“So it was her all this while. You

“So it was her all this while. You finally admit it. She was the reason why we broke up and why we can’t be together again.”

Park Shin Hye quickly pushed Lee Min Ho away and turned to Yoona when she heard her voice. When her eyes met Yoona’s sharp and angry gaze, she bit her lip and clenched her hands into tight fists. A pang of guilt creeps into her conscience, as if she was stealing something away from her best friend.

Yoona took few steps forward and her eyes were still glaring furiously at Shin Hye. She then let out a sarcastic chuckle. “So this is your real face. Say one thing in front of me and did another thing behind my back. You were just pretending to support me to fight for Min Ho oppa but you were actually trying to snatch him away from me.” She chuckled again. “Park Shin Hye, you are the most scheming person I have ever seen.”

Shin Hye shook her head as she walked towards her nervously. “Yoona, it’s a misunderstanding. It’s not like that. We…”

Slap…

Her sentence was cut off when a hard slap landed on her face. Min Ho widened his eyes in shock when he saw Yoona slapped her.

“Yah! What are you doing?” He raised his voice at Yoona as he quickly rushed to Shin Hye, pulled her away from Yoona and stood in between both of them. He looked at her face worriedly as he caressed it softly. Her flawless cheek was reddened because of the slap.

“Are you okay?” He asked softly.

Shin Hye bit her lip as she nodded her head.

Min Ho inhaled a sharp breath as he looked at her with a firm gaze. “It’s not a misunderstanding. Yoona was right. We can’t be together anymore because the person I want is you. I told you very clearly that the one I love is you and please don’t push me to her anymore. Even if you don’t accept me, Yoona and I will not be possible anymore.”

Shin Hye sighed deeply and pulled herself away from him, ignoring him. She turned to Yoona and looked at her apologetically. “Yoona, I’m sorry. I know it’s my fault that I fall in love with Min Ho oppa but…” She paused and stole a sideway glance at Min Ho before she continued. “… but it was long time ago and it was… just a while. I…”

“You what?” Min Ho cut her off with a stern voice. “You don’t feel anything for me now? Don’t you dare to lie, Park Shin Hye! You know you love me and nothing could ever change that no matter how hard you try to deny it and fool us.”

“Liar!” Yoona glared at her with her furious eyes. “Do you still remember what you told Il Woo oppa five years ago when he found out that I was dating Min Ho oopa? That night you were chatting with him in the playground and I heard everything you said. You said you love Min Ho oppa since the first time you met him. But if you really treat me as your best friend, why didn’t you tell me? You lied to me. You lied to me since the first day we met. I treated you as my best friend and told you everything but you were just using me to get near to Min Ho oppa. You betrayed my trust and our friendship.” She shouted, as her breathing is getting heavier by second. She inhaled a deep breath, trying to breathe some air into her lungs. Her head started to spin and her vision started to blur.

“Yoona, please listen to me. It’s not…” Shin Hye paused when she noticed Yoona’s face turned pale. Her breathing was so heavy and she was even wheezing. It’s her asthma. She is having an asthma attack because of the cold weather and her furiousness. She quickly moved forward and held her arms. “Yoona, are you okay? Have you taken your asthma medicine?” She asked worriedly.

Min Ho walked to them too when he heard what Shin Hye said. He scanned Yoona from top to toe with a worried gaze. “You are wheezing. Where is your inhaler?”

Yoona continued to breath deeply as she slowly lifted her hand up, pointed at the door, telling him that the inhaler is inside her room. But before Min Ho could react, her body goes limp and passed out. He quickly reached out to support her from falling onto Shin Hye.

“Yoona! Yoona!” Min Ho and Shin Hye called out her name at the same time.

“What’s wrong? Why is it so noisy out here?” Il Woo asked as he walked out of the house cluelessly. His eyes immediately widened in shock when he saw Yoona’s lying unconsciously in Min Ho’s embrace.

“Oh my god. What happened to Yoona?” He asked worriedly.

Min Ho turned to him with an anxious gaze. “She have asthma attack and fainted. Call the ambulance! Fast!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เพื่อเป็นของเธอทั้งหมดในขณะนี้ คุณก็ยอมรับมัน เธอเป็นเหตุผล ทำไมเราเทอม และ ทำไมเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันอีก"Park Shin Hye ผลักโฮ Lee Min ไปอย่างรวดเร็ว และหันไป Yoona เมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ เมื่อดวงตาของเธอไปตามสายตาคม และโกรธของ Yoona เธอมากเธอลิ และกัดมือของเขาลงในหมัดแน่น ปางความผิดเลื้อยเข้าไปในจิตสำนึกของเธอ ถ้าเธอถูกขโมยจากเพื่อนที่ดีที่สุดYoona เอาเดินไปข้างหน้า และดวงตาของเธอก็ยังคงแกลริงอย่างดุเดือดที่ Shin Hye เธอแล้วให้ออก chuckle แดกดัน "ดังนั้นนี้เป็นใบหน้าจริงของคุณ ไหว้ด้านหน้าของฉัน และได้สิ่งของหลังของฉัน คุณมีเพียงหลอกสนับสนุนผมสู้เพื่อ oppa แล้วโฮจิมินห์ แต่คุณจริงพยายามแนเขาไปจากฉัน" เธอเบา ๆ อีกครั้ง "Park Shin Hye คุณจะคน scheming ที่สุดที่ผมเคยเห็น"Hye ชินจับศีรษะของเธอขณะที่เธอเดินเข้าไปหาเธอคน "Yoona มันเป็นความเข้าใจผิด มันไม่ใช่อย่างนั้น เรา..."ตบ...ประโยคของเธอถูกตัดออกเมื่อที่ดินเปอร์สยากบนใบหน้าของเธอ นาทีโฮ widened ตาในช็อคเมื่อเขาเห็น Yoona slapped เธอ"Yah จะทำอะไร" เขายกพระสุรเสียงที่ Yoona เป็นอย่างรวดเร็ววิ่งให้ Shin Hye ดึงเธอจาก Yoona และยืนระหว่างทั้งสองอย่าง เขามองใบหน้าของเธอ worriedly เป็นเขาคนนั้นกอดมันเบา ๆ แก้มซุกได้ reddened เพราะเปอร์ส"เป็นคุณล่ะ" เขาถามเบา ๆชิน Hye บิตลิเธอเป็นนาง nodded ศีรษะของเธอนาทีโฮจิมินห์ช่วยลมคมในขณะที่เขามองเธอ ด้วยสายตาของบริษัท "มันไม่ใช่ความเข้าใจผิด Yoona ถูก เราไม่ได้กันอีกต่อไป เพราะคนที่อยากเป็นคุณ ผมบอกคุณอย่างชัดเจนว่า ที่ฉันรักคือคุณ และโปรดอย่าผลักดันฉันกับเธออีกต่อไป แม้ว่าคุณไม่ยอมรับฉัน Yoona และจะไม่ได้เป็นไปได้อีกต่อไป"Hye ชินถอนหายใจลึก และดึงตัวเองออกจากเขา ละเว้นเขา เธอหันไป Yoona และมองดูที่เธอ apologetically "Yoona ขอโทษ ฉันรู้ว่า มันเป็นความผิดของฉันที่ฉันตกหลุมรัก กับ oppa แล้วโฮจิมินห์ แต่... " เธอหยุดชั่วคราว และขโมยเป็น sideway ค้อนที่โฮจิมินห์นาทีก่อนเธอต่อด้วย "... แต่ก็นานมาแล้ว และก็...เพียงชั่วขณะ ฉัน.. ""คุณอะไร? " นาทีโฮตัดเธอ ด้วยเสียงตรง ๆ "คุณไม่รู้สึกอะไรสำหรับฉันตอนนี้หรือไม่ คุณไม่กล้านอน Park Shin Hye คุณรู้ว่า คุณรักฉัน และไม่เคยได้เปลี่ยนไม่ยากคุณพยายามที่จะปฏิเสธมัน และหลอกเรา""โกหก" Yoona glared ที่เธอ ด้วยตาของเธอรุนแรง "คุณยังจำอะไรคุณบอกอิลวู oppa ห้าปีที่ผ่านมาเมื่อเขาพบว่า ฉันมีเดท oopa โฮจิมินห์นาที คืนนั้นคุณได้สนทนากับเขาในสนามเด็กเล่น และได้ยินทุกอย่างที่คุณกล่าวว่า คุณว่า คุณรัก oppa แล้วโฮจิมินห์ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณพบเขา แต่ถ้าคุณจริง ๆ ถือว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ทำไมไม่ได้คุณบอกฉัน คุณโกหกผม คุณโกหกผมตั้งแต่วันแรกที่เราพบ ผมถือว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และบอกคุณทุกอย่าง แต่คุณเพียงใช้ฉันไปเที่ยวโฮจิมินห์นาที oppa คุณทรยศต่อความไว้วางใจของฉันและมิตรภาพของเรา" เธอตะโกน เป็นการหายใจของเธอกำลังหนัก โดยที่สอง เธอช่วยในลมหายใจ การหายใจอากาศบางเป็นปอดของเธอ ศีรษะของเธอเริ่มที่จะหมุน และวิสัยทัศน์ของเธอเริ่มเบลอ" Yoona โปรดฟังฉัน ไม่..." ชิน Hye หยุดชั่วคราวเมื่อเธอสังเกตเห็นใบหน้าของ Yoona เปิดซีด การหายใจของเธอหนักมาก และเธอยังมีหายใจหอบ โรคหอบหืดของเธอได้ เธอมีโรคหอบหืดการโจมตีเนื่องจากสภาพอากาศหนาวเย็นและ furiousness ของเธอ เธออย่างรวดเร็วย้ายไปข้างหน้า และแขนของเธอที่จัดขึ้น " Yoona เป็นคุณล่ะ คุณเคยนำยาโรคหอบหืดของคุณ" เธอถาม worriedlyโฮจิมินห์นาทีเดินไปเกินไป เมื่อเขาได้ยินว่า Shin Hye กล่าวว่า เขาสแกน Yoona จากหัวจรดเท้า ด้วยสายตาเป็นห่วง "คุณกำลังหายใจหอบ ถ้ำของคุณ"Yoona อย่างต่อเนื่องหายใจลึกเป็นเธอช้า ๆ ยกมือของเธอ ชี้ไปที่ประตู บอกเขาว่ายาที่ใช้ภายในห้องของเธอ แต่ก่อนที่โฮจิมินห์นาทีสามารถตอบสนอง ร่างกายของเธอไป limp และผ่านออก เขาได้อย่างรวดเร็วแล้วออกจะสนับสนุนเธอจากการล้มลงใน Shin Hye"Yoona Yoona " นาทีโฮจิมินห์และ Shin Hye เรียกออกชื่อของเธอในเวลาเดียวกันคืออะไรผิด ทำไมมีเสียงดังดังนั้นที่นี่" อิลวูถามขณะที่เขาเดินออกจากบ้าน cluelessly ตา widened ช็อตทันทีเมื่อเห็นของ Yoona รับนอนในอ้อมกอดของโฮจิมินห์นาที"โอ้ พระเจ้าของฉัน เกิดอะไรขึ้นกับ Yoona " เขาถาม worriedlyนาทีโฮจิมินห์เปิดเขา ด้วยสายตากระตือรือร้น "เธอมีโรคหืด และดิฉัน เรียกรถพยาบาลที่ รวดเร็ว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ดังนั้นมันเป็นของเธอทั้งหมดในขณะนี้ คุณก็ยอมรับมัน เธอเป็นเหตุผลว่าทำไมเราเลิกและเหตุผลที่เราไม่สามารถจะอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ". ปาร์คชินเฮอย่างรวดเร็วผลักอีมินโฮออกไปและหันไปยุนอาเมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ เมื่อดวงตาของเธอได้พบกับยุนอาที่คมชัดและโกรธจ้องมองเธอกัดริมฝีปากของเธอและ clenched มือของเธอลงในหมัดแน่น ปางของความผิดย่องเข้าไปในจิตสำนึกของเธอราวกับว่าเธอถูกขโมยบางสิ่งบางอย่างออกไปจากเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ. ยุนอาเอาไม่กี่ก้าวไปข้างหน้าและดวงตาของเธอก็ยังคงจ้องมองที่คึกชินเฮ จากนั้นเธอก็ให้ออกหัวเราะเยาะเย้ย "ดังนั้นนี่คือใบหน้าที่แท้จริงของคุณ พูดสิ่งหนึ่งที่ด้านหน้าของฉันและทำสิ่งอื่นที่อยู่ข้างหลังของฉัน คุณเป็นเพียงแค่ทำท่าจะสนับสนุนผมที่จะต่อสู้กับพี่มินโฮ แต่คุณจริงพยายามที่จะคว้าตัวเขาไปจากฉัน. "เธอหัวเราะอีกครั้ง "ปาร์คชินเฮ, คุณเป็นคนที่วางแผนมากที่สุดที่ผมเคยเห็น." ชินเฮส่ายหัวของเธอขณะที่เธอเดินต่อเธอประหม่า "ยุนอาก็เข้าใจผิด มันไม่เหมือนที่ เรา ... " ตบ ... ประโยคของเธอถูกตัดออกเมื่อตบหนักลงบนใบหน้าของเธอ มินโฮกว้างดวงตาของเขาในช็อตเมื่อเขาเห็นยุนอาตบเธอ. "ย่ะ! คุณกำลังทำอะไร? "เขายกเสียงของเขาที่ยุนอาในขณะที่เขาวิ่งไปอย่างรวดเร็วชินเฮดึงเธอออกไปจากยุนอาและยืนอยู่ในระหว่างทั้งสองคน เขามองไปที่ใบหน้าของเธอกังวลในขณะที่เขาลูบมันเบา ๆ แก้มไร้ที่ติของเธอถูกแดงเพราะตบ. "คุณโอเค?" เขาถามเบา ๆ . ชินเฮกัดริมฝีปากเธอขณะที่เธอพยักหน้าเธอ. มินโฮสูดดมหายใจคมชัดขณะที่เขามองเธอด้วยสายตา บริษัท "มันไม่ใช่ความเข้าใจผิด ยุนอาที่ถูกต้อง เราไม่สามารถจะอยู่ด้วยกันอีกต่อไปเพราะคนที่ผมต้องการก็คือคุณ ผมบอกคุณได้อย่างชัดเจนว่าผมรักคุณและโปรดอย่าผลักดันให้ฉันไปเธออีกต่อไป แม้ว่าคุณจะไม่ยอมรับฉันยุนอาและฉันจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป. " ชินเฮถอนหายใจลึก ๆ และดึงตัวเองออกไปจากเขาไม่สนใจเขา เธอหันไปยุนอาและมองไปที่เธอขอโทษ "ยุนอา, ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉันที่ฉันตกหลุมรักกับพี่มินโฮ แต่ ... "เธอหยุดชั่วคราวและขโมยอย่างรวดเร็วด้านข้างที่มินโฮก่อนที่เธอจะยังคง "... แต่มันก็นานมาแล้วและมันก็เป็นเพียงในขณะที่ ... ฉัน ... " "คุณอะไร?" มินโฮตัดเธอออกด้วยเสียงท้าย "คุณไม่ได้รู้สึกอะไรสำหรับฉันตอนนี้หรือไม่ คุณไม่กล้าที่จะโกหกปาร์คชินเฮ! คุณรู้ว่าคุณรักฉันและไม่มีอะไรที่เคยได้เปลี่ยนที่ไม่ว่าคุณพยายามอย่างหนักที่จะปฏิเสธมันและหลอกเรา. " "โกหก!" ยุนอาจ้องเธอด้วยสายตาโกรธเธอ "คุณยังจำสิ่งที่คุณบอก Il Woo พี่ห้าปีที่ผ่านมาเมื่อเขาพบว่าผมคบกับมินโฮ oopa? คืนที่คุณได้พูดคุยกับเขาในสนามเด็กเล่นและผมได้ยินทุกอย่างที่คุณกล่าวว่า คุณบอกว่าคุณรักพี่มินโฮตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณได้พบกับเขา แต่ถ้าคุณปฏิบัติกับฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณทำไมคุณไม่บอกฉัน? คุณโกหกฉัน คุณโกหกฉันตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน ฉันได้รับการรักษาคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันและบอกคุณทุกอย่าง แต่คุณเพียงแค่ใช้ฉันเพื่อให้ได้อยู่ใกล้กับพี่มินโฮ คุณทรยศต่อความไว้วางใจและมิตรภาพของเราของฉัน. "เธอตะโกนการหายใจของเธอจะได้รับหนักโดยที่สอง เธอสูดดมหายใจลึก ๆ พยายามที่จะสูดอากาศบางส่วนเข้าไปในปอดของเธอ หัวของเธอเริ่มที่จะหมุนและวิสัยทัศน์ของเธอเริ่มที่จะเบลอ. "ยุนอาโปรดฟังฉัน มันไม่ได้ ... "ชินเฮหยุดชั่วคราวเมื่อเธอสังเกตเห็นใบหน้าของยุนอาหันซีด การหายใจของเธอเป็นหนักมากและเธอได้รับแม้กระทั่งหายใจ มันเป็นโรคหอบหืดของเธอ เธอเป็นคนที่มีโรคหอบหืดเนื่องจากสภาพอากาศที่หนาวเย็นและ furiousness เธอ เธอรีบเดินไปข้างหน้าและถือแขนของเธอ "ยุนอา, คุณโอเค? คุณได้ยาโรคหอบหืดของคุณ? "เธอถามกังวล. มินโฮเดินไปที่พวกเขามากเกินไปเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ชินเฮกล่าวว่า เขาสแกนยุนอาจากด้านบนจรดเท้าด้วยสายตากังวล "คุณจะหายใจ อยู่ที่ไหนหายใจของคุณ? " ยุนอายังคงหายใจลึกขณะที่เธอยกช้ามือของเธอขึ้นชี้ไปที่ประตูเขาบอกว่าหายใจอยู่ภายในห้องของเธอ แต่ก่อนที่มินโฮจะตอบสนองร่างกายของเธอไปปวกเปียกและผ่านออกมา เขารีบเอื้อมมือออกไปสนับสนุนเธอจากการล้มลงบนชินเฮ. "ยุนอา! ยุนอา! "มินโฮและชินเฮเรียกออกชื่อของเธอในเวลาเดียวกัน. "มีอะไรผิดหรือเปล่า? ทำไมมันมีเสียงดังออกจากที่นี่? "Il Woo ถามขณะที่เขาเดินออกจากบ้าน cluelessly ดวงตาของเขากว้างขึ้นทันทีในช็อตเมื่อเขาเห็นยุนอานอนไม่รู้ตัวในมินโฮของอ้อมกอด. "โอ้พระเจ้าของฉัน เกิดอะไรขึ้นกับยุนอา? "เขาถามว่ากังวล. มินโฮหันไปเขาด้วยสายตากังวล "เธอมีอาการโรคหอบหืดและโรคลม เรียกรถพยาบาล! อย่างรวดเร็ว! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ก็เธอตลอดเวลา ในที่สุดคุณก็ยอมรับมัน เธอคือเหตุผลว่าทำไมเราถึงเลิกกัน แล้วทำไมพวกเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อีกแล้ว "

ปาร์คชินเฮรีบผลักอีมินโฮและยุนอาไปเปิดเมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ . เมื่อสบตาคมของยุนอาและโกรธจ้องมอง เธอกัดริมฝีปากแน่น มือของเธอลงและกำหมัดแน่น เป็นปางที่ความผิดของครีพในจิตสำนึกของเธอถ้าเธอขโมยบางอย่างไปจากเพื่อนสนิท

ยุนอาเอาไม่กี่ก้าวไปข้างหน้า และดวงตาของเธอยังคงจ้องมองคึกที่ชินเฮ จากนั้นเธอก็ปล่อยหัวเราะประชด " ดังนั้นนี้คือใบหน้าที่แท้จริงของคุณ พูดอย่างหนึ่งต่อหน้าผมและอีกอย่างลับหลังฉันนายแค่แกล้งทำเพื่อสนับสนุนให้ฉันสู้เพื่อพี่มินโฮ แต่เธอพยายามแย่งเขาไปจากฉัน " เธอหัวเราะอีก " ปาร์ค ชิน เฮ คุณเป็นคนที่เจ้าเล่ห์ที่สุดที่ผมเคยเห็น "

ชินเฮส่ายหัวของเธอขณะที่เธอเดินไปหาเขาอย่างหงุดหงิด " ยุนอา มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด มันไม่เหมือนอย่างนั้น เรา . . . . . . . "



. . . . . . . .ประโยคของเธอถูกตัดขาดเมื่อตบหนักลงบนใบหน้าของเธอ มินโฮเบิกกว้าง ดวงตาของเขาตกใจเมื่อเขาเห็นยุนอาตบหน้าเธอ

" นี่ ! คุณจะทำอะไร ? " เขายกเสียงของเขาที่ยุนอา เขารีบวิ่งกับชินเฮ ดึงเธอออกมาจากยุนอายืนอยู่ระหว่างทั้งสองของพวกเขา เขามองหน้าเธอ worriedly เขาลูบมันเบาๆ แก้มไร้ที่ติของเธอถูก reddened

เพราะตบ" คุณเป็นอะไร ? " เขาถามเบาๆ

ชินเฮกัดเธอริมฝีปากเธอพยักหน้าหัว

มินโฮสูดลมหายใจเขาแหลม มองเธอด้วยสายตามั่นคง . " มันไม่ใช่การเข้าใจผิด ยุนอาพูดถูก เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อีกต่อไป เพราะคนที่ฉันต้องการคือคุณ ผมบอกคุณชัดเจนแล้วว่าคนที่ฉันรักก็คือคุณ และโปรดอย่าผลักเธออีกต่อไปแล้ว ถ้าคุณไม่รับฉันยุนอา และ ฉัน จะ ไม่ ได้อีกแล้ว "

ชินเฮถอนหายใจและดึงเธอออกไปจากเขา ไม่สนใจเขา เธอหันไปหายุนอาและมองเธอขอโทษ . " ยุนอา ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉันที่ฉันตกหลุมรักกับพี่มินโฮ แต่ . . . . . . . " เธอหยุดและขโมย sideway มองมินโฮก่อนที่เธอยังคง " . . . . . . . แต่มันก็นานมาแล้ว และก็ . . . . . . . แค่แป๊บเดียว "

. . . . . . . ." อะไรของเจ้า ? " มินโฮปล่อยเธอออกไปด้วยเสียงเข้มงวด " นายไม่รู้สึกอะไรกับฉันตอนนี้ ? อย่ามาโกหก ปาร์คชินเฮ คุณก็รู้ว่าคุณรักฉัน และไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไม่ว่าคุณพยายามอย่างหนักที่จะปฏิเสธมัน และหลอกเรา "

" โกหก ! " ยุนอาจ้องมาที่เธอด้วยสายตาโมโหเธอ" คุณยังจำเรื่องที่คุณบอก อิล พี่วู ห้าปีที่ผ่านมาเมื่อเขาพบว่าฉันคบกับมินโฮ oopa ? คืนที่เธอได้พูดคุยกับเขาในสนามเด็กเล่น และได้ยินทุกอย่างที่คุณพูด คุณบอกว่าคุณชอบพี่มินโฮตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอพบเขา แต่ถ้าคุณปฏิบัติต่อฉันเป็นเพื่อนของคุณ ทำไมคุณถึงไม่บอกฉัน ? คุณโกหกฉัน คุณโกหกฉันตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันผมถือว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันและบอกคุณทุกอย่าง แต่คุณก็ใช้ฉันเพื่อให้ได้อยู่ใกล้กับพี่มินโฮ นายทรยศฉันวางใจและมิตรภาพของเรา . " เธอตะโกน เพราะลมหายใจของเธอกำลังโดยสองหนัก เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามสูดอากาศเข้าไปในปอดเธอ หัวเริ่มหมุนและวิสัยทัศน์ของเธอเริ่มเบลอ

" ยุนอา โปรดฟังฉันมันไม่ . . . . . . . " ชินเฮชะงักเมื่อเธอเห็นยุนอาหน้าเริ่มซีด . เธอหายใจหนักดังนั้น และเธอยังสามารถหายใจ มันคือโรคหอบหืดของเธอ เธอมีการหืด เพราะอากาศเย็นและ furiousness ของเธอ เธอรีบย้ายไปข้างหน้าและจับแขนเธอไว้ " ยุนอา เธอโอเคมั้ย คุณทานยาโรคหอบหืดของคุณหรือไม่ " เธอถาม worriedly .

มินโฮเดินมาเหมือนกัน เมื่อเขาได้ยินว่าชินเฮพูด เขาสแกนยุนอาจากบนนิ้วเท้าด้วยสายตาเป็นห่วง " คุณกำลังหายใจ เครื่องพ่นยาอยู่ไหน ? "

ยุนอายังคงสูดลมหายใจลึกขณะที่เธอค่อยๆ ยกเธอยกมือชี้ไปที่ประตู บอกเค้าว่า เครื่องพ่นยา อยู่ในห้องของเธอ แต่ ก่อนที่มินโฮจะตอบสนอง ร่างกายของเธอต้องหยุดและหมดสติไปเขารีบเอื้อมมือออกไปช่วยเธอจากการล้มลง ชินเฮ

" ยุนอา ! ยุนอา ! " มินโฮ และ ชิน เฮ เรียกชื่อเธอในเวลาเดียวกัน

" เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมถึงเสียงดังออกมา " อิลวูถามขณะที่เขาเดินออกมาจากบ้านความโง่ออกมา . ดวงตาของเขาเบิกกว้างตกใจทันทีเมื่อเห็นยุนอาโกหกโดยไม่รู้ตัวในอ้อมกอดของมินโฮ

" โอ้พระเจ้า เกิดอะไรขึ้นกับยุนอา ?" เขาถาม worriedly

มินโฮหันไปหาเขาด้วยสายตาเป็นกังวล . " เธอมีการโจมตีหืด และเป็นลม เรียกรถพยาบาลที ! เร็ว ! "