2. IntroductionRed paprika (Capsicu

2. Introduction
Red paprika (Capsicum anuum L.) is produced in large quantities worldwide and is an essential part of agricultural production in the northern areas of Nigeria. Its production is seasonal and its demand throughout the year has geared interest in products having qualities close to the fresh ones. Consequently, a great potential exists for the development of effective and efficient dehydration processes for paprika. The traditional method of sun drying of paprika depends to a large extent on the climatic conditions. The quality and yield of such dried products are negatively affected due to uncontrolled conditions of dehydration. Hot water blanching may also be employed in some cases prior to sun drying to hasten the drying rates. It has been reported that dehydration kinetics are governed predominantly by the skin permeability ( Masi & Riva, 1988 and Saravacos, Marousis & Raouzeos, 1988). The thick epicuticular waxy layers present on the surface of peppers have a high resistance to mass transfer. It is been known that dipping waxy fruits for a few minutes in an emulsion of fatty acid derivatives, used as wetting agents and emulsifiers, such as ethyl oleate, can reduce dehydration time. Some work has been done on skin treatments of whole fruits, especially those having a waxy skin such as plums, cherries, and grapes for air- drying ( Radley, 1964 and Ponting & McBean, 1970; Saravacos et al., 1988). Chemical (sodium hydroxide, hydrochloric acid, ethyl oleate) and physical (skin puncturing) skin treatments have been reported to influence mass transfer rates during the osmotic dehydration of tomatoes ( Shi, Maguer, Wang & Liptay, 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. บทนำ
พริกขี้หนูสีแดง (พริก anuum L. ) ที่ผลิตในปริมาณมากทั่วโลกและเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของการผลิตทางการเกษตรในพื้นที่ภาคเหนือของประเทศไนจีเรีย การผลิตเป็นไปตามฤดูกาลและความต้องการตลอดทั้งปีได้มุ่งความสนใจในผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพใกล้เคียงกับคนที่สดใหม่ ดังนั้นศักยภาพที่ดีที่มีอยู่สำหรับการพัฒนาของกระบวนการคายน้ำที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพสำหรับพริกหยวก วิธีการแบบดั้งเดิมของการอบแห้งดวงอาทิตย์ของพริกหยวกขึ้นอยู่กับขอบเขตขนาดใหญ่ในสภาพภูมิอากาศ ที่มีคุณภาพและผลผลิตของผลิตภัณฑ์แห้งดังกล่าวจะได้รับผลกระทบในทางลบเนื่องจากสภาพที่ไม่มีการควบคุมของการขาดน้ำ ลวกน้ำร้อนนอกจากนี้ยังอาจจะต้องใช้ในบางกรณีก่อนที่จะมีการอบแห้งอาทิตย์เร่งอัตราการอบแห้ง มันได้รับรายงานว่าจลนศาสตร์การคายน้ำส่วนใหญ่ถูกควบคุมโดยการซึมผ่านผิวหนัง (Masi & Riva 1988 และ Saravacos, Marousis & Raouzeos, 1988) ชั้นขี้ผึ้งหนา epicuticular อยู่บนพื้นผิวของพริกมีความต้านทานสูงในการถ่ายโอนมวล มันเป็นเรื่องที่ทราบกันดีว่าการจุ่มผลไม้ข้าวเหนียวไม่กี่นาทีในอิมัลชันของอนุพันธ์ของกรดไขมันที่ใช้เป็นตัวแทนเปียกและ emulsifiers เช่น oleate เอทิลสามารถลดเวลาการคายน้ำ การทำงานบางอย่างได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับการรักษาผิวของผลไม้ทั้งหมดโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีผิวข้าวเหนียวเช่นพลัมเชอร์รี่และองุ่นสำหรับอากาศแห้ง (Radley, ปี 1964 และติ้งและ McBean, 1970;. Saravacos, et al, 1988) เคมี (โซดาไฟ, กรดไฮโดรคลอริก oleate เอทิล) และทางกายภาพ (เจาะผิวหนัง) การรักษาผิวที่ได้รับรายงานจะมีผลต่ออัตราการถ่ายโอนมวลในระหว่างการคายน้ำออสโมติกของมะเขือเทศ (Shi, Maguer วังและ Liptay, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . บทนำ
ปาปริก้าสีแดงพริก anuum L . ) ผลิตในปริมาณมากทั่วโลก และเป็นส่วนสำคัญของการผลิตทางการเกษตรในพื้นที่ภาคเหนือของไนจีเรีย การผลิตเป็นตามฤดูกาลและความต้องการตลอดทั้งปีได้มุ่งความสนใจในผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพใกล้เคียงกับที่ใหม่ จากนั้นศักยภาพที่มีอยู่เพื่อการพัฒนาประสิทธิภาพ และประสิทธิผลกระบวนการ Dehydration สำหรับ ปาปริก้า วิธีการดั้งเดิมของการตากพริกขี้หนูขอบเขตขนาดใหญ่ในสภาพอากาศ . คุณภาพและผลผลิต เช่น อบแห้งผลิตภัณฑ์ที่ได้รับผลกระทบทางลบจากภาวะโรคของการขาดน้ำน้ำร้อนลวก อาจจะใช้ในบางกรณีก่อนตากแดดเพื่อเร่งอัตราการอบแห้ง . มันได้รับรายงานว่าน้ำแบบควบคุมส่วนใหญ่โดยการซึมผ่านผิวหนัง ( มาซี& Riva , 1988 และ saravacos ไหมเหรอ , & marousis raouzeos , 1988 ) ความหนา epicuticular ข้าวเหนียวชั้นปัจจุบันบนพื้นผิวของพริกมีความต้านทานสูงเพื่อการถ่ายโอนมวลมันถูกเรียกว่า จิ้มผลไม้ ข้าวเหนียวไม่กี่นาทีเป็นอิมัลชันของกรดไขมันที่อ้างอิงที่ใช้เป็นสารอิมัลซิไฟเออร์และเปียก เช่น เอทิลโอลีเอท สามารถลดเวลาการขาดน้ำ บางงานที่ได้ทำในการรักษาผิวของผลไม้ทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีผิวหนังคล้ายขี้ผึ้งเช่นพลัม , เชอร์รี่และองุ่นสำหรับอากาศแห้ง ( แรดลีย์ , 1964 ไหมอะไรติ้ง&และคู่ค้า , 1970 ;saravacos et al . , 1988 ) เคมี ( โซดาไฟ , กรดเกลือ 35% , เอทิลโอลีเอท ) และกาย ( ผิวหนังเจาะ ) ผิวได้รับการรายงานที่จะมีอิทธิพลต่ออัตราการถ่ายเทมวลสารระหว่างแช่อิ่มมะเขือเทศ ( ซือ maguer วัง& liptay , 1997 )