The marketing literature provides s

The marketing literature provides substantial discussion of branding and brand equity, but reveals limited research on the use of brand name in the consumer decision‐making process. Further, most such studies have included the manipulation of product brand name as an independent variable. The primary objective in this study was to address that lack of attention to consumers’ use of brand names by developing and empirically testing a multi‐item scale called the brand dependence scale (BDS). The psychometric properties of the scale were assessed and the relationship between brand dependence and brand disparity was explored. The results of the study showed that the BDS demonstrated adequate internal reliability and that a significant positive relationship between brand dependence and brand disparity existed. Implications of the study results and managerial applications for the scale are discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารข้อมูลทางการตลาดพบสนทนาของตราสินค้าและแบรนด์หุ้น แต่เผยวิจัยที่จำกัดในการใช้ชื่อแบรนด์ในกระบวนการ decision‐making ของผู้บริโภคด้วย ต่อไป การศึกษามากที่สุดดังกล่าวได้รวมการจัดการของชื่อแบรนด์สินค้าเป็นตัวแปรอิสระ วัตถุประสงค์ในการศึกษานี้คือการที่ขาดความสนใจกับการใช้ชื่อแบรนด์ของผู้บริโภค โดยการพัฒนา และการทดสอบเชิงประสบการณ์ด้วยขนาด multi‐item เรียกว่ามาตราส่วนพึ่งพาแบรนด์ (BDS) ถูกประเมินไซโครเมทริกส์คุณสมบัติของมาตราส่วน และความสัมพันธ์ระหว่างการพึ่งพาแบรนด์และแบรนด์แตกถูกสำรวจ ผลของการศึกษาแสดงให้เห็นว่า BDS ที่แสดงให้เห็นถึงความน่าเชื่อถือภายในที่เพียงพอ และความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างพึ่งพาแบรนด์และแบรนด์แตกอยู่ มีการกล่าวถึงผลกระทบของผลการศึกษาและบริหารการใช้งานเครื่องชั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรมการตลาดให้การอภิปรายที่สำคัญของการสร้างตราสินค้าและตราสินค้า แต่แสดงให้เห็นว่างานวิจัยที่ จำกัด ในการใช้ชื่อแบรนด์ในผู้บริโภคกระบวนการตัดสินใจ นอกจากนี้ส่วนใหญ่การศึกษาดังกล่าวได้รวมการจัดการของชื่อแบรนด์สินค้าที่เป็นตัวแปรอิสระ วัตถุประสงค์หลักในการศึกษาครั้งนี้คือเพื่อแก้ไขการขาดความสนใจที่จะใช้งานของผู้บริโภคของแบรนด์โดยการพัฒนาและสังเกตุการทดสอบระดับหลายรายการที่เรียกว่าระดับการพึ่งพาแบรนด์ (BDS) คุณสมบัติทางจิตวิทยาของวัดได้รับการประเมินและความสัมพันธ์ระหว่างการพึ่งพาอาศัยกันของแบรนด์และความแตกต่างของแบรนด์มีการสำรวจ ผลการศึกษาพบว่า BDS แสดงให้เห็นถึงความน่าเชื่อถือภายในที่เพียงพอและว่ามีความสัมพันธ์ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการพึ่งพาอาศัยกันของแบรนด์และความแตกต่างของแบรนด์ที่มีอยู่ ความหมายของผลการศึกษาและการประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการสำหรับขนาดที่จะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรณกรรมการตลาดมีการอภิปรายมากของแบรนด์และคุณค่าตราสินค้า แต่เผยวิจัยจำกัดในการใช้ชื่อแบรนด์ในการตัดสินใจของผู้บริโภค‐ทำให้กระบวนการ เพิ่มเติม การศึกษาดังกล่าวส่วนใหญ่มีการรวมการจัดการของผลิตภัณฑ์ชื่อแบรนด์เป็น ตัวแปรอิสระ วัตถุประสงค์หลักในการศึกษาครั้งนี้ คือ ที่อยู่ที่ขาดความสนใจให้กับผู้บริโภคที่ใช้ชื่อแบรนด์ โดยการพัฒนา และจากผลการทดสอบหลายรายการ‐ขนาดเรียกแบรนด์ขึ้นอยู่กับขนาด ( ให้ ) คุณสมบัติคุณภาพของแบบประเมิน และความสัมพันธ์ระหว่างการพึ่งพาแบรนด์และแบรนด์อย่างสำรวจ ผลการศึกษา พบว่า ให้แสดงให้เห็นถึงความน่าเชื่อถือภายในเพียงพอและความสัมพันธ์ทางบวกความพึ่งพาแบรนด์และแบรนด์ที่มีอยู่ ผลกระทบของการศึกษาและการประยุกต์ใช้การบริหารจัดการระดับที่กล่าวถึง