product and workstation. In additio

product and workstation. In addition, it is also different from installing parallel (multiple) stations, where individual
products are distributed among several workers who perform the same tasks but on different products
(Dimitriadis, 2006). Team-oriented assembly systems outperform traditional assembly systems in terms of
cost, flow time, flexibility, quality and worker satisfaction (Bukchin, Darel, & Rubinovitz, 1997). In other
words, the characteristics of team-oriented assembly systems are convenient for current market needs.
Single model assembly lines are commonly used in mass production environments because they enable
assembly of complex products by workers with limited training. Assembly line balancing has been a focus
of interest to the production/operations management community since the 1950s (see Table 1). Therefore,
most research utilizing several methods such as, linear programming (Bowman, 1960; Salveson, 1955),
heuristics (Helgeson & Birnie, 1961; Kilbridge & Wester, 1961; Moodie & Young, 1965), and meta-heuristics
(Sabuncuoglu, Erel, & Tanyer, 2000) has addressed the single model assembly line balancing problem
(SALBP) in which only one product type is produced on the assembly line
Simple assembly lines are being replaced by mixed model assembly lines due to growing trend for greater
product variability and shorter life cycles. Many formulations have been proposed on mixed model assembly
lines for the last 40 years. Mixed model ALBP includes a complication as a result of blockage and starvation
caused by the arrival of different models to the line, having different assembly time requirements at each station
(Bukchin, 1998). There have been relatively fewer attempts to solve mixed model ALBP optimally. Binary
integer programming (Gokcen & Erel, 1998; Liu & Chen, 2002) and goal programming (Gokcen & Erel, 1997)
models are proposed for mixed model ALBP. The aims of the research are shown in Table 1a. Shortest-route
formulation with combined precedence diagram is utilized by Chakravarty and Shtub (1985) and Erel and
Gokcen (1999) to solve mixed model ALBP. A great deal of research has been directed in the development
of computationally efficient heuristic algorithms (Macaskill, 1972; Silverman & Carter, 1986; Thomopoulos,
1967, 1970). In addition to this heuristics, Merengo, Nava, and Pozzetti (1999) discussed the balancing of
manual mixed model assembly lines. The algorithm basically was developed to minimize the rate of incomplete
jobs, thus reducing WIP. The most important characteristics identified in the paper is the treating of the balancing
objective as two separate aspects, which are horizontal balancing and vertical balancing, the first two
steps of the methodology in this paper. Some of the research which considers parallel stations to increase the
utilization of a workstation have addressed mixed model ALBP (Askin & Zhou, 1997; McMullen & Frazier,
1997; Vilarinho & Simaria, 2002).
In recent years, many manufacturers have adopted Just-in-Time (JIT). One of the important changes resulting
from JIT implementation is the replacement of the traditional straight lines with U-shaped production
lines. For U-type lines, line balancing has been studied by Urban (1998), Miltenburg (1998), Gokcen and
Agpak (2006), Sparling and Miltenburg (1998) and Kim et al. (2000, 2006).
Some research in the literature addressed the disadvantages of conventional assembly lines, such as in
stations which consist of one worker. Team-oriented assembly system approach should be used to overcome
the disadvantages of classical assembly design: low quality (Wild, 1975), poor working environment
(Groover, 2001), long flow time and high costs of material handling (Bukchin et al., 1997). In spite of the
fact that team-oriented approach is applied frequently, very few studies utilizing this approach have been
reported. An early study that applied a teamwork approach to assembly line design was conducted by
Johnson (1991). He not only provided a new branch-and-bound algorithm, but also proved that labor cost
increases with both the number of the teams and the percentage of tasks that can be allocated to one
team only when using disconnected teams for balancing. Bukchin and Masin (2004) presented a multi
objective design of a team-oriented assembly system requiring a bill of materials (BOM) for the product.
The BOM for the product differs from the BOM for assembly. In real assembly systems, it is very difficult
to update both of the BOMs for product and assembly. Therefore, the shortcoming of the proposed
approach is that it requires the synchronization of large amounts of data for assembly system design.
More recently, in Dimitriadis (2006), a two-level heuristic for team-oriented ALBP is proposed. The upper
level generates all feasible assignable subsets of work elements to workers working together on the same
product and the same workstation, while the lower level proceeds to successfully allocate the work
elements to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตภัณฑ์และเวิร์กสเตชัน นอกจากนี้ ก็ยังแตกต่างจากการติดตั้งแบบขนาน (หลาย) สถานี ที่แต่ละกระจายผลิตภัณฑ์ใน กลุ่มหลายคนทำงานเดียวกัน แต่ผลิตภัณฑ์ที่แตกต่าง(Dimitriadis, 2006) ทีมงานที่มุ่งเน้นระบบดีกว่าระบบดั้งเดิมในแง่ของทุน ไหลครั้ง ความยืดหยุ่น คุณภาพ และผู้ปฏิบัติงานพึงพอใจ (Bukchin, Darel, & Rubinovitz, 1997) ในที่อื่น ๆคำ ลักษณะของทีมงานที่มุ่งเน้นระบบเหมาะสำหรับความต้องการตลาดปัจจุบันสายการประกอบแบบเดียวจะใช้ในสภาพแวดล้อมการผลิตเนื่องจากจะช่วยการประกอบผลิตภัณฑ์ที่ซับซ้อนโดยผู้ปฏิบัติงานด้วยการฝึกอบรมจำกัด สมดุลสายการผลิตได้รับความสนใจประโยชน์กับชุมชนการจัดการการดำเนินงานผลิตตั้งแต่ปี 1950 (ดูตารางที่ 1) ดังนั้นงานวิจัยส่วนใหญ่ใช้วิธีการหลายวิธีเช่น การโปรแกรมเชิงเส้น (Bowman, 1960 Salveson, 1955),รุก (Helgeson & Birnie, 1961 Kilbridge และคุ 1961 Moodie และหนุ่มสาว 1965), และเมตาฮิวริสติ(Sabuncuoglu, Erel, & Tanyer, 2000) ได้รับการจัดการสายการประกอบเดียวแบบสมดุลปัญหา(SALBP) ในผลิตภัณฑ์ใดเพียงหนึ่งชนิดถูกผลิตในสายการประกอบสายการประกอบง่ายจะถูกแทนที่ ด้วยบรรทัดแอสเซมบลีแบบผสมรุ่นเนื่องจากแนวโน้มการเติบโตมากขึ้นความแปรปรวนของผลิตภัณฑ์และวงจรชีวิตที่สั้นลง สูตรหลายได้รับการเสนอในแอสเซมบลีแบบผสมรุ่นบรรทัดปี 40 ผสมรุ่น ALBP มีอาการแทรกซ้อนจากการอุดตันและความอดอยากเกิดจากการมาถึงของรุ่นที่แตกต่างกันไปยังบรรทัด มีข้อกำหนดเวลาประกอบแตกต่างกันในแต่ละสถานี(Bukchin, 1998) มีค่อนข้างน้อยกว่าความพยายามที่จะแก้แบบผสมรุ่น ALBP เหมาะสมที่สุด ไบนารีจำนวนเต็มที่เขียนโปรแกรม (ซา & Erel, 1998 หลิวและ Chen, 2002) และเป้าหมาย (ซา & Erel, 1997) การเขียนโปรแกรมมีการนำเสนอแบบผสมรุ่น ALBP จุดมุ่งหมายของการวิจัยจะแสดงอยู่ในตาราง 1a เส้นทางที่สั้นที่สุดจะใช้สูตรกับแผนภาพรวมสำคัญ Chakravarty, Erel และ Shtub (1985) และซา (1999) แก้แบบผสมรุ่น ALBP ตรงการวิจัยในการพัฒนาอัลกอริทึมเชิงฮิวริสทิค computationally มีประสิทธิภาพ (Macaskill ปี 1972 รับและคาร์เตอร์ 1986 Thomopoulos1967, 1970) นอกจากนี้รุก Merengo นวนคร และ Pozzetti (1999) กล่าวถึงความสมดุลของสายการประกอบแบบผสมรุ่นด้วยตนเอง อัลกอริทึมโดยทั่วไปถูกพัฒนาขึ้นเพื่อลดอัตราการไม่สมบูรณ์งาน ลด WIP ลักษณะสำคัญที่สุดที่ระบุในกระดาษมีการรักษาความสมดุลวัตถุประสงค์เป็นสองแยกต่างหากด้าน ซึ่งมีดุลแนวนอนและแนวตั้งดุล สองคนแรกขั้นตอนของวิธีการในเอกสารนี้ ของการวิจัยที่พิจารณาขนานสถานีเพื่อเพิ่มการการใช้ประโยชน์ของเวิร์กสเตชันมีส่งแบบผสมรุ่น ALBP (Askin และโจว 1997 McMullen และฟราเซียร์1997; Vilarinho & Simaria, 2002).In recent years, many manufacturers have adopted Just-in-Time (JIT). One of the important changes resultingfrom JIT implementation is the replacement of the traditional straight lines with U-shaped productionlines. For U-type lines, line balancing has been studied by Urban (1998), Miltenburg (1998), Gokcen andAgpak (2006), Sparling and Miltenburg (1998) and Kim et al. (2000, 2006).Some research in the literature addressed the disadvantages of conventional assembly lines, such as instations which consist of one worker. Team-oriented assembly system approach should be used to overcomethe disadvantages of classical assembly design: low quality (Wild, 1975), poor working environment(Groover, 2001), long flow time and high costs of material handling (Bukchin et al., 1997). In spite of thefact that team-oriented approach is applied frequently, very few studies utilizing this approach have beenreported. An early study that applied a teamwork approach to assembly line design was conducted byJohnson (1991). He not only provided a new branch-and-bound algorithm, but also proved that labor costincreases with both the number of the teams and the percentage of tasks that can be allocated to oneteam only when using disconnected teams for balancing. Bukchin and Masin (2004) presented a multiobjective design of a team-oriented assembly system requiring a bill of materials (BOM) for the product.BOM สำหรับสินค้าที่แตกต่างจาก BOM สำหรับแอสเซมบลี ในระบบจริง มันเป็นเรื่องยากมากการปรับปรุงทั้งสองของ Bom สินค้าและประกอบ ดังนั้น ข้อบกพร่องของการนำเสนอวิธีคือ ว่า จะต้องมีการซิงโครไนส์ข้อมูลจำนวนมากสำหรับการออกแบบระบบประกอบเมื่อเร็ว ๆ นี้ ใน Dimitriadis (2006), การแก้ปัญหาสองระดับสำหรับเน้นทีมงาน ALBP มีเสนอ ด้านบนระดับสร้างชุดย่อยกำหนดได้กระทำทั้งหมดขององค์ประกอบงานพนักงานที่ทำงานร่วมกันเดียวกันผลิตภัณฑ์และเวิร์กสเตชันเดียวกัน ในขณะที่ระดับต่ำกว่าดำเนินการเสร็จเรียบร้อยแล้วจัดสรรการทำงานองค์ประกอบที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลิตภัณฑ์และเวิร์กสเตชัน นอกจากนี้ก็ยังมีความแตกต่างจากการติดตั้งสถานีขนาน (หลาย) ที่แต่ละ
ผลิตภัณฑ์มีการกระจายในหลาย ๆ คนงานที่ปฏิบัติงานเดียวกัน แต่เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างกัน
(Dimitriadis 2006) ทีมที่มุ่งเน้นระบบการประกอบดีกว่าระบบการประกอบแบบดั้งเดิมในแง่ของ
ค่าใช้จ่ายในการไหลของเวลาและความยืดหยุ่นที่มีคุณภาพและความพึงพอใจของผู้ปฏิบัติงาน (Bukchin, Darel และ Rubinovitz, 1997) ในอื่น ๆ
คำลักษณะของทีมงานที่มุ่งเน้นระบบการชุมนุมมีความสะดวกสำหรับความต้องการของตลาดในปัจจุบัน.
รูปแบบเดี่ยวสายการผลิตเป็นที่นิยมใช้ในสภาพแวดล้อมการผลิตมวลเพราะพวกเขาช่วยให้
การชุมนุมของผลิตภัณฑ์ที่ซับซ้อนโดยคนงานด้วยการฝึกอบรมที่ จำกัด สายการประกอบสมดุลได้รับการให้ความสำคัญ
กับความสนใจของชุมชนการจัดการการผลิต / การดำเนินงานตั้งแต่ปี 1950 (ดูตารางที่ 1) ดังนั้น
งานวิจัยส่วนใหญ่ใช้วิธีการหลายอย่างเช่นการเขียนโปรแกรมเชิงเส้น (โบว์แมน 1960; Salveson, 1955),
การวิเคราะห์พฤติกรรม (Helgeson & Birnie 1961; Kilbridge & Wester 1961; Moodie & Young, 1965) และเมตาการวิเคราะห์พฤติกรรม
(Sabuncuoglu, Erel และ Tanyer, 2000) ได้ที่ปัญหาที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวประกอบสายรุ่นสมดุล
(SALBP) ซึ่งมีเพียงชนิดหนึ่งผลิตภัณฑ์ที่ผลิตในสายการประกอบ
สายการประกอบง่ายจะถูกแทนที่ด้วยสายการประกอบแบบผลิตภัณฑ์ผสมเนื่องจากแนวโน้มการเติบโตมหานคร
แปรปรวนสินค้า และวงจรชีวิตสั้น สูตรหลายคนได้รับการเสนอในรูปแบบผสมประกอบ
สายสำหรับที่ผ่านมา 40 ปี ผสมรุ่น ALBP รวมถึงภาวะแทรกซ้อนที่เป็นผลมาจากการอุดตันและความอดอยาก
ที่เกิดจากการมาถึงของรุ่นที่แตกต่างกันกับสายที่มีความต้องการเวลาการชุมนุมที่แตกต่างกันในแต่ละสถานี
(Bukchin, 1998) มีความพยายามค่อนข้างน้อยในการแก้ ALBP รูปแบบผสมได้อย่างดีที่สุด ไบนารี
การเขียนโปรแกรมจำนวนเต็ม (Gokcen & Erel 1998; & หลิวเฉิน, 2002) และการเขียนโปรแกรมเป้าหมาย (Gokcen & Erel, 1997)
แบบจำลองจะเสนอสำหรับการผสมรูปแบบ ALBP จุดมุ่งหมายของการวิจัยได้แสดงไว้ในตารางที่ 1A ที่สั้นที่สุดเส้นทาง
การกำหนดความสำคัญกับแผนภาพรวมกันถูกนำมาใช้โดย Chakravarty และ Shtub (1985) และ Erel และ
Gokcen (1999) เพื่อแก้ปัญหารูปแบบผสม ALBP การจัดการที่ดีของการวิจัยได้รับโดยตรงในการพัฒนา
ขั้นตอนวิธีการแก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพคอมพิวเตอร์ (MacAskill 1972; Silverman และคาร์เตอร์ 1986; Thomopoulos,
1967 1970) นอกเหนือไปจากการวิเคราะห์พฤติกรรมนี้ Merengo นวและ Pozzetti (1999) กล่าวถึงการปรับสมดุลของ
คู่มือรูปแบบการผสมสายการประกอบ อัลกอริทึมโดยทั่วไปได้รับการพัฒนาเพื่อลดอัตราการไม่สมบูรณ์
งานดังนั้นการลด WIP ลักษณะที่สำคัญที่สุดที่ระบุไว้ในกระดาษคือการรักษาสมดุลของ
วัตถุประสงค์เป็นสองด้านที่แยกต่างหากซึ่งมีความสมดุลในแนวนอนและแนวตั้งสมดุลทั้งสองครั้งแรก
ขั้นตอนของวิธีการในบทความนี้ บางส่วนของการวิจัยที่จะพิจารณาสถานีขนานไปกับการเพิ่มขึ้นของ
การใช้ประโยชน์จากเวิร์กสเตชันมี addressed ผสมรุ่น ALBP (Askin & โจว, 1997; & McMullen Frazier,
1997; & Vilarinho Simaria, 2002).
ในปีที่ผ่านมาผู้ผลิตจำนวนมากได้นำ Just- ในเวลา (JIT) หนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่เกิด
จากการดำเนินงาน JIT คือการเปลี่ยนเส้นตรงแบบดั้งเดิมที่มีรูปตัวยูผลิต
เส้น สำหรับสาย U-ประเภทสายสมดุลได้รับการศึกษาจากเมือง (1998) Miltenburg (1998), Gokcen และ
Agpak (2006), Sparling และ Miltenburg (1998) และคิม, et al (2000, 2006).
การวิจัยบางส่วนในวรรณคดีแก้ไขข้อเสียของสายการประกอบแบบเดิมเช่นใน
สถานีซึ่งประกอบด้วยหนึ่งคน ทีมที่มุ่งเน้นการประกอบระบบวิธีการควรจะใช้เพื่อเอาชนะ
ข้อเสียของการออกแบบที่คลาสสิกการชุมนุม: ที่มีคุณภาพต่ำ (ป่า 1975) สภาพแวดล้อมการทำงานที่ดี
. (Groover, 2001) เวลาการไหลยาวและค่าใช้จ่ายสูงในการจัดการวัสดุ (Bukchin, et al, 1997) ทั้งๆที่
ความจริงที่ว่าวิธีการของทีมที่มุ่งเน้นการถูกนำไปใช้ที่พบบ่อย, การศึกษาน้อยมากใช้วิธีการนี้ได้รับการ
รายงาน การศึกษาต้นที่นำมาใช้เป็นวิธีการทำงานเป็นทีมในการออกแบบสายการผลิตได้ดำเนินการโดย
จอห์นสัน (1991) เขาไม่เพียง แต่ให้อัลกอริทึมสาขาและผูกพันใหม่ แต่ยังพิสูจน์ให้เห็นว่าค่าแรงงาน
ที่เพิ่มขึ้นกับทั้งจำนวนของทีมและร้อยละของงานที่สามารถจัดสรรให้อย่างใดอย่างหนึ่งที่
ทีมงานเฉพาะเมื่อใช้การเชื่อมต่อสำหรับทีมที่สมดุล Bukchin และMašín (2004) นำเสนอหลาย
ออกแบบวัตถุประสงค์ของทีมงานที่มุ่งเน้นระบบการชุมนุมที่กำหนดให้การเรียกเก็บเงินของวัสดุ (BOM) สำหรับผลิตภัณฑ์.
BOM ที่สำหรับผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างจากรายการวัสดุสำหรับการชุมนุม ในระบบการประกอบจริงมันเป็นเรื่องยากมาก
ที่จะปรับปรุงทั้งสอง BOMs สำหรับผลิตภัณฑ์และการชุมนุม ดังนั้นข้อบกพร่องของที่นำเสนอ
วิธีการก็คือว่ามันต้องมีการประสานของข้อมูลจำนวนมากสำหรับการออกแบบระบบการชุมนุม.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ใน Dimitriadis (2006) ซึ่งเป็นแก้ปัญหาสองระดับสำหรับ ALBP ทีมงานที่มุ่งเน้นนำเสนอ บน
ระดับสร้างย่อยมอบหมายทุกความเป็นไปได้ขององค์ประกอบการทำงานให้กับคนงานที่ทำงานร่วมกันที่เดียวกัน
ผลิตภัณฑ์และเวิร์กสเตชันเดียวกันในขณะที่ระดับที่ต่ำกว่าวิธีการที่จะประสบความสำเร็จในการจัดสรรการทำงานของ
องค์ประกอบ