Significant reduction in TC (207.2

Significant reduction in TC (207.2 mg% to 196.9 mg%
and 211.5 mg% to 198.1 mg%), TG (171.9 mg% to162.7 mg% and 177.4 mg% to 163.8 mg%), LDLCholesterol
(135.9 mg% to 126.8 mg% and 141.1 mg%
to 128.1 mg%), VLDL-Cholesterol (34.3 mg% to 32.5 mg
% and 35.4 mg% to 32.7 mg%) and an increase in HDLCholesterol
(36.9 mg% to 38.8 mg% and 34.9 mg% to
37.2 mg%) was observed in the subjects of group II and III
(Table 7). A significant (p≤0.01) reduction in the ratio of
total cholesterol to HDL-C (5.6 to 5.1 and 6.1 to 5.3) and
LDL-C to HDL-C (3.7 to 3.3 and 4.1 to 3.4) in the subjects
of group II and III were also observed after first treatment.
The per cent reduction in total cholesterol could be due to
phytosterols present in Aloe vera which are structurally
similar to cholesterol helps in reducing serum concentrations
of cholesterol by reducing the absorptions of
cholesterol from the gut by competing for the limited space
for cholesterol in mixed micelles. Chandrakar et al. (2008)
also reported a significant reduction in cholesterol levels
after Aloe vera supplementation. After administration of an
active component barbaloin and polysaccharide with
glycoprotein, verectin present in Aloe vera, there was
significant reduction in serum triglycerides levels as
reported by Yagi et al. (2009). Second treatment further
reduced TC(189.4 mg% and 190.1 mg%),TG (155.4 mg%
and 155.7 mg%), LDL-Cholesterol (118.5 mg% and
120.5 mg%), VLDL-Cholesterol (31.0 mg% and 31.1 mg
%) and increased HDL-Cholesterol (39.8 mg% and
38.5 mg%) was observed in the subjects of group II and
III (Table 7). A significant (p≤0.01) reduction in the ratio of
total cholesterol to HDL-C (4.8 and 5.0) and LDL-C to
HDL-C (3.0 and 3.1) of the subjects of group II and III
respectively (Table 7). It was found that second treatment
had improved lipid profile more effectively than first
treatment. Sartorelli et al. (2004) also observed a significant
reduction in lipid profile and total cholesterol after nutrition
education.
First treatment significantly (p≤0.01) reduced systolic
blood pressure (137.6 mm Hg to 131.6 mm Hg and
140.1 mm Hg to 129.8 mm Hg) and diastolic blood
pressure (86.0 mm Hg to 83.1 mm Hg and 88.6 mm Hg
to 83.6 mm Hg) of the subjects of group II and III
respectively (Table 8). Reduction in blood pressure after
Aloe vera supplementation could be due to active components
such as aloe-emodin, aloin A, elgonica dimmer A and
bisbenzopyran present in Aloe vera. A significant reduction
in blood pressure after Aloe vera supplementation had been
reported by Saleem et al. (2001). Second treatment further
reduced the systolic blood pressure (126.8 mm Hg and
124.5 mm Hg) and diastolic blood pressure (80.4 mm Hg
and 81.4 mm Hg) of the subjects of group II and III
(Table 8) respectively. In second treatment ie nutrition
intervention, reduction in systolic and diastolic blood
pressure was more as compared to the first treatment. This
reduction could be due to the nutrition counselling imparted
to the subjects in group II and III where they were taught to
have low intake of salt, pickles, papads, chutneys, highly
refined foods and red meat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างมีนัยสำคัญลด TC (207.2 mg % 196.9 มิลลิกรัม%และ 211.5 mg % 198.1 mg %), TG (171.9 mg % to162.7 มิลลิกรัมและ 177.4 mg % 163.8 mg %) LDLCholesterol(135.9 mg % 126.8 mg %และ 141.1 มิลลิกรัม%128.1 mg %), VLDL ไขมัน (34.3 mg % 32.5 mg% และ 35.4 mg % 32.7 mg %) และการเพิ่มขึ้นใน HDLCholesterol(36.9 mg % 38.8 mg %และ 34.9 มก.%37.2 mg %) ถูกตรวจสอบในเรื่องของกลุ่ม II และ III(ตาราง 7) การลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p≤0.01) อัตราส่วนของรวมไขมันถึง HDL-C (5.6 5.1 และ 6.1-5.3) และLDL-C ถึง HDL-C (3.7 3.3 และ 4.1-3.4) ในหัวข้อกลุ่ม II และ III ถูกยังสังเกตหลังการรักษาครั้งแรกการลดไขมันรวมร้อยละอาจเนื่องปัจจุบัน phytosterols ในว่านหางจระเข้ซึ่งเป็น structurallyคล้ายคลึงกับไขมันช่วยในการลดความเข้มข้นของซีรั่มของไขมันโดยการลด absorptions ของไขมันจากลำไส้โดยการแข่งขันในพื้นที่จำกัดสำหรับไขมันใน micelles ผสม Chandrakar et al. (2008)นอกจากนี้ รายงานการลดลงอย่างมีนัยสำคัญระดับไขมันหลังจากแห้งเสริมว่านหางจระเข้ หลังจากบริหารการbarbaloin คอมโพเนนต์ที่ใช้งานอยู่และ polysaccharide ด้วยไกลโคโปรตีน verectin อยู่ในน้ำว่านหางจระเข้ มีลดซีรั่มระดับระดับไตรกลีเซอไรด์เป็นสำคัญรายงานโดย Yagi et al. (2009) รักษาสองเพิ่มเติมลด TC (189.4 mg %และ 190.1 mg %), TG (155.4 มิลลิกรัม%และ 155.7 mg %), ไขมัน LDL (118.5 mg % และ120.5 mg %), VLDL-ไขมัน (31.0 มิลลิกรัม%และ 31.1 mg%) and increased HDL-Cholesterol (39.8 mg% and38.5 mg%) was observed in the subjects of group II andIII (Table 7). A significant (p≤0.01) reduction in the ratio oftotal cholesterol to HDL-C (4.8 and 5.0) and LDL-C toHDL-C (3.0 and 3.1) of the subjects of group II and IIIrespectively (Table 7). It was found that second treatmenthad improved lipid profile more effectively than firsttreatment. Sartorelli et al. (2004) also observed a significantreduction in lipid profile and total cholesterol after nutritioneducation.First treatment significantly (p≤0.01) reduced systolicblood pressure (137.6 mm Hg to 131.6 mm Hg and140.1 mm Hg to 129.8 mm Hg) and diastolic bloodpressure (86.0 mm Hg to 83.1 mm Hg and 88.6 mm Hgto 83.6 mm Hg) of the subjects of group II and IIIrespectively (Table 8). Reduction in blood pressure afterAloe vera supplementation could be due to active componentssuch as aloe-emodin, aloin A, elgonica dimmer A andbisbenzopyran present in Aloe vera. A significant reductionin blood pressure after Aloe vera supplementation had beenreported by Saleem et al. (2001). Second treatment furtherreduced the systolic blood pressure (126.8 mm Hg and124.5 mm Hg) and diastolic blood pressure (80.4 mm Hgand 81.4 mm Hg) of the subjects of group II and III(Table 8) respectively. In second treatment ie nutritionintervention, reduction in systolic and diastolic bloodpressure was more as compared to the first treatment. Thisreduction could be due to the nutrition counselling imparted
to the subjects in group II and III where they were taught to
have low intake of salt, pickles, papads, chutneys, highly
refined foods and red meat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดความสำคัญใน TC (207.2 มก.% เป็น 196.9 mg%
และ 211.5 มิลลิกรัม% เป็น 198.1 mg%), TG (171.9 mg% to162.7 mg% และ 177.4 มิลลิกรัม% เป็น 163.8 mg%) LDLCholesterol
(135.9 มก.% เป็น 126.8 มิลลิกรัม % และ 141.1 mg%
เพื่อ 128.1 mg%) VLDL คอเลสเตอรอล (34.3 มก.% ถึง 32.5
มก.% และ 35.4 มก.% ถึง 32.7 มก.%) และเพิ่มขึ้นใน HDLCholesterol
(36.9 มก.% ถึง 38.8 mg% และ 34.9 มก.% มาอยู่ที่
37.2 mg%) พบว่าในเรื่องของกลุ่ม II และ III
(ตารางที่ 7) ที่สำคัญ (p≤0.01)
การลดลงของอัตราส่วนของคอเลสเตอรอลรวมHDL-C (5.6-5.1 และ 6.1-5.3) และ
LDL-C เพื่อ HDL-C (3.7-3.3 และ 4.1-3.4) ในเรื่องของกลุ่มที่สอง iii และยังพบได้หลังการรักษาครั้งแรก. ลดลงร้อยละคอเลสเตอรอลรวมอาจเป็นเพราะphytosterols อยู่ในว่านหางจระเข้ที่มีโครงสร้างคล้ายกับคอเลสเตอรอลช่วยในการลดความเข้มข้นของซีรั่มของคอเลสเตอรอลโดยการลดการดูดซึมของคอเลสเตอรอลจากลำไส้โดยการแข่งขันสำหรับพื้นที่ จำกัดคอเลสเตอรอลใน micelles ผสม Chandrakar et al, (2008) ยังมีรายงานการลดความสำคัญในระดับคอเลสเตอรอลหลังจากเสริมว่านหางจระเข้ หลังจากที่การบริหารงานของbarbaloin ส่วนประกอบที่ใช้งานและ polysaccharide กับไกลโคโปรตีน, verectin อยู่ในว่านหางจระเข้มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในระดับไตรกลีเซอไรด์ในซีรั่มเป็นรายงานโดยยากิ, et al (2009) การรักษาที่สองต่อไปลดลง TC (189.4 mg% และ 190.1 mg%), TG (155.4 mg% และ 155.7 mg%), LDL-Cholesterol (118.5 mg% และ120.5 mg%) VLDL คอเลสเตอรอล (31.0 mg% และ 31.1 มก.% ) และเพิ่ม HDL-Cholesterol (39.8 mg% และ38.5 mg%) พบว่าในเรื่องของกลุ่มที่สองและที่สาม(ตารางที่ 7) ที่สำคัญ (p≤0.01) การลดลงของอัตราส่วนของคอเลสเตอรอลรวมHDL-C (4.8 และ 5.0) และ LDL-C เพื่อHDL-C (3.0 และ 3.1) ของอาสาสมัครของกลุ่ม II และ III ตามลำดับ (ตารางที่ 7) ผลการศึกษาพบว่าการรักษาที่สองมีการปรับปรุงรายละเอียดของไขมันมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าครั้งแรกการรักษา Sartorelli et al, (2004) นอกจากนี้ยังตั้งข้อสังเกตอย่างมีนัยสำคัญในการลดไขมันและคอเลสเตอรอลรวมหลังโภชนาการการศึกษา. การรักษาครั้งแรกอย่างมีนัยสำคัญ (p≤0.01) systolic ลดความดันโลหิต(137.6 มิลลิเมตรปรอทเพื่อ 131.6 มิลลิเมตรปรอทและ140.1 มิลลิเมตรปรอทเพื่อ 129.8 มิลลิเมตรปรอท) และโลหิต diastolic ความดัน (86.0 มิลลิเมตรปรอทจะ 83.1 มิลลิเมตรปรอทและ 88.6 มิลลิเมตรปรอทจะ83.6 มิลลิเมตรปรอท) ของอาสาสมัครของกลุ่มที่สองและสามตามลำดับ(ตารางที่ 8) ลดความดันโลหิตหลังจากเสริมว่านหางจระเข้อาจเป็นเพราะส่วนประกอบที่ใช้งานเช่นว่านหางจระเข้-emodin, aloin A, elgonica หรี่และbisbenzopyran อยู่ในว่านหางจระเข้ ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในความดันโลหิตหลังจากเสริมว่านหางจระเข้ที่ได้รับรายงานจากซาลีมet al, (2001) ประการที่สองการรักษาต่อไปลดความดันโลหิต (126.8 มิลลิเมตรปรอทและ 124.5 มิลลิเมตรปรอท) และความดันโลหิต diastolic (80.4 มิลลิเมตรปรอทและ81.4 มิลลิเมตรปรอท) ของอาสาสมัครของกลุ่ม II และ III (ตารางที่ 8) ตามลำดับ ในการรักษาที่สองคือโภชนาการแทรกแซงการลดลงของโลหิตและ diastolic แรงกดดันมากขึ้นเมื่อเทียบกับการรักษาครั้งแรก นี้ลดลงอาจเป็นเพราะการให้คำปรึกษาด้านโภชนาการแก่กับอาสาสมัครในกลุ่มที่สองและสามที่พวกเขาถูกสอนให้มีการบริโภคต่ำของเกลือผักดอง, papads, chutneys สูงอาหารกลั่นและเนื้อแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลดลงใน TC ( 207.2 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ เพื่อ 196.9 มก. %
211.5 มก. % และ 198.1 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) , TG ( 171.9 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ to162.7 มก. % และ 177.4 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ เพื่อ 163.8 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) , แอลดีแ คอเลสเตอรอล
( 135.9 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ เพื่อ 126.8 มก. % และ 141.1 มก. %
เพื่อ 128.1 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) , โคเลสเตอรอล VLDL ( 34.3 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ช่วงมก
% และ 35.4 mg ร้อยละ 32.7 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) และเพิ่มขึ้นในการออกกําลังกาย
( 36.9 มก. ร้อยละ 38.8 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ และ 34.9 มก. %
372 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) พบว่าในกลุ่มของกลุ่มที่ 2 และ 3
( ตารางที่ 7 ) ทางสถิติ ( P ≤ 0.01 ) การลดลงในอัตราส่วนคอเลสเตอรอลรวมต่อ HDL-C
( 5.6 5.1 6.1 และ 5.3 ) และระดับ HDL-C ( 3.7
เพื่อการเงินและ 4.1 ถึง 3.4 ) ในวิชา
ของกลุ่มที่ 2 และ 3 พบหลังการรักษาครั้งแรก
ลดลงร้อยละในคอเลสเตอรอลรวมต่อ อาจจะเนื่องจาก
ไฟโตสเตอรอลอยู่ในว่านหางจระเข้ซึ่งเป็นโครงสร้าง
คล้ายกับคอเลสเตอรอล ช่วยในการลดระดับของคอเลสเตอรอลโดยการลดปริมาณ

โมล่าของคอเลสเตอรอลจากลำไส้ โดยแข่งขันกันในพื้นที่ จำกัด สำหรับ
คอเลสเตอรอลในไมเซลล์ผสม chandrakar et al . ( 2008 )
ยังมีรายงานที่สำคัญในการลดระดับคอเลสเตอรอล
หลังจากว่านหางจระเข้ ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารหลังจากการบริหารงานของส่วนที่ใช้งานสารบาร์บาโล น

และด้วยโปรตีน verectin , ปัจจุบันในว่านหางจระเข้มีลดลงในซีรั่มไตรกลีเซอไรด์ระดับ

รายงานโดยเป็นยากิ et al . ( 2009 ) การรักษาที่สองต่อไป
ลด TC ( 189.4 มก. % และ 190.1 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) , TG ( 155.4 มก. %
และ 155.7 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) , คอเลสเตอรอล LDL ( 118.5 มก. %
120.5 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) , โคเลสเตอรอล VLDL ( 31.0 มิลลิกรัม %
31.1 มก.% ) และเพิ่มคอเลสเตอรอล HDL ( เลี้ยงมก. % และ
38.5 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ) พบว่าในกลุ่มของกลุ่มที่ 2 และ 3
( ตารางที่ 7 ) ทางสถิติ ( P ≤ 0.01 ) การลดลงในอัตราส่วนคอเลสเตอรอลรวม
( 4.8 HDL-C และ LDL-C และ HDL-C 5.0 )

( 3.0 และ 3.1 ) ของกลุ่มตัวอย่างกลุ่มที่ 2 และ 3
ตามลำดับ ( ตารางที่ 7 ) พบว่า ระดับไขมันในเลือดการรักษาที่สอง

มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าก่อนการรักษา sartorelli et al . ( 2004 ) ) พบว่าลดลงในไขมันและคอเลสเตอรอลรวม
โปรไฟล์หลังจากการศึกษาโภชนาการ
.
รักษาครั้งแรกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p ≤ 0.01 ) ลดความดันโลหิต systolic
( 137.6 มม. ปรอท จะ 131.6 mm Hg และ
140.1 มม. ปรอท จะ 129.8 มม. ปรอท และความดัน diastolic ) เลือด
86.0 83.1 มิลลิเมตร ( มม. ปรอท เพื่อปรอทและร้อยละ 88.6 มม. ปรอท
เพื่อ 18 มม. ปรอท ) ของกลุ่มตัวอย่างกลุ่มที่ 2 และ 3