Maria, a maid at a Protestant chari

Maria, a maid at a Protestant charity that houses troubled women, proudly reviews her preparation for Halloween festivities at her workplace. Running through the evening’s schedule, she also looks forward to her celebrations for later in the night with the family of a friend, Joe Donnelly. Maria nursed Joe and his brother, Alphy, when they were young, and both of them helped Maria get her present job. Though Maria was at first uncomfortable with the Protestant association of the charity, she has grown to accept it and is warmly loved by the staff and residents. The time for festivities arrives, and Maria distributes the seasonal spiced bread, called barmbrack, and tea. One of the women raises a toast to Maria.


Afterwards, Maria prepares for her journey to Joe’s home, admiring her appearance in the mirror before leaving her room. On her way to Joe’s, Maria does some shopping. Moving through the crowded streets, she visits two shops to buy cakes for the children and a special plum cake for Joe and his wife. She boards a crowded tram and sits next to a “colonel-looking gentleman” who kindly makes room for her. They chat casually during the ride, and at Maria’s stop they cordially say goodbye to each other.

At Joe’s home, the Donnellys happily greet Maria. She distributes the sweets to the children, but when she goes to present to plum cake to Joe and his wife, she cannot find the package. Maria desperately looks everywhere, with no success. The Donnellys suggest that she probably left it on the tram, which makes Maria think about the man, and she scolds herself for getting distracted by his presence and for ruining her own surprise gift. Joe consoles Maria by telling her stories about his office and offering nuts and wine.

The conversation turns to the past, and Maria tries to say good things about Alphy. The brothers have had a falling out, though Joe has named his eldest son after Alphy. Joe grows defensive, and his wife attempts to divert the matter by starting a round of traditional Halloween games. Two girls from the house next door help the children to arrange a table of saucers filled with different objects and lead a blindfolded Maria over to them. Maria touches the saucer with a mound of wet clay on it, which in games of this sort represents early death. Joe’s wife reproves the visiting girls, as though clay should not be an option given its bad omen. Maria reaches again and touches a prayer book, forecasting a pious life in a convent.

The festivities continue happily until Joe asks Maria to sing for the family. With Mrs. Donnelly at the piano, Maria timidly sings “I Dreamt that I Dwelt,” a popular opera aria written by an Irish nineteenth-century composer. Maria sings the first stanza twice, but no one points out her mistake. Joe is visibly moved to tears and, to cover up his reaction, asks his wife where the corkscrew is.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาเรีย ทำความสะอาดที่กุศลฝ่ายโปรเตสแตนต์ที่บ้านปัญหาผู้หญิง รีวิวของเธอเตรียมพร้อมสำหรับเทศกาลฮาโลวีนที่ทำงานเธอภูมิใจ งานผ่านของกำหนดการ เธอยังมีเธอฉลองวันในยามค่ำคืนกับครอบครัวของเพื่อน โจ Donnelly มาเรีย nursed โจและพี่ชายของเขา Alphy เมื่อพวกเขาหนุ่มสาว ทั้งสองอย่างช่วยมาเรียที่รับงานแสดงของเธอ แม้ว่ามาเรียถูกที่อึดอัดกับสมาคมการกุศลฝ่ายโปรเตสแตนต์ เธอจนยอมรับ และเป็นที่รักอย่างอบอุ่นจากพนักงานและผู้อยู่อาศัย ถึงเวลาสำหรับเทศกาล และมาเรียกระจายตามฤดูกาลผัดเผ็ดขนมปัง barmbrack และชา หนึ่งผู้หญิงยกขนมปังกับมาเรียภายหลัง มาเรียเตรียมสำหรับการเดินทางของเธอที่บ้านของโจ ชื่นชมรูปลักษณ์ของเธอในกระจกก่อนออกจากห้องของเธอ เธอไปโจ มาเรียไม่ช้อปปิ้ง เธอย้ายผ่านถนนแออัด เยี่ยมชมร้านสองซื้อเค้กสำหรับเด็ก ๆ และเค้กพลัมพิเศษโจและภรรยาของเขา เธอบอร์ดแทรมแออัด และตั้งอยู่ติดกับ "พันมองสุภาพบุรุษ" ที่ละเมียดละไมทำให้ห้องของเธอ ตั้งใจจะคุยระหว่างนั่ง และที่ Maria หยุด พวกเขาอย่างจริงใจบอกลากันที่บ้านของโจ Donnellys ทักทายมาเรียอย่างมีความสุข เธอแจกขนมเด็ก ๆ แต่เมื่อเธอไปนำเสนอเค้กพลัมโจและภรรยาของเขา เธอไม่พบแพคเกจ มาเรียหมดดูทุก กับความสำเร็จ Donnellys แนะนำว่า เธอคงปล่อยรถราง ซึ่งทำให้มาเรียคิดเกี่ยวกับผู้ชาย และเธอกลับตัวเอง สำหรับการฟุ้งซ่านโดยการสถิตอยู่ของพระองค์ และให้ของขวัญตนเองประหลาดใจ โจมาเรียคอนโซล โดยการบอกเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับสำนักงานของเขา และถั่วและไวน์เปิดการสนทนาในอดีต และมาเรียพยายามพูดสิ่งดี ๆ เกี่ยวกับ Alphy พี่น้องมีการตกออก แม้ว่าโจมีชื่อบุตรชายคนโตหลังจาก Alphy โจเติบโตป้องกัน และภรรยาพยายามสำราญเรื่อง โดยเริ่มต้นรอบแบบฮาโลวีนเกม สองสาวจากบ้านประตูถัดไปช่วยเด็ก ๆ ในการจัดตารางของ saucers ที่เต็มไป ด้วยวัตถุต่าง ๆ และนำมาเรีย blindfolded ผ่านไป มาเรียสัมผัสจานรองแก้วกับ mound ดินเปียกนั้น ซึ่งในเกมนี้แทนก่อนตาย ภรรยาของโจ reproves หญิงมาเยี่ยม ว่าดินควรจะเลือกให้เป็นลางร้าย มาเรียมาถึงอีกครั้ง และสัมผัสหนังสือสวดมนต์ พยากรณ์ชีวิตผู้ศรัทธาในคอนแวนต์เทศกาลต่อไปอย่างมีความสุขจนกว่าโจถามมาเรียร้องสำหรับครอบครัว มีนาง Donnelly ที่เปียโน มาเรีย timidly ร้องเพลง "ฉัน Dreamt ที่ฉันอาศัยอยู่ใน อาโอเปร่าที่ยอดนิยมที่เขียน โดยประพันธ์เป็นปั้นจั่นศตวรรษไอริช มาเรียร้องบทร้อยกรองแรกสองครั้ง แต่ไม่มีใครชี้ให้เห็นความผิดพลาดของเธอ ย้ายโจมองเห็นน้ำตา และ ครอบคลุมค่าปฏิกิริยาของเขา ถามภรรยาที่เหล็กไขจุกขวดที่เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาเรียสาวใช้ในการกุศลโปรเตสแตนต์ที่บ้านผู้หญิงทุกข์ภูมิใจความคิดเห็นของเธอสำหรับการเตรียมงานฉลองวันฮาโลวีนในสถานที่ทำงานของเธอ วิ่งผ่านช่วงเวลาที่ช่วงเย็นของเธอยังมองไปข้างหน้าในการเฉลิมฉลองของเธอในภายหลังในเวลากลางคืนกับครอบครัวของเพื่อนโจ Donnelly มาเรียโจพยาบาลและพี่ชายของเขา Alphy เมื่อพวกเขายังเด็กและทั้งสองคนช่วยมาเรียได้รับงานในปัจจุบันของเธอ แม้ว่ามาเรียเป็นครั้งแรกที่อึดอัดกับสมาคมโปรเตสแตนต์ขององค์กรการกุศลที่เธอได้เติบโตขึ้นที่จะยอมรับมันและเป็นที่รักอย่างอบอุ่นจากพนักงานและผู้อยู่อาศัย เวลาสำหรับการเฉลิมฉลองมาถึงและมาเรียจัดจำหน่ายขนมปัง spiced ฤดูกาลที่เรียกว่า barmbrack และชา ผู้หญิงคนหนึ่งยกขนมปังมาเรีย. หลังจากนั้นมาเรียเตรียมความพร้อมสำหรับการเดินทางของเธอไปที่บ้านของโจชื่นชมรูปร่างหน้าตาของเธอในกระจกก่อนออกจากห้องของเธอ ในทางของเธอไปของโจมาเรียไม่บางช้อปปิ้ง ย้ายผ่านถนนที่แออัดที่เธอเข้ารับการตรวจสองร้านที่จะซื้อเค้กสำหรับเด็กและเค้กพลัมเป็นพิเศษสำหรับโจและภรรยาของเขา บอร์ดเธอรถรางแออัดและตั้งอยู่ติดกับ "พันเอกมองสุภาพบุรุษ" ที่กรุณาทำให้ห้องสำหรับเธอ พวกเขาพูดคุยอย่างไม่เป็นทางการในระหว่างการนั่งและที่ป้ายของมาเรียที่พวกเขาขอกล่าวคำอำลากับแต่ละอื่น ๆ . ที่บ้านของโจที่ Donnellys ทักทายอย่างมีความสุขมาเรีย เธอจัดจำหน่ายขนมให้กับเด็ก ๆ แต่เมื่อเธอไปจะนำเสนอให้เค้กพลัมโจและภรรยาของเขาเธอไม่สามารถหาแพคเกจ มาเรียดูหมดทุกที่ไม่ประสบความสำเร็จ Donnellys ชี้ให้เห็นว่าเธออาจจะทิ้งมันไว้บนรถรางซึ่งจะทำให้มาเรียคิดเกี่ยวกับมนุษย์และเธอดุตัวเองสำหรับการฟุ้งซ่านโดยการปรากฏตัวของเขาและสำหรับการทำลายของที่ระลึกแปลกใจของเธอเอง มาเรียโจปลอบใจด้วยการบอกเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับสำนักงานของเขาและเสนอขายถั่วและไวน์. การสนทนาหันไปที่ผ่านมาและมาเรียพยายามที่จะพูดสิ่งที่ดีเกี่ยวกับ Alphy พี่น้องมีล้มออกแม้ว่าโจมีชื่อลูกชายคนโตของเขาหลังจากที่ Alphy โจเติบโตป้องกันและภรรยาของเขาพยายามที่จะเบี่ยงเบนความสนใจเรื่องนี้โดยเริ่มต้นรอบของเกมฮาโลวีนแบบดั้งเดิม สองสาวจากบ้านประตูถัดไปช่วยให้เด็กที่จะจัดตารางของจานรองที่เต็มไปด้วยวัตถุที่แตกต่างกันและนำไปสู่ปิดตามาเรียไปยังพวกเขา มาเรียจานรองสัมผัสกับเนินดินเปียกมันซึ่งในเกมแบบนี้แสดงให้เห็นถึงตายเร็ว ภรรยาของโจเตือนสาวไปที่ราวกับว่าดินไม่ควรที่จะเป็นตัวเลือกที่ได้รับลางร้ายของมัน มาเรียมาถึงอีกครั้งและสัมผัสหนังสือสวดมนต์ที่คาดการณ์ชีวิตที่เคร่งศาสนาในคอนแวนต์. ฉลองยังคงมีความสุขจนกระทั่งโจถามมาเรียที่จะร้องเพลงให้กับครอบครัว ด้วยนาง Donnelly ที่เปียโน, มาเรียเหนียมร้องเพลง "ผมฝันว่าผมอาศัยอยู่" ซึ่งเป็นเพลงโอเปร่าที่นิยมเขียนโดยนักแต่งเพลงศตวรรษที่สิบเก้าไอริช มาเรียร้องเพลงบทครั้งแรกครั้งที่สอง แต่ไม่มีใครชี้ให้เห็นความผิดพลาดของเธอ โจจะถูกย้ายไปน้ำตาอย่างเห็นได้ชัดและจะครอบคลุมถึงปฏิกิริยาของเขาถามภรรยาของเขาที่เป็นเกลียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาเรีย แม่บ้านที่เป็นโปรเตสแตนต์การกุศลที่บ้านผู้หญิงมีปัญหา อย่างรีวิวการเตรียมสำหรับเทศกาลฮาโลวีน ในที่ทำงานของเธอ วิ่งผ่านตารางเวลาของเย็น เธอยังมองไปข้างหน้าเพื่อเฉลิมฉลองของเธอต่อไปในคืนกับครอบครัวเพื่อนโจ ดอนเนลลี่ มาเรีย ลูกโจ และพี่ชายของเขา alphy เมื่อพวกเขายังเด็กและทั้งสองของพวกเขาช่วยให้มาเรียไปงานปัจจุบันของเธอ แต่มาเรียก็ตอนแรกอึดอัดกับโปรเตสแตนต์สมาคมของการกุศล เธอเติบโตที่จะยอมรับมัน และ อบอุ่น รัก โดย เจ้าหน้าที่ และประชาชน เวลาสำหรับเทศกาลมาถึง มาเรียและกระจายตามฤดูกาลเครื่องเทศขนมปัง เรียกว่า barmbrack และชา หนึ่งในผู้หญิงยกขนมปังกับมาเรีย


หลังจากนั้นมาเรีย เตรียมความพร้อมสำหรับการเดินทางของเธอ โจ บ้าน ชื่นชมการปรากฏตัวของเธอในกระจกก่อนออกจากห้องของเธอ ระหว่างทาง โจ มาเรีย ก็มีแหล่งช้อปปิ้ง เคลื่อนที่ผ่านถนนที่แออัด , เธอเข้าสองร้านเพื่อซื้อขนมสำหรับเด็กและเค้กลูกพลัม พิเศษ สำหรับ โจ และ ภรรยา เธอขึ้นรถรางที่แออัด และนั่งข้างๆ " ผู้พันมองสุภาพบุรุษ " ที่กรุณาให้ที่พักของเธอพวกเขาคุยกันไประหว่างนั่ง และมาเรียหยุดพวกเขาจึงบอกลากัน

ที่ โจ บ้าน donnellys อย่างมีความสุขทักทายมาเรีย เธอแจกขนมเด็กๆ แต่เมื่อเธอไปเสนอเค้กพลัมโจและภรรยาของเขา เธอไม่พบแพคเกจ มาเรียพยายามดูทุกที่ ไม่มีความสำเร็จการ donnellys แนะนําว่า เธออาจจะลืมไว้ในรถ ซึ่งทำให้มาเรียคิดเรื่องผู้ชาย เธอตำหนิตัวเองได้รับฟุ้งซ่านโดยการแสดงตนของเขาและทำลายของขวัญเซอร์ไพรส์ ของเธอเอง โจ คอนโซล มาเรีย โดยบอกเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับสำนักงานและเสนอขายถั่วและไวน์ของเขา

สนทนากลายเป็น อดีต และ มาเรีย พยายามพูดสิ่งที่ดีเกี่ยวกับ alphy .พี่น้องมีล้มออก แม้ว่าโจได้ตั้งชื่อลูกชายคนโตของเขาหลังจากที่ alphy . โจ จะตั้งรับ และภรรยาของเขาพยายามจะเปลี่ยนเรื่อง ด้วยการเริ่มต้นรอบของเกมวันฮาโลวีแบบดั้งเดิม สองสาวจากบ้านประตูถัดไปช่วยให้เด็กจัดโต๊ะของจานรองที่เต็มไปด้วยวัตถุต่าง ๆ และนำผ้าปิดตามาเรียกว่าพวกเขามาเรียกับจานรองกับเนินดินที่เปียกอยู่ ซึ่งในเกมของการจัดเรียงนี้แสดงถึงการตายก่อน ภรรยาของโจ ตักเตือนเยี่ยมหญิง เหมือนดิน ไม่ควรมีตัวเลือกให้หายนะของมัน มาเรียมาถึงอีกครั้งและสัมผัสหนังสือสวดมนต์ , การพยากรณ์ชีวิตเคร่งศาสนาในคอนแวนต์ .

งานต่อไปอย่างมีความสุขจนโจขอให้มาเรียร้องเพลงสำหรับครอบครัว กับคุณนายดอนเนลลี่ที่เปียโน มาเรียขลาดๆ ร้องเพลง " ฉันฝันว่าฉันอยู่ " เป็นที่นิยม Opera อาเรียเขียนโดยนักแต่งเพลงในศตวรรษที่สิบเก้า - ไอริช มาเรียร้องบาทแรกสองครั้ง แต่ไม่มีใครชี้ให้เห็นความผิดพลาดของเธอ โจมีเป็นตัวเป็นตนจะร้องไห้และครอบคลุมถึงปฏิกิริยาของเขา ถามภรรยาที่ที่เปิดอยู่