Tropical StormsTropical storms form

Tropical Storms
Tropical storms form over warm ocean waters near the equator. Warmer water results in more storms and more intense storms. In recent years there has been an increase in both the number and severity of tropical storms. The 2005 Atlantic hurricane season was particularly devastating, with three major storms—Katrina, Rita, and Wilma—causing extensive damage in the United States and Mexico.
The season for Atlantic tropical storms is considered to be from June through November. But in 2005, Tropical Storm Zeta, the final storm of the season, formed in late December and lasted into January 2006. It is tempting to attribute the increase in storm activity to rising global temperatures. This may be the case, but the situation is more complicated. There have been cycles of storm intensity and frequency in the past. The 1930s through the1950s were a period of greater storm activity. This was followed by several decades of relative calm and then the period of increased activity that we are currently experiencing. These cycles are due to changes in rainfall, ocean currents, and salinity. So there are two tendencies, one cyclical and the other long-term. Even if storm activity ebbs and flows as it has in the past, warmer oceans are likely to result in more storms and more intense storms. The quiet parts of the cycle will not be as calm as in the past. The active periods are likely to be worse. People in some parts of the world are in particular danger from storms in combination with rising sea levels. The Gulf of Mexico and the Bay of Bengal are places where relative sea level is rising most rapidly. They are also subject to frequent tropical storms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พายุเขตร้อนแบบฟอร์มพายุเขตร้อนเหนือน้ำทะเลร้อนใกล้เส้นศูนย์สูตร น้ำอุ่นเกิดพายุและพายุรุนแรงมากขึ้นมากขึ้น ในปีที่ผ่านมา ได้มีการเพิ่มทั้งจำนวนและความรุนแรงของพายุเขตร้อน ฤดูเฮอร์ริเคนแอตแลนติก 2005 ถูกโดยเฉพาะอย่างยิ่งทำลายล้าง มีวิชาสามพายุ — เบรคฟาสท์ ริต้า และ Wilma ซึ่งก่อให้เกิดความเสียหายอย่างในสหรัฐอเมริกาและเม็กซิโกฤดูกาลสำหรับพายุเขตร้อนแอตแลนติกถือมาจากช่วงเดือนมิถุนายนถึงพฤศจิกายน แต่ในปี 2005 แคเธอรีนซีตาพายุ พายุสุดท้ายของฤดูกาล ก่อตั้งขึ้นในปลายเดือนธันวาคม และกินเวลาเป็นเดือน 2006 มกราคม ดึงดูดการเพิ่มแอตทริบิวต์ในกิจกรรมพายุอุณหภูมิโลกเพิ่มขึ้นได้ นี้อาจเป็นกรณี แต่สถานการณ์มีความซับซ้อนมากขึ้น มีวงจรของความถี่และความรุนแรงของพายุในอดีต ช่วงทศวรรษ 1930 ผ่าน the1950s มีระยะเวลาของกิจกรรมพายุมากขึ้น นี้ถูกตามมาหลายทศวรรษความสงบญาติแล้วระยะเวลาของกิจกรรมเพิ่มขึ้นที่เราประสบอยู่ในปัจจุบัน รอบนี้เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในปริมาณน้ำฝน กระแสมหาสมุทร และเค็มได้ ดังนั้นจึง มีแนวโน้มสอง หนึ่งห่วงและอื่น ๆ ระยะยาว แม้ว่ากิจกรรมพายุ ebbs และไหลมีในอดีต มักจะเกิดพายุมากขึ้นและรุนแรงกว่าพายุมหาสมุทรอุ่นขึ้น ส่วนบรรยากาศของวงจรจะไม่สงบเป็นอดีต รอบระยะเวลาใช้งานอยู่มีแนวโน้มที่จะแย่ คนในบางส่วนของโลกอยู่โดยเฉพาะอันตรายจากพายุร่วมกับระดับน้ำทะเลสูงขึ้น อ่าวเม็กซิโกและอ่าวเบงกอลเป็นสถานที่สัมพันธ์กับระดับน้ำทะเลสูงขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุด พวกเขาจะยัง มีพายุเขตร้อนบ่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พายุโซนร้อน
พายุเขตร้อนในรูปแบบเหนือน้ำทะเลที่อบอุ่นใกล้เส้นศูนย์สูตร ผลการอุ่นน้ำในพายุมากขึ้นและพายุที่รุนแรงมากขึ้น ในปีที่ผ่านมาได้มีการเพิ่มขึ้นทั้งจำนวนและความรุนแรงของพายุโซนร้อน ฤดูกาล 2005 พายุเฮอริเคนในมหาสมุทรแอตแลนติกถูกทำลายล้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสามพายุแคทรีนาที่สำคัญริต้าและวิลที่ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างกว้างขวางในประเทศสหรัฐอเมริกาและเม็กซิโก.
ฤดูกาลพายุโซนร้อนในมหาสมุทรแอตแลนติกจะถือเป็นตั้งแต่เดือนมิถุนายนจนถึงเดือนพฤศจิกายน แต่ในปี 2005 พายุโซนร้อนซีตาพายุสุดท้ายของฤดูกาลที่เกิดขึ้นในช่วงปลายเดือนธันวาคมและกินเวลานานมกราคม 2006 เป็นที่ดึงดูดให้แอตทริบิวต์เพิ่มขึ้นในกิจกรรมพายุที่มีอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นทั่วโลก นี้อาจจะเป็นกรณี แต่สถานการณ์ที่มีความซับซ้อนมากขึ้น มีวงจรของความรุนแรงของพายุและความถี่ในอดีตที่ผ่านมา 1930 ผ่าน the1950s มีระยะเวลาของกิจกรรมพายุมากขึ้น นี้ตามมาด้วยหลายทศวรรษของความสงบญาติแล้วระยะเวลาของกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นว่าเรากำลังประสบ วงจรเหล่านี้เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของปริมาณน้ำฝน, กระแสน้ำในมหาสมุทรและความเค็ม จึงมีสองแนวโน้มหนึ่งของวัฏจักรและระยะยาวอื่น แม้ว่ากิจกรรมพายุอิ่มและไหลตามที่มีในอดีตที่ผ่านมหาสมุทรอุ่นขึ้นมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้เกิดพายุมากขึ้นและพายุที่รุนแรงมากขึ้น ส่วนที่เงียบสงบของวงจรจะไม่เป็นความสงบเช่นเดียวกับในอดีตที่ผ่านมา ระยะเวลาที่ใช้งานมีแนวโน้มที่จะเลวร้ายยิ่ง คนที่อยู่ในบางส่วนของโลกตกอยู่ในอันตรายจากพายุโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรวมกันกับระดับน้ำทะเลที่เพิ่มสูงขึ้น อ่าวเม็กซิโกและอ่าวเบงกอลเป็นสถานที่ที่ระดับน้ำทะเลจะเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบอย่างรวดเร็วที่สุด พวกเขายังเป็นเรื่องที่พายุโซนร้อนบ่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พายุโซนร้อน
พายุรุนแรงรูปแบบมากกว่าอบอุ่นน้ำทะเลใกล้เส้นศูนย์สูตร เครื่องอุ่นน้ำจากพายุมากขึ้น และแรงกว่าพายุ ในปีที่ผ่านมามีการเพิ่มขึ้นทั้งจำนวนและความรุนแรงของพายุเขตร้อน 2548 พายุเฮอริเคนแอตแลนติกฤดูกาลคือแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสามหลักพายุแคทริน่า ริต้าและ วิล ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างกว้างขวางในสหรัฐอเมริกาและเม็กซิโก .
ฤดูพายุในมหาสมุทรแอตแลนติกถือว่าตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงเดือนพฤศจิกายน แต่ในปี 2005 , พายุโซนร้อนซีต้า พายุ สุดท้ายของฤดูกาลเกิดขึ้นในปลายเดือนธันวาคมและกินเวลาในเดือนมกราคม 2549 มันเป็นที่ดึงดูดเพื่อแอตทริบิวต์เพิ่มกิจกรรมพายุให้อุณหภูมิของโลกเพิ่มขึ้น นี้อาจเป็นกรณีแต่สถานการณ์มีความซับซ้อนมากขึ้น มีวงจรความรุนแรงของพายุและความถี่ในอดีต 1930 โดยมีระยะเวลาของกิจกรรม the1950s พายุมากขึ้น นี้ตามด้วยหลายทศวรรษของความสงบญาติแล้ว ระยะเวลาของกิจกรรมที่เพิ่มขึ้น ที่เรากำลังประสบ รอบนี้เกิดจากการเปลี่ยนแปลงปริมาณน้ำฝน กระแสน้ำ และความเค็มดังนั้น มี สอง ตัว หนึ่ง หมุนเวียน และอื่น ๆในระยะยาว แม้พายุกิจกรรมลงแล้วก็ขึ้นตามที่มีในอดีต มหาสมุทรอุ่นขึ้นจะส่งผลให้พายุมากกว่าและแรงกว่าพายุ ส่วนที่เงียบของรอบจะไม่สงบเหมือนในอดีต ระยะเวลาใช้งานมีแนวโน้มที่จะเลวลงผู้คนในบางส่วนของโลกเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งอันตรายจากพายุในการรวมกันกับระดับน้ำทะเลที่เพิ่มขึ้น อ่าวเม็กซิโกและอ่าวเบงกอลเป็นสถานที่ที่ระดับน้ำทะเลสัมพัทธ์เพิ่มขึ้นมากอย่างรวดเร็ว พวกเขายังอาจมีพายุ
บ่อย