The wastewater treatment plants (WW

The wastewater treatment plants (WWTPs) have been historically
focused on the abatement of organic matter and nutrients, as well
as the elimination of the faecal contamination only. However, from
the beginning of the synthetic chemistry, some man-made chemicals
were emerged as dangerous environmental pollutants because of
their high persistence and low degradability, the biotic and abiotic
transformations in metabolites often more stable and toxic than parent
compounds, as well as the high number of molecules discharged in the
aquatic ecosystems. In detail, the persistent organic pollutants (POPs)
are resistant to biodegradation and are able to pass unchanged through
the traditional wastewater treatment processes and consequently they
bioaccumulate and exert their toxicity on the freshwater biocoenosis.
Along with POPs, another group of pollutants has recently appeared as
an emerging environmental problem: the pharmaceuticals and personal
care products (PPCPs) and drugs of abuse, whose presence in the
aquatic ecosystems worldwide is well documented (Carballa et al.,
2008; Kim et al., 2009; Gottschall et al., 2012). The main sources of
these pollutants are civil, industrial and hospital wastewaters, but also
the livestock discharges (Ellis, 2006). Although many PPCPs and drugs
of abuse are polar and hydrophilic compounds, removal rates in
WWTPs vary widely depending on several factors, such as the technology
used, tertiary treatments, physical and chemical characteristics of
the molecules, wastewaters' composition and season (Castiglioni
et al., 2006). For instance, the analgesic acetaminophen and the antibiotic
amoxicillin have a high removal rate, but clarithromycin (antibiotic),
hydrochlorothiazide (diuretic) and diclofenac (non steroidal
anti-inflammatory drug; NSAID) are recalcitrant to biodegradation
in WWTPs (Riva et al., 2015). Thus, several PPCPs and drugs of
abuse have been continuatively discharged in surface waters at concentrations
similar to those found for many POPs (Fatta-Kassinos
et al., 2011), representing an additional risk for the aquatic fauna,
as also demonstrated by previous studies carried out by our research
group (Binelli et al., 2009a,b, 2012; Parolini and Binelli, 2012, 2013,
2014; Parolini et al., 2011, 2013, 2014).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงงานบำบัดน้ำเสีย (WWTPs) ได้รับประวัติเน้นลดหย่อนของอินทรีย์และสารอาหาร เช่นเป็นการกำจัดการปนเปื้อน faecal เท่านั้น อย่างไรก็ตาม จากจุดเริ่มต้นของการสังเคราะห์เคมี สารเคมีที่มนุษย์สร้างขึ้นบางได้เกิดเป็นสารมลพิษสิ่งแวดล้อมที่อันตรายเนื่องจากคงทนสูง และต่ำ degradability, biotic และ abioticแปลงใน metabolites บ่อยอย่างมั่นคงและเป็นพิษมากกว่าหลักสาร ตลอดจนจำนวนออกในโมเลกุลสูงระบบนิเวศทางน้ำ รายละเอียด สารมลพิษอินทรีย์แบบถาวร (POPs)มีความทนทานต่อ biodegradation และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผ่านกระบวนการบำบัดน้ำเสียแบบดั้งเดิม และจากนั้นพวกเขาbioaccumulate และสำแดงความเป็นพิษของพวกเขาใน biocoenosis น้ำจืดพร้อมกับ POPs กลุ่มอื่นของสารมลพิษได้เพิ่งปรากฏเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมเกิดขึ้น: ยาและส่วนบุคคลดูแลผลิตภัณฑ์ (PPCPs) และยาเสพติดของผิด ที่มีสถานะในการระบบนิเวศน้ำทั่วโลกถูกจัดดี (Carballa et al.,2008 คิม et al., 2009 Gottschall et al., 2012) แหล่งมาหลักของสารมลพิษเหล่านี้กำลังโยธา อุตสาหกรรมและโรงพยาบาล wastewaters แต่ยังปล่อยปศุสัตว์ (Ellis, 2006) แม้ว่าหลาย PPCPs และยาเสพติดละเมิดเป็นโพลาร์ และ hydrophilic สาร เอาราคาในWWTPs แตกต่างกันขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่นเทคโนโลยีใช้ รักษาระดับตติยภูมิ ลักษณะทางกายภาพ และเคมีของโมเลกุล wastewaters' องค์ประกอบ และฤดูกาล (Castiglioniและ al., 2006) ตัวอย่าง acetaminophen ระงับปวดและยาปฏิชีวนะamoxicillin มีอัตราสูงเอา แต่ clarithromycin (ยาปฏิชีวนะ),hydrochlorothiazide (diuretic) และ diclofenac (steroidal ไม่ยาแก้อักเสบ ผลไม้ มักจะ recalcitrant ถึง biodegradationใน WWTPs (Riva et al., 2015) หลาย PPCPs และยาเสพติดของละเมิดได้ถูก continuatively ไล่ออกไปในผิวน้ำที่ความเข้มข้นคล้ายกับที่พบในหลาย POPs (Fatta Kassinosร้อยเอ็ด al., 2011), ซึ่งแสดงถึงความเสี่ยงเพิ่มเติมสำหรับสัตว์น้ำยังเป็น แสดง โดยการศึกษาก่อนหน้านี้ดำเนินการ โดยงานวิจัยของเรากลุ่ม (Binelli et al., 2009a บี 2012 Parolini และ Binelli, 2012, 20132014 Parolini et al., 2011, 2013, 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงบำบัดน้ำเสีย (WWTPs)
ได้รับในอดีตมุ่งเน้นไปที่การลดสารอินทรีย์และสารอาหารเช่นเดียวกับการกำจัดของการปนเปื้อนอุจจาระเท่านั้น
แต่จากจุดเริ่มต้นของเคมีสังเคราะห์บางสารเคมีที่มนุษย์สร้างขึ้นถูกกลายเป็นมลพิษสิ่งแวดล้อมที่เป็นอันตรายเพราะความคงทนสูงและการสลายตัวต่ำสิ่งมีชีวิตและabiotic แปลงในสารที่มักจะมีเสถียรภาพมากขึ้นและเป็นพิษมากกว่าผู้ปกครองสารประกอบเช่นเดียวกับจำนวนที่สูงของโมเลกุลออกจากโรงพยาบาลในระบบนิเวศทางน้ำ ในรายละเอียดมลพิษอินทรีย์ถาวร (POPs) มีความทนทานต่อการย่อยสลายและมีความสามารถที่จะผ่านการเปลี่ยนแปลงผ่านกระบวนการบำบัดน้ำเสียแบบดั้งเดิมและทำให้พวกเขาสะสมทางชีวภาพและการออกกำลังกายเป็นพิษของพวกเขาในbiocoenosis น้ำจืด. พร้อมกับ POPs กลุ่มของสารมลพิษอื่นได้ปรากฏตัวขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ เป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นใหม่: ยาและส่วนบุคคลผลิตภัณฑ์ดูแล (PPCPs) และยาเสพติดของการละเมิดที่มีการแสดงตนใน. ระบบนิเวศทางน้ำทั่วโลกเป็นเอกสารที่ดี (Carballa, et al,.. 2008; คิม et al, 2009; Gottschall, et al, 2012) แหล่งที่มาหลักของสารมลพิษเหล่านี้เป็นพลเรือนอุตสาหกรรมและน้ำเสียที่โรงพยาบาลแต่ยังปล่อยสัตว์(เอลลิส 2006) แม้ว่า PPCPs จำนวนมากและยาเสพติดของการละเมิดเป็นสารประกอบขั้วโลกและน้ำ, อัตราการกำจัดในWWTPs แตกต่างกันขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการเช่นเป็นเทคโนโลยีที่ใช้ในการรักษาระดับตติยภูมิลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของโมเลกุลองค์ประกอบน้ำเสียและฤดูกาล(Castiglioni et al, ., 2006) ยกตัวอย่างเช่น acetaminophen ยาแก้ปวดและยาปฏิชีวนะamoxicillin มีอัตราการกำจัดสูง แต่ clarithromycin (ยาปฏิชีวนะ) hydrochlorothiazide (ยาขับปัสสาวะ) และ diclofenac (ไม่ใช่ steroidal ยาต้านการอักเสบ; NSAID) มีความดื้อรั้นที่จะย่อยสลายทางชีวภาพ. ใน WWTPs (Riva, et al, 2015) ดังนั้น PPCPs หลายและยาเสพติดของการละเมิดได้รับการปล่อยออกcontinuatively ในน้ำผิวดินที่ระดับความเข้มข้นคล้ายกับที่พบสำหรับPOPs จำนวนมาก (Fatta-Kassinos et al., 2011) คิดเป็นความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับสัตว์น้ำที่แสดงให้เห็นโดยการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ดำเนินการโดยการวิจัยของเรา(. Binelli, et al, 2009a b, 2012; Parolini และ Binelli 2012 2013 กลุ่ม2014. Parolini et al, 2011, 2013, 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระบบบำบัดน้ำเสีย ( wwtps ) ได้รับในอดีต
เน้นลดสารอาหารอินทรีย์และเช่นกัน
เป็นการขจัดการปนเปื้อนในเท่านั้น อย่างไรก็ตาม จาก
จุดเริ่มต้นของเคมีสังเคราะห์บางอย่างที่มนุษย์สร้างขึ้น มีสารเคมี
เกิดเป็นมลพิษสิ่งแวดล้อมอันตรายเนื่องจาก
คงอยู่สูงและการสลายตัวต่ำของพวกเขา มีชีวิตและไม่มีชีวิตได้อย่างเหมาะสม
การแปลงในหลายชนิดมักจะมั่นคงและสารพิษมากกว่าสารประกอบหลัก
, เช่นเดียวกับจำนวนของโมเลกุลออกจากโรงพยาบาลใน
ระบบนิเวศทางน้ำ ในรายละเอียด สารมลพิษอินทรีย์ที่ตกค้างยาวนาน ( ผุด )
ต่อการย่อยสลาย และสามารถผ่านไม่เปลี่ยนแปลงผ่านกระบวนการบำบัดน้ำเสียแบบดั้งเดิมและ

ดังนั้นพวกเขาbioaccumulate และออกแรงความเป็นพิษของพวกเขาในไบโอซิโน ซิสน้ำจืด .
พร้อมกับผุดอีกกลุ่มของมลพิษได้ปรากฏตัวในฐานะ
เกิดขึ้นใหม่ปัญหาสิ่งแวดล้อม : เภสัชภัณฑ์และผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคล
( ppcps ) และยาเสพติดที่ผิด , ซึ่งอยู่ในระบบนิเวศสัตว์น้ำทั่วโลกมีเอกสารดี

( carballa et al . , 2008 ; Kim et al . , 2009 ; ก็อตเชิล et al . , 2012 )แหล่งที่มาหลักของ
มลพิษเหล่านี้เป็นพลเมือง อุตสาหกรรมและกิจกรรมของโรงพยาบาล แต่ยังไหล
ปศุสัตว์ ( Ellis , 2006 ) แม้ว่า ppcps หลายยาเสพติด
ของการละเมิดขั้วโลกน้ำและสารกำจัดอัตราใน
wwtps แตกต่างกันอย่างกว้างขวางขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่น การใช้เทคโนโลยีด้านการรักษา
, ,
ลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของโมเลกุลกิจกรรม ' องค์ประกอบและฤดูกาล ( castiglioni
et al . , 2006 ) เช่น พาราเซตามอลยาแก้ปวดและ amoxicillin antibiotic
มีอัตราการกำจัดสูงแต่คลาริโทรมัยซิน ( ยาปฏิชีวนะ )
ไฮโดรคลอโรไทอะไซด์ ( ยาขับปัสสาวะ ) และไดโคลฟีแนค ( ที่ไม่ใช่สเตียรอยด์
ต้านการอักเสบยา บอกว่า ) หัวดื้อเพื่อการย่อยสลาย
ใน wwtps ( ริวา et al . , 2015 ) ดังนั้น ppcps หลายยาเสพติด
ละเมิดได้ continuatively ออกจากโรงพยาบาลในน้ำพื้นผิวที่ความเข้มข้น
คล้ายกับที่พบหลายปรากฏ ( fatta kassinos
et al . , 2011 ) หรือเพิ่มความเสี่ยงสำหรับพืชในน้ำ ,
เป็นยังแสดงให้เห็นโดยการศึกษาก่อนหน้านี้ดำเนินการโดย กลุ่มงานวิจัย
( binelli et al . , 2009a , B , 2012 ; และ parolini binelli , 2012 , 2013 , 2014
; parolini et al . , 2011 , 2013 , 2014 )