Popular and scholarly attention has

Popular and scholarly attention has focused on the
vulnerability of young men to suicide (Scourfield,
2005; Shiner et al., 2009; McDowell, 2000;
Tomlinson, 2012). In the latter decades of the 20th
century, suicide rates fell in older men (over 55),
and rose in young men (under 35). While the
suicide rate rose more dramatically for younger
men and garnered more attention, over the years
1970 to 1991, the suicide rate for men in their midyears
(35–54) also rose – more gradually, from a
higher base, but reaching the same levels as the
rate for younger men – and then levelled off. Over
the last decade, there has been evidence of a fall in
suicide among young men, although the rate
remains high in comparison with the general
population. Thus over the last 40 years, the suicide
rate in men in mid-life has been at a comparable
level to that of younger men, and for most of the
last 10 years the peak suicide rates have been in
men in their mid-years (Department of Health,
2011; General Register Office for Scotland, 2012;
Tomlinson, 2012). However, this group has had
little attention in research, policy or public
discourse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสนใจและเป็นที่นิยมนักวิชาการได้มุ่งเน้นไปที่
ความเปราะบางของคนหนุ่มสาวที่จะฆ่าตัวตาย (Scourfield,
2005. เหรียญทองและคณะ, 2009; McDowell, 2000;
ทอมลินสัน, 2012) ในทศวรรษที่ผ่านมาหลังของ 20
ศตวรรษที่อัตราการฆ่าตัวตายลดลงในผู้ชายที่มีอายุมากกว่า (มากกว่า 55)
และเพิ่มขึ้นในชายหนุ่ม (ต่ำกว่า 35) ในขณะที่
อัตราการฆ่าตัวตายเพิ่มขึ้นอย่างมากสำหรับน้อง
ชายและรวบรวมความสนใจมากขึ้นในช่วงหลายปี
1970-1991 อัตราการฆ่าตัวตายสำหรับผู้ชายใน midyears ของพวกเขา
(35-54) นอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้น - มากขึ้นเรื่อย ๆ จาก
ฐานที่สูงขึ้น แต่ถึงเดียวกัน ระดับการเป็น
อัตราสำหรับผู้ชายที่มีอายุน้อยกว่า - และแล้วจ่อปิด กว่า
ทศวรรษที่ผ่านมาได้มีการหลักฐานของฤดูใบไม้ร่วงใน
การฆ่าตัวตายในหมู่ชายหนุ่มถึงแม้ว่าอัตราการ
ยังคงอยู่ในระดับสูงเมื่อเทียบกับทั่วไป
ประชากร ดังนั้นในช่วง 40 ปีที่ผ่านมาการฆ่าตัวตาย
ในอัตราผู้ชายในกลางชีวิตได้รับการที่เทียบได้
ในระดับที่ของผู้ชายที่มีอายุน้อยกว่าและมากที่สุดใน
ช่วง 10 ปีที่ผ่านมาอัตราการฆ่าตัวตายสูงสุดได้รับใน
ผู้ชายในปีที่ผ่านมาในช่วงกลางของพวกเขา ( กรมอนามัย
ปี 2011 งานทะเบียนทั่วไปสกอตแลนด์, 2012;
ทอมลินสัน, 2012) อย่างไรก็ตามกลุ่มนี้มีผู้
ให้ความสนใจน้อยในการวิจัยนโยบายสาธารณะหรือ
วาทกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความนิยมและความสนใจทางวิชาการได้เน้น
ช่องโหว่ของชายหนุ่มที่จะฆ่าตัวตาย ( scourfield
, 2005 ; เหรียญทอง et al . , 2009 ; McDowell , 2000 ;
Tomlinson , 2012 ) ในทศวรรษหลังของศตวรรษที่ 20
, อัตราการฆ่าตัวตายลดลงในชายสูงอายุ ( มากกว่า 55 ) ,
และกุหลาบในชายหนุ่ม ( ได้ที่ 3 ) ในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายเพิ่มขึ้นอีกอย่างมาก

สำหรับน้องผู้ชาย และได้รับความสนใจมากขึ้นกว่าปี
1970 1991 อัตราการฆ่าตัวตายของผู้ชายใน midyears
( 35 - 54 ) นอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นและมากขึ้นเรื่อย ๆ จาก
ฐานที่สูงขึ้น แต่การเข้าถึงระดับเดียวกับ
คะแนนน้องผู้ชาย ) แล้วปรับระดับปิด
กว่าทศวรรษที่ผ่านมา มีหลักฐานอยู่ใน
การฆ่าตัวตายในหมู่ชายหนุ่ม แม้ว่าอัตรา
ยังคงสูงเมื่อเปรียบเทียบกับประชากรทั่วไป

ดังนั้น ในช่วง 40 ปี ฆ่าตัวตาย
คะแนนในผู้ชายในชีวิตกลางได้ในระดับเทียบเท่า
ที่ของคนอายุน้อยกว่า และส่วนใหญ่ของ
10 ปียอดอัตราการฆ่าตัวตายอยู่ใน
ผู้ชายปีกลาง ( กรมสุขภาพ ,
2011 ; ทั่วไปสำนักทะเบียนสกอตแลนด์ , 2012 ;
Tomlinson , 2012 ) อย่างไรก็ตาม กลุ่มนี้มี
น้อยสนใจในการวิจัยนโยบายหรือสาธารณะ
วาทกรรม