A Dog, to whom the butcher had thro

A Dog, to whom the butcher had thrown a bone, was hurrying home with his prize as fast as he could go. As he crossed a narrow footbridge, he happened to look down and saw himself reflected in the quiet water as if in a mirror. But the greedy Dog thought he saw a real Dog carrying a bone much bigger than his own.

If he had stopped to think he would have known better. But instead of thinking, he dropped his bone and sprang at the Dog in the river, only to find himself swimming for dear life to reach the shore. At last he managed to scramble out, and as he stood sadly thinking about the good bone he had lost, he realized what a stupid Dog he had been.

It is very foolish to be greedy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุนัข ที่เขียงที่มีถูกกระดูก ถูก hurrying หน้าแรกกับรางวัลของเขาเป็นอย่างที่เขาสามารถไป เป็นเขาข้ามสะพานลอยแคบ เขาเกิดขึ้นเพื่อดู และเห็นตัวเองสะท้อนในน้ำเงียบสงบเหมือนในกระจก แต่หมาตะกละคิดเห็นสุนัขจริงแบกกระดูกที่ใหญ่กว่าของเขาเองถ้าเขาหยุดคิด เขาจะมีที่รู้จักกันดี แต่แทนที่จะคิด เขากระดูกของเขาลดลง และ sprang ที่สุนัขในแม่น้ำ จะพบตัวเองว่ายน้ำสำหรับชีวิตรักถึงชายฝั่ง ในที่สุด เขาจัดการเพื่อแปลงออก และขณะที่เขายืนเศร้าคิดเกี่ยวกับกระดูกดีที่เขาได้หายไป รู้ว่าโง่หมาเขาโง่มากจะตะกละได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุนัขผู้ที่เนื้อก็โยนกระดูกถูกรีบบ้านกับรางวัลของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะไป ในขณะที่เขาเดินข้ามสะพานแคบ ๆ ที่เกิดขึ้นกับเขามองลงมาและเห็นตัวเองสะท้อนให้เห็นในน้ำที่เงียบสงบเช่นถ้าในกระจก แต่สุนัขโลภคิดว่าเขาเห็นสุนัขจริงแบกกระดูกมากใหญ่กว่าของตัวเอง. ถ้าเขาได้หยุดที่จะคิดว่าเขาจะต้องเป็นที่รู้จักดี แต่แทนที่จะคิดเขาทิ้งกระดูกของเขาและกระโดดที่สุนัขในแม่น้ำเพียงเพื่อจะพบว่าตัวเองว่ายน้ำสำหรับชีวิตรักที่จะไปถึงฝั่ง ที่สุดท้ายที่เขาจะแย่งออกและขณะที่เขายืนเศร้าคิดเกี่ยวกับกระดูกที่ดีเขาได้สูญเสียเขาก็ตระหนักว่าสิ่งที่สุนัขโง่เขาได้รับ. มันเป็นเรื่องโง่มากที่จะโลภ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุนัข ซึ่งมีคนโยนกระดูก , รีบกลับบ้านด้วยรางวัลของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถไป เขาข้ามสะพานแคบ เขาก็บังเอิญมองไปเห็นตัวเองสะท้อนในน้ำเงียบสงบราวกับอยู่ในกระจก แต่หมาตะกละ คิดว่าเขาเห็นจริงสุนัขแบกกระดูกใหญ่กว่าของเขาเอง

ถ้าเขาหยุดที่จะคิดว่าเขาน่าจะรู้ดี แต่แทนที่จะคิดเขาทิ้งกระดูกของเขา และกระโดดในสุนัขในแม่น้ำเท่านั้นที่จะพบว่าตัวเองว่ายน้ำที่รักชีวิตให้ถึงฝั่ง ในที่สุดเขาก็สามารถช่วงชิงไป และในขณะที่เขายืนเศร้าคิดถึงดีกระดูกเขาแพ้ เขาก็พบว่าหมาโง่ๆ เขาได้

มันโง่มากที่โลภมาก