i. introductionThere is a bewilderi

i. introduction

There is a bewildering array of topics at the intersection of cinematic art and philosophical inquiry, and a variety of approaches within each topic. The confusion arising from the multitude of approaches to a multitude of issues is reflected in the nomenclature employed to link philosophy and film: philosophy of film, philosophy in film, philosophy on film, philosophy through film, film as philosophy, film-philosophy, and filmosophy— among others. The issue is further complicated by the different meanings attached to both ‘film’ and
‘philosophy’ in the context of the exploration of the relationship between them. I shall take ‘film’ to refer to the art form of moving photorealistic pictures (whether photochemical or digital in ori- gin), ‘a film’ to be a work of cinema, and ‘cinematic art’ as synonymous with the art form of film.1 My claim is that Memento (Christopher Nolan, 2000) can meet both criteria of cinema as analytic phi- losophy in the bold thesis.2 Livingston states:


What I am calling the bold thesis is a conjunction of strong claims with regard to the means and results

conditions—namely, the idea that some films can make historically innovative and independent contributions to philosophy by means exclusive to the cinematic medium or art form.3

He identifies the two conditions as follows:

(1) a conception of which sorts of exclusive capacities of the cinematic medium (or, alternatively, the cinematic art form) are said to make a special contribution to philosophy, and (2) claims about the nature of the latter contribution (such as strong contention about its originality, significance, or independence). As (1) pertains to means and (2) pertains to the end product, we can call these the means and results conditions, respectively.4

Smuts makes the following observation on the means condition: “the general spirit of this qualification is to distinguish between filmed presentations of philosophical debates, discussions, or arguments, and other more interesting candidates.”5
Smuts warns against the “super bold” thesis, which holds that film can make a unique—rather than original—contribution to philosophical inquiry,


such as Gilles Deleuze’s notion of cinema’s ability to reconceptualize time and movement.6 Al- though the features of Memento which I discuss suggest that the film does indeed do philosophy in a unique manner, I shall argue for the weaker the- sis presented by Smuts: “that some films can make philosophical contributions by paradigmatic cinematic means.”7 Smuts notes that the purpose of the results condition “is to help distinguish be- tween the mere illustration of a preexisting philosophical concept and the presentation of a new idea.”8 The results condition has two elements, innovation and independence, and Smuts is once again wary of setting standards which are too demanding: the innovation requirement is not that “all philosophical contributions made by films must be innovative, but that in principle films should be capable of innovation.”9 Most philos- ophy lacks innovation in the sense of making an original contribution to the discipline, and there is thus no need to demand this feature of film, as long as film has the potential to make such a contribution. The independence element of Livingston’s thesis is a requirement that the philosophical contribution is not dependent upon a particular interpretation or philosophical context, that is, imported into the film by the audience.10 I could, for example, offer an interpretation of George Roy Hill’s Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969) based on Martin Heidegger’s conception of authenticity, particularly being-towards-death. Even if my interpretation provided fresh insights into the film, I would clearly be imposing Heidegger’s philosophy on the work, whereas a similar interpretation of Terrence Malick’s The Thin Red Line (1998) is less likely to be regarded as importation and more likely exegesis.11 I argue that Memento makes an innovative and independent contribution to philosophical knowledge by experiential affirmation, a means which is paradigmatic of the cinematic art form.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ i.

มีเรย์ชาวหัวข้อของผลงานชิ้นศิลปะ และสอบถามปรัชญา และหลากหลายวิธีในแต่ละหัวข้อ ความสับสนที่เกิดขึ้นจากความหลากหลายของวิธีการหลากหลายประเด็นสะท้อนออกมาในระบบการตั้งชื่อที่ทำงานเชื่อมโยงปรัชญาและฟิล์ม: ปรัชญาบนฟิล์ม ปรัชญา ปรัชญาในฟิล์ม ฟิล์มแนะนำ i.

มีเรย์ชาวหัวข้อของผลงานชิ้นศิลปะ และสอบถามปรัชญา และหลากหลายวิธีในแต่ละหัวข้อ ความสับสนที่เกิดขึ้นจากความหลากหลายของวิธีการหลากหลายประเด็นสะท้อนออกมาในระบบการตั้งชื่อที่ทำงานเชื่อมโยงปรัชญาและฟิล์ม: ปรัชญาบนฟิล์ม ปรัชญา ปรัชญาในฟิล์ม ฟิล์ม ปรัชญาผ่านฟิล์ม ฟิล์มปรัชญา ปรัชญาฟิล์ม และ filmosophy ซึ่งในหมู่ผู้อื่น ปัญหาต่อไปได้มีความซับซ้อน โดยความหมายแตกต่างกับทั้ง 'ฟิล์ม' และ
'ปรัชญา' ในบริบทของการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ฉันจะใช้ 'ฟิล์ม' เพื่ออ้างถึงรูปแบบศิลปะของการย้ายรูปภาพภาพ (ว่า photochemical หรือดิจิทัลใน ori-กิน), 'ภาพยนตร์' เป็น งานภาพยนตร์ และศิลปะผลงานชิ้นที่พ้องกับรูปแบบศิลปะของ film.1 เคลมเป็นว่า Memento (คริสโตเฟอร์โนแลน 2000) สามารถตอบสนองเงื่อนไขทั้งสองเงื่อนไขของโรงภาพยนตร์เป็นคู่พีพี-losophy ใน thesis.2 หนา Livingston ระบุ:


อะไรฉันกำลังเรียกวิทยานิพนธ์หนาเป็นร่วมของร้องแรงตามวิธีการและผล

เงื่อนไขซึ่งได้แก่, คิดว่า ฟิล์มบางสามารถทำสรรนวัตกรรม และอิสระประวัติปรัชญา โดยวิธีพิเศษเพื่อ form.3

He ปานกลางหรือศิลปะเป็นผลงานชิ้นระบุเงื่อนไขสองเป็นความคิดของการเรียงลำดับการผลิตเฉพาะของสื่อผลงานชิ้น (หรือ หรือ แบบศิลปะผลงานชิ้น) กล่าวว่า ให้บริจาคพิเศษปรัชญา follows:

(1) และเรียกร้อง (2) เกี่ยวกับลักษณะของส่วนหลัง (เช่นช่วงชิงงานบนแข็งแรงเกี่ยวกับความคิดริเริ่ม ความสำคัญ หรือของเอกราช) (1) เกี่ยวข้องกับวิธีการ และ (2) เกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์สุดท้าย เราสามารถเรียกเหล่านี้เงื่อนไขวิธีการและผลลัพธ์ respectively.4

Smuts ทำให้เก็บข้อมูลต่อไปนี้ในวิธีการเงื่อนไข: "จิตวิญญาณทั่วไปของคุณสมบัตินี้คือการ แยกแยะระหว่างงานนำเสนอที่มาถ่ายทำเรื่องของการเจรจาดังปรัชญา สนทนา หรืออาร์กิวเมนต์ และอื่น ๆ ผู้สมัครที่น่าสนใจมากขึ้น"5
Smuts เตือนกับเสนอวิทยานิพนธ์ "ซูเปอร์หนา" ซึ่งถือว่า ฟิล์มสามารถทำเฉพาะ — มากกว่าเดิมซึ่งมีส่วนทำให้การสอบถามปรัชญา,


เช่นแนวคิดของ Gilles Deleuze ของภาพยนตร์ของความสามารถในการ reconceptualize เวลาและ movement.6 อัล - แม้ว่าคุณลักษณะของ Memento ที่ฉันพูดคุยแนะนำว่า ฟิล์มทำปรัชญาแท้จริงในลักษณะที่ไม่ซ้ำ ผมจะกล่าวในแข็งแกร่งการ - นำเสนอ โดย Smuts sis: "ที่ฟิล์มบางสามารถได้ผลงานปรัชญาด้วยผลงานชิ้น paradigmatic"7 Smuts หมายเหตุที่วัตถุประสงค์ของเงื่อนไขผลลัพธ์"จะช่วยให้แยกแยะถูก-tween เพียงภาพของอิงปรัชญาแนวคิดและนำเสนอความคิดใหม่"8 เงื่อนไขผลลัพธ์มีองค์ประกอบสอง นวัตกรรม และความเป็นอิสระ และ Smuts ระมัดระวังอีกครั้งของมาตรฐานซึ่งจะเรียกร้องเกินไป: ความต้องการนวัตกรรมไม่เป็น "ผลงานปรัชญาทั้งหมดที่ทำ โดยภาพยนตร์ต้องได้นวัตกรรม แต่ว่าหลัก ฟิล์มควรมีความสามารถของนวัตกรรม"9 philos ophy ส่วนใหญ่ขาดนวัตกรรมในแง่ของการผันแปรเดิมการลงวินัย และจึงไม่จำเป็นต้องต้องการคุณลักษณะนี้ของฟิล์ม ตราบที่ฟิล์มมีศักยภาพเพื่อให้เป็นผลงาน องค์ประกอบของความเป็นอิสระของ Livingston ของวิทยานิพนธ์ความต้องการที่สัดส่วนปรัชญาไม่ขึ้นตีความเฉพาะหรือปรัชญาบริบท คือ เข้าฟิล์ม audience.10 สามารถ เช่น โดย มีการตีความของจอร์จรอยฮิลล์ Butch ไนโม และเด็กซันแดนซ์ (1969) ตามความคิดของ Heidegger มาร์ตินของแท้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อตาย แม้ว่าฉันตีความให้ลึกสดฟิล์ม ฉันจะชัดเจนจะสง่างามของ Heidegger ปรัชญาในการทำงาน ในขณะตีความคล้ายของ Terrence Malick บางสายสีแดง (1998) จะไม่ถือเป็นการนำเข้าและ exegesis ยิ่งผมกล่าวว่า Memento ทำให้สัดส่วนเป็นอิสระ และนวัตกรรมความรู้ปรัชญา โดยยืนยันผ่าน วิธีที่ paradigmatic ของแบบศิลปะผลงานชิ้น 11.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมแนะนำ

มีกับอาร์เรย์ของหัวข้อที่จุดตัดของภาพยนตร์ ศิลปะ และปรัชญา การสอบถาม และความหลากหลายของวิธีการในแต่ละหัวข้อ ความสับสนที่เกิดจากความหลากหลายของวิธีการที่หลากหลายของปัญหาที่สะท้อนให้เห็นในการตั้งชื่อที่ใช้ในการเชื่อมโยงและปรัชญา : ปรัชญาของฟิล์มภาพยนตร์ ปรัชญาในหนังปรัชญากับภาพยนตร์ผมแนะนำ

มีกับอาร์เรย์ของหัวข้อที่จุดตัดของภาพยนตร์ ศิลปะ และปรัชญา การสอบถาม และความหลากหลายของวิธีการในแต่ละหัวข้อ ความสับสนที่เกิดจากความหลากหลายของวิธีการที่หลากหลายของปัญหาที่สะท้อนให้เห็นในการตั้งชื่อที่ใช้ในการเชื่อมโยงและปรัชญา : ปรัชญาของฟิล์มภาพยนตร์ ปรัชญาในหนังปรัชญากับภาพยนตร์ปรัชญาผ่านฟิล์มเป็นปรัชญา ปรัชญา ภาพยนตร์ และ filmosophy - หมู่คนอื่น ๆ ปัญหามีความซับซ้อนมากขึ้น โดยต่างความหมาย ติดฟิล์มทั้ง ' '
'philosophy ' ในบริบทของการสํารวจของความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ผมจะใช้ ' ฟิล์ม ' หมายถึงศิลปะรูปแบบของภาพเคลื่อนไหวที่เหมือนจริง ( ไม่ว่าจะแสงหรือดิจิตอลในโอริจิน )' ฟิล์ม ' เป็น งานภาพยนตร์ และภาพยนตร์ศิลปะ ' ' เป็นตรงกันกับรูปแบบศิลปะของภาพยนตร์ 1 เรียกร้องของฉันคือของที่ระลึก ( คริสโตเฟอร์ โนแลน , 2000 ) สามารถตอบสนองเกณฑ์ของหนังเป็นแบบ พี - losophy ในวิทยานิพนธ์หนา 2 Livingston อเมริกา :


สิ่งที่ผมเรียก ตัวหนาคือการเรียกร้องที่แข็งแกร่งของวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับวิธีการและผล

เงื่อนไขคือความคิดที่ว่าภาพยนตร์บางสามารถสร้างนวัตกรรมและผลงานในอดีตเป็นปรัชญาโดยเฉพาะโรงภาพยนตร์ขนาดกลาง หรือ รูปแบบศิลปะ 3

เขาระบุสองเงื่อนไขดังนี้

( 1 ) ความคิดที่ประเภทพิเศษความจุของสื่อภาพยนตร์ ( หรืออีกวิธีหนึ่งคือ รูปแบบศิลปะภาพยนตร์ ) กล่าวว่าเพื่อให้การสนับสนุนเป็นพิเศษกับปรัชญาและ ( 2 ) การเรียกร้องเกี่ยวกับธรรมชาติของส่วนหลัง ( เช่น แข็งแรง การแข่งขันเกี่ยวกับความคิดริเริ่มของ ความสำคัญ หรือความเป็นอิสระ ) ( 1 ) เกี่ยวกับวิธีการ และ ( 2 ) ที่เกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุด เราสามารถเรียกเหล่านี้วิธีการและผลลัพธ์เงื่อนไขตามลำดับ 4

คำพูดทำให้สังเกตวิธีการเงื่อนไขต่อไปนี้ :" จิตวิญญาณทั่วไป คุณสมบัตินี้คือการแยกแยะระหว่างถ่ายงานนำเสนอของปรัชญา การอภิปราย การอภิปราย หรือข้อโต้แย้ง และผู้สมัครที่น่าสนใจอื่น ๆ . " 5
คำพูดเตือนกับ " วิทยานิพนธ์ " ตัวหนา " ซูเปอร์ ซึ่งถือว่า ฟิล์มสามารถสร้างเอกลักษณ์มากกว่าผลงานเดิม

สอบถามทางปรัชญาเช่นกิลส์ เดอลูซความคิดของโรงภาพยนตร์ใน reconceptualize เวลาและการเคลื่อนไหว 6 อัล - แม้ว่าคุณสมบัติของ Moster ซึ่งผมหารือเสนอแนะว่า ภาพยนตร์ไม่ได้แน่นอน ปรัชญาในลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ ผมจะเถียงให้แข็งแกร่ง - พี่ที่นำเสนอโดยคำพูด : " ภาพยนตร์บางสามารถทำให้ผลงานโดย paradigmatic ภาพยนตร์ปรัชญา หมายถึง" 7 ขี้เขม่าบันทึกว่าวัตถุประสงค์ของผลลัพธ์เงื่อนไข " เพื่อช่วยแยกแยะถูก - นภาพประกอบเรื่องจากปรัชญาแนวคิดและการนำเสนอความคิดใหม่ " 8 ผลภาพที่มีสององค์ประกอบ , นวัตกรรมและความเป็นอิสระและคำพูดอีกครั้ง ระวังการตั้งค่ามาตรฐานที่เรียกร้องมากเกินไป :นวัตกรรมความต้องการไม่ได้ว่า " ปรัชญาเขียนโดยฟิล์มจะต้องเป็นนวัตกรรม แต่ในภาพยนตร์หลักควรมีความสามารถนวัตกรรม " 9 รักที่สุด - ophy ขาดนวัตกรรมในแง่ของการบริจาคต้นฉบับวินัยและมีดังนั้นจึงไม่ต้องการความต้องการคุณลักษณะของฟิล์ม ตราบเท่าที่ ภาพยนตร์มีศักยภาพที่จะทำผลงานเป็นองค์ประกอบของลิฟวิงสตันของวิทยานิพนธ์คือ ความต้องการที่สนับสนุนปรัชญาไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตีความโดยเฉพาะหรือบริบทของปรัชญาคือนำเข้าสู่ภาพยนตร์ โดย audience.10 ทำได้ ตัวอย่างเช่น มีการตีความของจอร์จรอยฮิลล์บุช แคสสิดี้ และซันแดนซ์เด็ก ( 1969 ) ตามความคิดของมาร์ติน ไฮเดกเกอร์ของแท้ ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งการไปสู่ความตายได้ แม้ว่าการตีความของฉันให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่เป็นภาพยนตร์ ฉันคงจะต้องกำหนดปรัชญา ไฮเดกเกอร์ในงาน ส่วนการตีความที่คล้ายกันของเทอเรนซ์ มาลิค เป็นเส้นบาง ๆสีแดง ( 1998 ) มีโอกาสน้อยที่จะถือว่าเป็นสินค้านำเข้า และมีแนวโน้มมากขึ้นอรรถกถา .ผมยืนยันว่า ของที่ระลึกที่ทำให้นวัตกรรมอิสระและสนับสนุนความรู้ทางปรัชญา โดยยืนยันจากประสบการณ์ เป็นวิธีการที่ paradigmatic ของศิลปะภาพยนตร์ .