Determine the purpose or objective

Determine the purpose or objective of using the table. Typically this will be one or a combination of:
Providing an organizing framework for existing information.
Prompting for new information that is to be identified.
Presenting information in a clear and compact format.

Tables are easier to understand if they have a single unifying theme, although they can also be used to combine themes, for example a list of customer needs can have column sets on product features that satisfy those needs and also notes on how well competing products meet the needs.


Identify the general categories of what will be in rows and columns. For example, rows are products and columns are details about defects. The table will combine these categories to provide new information and help decision points to be identified.
Using the general categories from step 2, determine the exact rows and columns to use. For example, rows are 'products from line 3B' and columns are 'defect category, defect count and fix time'. When selecting rows and columns, beware of the table becoming too large, as this will make it less readable, particularly if it runs over more than one page.
It is common to put independent items (usually the 'primary' items) in rows and dependent items in columns. For example, the fertilizer to use will depend on the flower being grown, so a table of these would have flowers in rows and fertilizers in columns.

It is often practical to put the subject with the greatest number of items in rows, as there is usually less space available for columns. This is particularly true when the table contains text (as opposed to numbers or symbols), as this requires a reasonable column width.


Design the layout of the table such that the information that it contains will be easily usable. Wide tables may benefit from being drawn in landscape, rather than portrait format.
If the table is not completely clear, for example when using abbreviations to keep columns narrow, then add a key or instructional text to help its users and readers to understand it.


Write the information into the cells of the table. Be clear about the rules of how to select what does and does not go into each cell, and then use them consistently.


Interpret the completed table and take appropriate action.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดวัตถุประสงค์หรือวัตถุประสงค์ของการใช้ตาราง โดยทั่วไปซึ่งจะเป็นหนึ่งหรือการรวมกันของ:ให้กรอบการจัดงานสำหรับข้อมูลที่มีอยู่พร้อมท์สำหรับข้อมูลใหม่ที่จะสามารถระบุได้นำเสนอข้อมูลในรูปแบบที่กะทัดรัด และชัดเจน ตารางง่ายที่จะเข้าใจหากมีรูปรวมแบบเดียว แม้ว่าพวกเขายังสามารถใช้การรวมชุดรูปแบบ ตัวอย่างเช่นรายการของลูกค้าต้องสามารถมีคอลัมน์กำหนดคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ที่ตอบสนองความต้องการเหล่านั้น และยัง บันทึกย่อเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์คู่แข่งอย่างไรตามความต้องการ ระบุประเภทของสิ่งที่จะอยู่ในแถวและคอลัมน์ เช่น ผลิตภัณฑ์มีแถว และคอลัมน์มีรายละเอียดเกี่ยวกับข้อบกพร่อง ตารางจะรวมประเภทเหล่านี้จะให้ข้อมูลใหม่ และช่วยจุดตัดสินใจที่จะระบุใช้ประเภททั่วไปจากขั้นตอนที่ 2 กำหนดแน่นอนแถวและคอลัมน์จะใช้ ตัวอย่างเช่น 'ผลิตภัณฑ์จากบรรทัด 3B' มีแถว และคอลัมน์ 'ประเภทข้อบกพร่อง ข้อบกพร่องจำนวน และแก้ไขเวลา' เมื่อเลือกแถวและคอลัมน์ ระวังของตารางเป็นขนาดใหญ่เกินไป จะทำให้มันไม่สามารถอ่านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าทำงานผ่านมากกว่าหนึ่งหน้ามันเป็นเรื่องธรรมดาเพื่อย้ายสินค้าอิสระ (ปกติสินค้า 'หลัก') ในแถวและขึ้นอยู่กับรายการในคอลัมน์ เช่น ปุ๋ยที่ใช้จะขึ้นอยู่กับดอกไม้ถูกปลูก ตารางเหล่านี้จะมีดอกไม้ในแถวและปุ๋ยในคอลัมน์ก็มักจะปฏิบัติการใส่เรื่องกับจำนวนรายการสุดในแถว เนื่องจากมีพื้นที่น้อยมักจะพร้อมใช้งานสำหรับคอลัมน์ นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตารางจะประกอบด้วยข้อความ (เมื่อเทียบกับตัวเลขหรือสัญลักษณ์), ต้องมีความกว้างของคอลัมน์ที่เหมาะสม ออกแบบเค้าโครงของตารางดังกล่าวว่าข้อมูลที่ประกอบด้วยจะสามารถใช้งานได้อย่างง่ายดาย ตารางกว้างอาจได้ประโยชน์จากการถูกดึงในแนวนอน รูปภาพถ้าตารางไม่ชัดเจนอย่างสมบูรณ์ เช่นเมื่อใช้คำย่อเพื่อให้คอลัมน์แคบ แล้วเพิ่มคีย์หรือข้อความวิธีใช้ของผู้ใช้และผู้อ่านจะเข้าใจได้ เขียนข้อมูลลงในเซลล์ของตาราง มีความชัดเจนเกี่ยวกับกฎระเบียบของวิธีเลือกอะไรไม่ไม่ไม่เข้าสู่เซลล์แต่ละเซลล์ และใช้พวกเขาอย่างสม่ำเสมอ ตีตารางเสร็จสมบูรณ์ และดำเนินการที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำหนดวัตถุประสงค์หรือวัตถุประสงค์ของการใช้ตาราง ซึ่งโดยปกติจะเป็นหนึ่งหรือรวมกันของ:
ให้กรอบการจัดระเบียบข้อมูลที่มีอยู่
กระตุ้นสำหรับข้อมูลใหม่ที่จะระบุ
การนำเสนอข้อมูลในรูปแบบที่ชัดเจนและมีขนาดกะทัดรัด

ตารางที่ง่ายต่อการเข้าใจว่าพวกเขามีรูปแบบเดียวรวมถึงแม้ว่าพวกเขายังสามารถใช้ในการรวมรูปแบบเช่นรายการความต้องการของลูกค้าสามารถมีชุดคอลัมน์เกี่ยวกับคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ที่ตอบสนองความต้องการเหล่านั้นและยังตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับวิธีการที่ดีผลิตภัณฑ์ที่แข่งขันตอบสนอง ความต้องการ


ระบุประเภททั่วไปของสิ่งที่จะอยู่ในแถวและคอลัมน์ ยกตัวอย่างเช่นแถวเป็นผลิตภัณฑ์และคอลัมน์ที่มีรายละเอียดเกี่ยวกับข้อบกพร่อง ตารางจะรวมประเภทเหล่านี้เพื่อให้ข้อมูลความช่วยเหลือและการตัดสินใจใหม่จุดที่จะระบุ
ใช้ประเภททั่วไปจากขั้นตอนที่ 2 ตรวจสอบแถวที่แน่นอนและคอลัมน์ที่จะใช้ ยกตัวอย่างเช่นแถว 'ผลิตภัณฑ์จากบรรทัด 3B และคอลัมน์' Category ข้อบกพร่องนับข้อบกพร่องและเวลาแก้ไข ' เมื่อเลือกแถวและคอลัมน์ระวังของตารางกลายเป็นขนาดใหญ่เกินไปเช่นนี้จะทำให้มันสามารถอ่านได้น้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันวิ่งไปมากกว่าหนึ่งหน้า
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะนำรายการอิสระ (ปกติสินค้าหลัก) ในแถวและขึ้นอยู่กับรายการในคอลัมน์ ยกตัวอย่างเช่นปุ๋ยที่จะใช้จะขึ้นอยู่กับดอกไม้ที่มีการเติบโตขึ้นดังนั้นตารางเหล่านี้จะมีดอกไม้ในแถวและปุ๋ยในคอลัมน์

มันมักจะเป็นในทางปฏิบัติที่จะนำเรื่องที่มีจำนวนมากที่สุดของรายการในแถวที่มีพื้นที่มักจะน้อยสามารถใช้ได้สำหรับคอลัมน์ นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตารางมีข้อความ (เมื่อเทียบกับตัวเลขหรือสัญลักษณ์) เช่นนี้ต้องใช้ความกว้างของคอลัมน์ที่เหมาะสม


การออกแบบรูปแบบของตารางดังกล่าวว่าข้อมูลที่มีจะสามารถใช้งานได้อย่างง่ายดาย ตารางกว้างอาจได้รับประโยชน์จากการถูกวาดในแนวนอนมากกว่ารูปแบบแนวตั้ง
ถ้าตารางไม่สมบูรณ์ชัดเจนตัวอย่างเช่นเมื่อใช้ตัวย่อเพื่อให้คอลัมน์แคบแล้วเพิ่มข้อความสำคัญหรือการเรียนการสอนที่จะช่วยให้ผู้ใช้และผู้อ่านจะเข้าใจมันของมัน


เขียนข้อมูลลงในเซลล์ของตาราง จะมีความชัดเจนเกี่ยวกับกฎระเบียบของวิธีการเลือกสิ่งที่ทำและไม่ได้ไปลงในแต่ละเซลล์และแล้วใช้พวกเขาอย่างต่อเนื่อง


ตีความตารางแล้วเสร็จและดำเนินการที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำหนดจุดมุ่งหมายหรือวัตถุประสงค์ของการใช้ตาราง โดยปกติจะเป็นหนึ่งหรือรวมกันของ :การจัดกรอบข้อมูลที่มีอยู่แจ้งข้อมูลใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นการนำเสนอข้อมูลในที่ชัดเจนและกะทัดรัดในรูปแบบตารางจะเข้าใจง่ายกว่า ถ้าพวกเขามีการรวมกระทู้เดียว แต่พวกเขายังสามารถใช้ในการรวมรูปแบบ ตัวอย่างรายชื่อลูกค้าสามารถมีชุดของคอลัมน์ในคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ที่ตอบสนองความต้องการเหล่านั้นและบันทึกเกี่ยวกับวิธีการที่ดีผลิตภัณฑ์ของคู่แข่ง ตอบสนองความต้องการระบุประเภททั่วไปของสิ่งที่จะเป็นในแถวและคอลัมน์ ตัวอย่างเช่น แถวและคอลัมน์มีรายละเอียดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่บกพร่อง ตารางจะรวมประเภทเหล่านี้ให้ข้อมูลใหม่และช่วยให้คะแนนการตัดสินใจที่จะระบุใช้ประเภททั่วไปจากขั้นตอนที่ 2 กำหนดแถวและคอลัมน์ที่ใช้ ตัวอย่างเช่นแถว ' ผลิตภัณฑ์จาก 3B ' บรรทัดและคอลัมน์ประเภท ' ข้อบกพร่อง นับข้อบกพร่องและแก้ไขเวลา ' เมื่อเลือกแถวและคอลัมน์ ระวังโต๊ะกลายเป็นขนาดใหญ่เกินไป เพราะจะทำให้มันอ่านได้น้อยลง โดยเฉพาะถ้ามันวิ่งผ่านมากกว่าหนึ่งหน้ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะวางรายการอิสระ ( โดยปกติรายการหลัก ' ' ) ในแถวและรายการ ( ในคอลัมน์ ตัวอย่างเช่น ปุ๋ยที่ใช้จะขึ้นอยู่กับดอกไม้ที่ถูกปลูก ดังนั้น ตารางเหล่านี้จะมีดอกไม้ในแถวและปุ๋ยในคอลัมน์มันมักจะเป็นประโยชน์ที่จะนำเรื่องที่มีจํานวนมากที่สุดของรายการในแถวที่มักจะมีพื้นที่น้อยสามารถใช้ได้สำหรับคอลัมน์ นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตารางมีข้อความ ( ตรงข้ามกับตัวเลขหรือสัญลักษณ์ ) นี้ต้องใช้ความกว้างของคอลัมน์ที่เหมาะสมออกแบบรูปแบบของตารางเช่นข้อมูลที่ประกอบด้วย จะสามารถใช้งานได้ง่าย ตารางกว้างอาจได้รับประโยชน์จากการวาดในรูปแบบแนวนอนมากกว่าแนวตั้งถ้าตารางไม่สมบูรณ์ชัดเจน ตัวอย่างเช่นเมื่อใช้ตัวย่อเพื่อให้คอลัมน์แคบ เพิ่มคีย์หรือสื่อข้อความเพื่อช่วยให้ผู้ใช้และให้ผู้อ่านได้เข้าใจมันแล้วเขียนข้อมูลลงในเซลล์ของตาราง มีความชัดเจนเกี่ยวกับหลักเกณฑ์วิธีการเลือกว่า ไม่ และไม่เข้าไปในเซลล์แต่ละเซลล์ และใช้อย่างต่อเนื่องแปลตั้งโต๊ะเสร็จ และดําเนินการที่เหมาะสม