่ฉันควรไปสำหรับส่วนที่เหลือของเดือน แต่ไม่ว่าฉันมีเงินพอที่จะจ่ายบิล มันจะตายเพื่อค้นหาตัวเองสิบฟรังซ์สั้นและจะต้องยืมจากแขกของฉัน ผมไม่สามารถบังคับตัวเองให้ทำอย่างนั้น ฉันรู้ว่าฉันได้ และถ้าบิลออกมามากขึ้น ผมก็ตัดสินใจว่าผมจะใส่มือของฉันในกระเป๋าของฉันและร้องไห้ด้วยความระทึกใจเริ่มขึ้นและบอกว่ามันถูกเลือก แน่นอน มันก็จะอึดอัดถ้าเธอไม่มีเงินเพียงพอที่จะจ่าย แล้วเดียวจะออกไปดู และบอกว่าจะกลับมาจ่ายเงินทีหลัง หน่อไม้ฝรั่งที่ปรากฏ จำนวนมหาศาล , ฉ่ำและอร่อย กลิ่นของเนยละลายจั๊กจี้จมูกเป็นจมูกของพระเยโฮวาห์เป็น tickled โดยเผาบูชาของ semites เที่ยงธรรม ฉันดูทิ้งผู้หญิงแทงมันลงไปในคอของเธอยั่วยวน mouthfuls ขนาดใหญ่และในทางสุภาพ ผม discoursed บนเงื่อนไขของละคร ในประเทศแถบบอลข่าน . ในที่สุดก็เสร็จ