ConclusionsThis study shows that by

Conclusions
This study shows that by adjusting pH and separating the solid and liquid fractions of pot ale the following removal of the main pollutants can be achieved: COD 14%, free phosphate 60%, total phosphorus 45%, ammonia 65%, copper >80%. Phosphorus and ammonia are only removed at pH 9, the highest investigated pH value, and this indicates that they are probably removed by precipitation. Copper is removed when pH is higher than 7, and this is also likely due to precipitation. The majority of the removed COD is removed at the original acidic pH of the pot ale, so indicating that
a fraction of the total pot ale COD is bound to the solids. Chitosan shows a good adsorption capacity for COD and phosphorus in pot ale, in line with other experimental studies on different wastewaters or synthetic solutions. However, the overall removal of COD and phosphorus that can be obtained with unmodified chitosan is limited to approximately 10% of COD and 35% of phosphorus. The reason for this is the decrease in adsorption capacity which is observed when pH is higher than approximately 6.3 and the instability of chitosan at pH values of 6.0 or lower. The use of chemically modified or cross-linked chitosan, with better mechanical properties and better resistance to acidic pH values, might offer a more effective treatment method for pot ale and deserves further investigation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า โดยการปรับค่า pH และแยกส่วนของแข็ง และของเหลวของหม้อน้ำกำจัดสารมลพิษหลักที่ต่อไปนี้สามารถทำได้: COD 14% ฟรีแอมโมเนีย 65% ทองแดง ฟอสฟอรัสรวม 45%, 60% ฟอสเฟต > 80% ฟอสฟอรัสและแอมโมเนียจะถูกลบออกที่ pH 9 ค่าตรวจสอบ pH สูง และนี้บ่งชี้ว่า พวกเขาอาจจะเอาออก โดยฝน ทองแดงจะถูกเอาออกเมื่อ pH สูงกว่า 7 และจะยังมีโอกาสเนื่องจากฝน ส่วนใหญ่ของ COD ลบจะถูกเอาออกที่หม้อน้ำ กรด pH เดิมเพื่อ บ่งชี้ที่ส่วนของน้ำหม้อรวม COD ถูกผูกไว้กับของแข็ง ไคโตซานแสดงจุดีดูดซับ COD และฟอสฟอรัสในน้ำหม้อ กับการศึกษาอื่น ๆ ทดลอง wastewaters ต่าง ๆ หรือแก้ปัญหาที่สังเคราะห์ อย่างไรก็ตาม การกำจัดทั้งหมดของ COD และฟอสฟอรัสที่สามารถรับกับไคโตซาน unmodified ถูกจำกัดประมาณ 10% ของ COD และ 35% ของฟอสฟอรัส เหตุผลนี้ก็ลดลงของกำลังการดูดซับซึ่งจะสังเกตได้เมื่อค่า pH จะสูงกว่าประมาณ 6.3 และความไม่แน่นอนของไคโตซานที่ค่า pH 6.0 หรือต่ำกว่า การใช้สารเคมีปรับเปลี่ยน หรือ cross-linked ไคโตซาน คุณสมบัติทางกลที่ดีและทนทานต่อดีกว่าค่า pH กรด อาจมีวิธีการรักษามีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับหม้อน้ำ แล้วสมควรตรวจสอบเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าโดยการปรับค่าความเป็นกรดและแยกเศษของแข็งและของเหลวของเบียร์หม้อกำจัดต่อไปของสารมลพิษหลักสามารถทำได้: COD 14% ฟอสเฟตฟรี 60% ฟอสฟอรัสรวม 45%, แอมโมเนีย 65% ทองแดง> 80 %
ฟอสฟอรัสและแอมโมเนียจะถูกลบออกได้เฉพาะที่ pH 9 ตรวจสอบค่าพีเอชที่สูงที่สุดและนี้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาอาจจะถูกลบออกโดยการตกตะกอน ทองแดงถูกลบออกเมื่อค่า pH สูงกว่า 7 และนี่คือยังน่าจะเกิดจากการตกตะกอน ส่วนใหญ่ของซีโอดีเอาออกจะถูกลบออกที่มีค่า pH
ที่เป็นกรดเดิมของเบียร์หม้อเพื่อแสดงให้เห็นว่าส่วนของหม้อเบียร์ซีโอดีรวมถูกผูกไว้กับของแข็ง ไคโตซานแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการดูดซับที่ดีสำหรับซีโอดีและฟอสฟอรัสในน้ำหม้อสอดคล้องกับการศึกษาการทดลองอื่น ๆ ในน้ำเสียที่แตกต่างกันหรือการแก้ปัญหาการสังเคราะห์ อย่างไรก็ตามโดยรวมของการกำจัดซีโอดีและฟอสฟอรัสที่สามารถรับกับไคโตซานยังไม่แปรถูก จำกัด ไว้ที่ประมาณ 10% ของซีโอดีและ 35% ของฟอสฟอรัส เหตุผลของเรื่องนี้คือการลดลงของความสามารถในการดูดซับที่มีการตั้งข้อสังเกตเมื่อพีเอชสูงกว่าประมาณ 6.3 และความไม่แน่นอนของไคโตซานที่ค่า pH 6.0 หรือต่ำกว่า การใช้สารเคมีหรือการปรับเปลี่ยนไคโตซานที่เชื่อมโยงกับคุณสมบัติเชิงกลที่ดีขึ้นและดีกว่าที่จะต้านทานค่าพีเอชที่เป็นกรดอาจมีวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับเบียร์หม้อและสมควรได้รับการตรวจสอบเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า
โดยการปรับพีเอชและแยกของแข็งและของเหลวส่วนหม้อแต่ต่อไปนี้การกำจัดมลพิษหลักสามารถทำได้ : COD 14 % , ฟรีฟอสเฟต 60% , ฟอสฟอรัสรวม 45% , แอมโมเนีย 65% , ทองแดง > 80% ฟอสฟอรัส และแอมโมเนีย เป็นเพียงลบที่ pH 9 , สูงสุดตรวจสอบค่า pH และชี้ให้เห็นว่าพวกเขาอาจจะออกโดยการตกตะกอนทองแดงจะถูกเอาออกเมื่อ pH สูงกว่า 7 นี้และยังเป็นน่าจะเกิดจากการตกตะกอน ส่วนใหญ่ของออกซีโอดีออกที่ pH เป็นกรดของหม้อน้ำเดิม เพื่อแสดงให้เห็นว่า
เศษส่วนของรวมหม้อแต่ COD คือผูกพันกับของแข็ง ไคโตซาน แสดงให้เห็นถึงปริมาณการดูดซับที่ดีสำหรับปลาและฟอสฟอรัสในหม้อ Aleสอดคล้องกับการศึกษาอื่น ๆ ทดลองในกิจกรรมที่แตกต่างกันหรือโซลูชั่นสังเคราะห์ อย่างไรก็ตาม การกำจัด ซีโอดี และฟอสฟอรัสรวมที่สามารถรับกับแปรไคโตซาน จำกัด ประมาณ 10 % COD และ 35% ของฟอสฟอรัส เหตุผลนี้คือการลดลงในการดูดซับซึ่งเป็นที่สังเกตเมื่อพีเอชสูงกว่าประมาณ 63 และความไม่แน่นอนของไคโตซานที่ค่า pH 6.0 หรือต่ำกว่า การใช้ไคโตแซนดัดแปรทางเคมีหรือเชื่อมโยงกับสมบัติเชิงกลที่ดีกว่าและดีกว่าที่จะทนต่อค่า pH ที่เป็นกรดอาจเสนอวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับหม้อเบียร์และสมควรได้รับการสอบสวนเพิ่มเติม