RESULTS:Eighty-five staff completed

RESULTS:
Eighty-five staff completed the questionnaire, comprising registered nurses (61.1%, n = 52), enrolled nurses (27.1%, n = 23) and medical and allied health staff (11.8%, n = 10). A range of causative factors contributed to aggression. The respondents had a tendency to disagree that factors directly related to the patient contributed to this behaviour. They agreed patients were aggressive because of the environment they were in, other people contributed to them becoming aggressive, and patients from certain cultural groups were prone to these behaviours. However, there were mixed views about whether patient aggression could be prevented, and this type of behaviour took place because staff did not listen to patients. There was agreement medication was a valuable approach for the management of aggression, negotiation could be used more effectively in such challenging behaviour, and seclusion and physical restraint were sometimes used more than necessary. However, there was disagreement about whether the practice of secluding patients should be discontinued.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์:แบบสอบถาม ห้องพยาบาลลงทะเบียนเสร็จสมบูรณ์ดีแปดสิบห้า (61.1%, n = 52), ลงทะเบียนพยาบาล (27.1%, n = 23) และสุขภาพทางการแพทย์ และฝ่ายสัมพันธมิตร (11.8%, n = 10) ส่วนช่วงของปัจจัยสาเหตุการการรุกราน ผู้ตอบที่มีแนวโน้มที่จะไม่เห็นด้วยปัจจัยที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับผู้ป่วยที่ส่วนพฤติกรรมนี้ พวกเขาตกลงเนื่องจากสภาพแวดล้อมที่อยู่ใน คนอื่น ๆ ส่วนนั้นกลายเป็นก้าวร้าวได้ก้าวร้าวผู้ป่วย และผู้ป่วยจากกลุ่มบางวัฒนธรรมมีแนวโน้มสู่พฤติกรรมเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม มีการรวบรวมมุมมองเกี่ยวกับว่าผู้ป่วยสามารถป้องกันรุกราน และพฤติกรรมชนิดนี้เกิดขึ้นเนื่องจากพนักงานไม่ได้ฟังกับผู้ป่วย มีข้อตกลงยาถูกวิธีมีคุณค่าสำหรับการจัดการการรุกราน เจรจาต่อรองสามารถนำมาใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเช่นพฤติกรรมท้าทาย และความเงียบสงบและความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพบางครั้งใช้มากเกินความจำเป็น อย่างไรก็ตาม มีกันเกี่ยวกับว่าควรยกเลิกการปฏิบัติ secluding ผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษา:
แปดสิบห้าพนักงานเสร็จแบบสอบถามประกอบด้วยพยาบาลวิชาชีพ (61.1%, n = 52), ลงทะเบียนเรียนพยาบาล (27.1%, n = 23) และพันธมิตรทางการแพทย์และเจ้าหน้าที่สาธารณสุข (11.8%, n = 10) ช่วงของปัจจัยที่ก่อให้เกิดส่วนร่วมในการรุกราน ผู้ตอบแบบสอบถามมีแนวโน้มที่จะไม่เห็นว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับผู้ป่วยที่มีส่วนทำให้พฤติกรรมนี้ พวกเขาตกลงผู้ป่วยก้าวร้าวเนื่องจากสภาพแวดล้อมของพวกเขาอยู่ในที่คนอื่น ๆ ที่มีส่วนทำให้พวกเขากลายเป็นก้าวร้าวและผู้ป่วยจากกลุ่มวัฒนธรรมบางอย่างมีแนวโน้มที่จะมีพฤติกรรมเหล่านี้ อย่างไรก็ตามยังมีหลากหลายมุมมองเกี่ยวกับว่าการรุกรานของผู้ป่วยสามารถป้องกันได้และชนิดของพฤติกรรมนี้เกิดขึ้นเพราะพนักงานไม่ได้ฟังให้กับผู้ป่วย มีข้อตกลงเป็นยาเป็นวิธีการที่มีคุณค่าสำหรับการจัดการของการรุกราน, การเจรจาต่อรองสามารถนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพในการทำงานที่ท้าทายดังกล่าวและความเงียบสงบและความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพบางครั้งก็ใช้เกินกว่าที่จำเป็น แต่มีความขัดแย้งเกี่ยวกับว่าการปฏิบัติของ secluding ผู้ป่วยควรหยุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ :
แปดสิบห้าพนักงานเสร็จแบบสอบถาม ประกอบด้วย พยาบาลวิชาชีพ ( 61.1 % , n = 50 ) , พยาบาลเทคนิค ( ทั้ง % , n = 23 ) และแพทย์และเจ้าหน้าที่สาธารณสุขพันธมิตร ( 11.8 % , N = 10 ) ช่วงของปัจจัยที่เป็นสาเหตุทำให้ก้าวร้าว ผู้ตอบแบบสอบถามมีแนวโน้มไม่เห็นด้วยว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับผู้ป่วย ซึ่งพฤติกรรมนี้พวกเขาตกลงผู้ป่วยก้าวร้าวเพราะสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่ใน คนอื่น ๆทำให้พวกเขากลายเป็นก้าวร้าวและผู้ป่วยจากกลุ่มวัฒนธรรมบางอย่างเสี่ยงต่อพฤติกรรมเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม มีมุมมองเกี่ยวกับการผสมว่าคนไข้สามารถป้องกันได้ และพฤติกรรมประเภทนี้เกิดขึ้น เพราะเจ้าหน้าที่ไม่ฟังผู้ป่วยมีข้อตกลงเป็นวิธีที่มีคุณค่าสำหรับการจัดการเจรจาจะถูกใช้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่น พฤติกรรมท้าทายและความสันโดษและความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพบางครั้งใช้มากเกินความจำเป็น อย่างไรก็ตาม มีข้อขัดแย้งเกี่ยวกับว่า การปฏิบัติของ secluding ผู้ป่วยควรหยุด .