Althouth most adults have had discu

Althouth most adults have had discussions about end-of-life care preferences with at least one family memder, few patients have had such discussion with their physicians ( o'Brien, Grisso,& Maislin, 1995; Emanuel, Barry,& Stoeckle, 1991). Althouth, patients are willing and eager to engage in such a discussion, they believe it is not their role to initiate the discussion (Emanuel et al., 1991). Thus, they wait for their physician to start the conversation; unfortunately, the physician usually does not.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Althouth ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่จะมีการสนทนาเกี่ยวกับลักษณะสุดท้ายของชีวิตดูแลกับครอบครัว memder น้อย ผู้ป่วยที่ไม่มีเช่นสนทนากับแพทย์ของพวกเขา (โอไบรอัน Grisso, & Maislin, 1995 เอ็มมานูเอล Barry, & Stoeckle, 1991) Althouth ผู้ป่วยยินดี และอยากมีส่วนร่วมเช่นการสนทนา พวกเขาเชื่อว่า มันไม่ใช่บทบาทของพวกเขาเพื่อเริ่มต้นการสนทนา (เอ็มมานูเอล et al., 1991) ดังนั้น พวกเขารอแพทย์ของพวกเขาเพื่อเริ่มต้นการสนทนา อับ แพทย์มักจะไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Althouth ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ได้มีการอภิปรายเกี่ยวกับการดูแลปลายของชีวิตที่มีอย่างน้อยหนึ่ง memder ครอบครัวผู้ป่วยน้อยมากที่ได้มีการอภิปรายดังกล่าวกับแพทย์ของพวกเขา (โอไบรอัน Grisso และ Maislin 1995; Emanuel, แบร์รี่และ Stoeckle 1991 ) Althouth ผู้ป่วยที่มีความเต็มใจและกระตือรือร้นที่จะมีส่วนร่วมในการอภิปรายดังกล่าวพวกเขาเชื่อว่ามันไม่ได้เป็นบทบาทของพวกเขาที่จะเริ่มต้นการสนทนา (เอ็มมานู et al., 1991) ดังนั้นพวกเขารอให้แพทย์ของพวกเขาที่จะเริ่มต้นการสนทนา; โชคไม่ดีที่แพทย์มักจะไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

althouth ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ได้มีการอภิปรายเกี่ยวกับการตั้งค่าการดูแลปลายของชีวิตอย่างน้อยหนึ่งในครอบครัว memder ผู้ป่วยไม่กี่มีการสนทนากับแพทย์ของพวกเขา ( เช่น โอไบรอัน grisso & maislin , 1995 ; เอ็มมานูเอล แบรี่ & stoeckle , 1991 ) althouth ผู้ป่วยเต็มใจและกระตือรือร้นที่จะมีส่วนร่วมในการอภิปราย พวกเขาเชื่อว่ามันไม่ได้เป็นบทบาทของพวกเขาที่จะเริ่มต้นการสนทนา ( Emanuel et al . , 1991 )ดังนั้น พวกเขารอแพทย์เพื่อเริ่มการสนทนา แต่แพทย์มักจะไม่