These results also suggest that pai

These results also suggest that pain continues to be under treated in NH residents with dementia, who are nonverbal and that this under treatment may be associated with physically aggressive symptoms. Most of the residents (89.6% who were able to self report pain had pain medications, whereas only 45.6% of the residents who could not verbalize pain had pain medications. In addition, in our multivariate analysis of all NH residents with dementia in pain, a nonverbal status was significantly associated with not receiving pain medication after adjusting for other explanatory variables. These results are consistent with previous studies, which report that persons with severe dementia receive less pain medication. Thus, it can be argued that a higher percentage of physical aggression in NH residents who cannot verbalize pain could be because of insufficient pain management. The pain self-report, which is the gold standard assessment in cognitively intact persons, is not feasible to use with persons with severe dementia because it impairs their ability to remember, interpret, and respond to pain. Instead, NH residents with severe dementia need comprehensive assessments that include measures of behavioral pain indicators, which are critical to determining the level and direction of treatment, and these assessments should be applied thoroughly and followed up with appropriate pain treatment Incomplete pain assessment may result in under treatment of pain and increase the odds that a resident may exhibit symptoms of physical aggression. However, the cross-sectional nature of this study could not provide a temporal direction for the relationship between pain treatment and aggressive behavioral symptoms; thus, future studies should use a longitudinal design with experimental components to identify temporal associations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์เหล่านี้ยังแนะนำว่า ความเจ็บปวดยังคงภายใต้ไว้ใน NH คนมีภาวะสมองเสื่อม ที่มีกริยา และว่า ภายใต้การรักษานี้อาจเกี่ยวข้องกับอาการก้าวร้าวทางร่างกาย ส่วนใหญ่ของผู้อยู่อาศัย (89.6% ซึ่งสามารถรายงานตนเองเจ็บปวดได้ปวดยา ในขณะที่มีเพียง 45.6% ของประชาชนที่อาจคำพูดเจ็บปวดยา นอกจากนี้ ในการวิเคราะห์ตัวแปรพหุทุก NH คนมีภาวะสมองเสื่อมในความเจ็บปวด สถานะกริยาเป็นมีความสัมพันธ์กับการไม่ได้รับยาแก้ปวดหลังจากที่ปรับตัวแปรอธิบายอื่น ๆ ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ ซึ่งรายงานว่า บุคคลที่ มีภาวะสมองเสื่อมอย่างรุนแรงได้รับยาแก้ปวดน้อยลง ดังนั้น มันสามารถจะแย้งว่า สัดส่วนที่สูงของการรุกรานทางกายภาพใน NH ประชาชนที่ไม่คำพูดเจ็บปวดอาจเป็น เพราะการจัดการอาการปวดที่ไม่เพียงพอ ความเจ็บปวดตนเองรายงาน ซึ่งเป็นการประเมินมาตรฐานทองคำในบุคคลเหมือนเดิม cognitively ไม่สามารถใช้กับบุคคลที่มีภาวะสมองเสื่อมอย่างรุนแรง เพราะมันบั่นทอนความสามารถในการจำ ตี และตอบสนองต่อความเจ็บปวด แทน NH อาศัยกับภาวะสมองเสื่อมรุนแรงต้องครอบคลุมการประเมินที่มีมาตรการตัวชี้วัดพฤติกรรมความเจ็บปวด ซึ่งมีความสำคัญต่อการกำหนดระดับ และทิศทางของการรักษา และการประเมินเหล่านี้ ควรจะใช้อย่างทั่วถึง และหลังการรักษาที่เหมาะสมประเมินความเจ็บปวดที่ไม่สมบูรณ์อาจทำให้ภายใต้การรักษาอาการปวด และเพิ่มอัตราต่อรองที่มีถิ่นที่อยู่อาจแสดงอาการของความก้าวร้าวทางกายภาพ อย่างไรก็ตาม ลักษณะหน้าตัดของการศึกษานี้สามารถให้ทิศทางความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาและอาการพฤติกรรมก้าวร้าว ขมับ ดังนั้น การศึกษาในอนาคตควรใช้แบบยาว ด้วยทดลองประกอบเพื่อระบุความสัมพันธ์ของกาลเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการเหล่านี้ยังชี้ให้เห็นว่าอาการปวดยังคงอยู่ภายใต้การรักษาในผู้อยู่อาศัย NH มีภาวะสมองเสื่อมที่เป็นอวัจนภาษาและที่ว่านี้อยู่ภายใต้การรักษาอาจจะเกี่ยวข้องกับอาการก้าวร้าวทางร่างกาย ส่วนใหญ่ของผู้อยู่อาศัย (89.6% ที่มีความสามารถในการรายงานตนเองปวดมีอาการปวดยาขณะที่มีเพียง 45.6% ของประชาชนที่ไม่สามารถเป็นคำพูดอาการปวดมีอาการปวดยา. นอกจากนี้ในการวิเคราะห์หลายตัวแปรของเราของผู้อยู่อาศัย NH ทั้งหมดที่มีภาวะสมองเสื่อมในความเจ็บปวด สถานะอวัจนภาษามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการไม่ได้รับยาแก้ปวดหลังจากปรับสำหรับการอธิบายตัวแปรอื่น ๆ . ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ซึ่งรายงานว่าบุคคลที่มีภาวะสมองเสื่อมอย่างรุนแรงได้รับน้อยกว่ายาแก้ปวด. ดังนั้นจึงสามารถจะแย้งว่าร้อยละที่สูงขึ้นของทางกายภาพ รุกรานในผู้อยู่อาศัย NH ที่ไม่สามารถเป็นคำพูดอาการปวดอาจเป็นเพราะการจัดการความเจ็บปวดไม่เพียงพอ. ความเจ็บปวดรายงานตนเองซึ่งเป็นการประเมินมาตรฐานทองคำในคนเหมือนเดิมรับรู้เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้กับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อมอย่างรุนแรงเพราะมันบั่นทอนความสามารถในการจำ ตีความและตอบสนองต่อความเจ็บปวด. แต่อาศัยอยู่ใน NH มีภาวะสมองเสื่อมรุนแรงต้องครอบคลุมการประเมินผลที่มีมาตรการของตัวชี้วัดความเจ็บปวดพฤติกรรมซึ่งมีความสำคัญต่อการกำหนดระดับและทิศทางของการรักษาและการประเมินเหล่านี้ควรจะนำมาใช้อย่างละเอียดและตามมาด้วยการที่เหมาะสม การประเมินผลการรักษาอาการปวดอาการปวดที่ไม่สมบูรณ์อาจส่งผลในภายใต้การรักษาอาการปวดและเพิ่มอัตราต่อรองที่มีถิ่นที่อยู่อาจแสดงอาการของการรุกรานทางกายภาพ แต่ลักษณะตัดขวางของการศึกษานี้ไม่สามารถให้ทิศทางชั่วคราวสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาอาการปวดและอาการพฤติกรรมก้าวร้าว; ดังนั้นการศึกษาในอนาคตควรใช้การออกแบบที่ยาวที่มีส่วนประกอบของการทดลองเพื่อแจ้งสมาคมชั่วขณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า ความเจ็บปวดยังคงอยู่ภายใต้การรักษาใน NH ผู้อยู่อาศัยกับโรคสมองเสื่อมที่เป็นอวัจนภาษาที่ภายใต้การรักษาอาจเกี่ยวข้องกับอาการก้าวร้าวทางร่างกาย ส่วนใหญ่ของประชาชน ( ว่าใครสามารถให้ตนเองมีรายงานโรคปวด เจ็บ ขณะที่เพียง 45.6 % ของคนที่ไม่สามารถพูดได้ โรคปวดเจ็บ นอกจากนี้ ในการวิเคราะห์หลายตัวแปรของชาว NH กับโรคสมองเสื่อมในความเจ็บปวด สถานะความมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการไม่ได้รับยาหลังจากการปรับเปลี่ยนตัวแปรอธิบายอื่น ๆ ผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ ซึ่งรายงานว่าผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อมอย่างรุนแรงได้รับยาแก้ปวดน้อยลง ดังนั้น , มันสามารถจะแย้งว่าเป็นเปอร์เซ็นต์ที่สูงขึ้นของร่างกาย การรุกรานใน NH ประชาชนที่ไม่สามารถพูดความเจ็บปวดอาจเป็นเพราะการจัดการความเจ็บปวดไม่เพียงพอ ความเจ็บปวดที่ 5 ซึ่งเป็นมาตรฐานทองในการประเมินการประมวลผลเหมือนเดิมคนไม่เป็นไปได้ที่จะใช้กับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อมอย่างรุนแรง เพราะมันทำลายความสามารถในการจำ ตีความและตอบสนองต่อความเจ็บปวด แทน , NH ผู้อยู่อาศัยกับโรคสมองเสื่อมรุนแรงต้องการการประเมินที่ครอบคลุมรวมถึงการวัดตัวชี้วัดพฤติกรรมความเจ็บปวด ซึ่งมีการกำหนดระดับและทิศทางของการรักษาและการประเมินเหล่านี้ควรใช้อย่างทั่วถึง และตามด้วยการรักษาที่เหมาะสม การประเมินความเจ็บปวดความเจ็บปวดที่ไม่สมบูรณ์ อาจส่งผลในการรักษาอาการปวด และเพิ่มอัตราต่อรองที่ถิ่น อาจแสดงอาการการบุกรุกทางกายภาพ อย่างไรก็ตาม ลักษณะภาคตัดขวางของการศึกษานี้ไม่สามารถให้ทิศทางชั่วคราวสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาอาการปวดและอาการทางพฤติกรรมก้าวร้าว ดังนั้น การศึกษาในอนาคตควรใช้ออกแบบตามยาวกับทดลองส่วนประกอบระบุสมาคมชั่วคราว