“Well…” Yun Che stared at Xiao Ling

“Well…” Yun Che stared at Xiao Lingxi in appreciation and smiled. The smile on his face was accompanied with a bit of ill intentions. “Did Little Aunt really forget? In front of Little Aunt, what I am best at is showing no respect for my senior!”

Yun Che had forcefully but gently grabbed hold of Xiao Lingxi’s tender body. Before she could react, Yun Che had already heavily kissed onto her supple lips. The tender cry that was just about to come out of her mouth were entirely drowned out by the scent of man.

“Ah…” Xiao Lingxi’s beautiful eyes widened and cried out a little with her arms subconsciously struggling against Yun Che’s chest . Before, when Yun Che tried to sneak a kiss with her, after he got what he wanted, he would always escape to somewhere far away. But this time, he didn’t escape, and he forced her to not be able to escape. While she was struggling, he was intoxicated by the sweetness between her lips.

Slowly, Xiao Lingxi’s struggling became weaker and weaker, and her arms that were against his chest lost strength, lowered slightly, and then lifted again quietly. She hugged him fearfully. Her thin, delicate neck also lifted up a bit. She started responding to him in a daze, seeming to have forgotten Xiao Lie and Xiao Yun were in the house fifteen meters away and could have see them the entire time. A red blush spread on her snowy face, slowly warmed up her body, and melted her young girl’s shyness.

After a long time, their lips finally separated. Xiao Lingxi leaned on Yun Che’s chest as she panted lightly. Her eyelashes were trembling slightly, her delicate face was red as cherry blossoms, and her eyes were unfocused like the mist, as if she hadn’t woken up from her dream just now. Yun Che’s eyes looked down and he called out to her softly, “Little Aunt…”

“Don’t talk…” Xiao Lingxi’s forehead leaned harder into his chest, and her arms held him even closer, “Just like this… hug me for a while…”

“Mm…” Yun Che stopped talking. The two of them leaned together quietly, feeling each other’s presence and existence and hoping that time could be paused at this moment forever.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ดี..." Che ยืนจ้องที่เซียว Lingxi ในความชื่นชม และยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าเขาพร้อมกับ มีบิตของความตั้งใจที่ไม่ดี "คุณป้าน้อยจริง ๆ ลืม หน้าป้าน้อย สิ่งที่ฉันที่ดีที่สุดที่แสดงไม่เคารพอาวุโสของฉัน"Che ยุนมีประ แต่ค่อย ๆ คว้าถือของเซียว Lingxi ชำระร่างกาย ก่อนที่เธอจะตอบสนอง Yun Che มีมากแล้วจูบลงบนริมฝีปากนุ่มของเธอ ร้องเงินที่กำลังจะออกมาจากปากของเธอ ถูกจมน้ำทั้งหมดออก ด้วยกลิ่นของมนุษย์"อา..." เสี่ยว Lingxi สวยงามตาถึงเวลา และทูลน้อย ด้วยแขนของเธอดิ้นรนต่อสู้กับ Yun Che อกไม่รู้ตัว ก่อน เมื่อ Yun Che พยายามแอบจูบกับเธอ หลังจากที่เขาได้สิ่งที่เขาต้องการ เขาจะมักจะหนีไปไหนไกล แต่เวลานี้ เขาไม่หนี และเขาบังคับให้เธอไม่สามารถหนี ในขณะที่เธอดิ้นรน เขาก็เมา ด้วยความหวานระหว่างริมฝีปากของเธอช้า ดิ้นรนเซียว Lingxi กลายเป็นอ่อนแอ และอ่อน และแขนที่ถูกกับหน้าอกของเขาสูญเสียความแข็งแรง ลดลงเล็กน้อย และยกเงียบ ๆ อีกครั้ง เธอทุกกอดเขาส่วนชาว คอบาง ละเอียดอ่อนของเธอยกขึ้นเล็กน้อย เธอเริ่มตอบสนองเขาดึก ดูเหมือนจะลืมโกหกเสี่ยว และ Xiao Yun ในบ้านสิบห้าเมตร และอาจได้เห็นพวกเขาตลอดเวลา เป็นบลัชสีแดงประดับบนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหิมะ ค่อย ๆ อุ่นขึ้นร่างกายของเธอ และละลายความอายของเธอเด็กสาวหลังจากเวลานาน ริมฝีปากของเขาสุดท้ายแยก เสี่ยว Lingxi วางกระจกบนอก Yun Che เธอ panted เบา ๆ ขนตาของเธอก็สั่นเล็กน้อย ใบหน้าของเธออ่อนสีแดงเป็นดอกซากุระ และดวงตาของเธอนวนเหมือนหมอก ว่าเธอไม่ได้ตื่นขึ้นจากความฝันของเธอตอนนี้ ยันเชอตามองลงและเขาเรียกเธอเบา ๆ "ป้าน้อย...""ไม่พูด..." หน้าผากเซียว Lingxi เองหนักเข้าไปในหน้าอกของเขา และแขนขึ้นเขาแม้ใกล้ชิด, "เพียงแค่นี้...กอดฉันครู่...""มม... Yun Che หยุดพูด ของพวกเขาพิงกันเงียบ ๆ ความรู้สึกที่มีอยู่และดำรงอยู่ของกัน และหวังว่าเวลาอาจหยุดชั่วคราวขณะนี้ตลอดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อืม ... " ยุนเชจ้องที่เสี่ยว Lingxi ในความกตัญญูและยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่มาพร้อมกับบิตของความตั้งใจที่ไม่ดี "ไม่ป้าน้อยจริงๆลืม? ในด้านหน้าของเล็ก ๆ น้อย ๆ ป้า, สิ่งที่ฉันที่ดีที่สุดที่จะไม่แสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสของฉัน! "

ยุนเจ๊มีอย่างแข็งขัน แต่เบาคว้าถือของร่างกายซื้อเสี่ยว Lingxi ของ ก่อนที่เธอจะตอบสนอง Yun Che มีอยู่แล้วจูบหนักลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอ ร้องไห้ซื้อที่เป็นเพียงเกี่ยวกับการที่ออกมาจากปากของเธอมาถูกจมน้ำทั้งหมดออกจากกลิ่นของมนุษย์

"อ่า ... " ดวงตาที่สวยงามเสี่ยว Lingxi ของกว้างขึ้นและร้องออกมาเล็ก ๆ น้อย ๆ กับแขนของเธอคืดิ้นรนต่อสู้กับหน้าอก Yun เจ๊ ก่อนเมื่อยุนเจ๊พยายามที่จะแอบจูบกับเธอหลังจากที่เขาได้สิ่งที่เขาต้องการเขามักจะหนีไปที่ไหนสักแห่งที่อยู่ห่างไกล แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้หลบหนี และเขาบังคับให้เธอไม่สามารถที่จะหลบหนี ในขณะที่เธอกำลังดิ้นรนเขาก็เมาหวานระหว่างริมฝีปากของเธอ

ช้าดิ้นรนเสี่ยว Lingxi กลายเป็นคนอ่อนแอลงและแขนของเธอที่อยู่กับหน้าอกของเขาสูญเสียความแข็งแรงลดลงเล็กน้อยแล้วยกขึ้นอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ เธอกอดเขาตระหนก บางลำคอที่ละเอียดอ่อนของเธอยังยกขึ้นเล็กน้อย เธอเริ่มตอบสนองต่อเขาในอาการงุนงงดูเหมือนจะลืมเสี่ยวโกหกและเสี่ยวหยุนอยู่ในบ้านออกไปสิบห้าเมตรและอาจมีเห็นพวกเขาตลอดเวลา ปัดแก้มสีแดงแพร่กระจายบนใบหน้าเต็มไปด้วยหิมะของเธอค่อยๆอุ่นขึ้นร่างกายของเธอและละลายความขี้อายของเด็กสาวคนหนึ่งของเธอ

หลังจากที่เวลานานริมฝีปากของพวกเขาแยกออกจากกันในที่สุด เสี่ยว Lingxi พิงบนหน้าอก Yun เจ๊ขณะที่เธอ panted เบา ๆ ขนตาของเธอถูกสั่นเล็กน้อยใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเธอเป็นสีแดงดอกเชอร์รี่, และดวงตาของเธอเป็นเช่นหมอกเลื่อนลอยเช่นถ้าเธอไม่ได้ตื่นขึ้นจากความฝันของเธอเพียงแค่ตอนนี้

ตายุนเจ๊มองลงไปและเขาเรียกว่าออกมาให้เธอเบา ๆ "ลิตเติ้ลป้า ... " "อย่าพูด ... " หน้าผากเสี่ยว Lingxi ของพิงหนักเข้าหน้าอกของเขาและแขนของเธอกอดเขาได้ใกล้ชิด "เพียงเช่นนี้ ... กอดฉันสำหรับ ในขณะที่ ... "

" อืม ... "ยุนเจ๊หยุดพูด สองของพวกเขาโน้มตัวเข้าด้วยกันอย่างเงียบ ๆ ความรู้สึกการแสดงตนของกันและกันและการดำรงอยู่และหวังว่าเวลาที่อาจจะหยุดชั่วคราวในขณะนี้ตลอดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เอ่อ . . . " ยุนเชจ้องเสี่ยว lingxi ในความชื่นชมและยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาพร้อมกับบิตของความตั้งใจ " นี่ป้านิดลืมจริงๆหรือ ? ในหน้าของป้านิด ผมที่ดีที่สุดที่แสดงให้เห็นว่าไม่เคารพรุ่นพี่ ! "ยุนเชก็แรง แต่เบา ๆคว้าถือของเสี่ยว lingxi อ่อนโยนร่างกาย ก่อนที่เธอจะโต้กลับ ยุนเช แล้วจูบลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอมาก . อ่อนโยนร้องไห้ที่เพิ่งจะออกมาจากปากของเธอทั้งหมดจมน้ำออกโดยกลิ่นของมนุษย์" อ่า . . . . . . . " เสี่ยว lingxi สวยตาเบิกกว้างและร้องออกมาเล็กน้อยกับแขนของเธอจิตใต้สำนึกดิ้นรนกับยุนเช ของหน้าอก ตอนที่ยุนเชพยายามแอบจูบกับเธอ หลังจากที่เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เขาจะหนีไปไกลแสนไกล แต่คราวนี้ เขาไม่ได้หนี เขาบังคับเธอให้หนีไม่ได้ ขณะที่เธอกำลังดิ้นรน เขาดื่มด่ำกับความหวานของริมฝีปากช้าๆ เสี่ยว lingxi กำลังเริ่มอ่อนแรงลง และแขนของเธอที่ถูกกับหน้าอกของเขาสูญเสียความแข็งแรงลดลงเล็กน้อย แล้วยกอีกอย่างเงียบๆ เธอกอดเขา fearfully . นางบาง คอบอบบางยังยกขึ้นเล็กน้อย เธอเริ่มตอบสนองเขางง ไม่รู้จะลืมเสี่ยวโกหกและเสี่ยวหยุนอยู่ในบ้าน 15 เมตร และสามารถดูได้ตลอดเวลา การแพร่กระจายบลัชสีแดงบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยหิมะของเธอค่อยๆอุ่นขึ้น ร่างกายของเธอและของเด็กสาว เธอละลายความอาย .หลังจากเวลานานของพวกเขา ริมฝีปากก็แยกออกจากกัน เสี่ยว lingxi พิงที่หน้าอกของยุนเช ขณะที่เธอออกมาสั่นแฮกๆ เบาๆ ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย ใบหน้าที่แสนบอบบางของเธอเป็นสีแดงเป็นดอกซากุระ และสายตาของเธอเลื่อนลอยเหมือนหมอก ถ้าเธอยังไม่ตื่นจากความฝันของเธอตอนนี้ ยุนเช สายตามองลงไปและเขาเรียกเธอเบา ๆ " ป้านิด . . . . . . . "" อย่าพูด . . . . . . . " เสี่ยว lingxi หน้าผากพิงหนักเข้าไปในหน้าอกและแขนของเธอกอดเขาได้ใกล้ชิด " แบบนี้ . . . . . . . กอดผมสักพัก . . . . . . . "" อืม . . . . . . . " ยุนเชก็หยุดคุย เขาสองคนมาด้วยกันอย่างเงียบๆ รู้สึกแต่ละอื่น ๆ ของตน และการดำรงอยู่ และหวังว่าเวลาจะหยุดในช่วงเวลานี้ตลอดไป