Deviant Place TheoryThe deviant pla

Deviant Place Theory

The deviant place theory states that greater exposure to dangerous places makes an individual more likely to become the victim of a crime (Seigel, 2006). Unlike the victim precipitation theory, the victims do not influence the crime by actively or passively encouraging it, but rather are victimized as a result of being in "bad" areas. In order to lower the chance that one will become the victim of a crime, the individual should avoid the "bad" areas of town where crime rates are high. For example, South Central Los Angeles is notorious for its gangs, and high crime rate. The more an individual ventures into South Central, the more likely they are to become the victim of a crime there. Sociologist William Julius Wilson discusses the social and economic inequality that finds more minorities in the victim seat, since minorities are more commonly from low income households that are unable to move away from crime-ridden areas than their caucasian peers are (1990). Moreover, the deviant place theory suggests that taking safety precautions in these areas may be of little use since it is the neighborhood, and not the lifestyle choices, that affect victimization (Seigel, 2006). In a nutshell, if a neighborhood is "deviant," the only way to lower your risk of victimization is to leave the neighborhood for a less deviant, low crime rate area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบี่ยงเบนเพลสทฤษฎีทฤษฎีที่เบี่ยงเบนกล่าวว่าการเปิดรับมากขึ้นในสถานที่อันตรายที่ทำให้บุคคลมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นเหยื่อของอาชญากรรม (Seigel 2006) ซึ่งแตกต่างจากทฤษฎีการเร่งรัดเหยื่อที่ตกเป็นเหยื่อไม่ได้มีอิทธิพลต่อการก่ออาชญากรรมโดยแข็งขันอดทนหรือให้กำลังใจ แต่ค่อนข้างจะตกเป็นเหยื่อเป็นผลมาจากการอยู่ในพื้นที่ที่ "เลวร้าย" เพื่อลดโอกาสที่จะกลายเป็นหนึ่งในเหยื่อของอาชญากรรมที่บุคคลที่ควรหลีกเลี่ยง "ไม่ดี" พื้นที่ของเมืองที่มีอัตราการเกิดอาชญากรรมสูง ยกตัวอย่างเช่นภาคใต้ภาคกลาง Los Angeles เป็นฉาวโฉ่สำหรับแก๊งของตนและอัตราการเกิดอาชญากรรมสูง ยิ่งกิจการแต่ละคนลงในภาคใต้ภาคกลางมีโอกาสมากขึ้นพวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อของอาชญากรรมที่มี สังคมวิทยาจูเลียสวิลเลียมวิลสันกล่าวถึงความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมและเศรษฐกิจที่พบชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ อีกมากมายในที่นั่งเหยื่อตั้งแต่ชนกลุ่มน้อยที่มีมากกว่าปกติจากครัวเรือนที่มีรายได้น้อยที่ไม่สามารถที่จะย้ายออกจากพื้นที่อาชญากรรมสลัดกว่าเพื่อนของพวกเขามีผิวขาว (1990) นอกจากนี้ยังมีทฤษฎีที่ผิดปกติแสดงให้เห็นว่าการระมัดระวังความปลอดภัยในพื้นที่เหล่านี้อาจจะมีการใช้งานน้อยเพราะมันเป็นพื้นที่ใกล้เคียงและไม่เลือกวิถีชีวิตที่ตกเป็นเหยื่อที่มีผลต่อ (Seigel 2006) ในสั้นถ้าพื้นที่ใกล้เคียงคือ "เบี่ยงเบน" วิธีเดียวที่จะลดความเสี่ยงของการตกเป็นเหยื่อของคุณคือการออกจากพื้นที่ใกล้เคียงเพื่อเบี่ยงเบนน้อยกว่าอัตราการเกิดอาชญากรรมในพื้นที่ต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"

" สถานที่ที่ทฤษฎีทฤษฎีระบุว่า มากกว่าการสัมผัสกับอันตรายที่ทำให้บุคคลมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นเหยื่อของอาชญากรรม ( ไซเกิล , 2006 ) ซึ่งแตกต่างจากเหยื่อด้วยทฤษฎี เหยื่อไม่มีผลต่อคดี โดยงานหรืออยู่เฉยๆให้มัน แต่เป็นเหยื่อจากการในพื้นที่ " ไม่ดี "เพื่อลดโอกาสที่จะกลายเป็นเหยื่อของอาชญากรรม บุคคลควรหลีกเลี่ยงพื้นที่ " เลวร้าย " ของเมืองที่อัตราอาชญากรรมสูง ตัวอย่างเช่น ใต้ Los Angeles เป็นฉาวโฉ่ของแก๊งและมีอัตราอาชญากรรม . เพิ่มเติมที่แต่ละกิจการลงในกลางใต้ มีโอกาสมากขึ้นพวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อของอาชญากรรมนั้นนักสังคมวิทยาวิลเลียมจูเลียสวิลสันกล่าวถึงสังคม และความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจที่พบชนกลุ่มน้อยในเหยื่อที่นั่ง เนื่องจากชนกลุ่มน้อยเป็นทั่วไปจากครัวเรือนรายได้ต่ำที่ไม่สามารถที่จะย้ายออกจากพื้นที่อาชญากรรมขึ้น ผิวขาวกว่าเพื่อนของพวกเขา ( 1990 ) นอกจากนี้ทฤษฎีพฤติกรรมเบี่ยงเบนที่บ่งบอกว่ามีมาตรการป้องกันความปลอดภัยในพื้นที่เหล่านี้อาจจะใช้เพียงเล็กน้อย เนื่องจากเป็นชุมชน และไม่เลือกวิถีชีวิตที่มีผลต่อเหยื่อ ( ไซเกิล , 2006 ) สรุปคือ ถ้าชุมชนเป็น " ปกติ " วิธีเดียวที่จะลดความเสี่ยงของเหยื่อเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกับเพี้ยนน้อยกว่าพื้นที่อาชญากรรมต่ำ