abstractPatients hospitalized with

abstractPatients hospitalized with severe mental illness (SMI) often have an unhealthy lifestyle. Changing their sedentarybehavior and deficiency in physical activity is challenging and effective interventions are lacking. We evaluatedchanges in sedentary behavior, physical activity, metabolic health and psychotic symptoms after 18 months ofMultidisciplinary Lifestyle enhancing Treatment for Inpatients with SMI (MULTI) compared to treatment asusual (TAU) and explored mediation by change in total activity. We measured sedentary behavior and physicalactivity using accelerometry (ActiGraph GT3X+), reflected in total activity counts. Data on metabolic healthand psychotic symptoms were retrieved from routine screening data within our cohort of inpatients with SMI.Of 65 patients receiving MULTI versus 43 receiving TAU, data were analyzed using linear and logistic multilevelregression, adjusting for baseline values of outcome and differences between groups. Compared to TAU, in whichno improvements were observed, we found significantly (p b 0.05) improved total activity (B = 0.5 standardizedtotal activity counts per hour), moderate-to-vigorous physical activity (B = 1.8%), weight (B = −4.2 kg), abdominal girth (B = −3.5 cm), systolic blood pressure (B = −8.0 mmHg) and HDL cholesterol (B = 0.1 mmol/l). Nochanges in psychotic symptoms were observed. Changes in total activity did not mediate metabolic improvements, suggesting that multiple components of MULTI contribute to these improvements. In contrast to previously unsuccessful attempts to change lifestyle behavior in inpatients with SMI in the longer term, MULTIshowed to be a feasible treatment to sustainably improve PA and metabolic health.© 2018 The Authors. Published by Elsevier B.V. This is an open access article under the CC BY-NC-ND license

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

abstract
Patients hospitalized with severe mental illness (SMI) often have an unhealthy lifestyle. Changing their sedentary
behavior and deficiency in physical activity is challenging and effective interventions are lacking. We evaluated
changes in sedentary behavior, physical activity, metabolic health and psychotic symptoms after 18 months of
Multidisciplinary Lifestyle enhancing Treatment for Inpatients with SMI (MULTI) compared to treatment as
usual (TAU) and explored mediation by change in total activity. We measured sedentary behavior and physical
activity using accelerometry (ActiGraph GT3X+), reflected in total activity counts. Data on metabolic health
and psychotic symptoms were retrieved from routine screening data within our cohort of inpatients with SMI.
Of 65 patients receiving MULTI versus 43 receiving TAU, data were analyzed using linear and logistic multilevel
regression, adjusting for baseline values of outcome and differences between groups. Compared to TAU, in which
no improvements were observed, we found significantly (p b 0.05) improved total activity (B = 0.5 standardized
total activity counts per hour), moderate-to-vigorous physical activity (B = 1.8%), weight (B = −4.2 kg), abdominal girth (B = −3.5 cm), systolic blood pressure (B = −8.0 mmHg) and HDL cholesterol (B = 0.1 mmol/l). No
การเปลี่ยนแปลงในอาการโรคจิตถูกตั้งข้อสังเกต การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมทั้งหมดไม่ได้เป็นสื่อกลางในการปรับปรุงการเผาผลาญบอกว่าส่วนประกอบหลาย MULTI นำไปสู่การปรับปรุงเหล่านี้ ในทางตรงกันข้ามกับความพยายามที่ไม่ประสบความสำเร็จก่อนหน้านี้กับพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตในผู้ป่วยที่มี SMI ในระยะยาว, MULTI
แสดงให้เห็นว่าจะเป็นไปได้ที่จะรักษาอย่างยั่งยืนปรับปรุง PA และสุขภาพการเผาผลาญอาหาร
© 2018 ผู้เขียน จัดทำโดย Elsevier BV นี้เป็นบทความการเข้าถึงเปิดภายใต้ CC BY-NC-ND ใบอนุญาต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรม
ผู้ป่วยในโรงพยาบาลที่มีอาการป่วยทางจิตอย่างรุนแรง (SMI) มักจะมีวิถีชีวิตที่ไม่แข็งแรง การเปลี่ยนแปลงของพวกเขา
พฤติกรรมและการขาดแคลนกิจกรรมทางกายภาพจะขาดความท้าทายและการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพ เราได้ประเมิน
การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมประจำ, กิจกรรมทางกายภาพ, การเผาผลาญอาหารสุขภาพและอาการของโรคจิตหลังจาก18เดือนของ
การเสริมสร้างการรักษาสำหรับผู้ป่วยใน SMI (MULTI) เมื่อเทียบกับการรักษาเป็น
ปกติ (TAU) และสำรวจสื่อกลางโดยการเปลี่ยนแปลงกิจกรรมทั้งหมด เราวัดพฤติกรรมประจำและ
กิจกรรมโดยใช้ accelerometry (ActiGraph GT3X +) ซึ่งสะท้อนในจำนวนกิจกรรมทั้งหมด ข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพการเผาผลาญอาหาร
และอาการทางจิตจะถูกดึงมาจากการคัดกรองข้อมูลประจำภายในกลุ่มประชากรของผู้ป่วยที่มี SMI
ของ๖๕ผู้ป่วยที่ได้รับการรับข้อมูลหลายเทียบกับ๔๓ที่มีการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เชิงเส้นและหลายระดับของโลจิสติกส์
การถดถอยการปรับค่าพื้นฐานของผลลัพธ์และความแตกต่างระหว่างกลุ่ม เมื่อเทียบกับ TAU
ไม่มีการปรับปรุงการตรวจสอบเราพบอย่างมีนัยสำคัญ (p b ๐.๐๕) กิจกรรมทั้งหมดที่ดีขึ้น (B = ๐.๕มาตรฐาน
จำนวนกิจกรรมทั้งหมดต่อชั่วโมง), กิจกรรมทางกายภาพที่มีความแข็งแรงสูง (B = ๑.๘%), น้ำหนัก (B = −๔.๒กก.), การคานในช่องท้อง (B = −๓.๕ cm), ความดันโลหิต systolic (B = −๘.๐ mmHg) และ HDL คอเลสเตอร (B = ๐.๑ mmol/l). ไม่ใช่
การเปลี่ยนแปลงของอาการโรคจิตได้รับการปฏิบัติ. การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมทั้งหมดไม่ได้ไกล่เกลี่ยการปรับปรุงการเผาผลาญอาหาร, แนะนำว่าหลายองค์ประกอบของหลายมีส่วนร่วมในการปรับปรุงเหล่านี้. ในทางตรงกันข้ามกับความพยายามที่ประสบความสำเร็จก่อนหน้านี้ในการเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิตในผู้ป่วยที่มี SMI ในระยะยาวหลาย
แสดงให้เห็นว่าการรักษาที่เป็นไปได้เพื่อปรับปรุงอย่างยั่งยืน PA และการเผาผลาญสุขภาพ.
©๒๐๑๘ของผู้เขียน เผยแพร่โดย Elsevier B.V. นี่คือบทความการเข้าถึงแบบเปิดภายใต้ใบอนุญาต CC BY-NC

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ
ผู้ป่วยที่มีความผิดปกติทางจิตที่ร้ายแรงมักจะมีวิถีชีวิตที่ไม่แข็งแรง เปลี่ยนนั่งประจำของพวกเขา
พฤติกรรมและการขาดการออกกำลังกายเป็นสิ่งที่ท้าทายและขาดมาตรการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพ เราประเมิน
การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมการออกกำลังกายสุขภาพการเผาผลาญและอาการทางจิตหลังจากเดือน
การเปรียบเทียบวิถีชีวิตแบบสหสาขาวิชาชีพและการรักษาแบบบูรณาการ
การไกล่เกลี่ยมักจะดำเนินการผ่านการเปลี่ยนแปลงของกิจกรรมทั้งหมด เราวัดพฤติกรรมและร่างกาย
กิจกรรมที่ใช้ accelerometer gt3x สะท้อนให้เห็นในการนับกิจกรรมทั้งหมด ข้อมูลสุขภาพการเผาผลาญอาหาร
อาการทางจิตที่ได้มาจากข้อมูลการคัดกรองตามปกติในคิวของผู้ป่วยใน SMI ของเรา
ข้อมูลที่ได้จากการวิเคราะห์เชิงเส้นและโลจิสติกหลายระดับในผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาหลายกรณีและผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาด้วย
การถดถอยการปรับค่าพื้นฐานและความแตกต่างระหว่างกลุ่ม เมื่อเทียบกับ Tu ซึ่ง
โดยไม่มีการปรับปรุงใดๆเราพบว่ากิจกรรมทั้งหมดดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
นับรวมกิจกรรมต่อชั่วโมงปานกลางถึงกิจกรรมทางกายที่รุนแรงน้ำหนักตัวของผู้หญิงและผู้หญิงที่เป็นผู้หญิงและผู้หญิงที่เป็นผู้หญิงและผู้หญิงที่เป็นผู้หญิง ไม่
สังเกตการเปลี่ยนแปลงของอาการทางจิต การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมทั้งหมดไม่ได้มีการปรับปรุงการเผาผลาญอาหารซึ่งบ่งชี้ว่าหลายองค์ประกอบที่ช่วยปรับปรุงเหล่านี้ เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ความพยายามที่จะเปลี่ยนวิถีชีวิตระยะยาวของผู้ป่วย SMI
มันได้ถูกพิสูจน์แล้วว่าเป็นวิธีที่ยั่งยืนเพื่อปรับปรุงป่าและเผาผลาญสุขภาพ
สงวนลิขสิทธิ์สงวนลิขสิทธิ์ 2018 ผู้เขียน มันถูกตีพิมพ์โดย elsevier.b.v.this เป็นบทความเปิดการเข้าถึงตาม cc-nc-nd ใบอนุญาต