The small-scale water current struc

The small-scale water current structures found near fluid
boundaries, such as the coast and strong hydrographic
fronts, are poorly described owing to a lack of adequate
measurements. Likewise, away from such boundaries, the
fine-scale structure of horizontal dispersion is poorly
described. In response to this void, several researchers have
attempted and succeeded in developing drifter systems that
would resolve small-scale, high-frequency coastal and
estuarine flows. Trajectories of freely drifting bodies in
coastal regions have been utilized for several other applications
as well, such as understanding the pattern of coastal
circulation and its role on the dispersion or retention of
larvae (Edwards et al., 2006), determining the advection of
discharged ballast ship water (Larson et al., 2003), and
forecasting and containment of oil spills and other pollutants
(Abascal et al., 2009). Furthermore, search-and-rescue
operations require prediction of the path of drifting targets
and of an optimal search region based on the initial location
and on the coastal current field (Ullman et al., 2006).
In oceanography, the so-called Lagrangian method,
a method that provides a quantitative description of both
track and speed of flow, is often employed to obtain an
overall picture of oceanic water currents over large areas.
The Lagrangian method originally involved measurement of
water movements by tracing the path of water parcels over
sufficiently long time intervals. The combination of many
such paths, termed trajectories, mapped on a chart (called
a current chart), was then used to describe the overall pattern

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำขนาดเล็กโครงสร้างปัจจุบันพบใกล้ของเหลวขอบเขตเช่นชายฝั่งและอุทกศาสตร์แข็งแกร่งเสื้อผ้าจะมีคำอธิบายได้ไม่ดีเนื่องจากการขาดความเพียงพอวัด ในทำนองเดียวกันออกไปจากขอบเขตดังกล่าวปรับโครงสร้างในระดับของการกระจายแนวนอนได้ไม่ดีอธิบาย ในการตอบสนองเป็นโมฆะนี้นักวิจัยหลายคนได้พยายามและประสบความสำเร็จในการพัฒนาระบบเร่ร่อนที่จะแก้ไขขนาดเล็กความถี่สูงชายฝั่งทะเลและกระแสน้ำเค็ม ลูกทีมของได้อย่างอิสระลอยร่างกายในบริเวณชายฝั่งได้ถูกนำมาใช้สำหรับการใช้งานอื่น ๆ อีกหลายเช่นกันเช่นการทำความเข้าใจรูปแบบของชายฝั่งทะเลไหลเวียนและบทบาทของตัวเองในการกระจายหรือการเก็บรักษาตัวอ่อน(เอ็ดเวิร์ด et al., 2006) การกำหนดพาของที่ปล่อยออกมาบัลลาสต์น้ำเรือ (Larson et al., 2003) และการพยากรณ์และการบรรจุของการรั่วไหลของน้ำมันและสารอื่นๆ(Abascal et al., 2009) นอกจากนี้การค้นหาและช่วยเหลือการดำเนินงานจำเป็นต้องมีการคาดการณ์ของเส้นทางของเป้าหมายลอยและภูมิภาคค้นหาที่ดีที่สุดขึ้นอยู่กับสถานที่เริ่มต้นและเขตข้อมูลปัจจุบันชายฝั่ง(Ullman et al., 2006). ในสมุทรศาสตร์ลากรองจ์ที่เรียกว่า วิธีการวิธีการที่ให้คำอธิบายเชิงปริมาณของทั้งติดตามและความเร็วของการไหลเป็นลูกจ้างมักจะได้รับภาพรวมของกระแสน้ำในมหาสมุทรมากกว่าพื้นที่ขนาดใหญ่. วิธีการลากรองจ์ส่วนเกี่ยวข้อง แต่เดิมวัดความเคลื่อนไหวของน้ำโดยการติดตามเส้นทางของผืนน้ำมากกว่าช่วงเวลาที่นานพอสมควร การรวมกันของหลายเส้นทางดังกล่าวเรียกว่าไบร์ทแมปบนแผนภูมิ(เรียกว่ากราฟปัจจุบัน) ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายรูปแบบโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำโครงสร้างขนาดเล็กในปัจจุบันพบใกล้ขอบเขตของไหล
เช่นชายฝั่งและด้านอุทกศาสตร์
แข็งแรง งานอธิบาย เพราะขาดการวัดเพียงพอ

อนึ่ง ห่างจากเขตแดนดังกล่าว การปรับโครงสร้างการกระจายในแนวนอนขนาด

งานอธิบาย ในการตอบสนองจะเป็นโมฆะนี้ นักวิจัยหลายคน
พยายามและประสบความสำเร็จในการพัฒนาคน ระบบ ที่ จะ แก้ไข น้อย

ความถี่สูง และชายฝั่งทะเลน้ำเค็มไหล วิถีแห่งอิสระล่องลอยในร่างกาย
บริเวณชายฝั่งมีการใช้หลายโปรแกรมอื่น ๆ
เช่นเข้าใจแบบแผนของการไหลเวียนของชายฝั่ง
และบทบาทของมันในการกระจายหรือการกัก
ตัวอ่อน ( Edwards et al . , 2006 )การพัดพาของ
ปลดบัลลาสต์เรือน้ำ ( Larson et al . , 2003 ) และ
การพยากรณ์และบรรจุของน้ํามันรั่วไหลและมลพิษอื่น ๆ
( abascal et al . , 2009 ) นอกจากนี้ การค้นหาและกู้ภัย
ปฏิบัติการต้องทำนายเส้นทางดริฟท์เป้าหมาย
และภูมิภาคค้นหาที่ดีที่สุดขึ้นอยู่กับ
สถานที่เริ่มต้นและบนสนามในปัจจุบันชายฝั่ง ( อัลเมิ่น et al . , 2006 ) .
ในสมุทรศาสตร์ , ที่เรียกว่าระบบวิธีการ , วิธีที่ให้รายละเอียด

ติดตามทั้งปริมาณและความเร็วของการไหล , มักใช้เพื่อขอรับ
ภาพโดยรวมของกระแสน้ำในมหาสมุทรมากกว่าพื้นที่ขนาดใหญ่ ระบบวิธีการเดิม

น้ำเกี่ยวข้องกับการวัดการเคลื่อนไหวโดยการติดตามเส้นทางของน้ำสูงมากกว่า
ช่วงเวลานานพอสมควร การรวมกันของหลาย
เส้นทางดังกล่าวเรียกว่าวิถีของแมปบนแผนภูมิ ( เรียกว่า
แผนภูมิในปัจจุบัน ) จากนั้นใช้อธิบายรูปแบบโดยรวม