7.3. Mcl-PHAsMedium-chain-length po

7.3. Mcl-PHAs
Medium-chain-length polyhydroxyalkanoates have been successfully
produced by many microorganisms grown on crude and
waste plant oils. Pseudomonads are undoubtedly the most versatile
producers of them. The first study reported mcl-PHAs production
from triacyloglycerols was carried out in the early 1990s. Cromwick
et al. (1996) demonstrated the first usage of tallow as the sole
carbon source for mcl-PHAs synthesis using Pseudomonas
resinovorans. This process was not profitable owing to the low
content of the produced PHAs, only 15% of CDW. Later, the more
efficiency biosynthesis processes were shown by using various
types of oils. Generally the ability to use plant oils towards mcl-
PHAs production in associated to lipase activity. However, some
authors reported that bacteria able to produce lipase were unable
to convert some plant oils into polyhydroxyalkanoates. In these
cases the additional saponification step must have been conducted
(Silva-Queiroz et al., 2009; Mo_zejko and Ciesielski, 2013). Furthermore,
it was confirmed that the composition and level of monomers
fraction of mcl-PHAs reflects the composition of plant oil
used. It is well known that Pseudomonas species growing on fatty
acids containing from 13-carbon to 18- carbon accumulate monomers
consisting of 8-carbon and 10-carbon monomers (Madison
and Huisman, 1999). This tendency has been confirmed by
several data regarding the composition of PHAs produced from
different plant oils as the sole carbon sources.
Hazer et al. (1998) demonstrated the ability of P. oleovorans to
accumulate mcl-PHAs grown on oils such as hazelnut, sesame,
olive. The obtained poly-3-hydroxyalkanoates contained repeating
units from 8 to 20 carbon atoms. The highest mcl-PHAs yield (60%
of CDW) was reported when the bacteria was cultivated on hazelnut
oil. In a separate study, Pseudomonas guezennei biovar tikehau
has been found to be able to utilize canola oil for the polymer
production with a maximum mcl-PHAs yield of 63% of CDW
(Simon-Colin et al., 2008). The researchers have also focused their
attention on the optimization of the biopolymer biosynthesis process
using palm oil as a carbon source. The highest mcl-PHAs
content was revealed by Annuar et al. (2007) who achieved up to
70% of PHAs cultivating P. putida PGA1 on saponified palm kernel oil
in the fed-batch bioreactor. The authors reported that 3-
hydroxyoctanoate (C8) and 3-hydroxydeconoate (C10) were the
major components of the extracted mcl-PHAs.
The production of mcl-PHAs fromwaste plant oils has also been
reported in the literature. Mo_zejko and coworkers (2011) found
that the newly isolated strain Gl01, which belongs to Pseudomonas
species was capable of producing 21% of mcl-PHAs on waste rapeseed
oil. The similar PHAs concentration has been reached by Song
et al. (2008) during a cultivation of Pseudomonas sp. DR2 using
waste vegetable oils. In these cases, the monomeric composition of
polyesters was found to consist mainly of 3-HO and 3-HD. Interestingly,
Pseudomonas sp. DR2 grown on fried oil was not able to
synthesized 3HDD monomer although a small amount of 3HHxD
(5.24 mol%) was detected. Based on the literature, waste palm oil
seemed to be also a suitable substrate for mcl-PHAs biosynthesis.
Investigations applying fed-batch fermentations of Pseudomonas
sp. Gl01 using saponified waste palm oil have shown that the strain
was able to synthesize up to 48% of mcl-PHAs at 17 h of the culture.
The produced mcl-PHAs contained monomers such as 3-HHx, 3-
HDD, and 3-HTD. Furthermore, the authors reported a high molar
fraction of 3HN (up to 63 mol%) what indicated the presence of
uneven fatty acids in the waste palm oil used (Mo_zejko and
Ciesielski, 2013). Similarly, when waste frying oil was supplied as
a substrate to Pseudomonas aeruginosa 42A2 by Fernandez et al.
(2005), a trace amount of 3-HN (0.47%) was detected in the
extracted mcl-PHAs, however the biopolymer content was lower
(29.4% of CDW).
Besides Pseudomonas species, also Comamonas testosteroni has
been tested for its ability to produce mcl-PHA from oils such as
castor oil, coconut oil, cottonseed oil, mustard oil, olive oil, sesame
oil. This PHA producer was able to accumulate biopolymers up to
87.5% of CDW with major monomer compositions consisting of
3HO and 3HD (Thakor et al., 2005). The productivity of biopolymers
referring to the conversion rate of oil to mcl-PHAswas high reached
the values above 50%.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

7.3 MCL-PHAs
polyhydroxyalkanoates กลางห่วงโซ่ความยาวได้รับการประสบความสำเร็จใน
การผลิตโดยจุลินทรีย์จำนวนมากที่ปลูกในน้ำมันดิบและ
น้ำมันพืชของเสีย pseudomonads ไม่ต้องสงสัยที่หลากหลายมากที่สุด
ผู้ผลิตของพวกเขา การศึกษาครั้งแรกรายงานการผลิต MCL-PHAs
จาก triacyloglycerols ได้ดำเนินการในช่วงปี 1990 Cromwick
et al, (1996) แสดงให้เห็นถึงการใช้งานครั้งแรกของไขมันเป็น แต่เพียงผู้เดียว
แหล่งคาร์บอนสำหรับ MCL-PHAs สังเคราะห์ใช้ Pseudomonas
resinovorans กระบวนการนี้ไม่ได้ผลกำไรเนื่องจากต่ำ
เนื้อหาของ PHAs ผลิตเพียง 15% ของ CDW ภายหลังที่มากกว่า
กระบวนการสังเคราะห์ที่มีประสิทธิภาพมีการแสดงต่าง ๆ โดยใช้
ชนิดของน้ำมัน โดยทั่วไปความสามารถในการใช้น้ำมันพืชที่มีต่อ mcl-
ผลิต PHAs ในกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับเอนไซม์ไลเปส อย่างไรก็ตามบางคน
เขียนรายงานว่าเชื้อแบคทีเรียที่สามารถผลิตเอนไซม์ไลเปสไม่สามารถ
ที่จะเปลี่ยนน้ำมันพืชบางอย่างใน polyhydroxyalkanoates เหล่านี้ใน
กรณีขั้นตอนสะพอเพิ่มเติมจะต้องได้รับการดำเนินการ
(ซิลวา Queiroz et al, 2009;. Mo_zejko และ Ciesielski, 2013) นอกจากนี้
มันก็ยืนยันว่าองค์ประกอบและระดับของโมโนเมอร์
ส่วนของ MCL-PHAs สะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบของน้ำมันพืช
ใช้ เป็นที่ทราบกันดีว่า Pseudomonas ชนิดที่เจริญเติบโตบนไขมัน
กรดที่มีตั้งแต่วันที่ 13 คาร์บอนเพื่อ 18- คาร์บอนสะสมโมโนเมอร์
ประกอบด้วย 8 คาร์บอนและคาร์บอน 10 โมโนเมอร์ (เมดิสัน
และ Huisman, 1999) แนวโน้มนี้ได้รับการยืนยันจาก
ข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับองค์ประกอบของ PHAs ที่ผลิตจาก
น้ำมันพืชที่แตกต่างกันเป็นแหล่งคาร์บอน.
Hazer et al, (1998) แสดงให้เห็นถึงความสามารถของพี oleovorans เพื่อ
สะสม MCL-PHAs ปลูกในน้ำมันเช่นเฮเซลนัทงา
มะกอก ที่ได้รับ Poly-3-contained hydroxyalkanoates ซ้ำ
หน่วย 8-20 อะตอมของคาร์บอน สูงสุด MCL-PHAs อัตราผลตอบแทน (60%
ของ CDW) มีรายงานเมื่อเชื้อแบคทีเรียที่ได้รับการปลูกฝังในเฮเซลนัท
น้ำมัน ในการศึกษาแยกเป็นสัดส่วน Pseudomonas guezennei ไบโอวาร์ Tikehau
ได้รับพบว่าสามารถใช้น้ำมันคาโนลาสำหรับลิเมอร์
การผลิตที่มีอัตราผลตอบแทน MCL-PHAs สูงสุด 63% ของ CDW
(โคลิน Simon-et al., 2008) นักวิจัยได้มุ่งเน้นไปยังพวกเขา
ให้ความสนใจในการเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการสังเคราะห์โพลิเมอร์ชีวภาพที่
ใช้น้ำมันปาล์มเป็นแหล่งคาร์บอน สูงสุด MCL-PHAs
เนื้อหาถูกเปิดเผยโดย Annuar et al, (2007) ที่ประสบความสำเร็จสูงสุดถึง
70% ของการปลูกฝัง PHAs P. putida PGA1 น้ำมันเมล็ดในปาล์มกราฟ
ในเครื่องปฏิกรณ์ชีวภาพเฟดแบทช์ ผู้เขียนรายงานว่า 3-
hydroxyoctanoate (C8) และ 3 hydroxydeconoate (C10) เป็น
ส่วนประกอบที่สำคัญของสารสกัด MCL-PHAs.
การผลิต MCL-PHAs น้ำมันพืช fromwaste ยังได้รับ
รายงานในวรรณคดี Mo_zejko และเพื่อนร่วมงาน (2011) พบ
ว่าสายพันธุ์ที่แยกใหม่ Gl01 ซึ่งเป็นของ Pseudomonas
ชนิดมีความสามารถในการผลิต 21% ของ MCL-PHAs เสีย rapeseed
น้ำมัน ความเข้มข้น PHAs คล้ายได้รับการเข้าถึงได้โดยเพลง
et al, (2008) ในช่วงการเพาะปลูกของ Pseudomonas SP DR2 ใช้
น้ำมันขยะผัก ในกรณีเหล่านี้องค์ประกอบของ monomeric
polyesters พบว่าส่วนใหญ่ประกอบด้วย 3-HO และ 3-HD ที่น่าสนใจ
Pseudomonas SP DR2 ปลูกในน้ำมันทอดไม่สามารถ
สังเคราะห์ 3HDD โมโนเมอร์แม้จะมีจำนวนน้อยของ 3HHxD
(5.24 mol%) ได้รับการตรวจพบ อยู่บนพื้นฐานของวรรณคดีน้ำมันปาล์มเสีย
ดูเหมือนจะยังเป็นสารตั้งต้นที่เหมาะสมสำหรับการ MCL-PHAs สังเคราะห์.
สืบสวนใช้หมักแหนมเฟดชุดของ Pseudomonas
SP Gl01 ใช้น้ำมันปาล์มเสียกราฟแสดงให้เห็นว่าความเครียด
ก็สามารถที่จะสังเคราะห์ขึ้นถึง 48% ของ MCL-PHAs 17 ชั่วโมงของวัฒนธรรม.
ที่ผลิต MCL-PHAs มีโมโนเมอร์เช่น 3 HHx, 3
HDD และ 3- HTD นอกจากนี้ผู้เขียนรายงานกรามสูง
ส่วนของ 3HN (ถึง 63 mol%) สิ่งที่แสดงให้เห็นการปรากฏตัวของ
กรดไขมันที่ไม่สม่ำเสมอในน้ำมันปาล์มของเสียที่ใช้ (Mo_zejko และ
Ciesielski, 2013) ในทำนองเดียวกันเมื่อเสียน้ำมันทอดได้รับการจัดเป็น
สารตั้งต้นในการ Pseudomonas aeruginosa 42A2 โดยเฟิร์น? andez et al.
(2005) เป็นจำนวนร่องรอยของ 3 HN (0.47%) ที่ตรวจพบใน
สารสกัด MCL-PHAs แต่เนื้อหา biopolymer ต่ำ
(29.4% ของ CDW).
นอกจาก Pseudomonas ชนิดยัง Comamonas testosteroni ได้
รับการทดสอบความสามารถในการผลิต MCL-PHA จากน้ำมันเช่น
น้ำมันละหุ่ง, น้ำมันมะพร้าว, น้ำมันเมล็ดฝ้ายน้ำมันมัสตาร์ดน้ำมันมะกอกงา
น้ำมัน ผลิต PHA นี้ก็สามารถที่จะสะสมพลาสติกชีวภาพได้ถึง
87.5% ของ CDW โมโนเมอร์ที่มีองค์ประกอบที่สำคัญประกอบด้วย
3HO และ 3HD (Thakor et al., 2005) ผลผลิตของพลาสติกชีวภาพ
หมายถึงอัตราการแปลงของน้ำมันเพื่อ MCL-PHAswas ถึงสูง
ค่าข้างต้น 50%

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

7.3 . ยัง mclห่วงโซ่ขนาดกลางความยาว polyhydroxyalkanoates ได้รับเรียบร้อยแล้วที่ผลิตโดยจุลินทรีย์ที่ปลูกในดิบ และหลายน้ำมันพืชเสีย pseudomonads ไม่ต้องสงสัยหลากหลายมากที่สุดผู้ผลิตของพวกเขา การศึกษาแรกรายงานการผลิตยัง mclจาก triacyloglycerols ได้ดําเนินการในช่วงต้นทศวรรษ 1990 cromwicket al . ( 2539 ) แสดงให้เห็นถึงการใช้ครั้งแรกมันเป็นแต่เพียงผู้เดียวแหล่งคาร์บอนสำหรับการสังเคราะห์ยัง mcl ใช้ Pseudomonasresinovorans . กระบวนการนี้ไม่ได้กำไรเนื่องจากการต่ำเนื้อหาของการผลิตยังเพียง 15% ของ CDW . ต่อมา เพิ่มเติมกระบวนการชีวสังเคราะห์ประสิทธิภาพได้โดยการใช้ต่าง ๆประเภทของน้ำมัน โดยทั่วไปความสามารถในการใช้น้ำมันพืช mcl - ต่อยังเกี่ยวข้องกับกิจกรรมการผลิตไลเปส อย่างไรก็ตาม , บางผู้เขียนรายงานว่าแบคทีเรียที่สามารถผลิตเอนไซม์ไลเปสที่ไม่สามารถแปลงพืชบางตัวขับเข้าไปใน polyhydroxyalkanoates . ในเหล่านี้กรณีขั้นตอนสปอนนิฟิเคชั่นเพิ่มเติมจะต้องได้รับการดำเนินการ( ซิลวาเคยรอซ et al . , 2009 ; และ mo_zejko ciesielski 2013 ) นอกจากนี้มันได้รับการยืนยันว่า องค์ประกอบและระดับของโมโนเมอร์ส่วน mcl ยังสะท้อนองค์ประกอบของน้ำมันพืชใช้ มันเป็นที่รู้จักกันดีว่า Pseudomonas ชนิดที่ปลูกในไขมันกรดที่ประกอบด้วยคาร์บอน - คาร์บอน 13 ถึง 18 แบบ สะสมประกอบด้วย 8-carbon เมอร์และคาร์บอน 10 ( เมดิสันและ huisman , 1999 ) แนวโน้มนี้ได้รับการยืนยันโดยข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับองค์ประกอบของยัง ผลิตจากน้ํามันพืชต่าง ๆ เป็นแหล่งคาร์บอนhazer et al . ( 1998 ) แสดงให้เห็นถึงความสามารถของหน้า oleovorans เพื่อสะสม mcl ยังปลูกในน้ำมัน เช่น เฮเซลนัท งาโอลีฟ ได้ poly-3-hydroxyalkanoates อยู่ซ้ำๆหน่วยที่ 8 คาร์บอน 20 อะตอม ผลผลิตสูงสุด ( ร้อยละ 60 ยัง mclของ CDW ) รายงานเมื่อแบคทีเรียบนอาหารฮาเซลนัทน้ํามัน ในการศึกษาแยกเชื้อ Pseudomonas guezennei tikehauได้ถูกพบว่าสามารถใช้น้ำมันคาโนล่าสำหรับพอลิเมอร์การผลิต ผลผลิตสูงสุดยัง mcl 63 เปอร์เซ็นต์ของ CDW( ไซมอน คอลิน et al . , 2008 ) นักวิจัยยังได้มุ่งเน้นของพวกเขาความสนใจในการเพิ่มประสิทธิภาพของการผลิตแบบกระบวนการการใช้น้ำมันปาล์มเป็นแหล่งคาร์บอน . ที่ยัง mcl สูงสุดเนื้อหาที่ถูกเปิดเผยโดย annuar et al . ( 2550 ) ที่ได้ขึ้น70% ยังปลูกฝัง P.putida pga1 ในการดูดซึมน้ำมันเมล็ดปาล์มในการป้อนชุด Bioreactor . ผู้เขียนรายงานว่า 3hydroxyoctanoate ( ดอง ) และ 3-hydroxydeconoate ( ล้าง ) คือส่วนประกอบหลักของสกัด mcl ยัง .การผลิต mcl ยัง fromwaste น้ำมันพืชได้รายงานในวรรณคดี mo_zejko และเพื่อนร่วมงาน ( 2011 ) พบว่าที่แยกสายพันธุ์ใหม่ของ gl01 ซึ่งเป็นของชนิด มีความสามารถในการผลิต 21% mcl ยังบนเมล็ดเสียน้ํามัน ความเข้มข้นยังคล้ายถูกเข้าถึงได้โดยเพลงet al . ( 2008 ) ในการเพาะปลูกของ Pseudomonas sp . dr2 โดยใช้น้ำมันพืชเสีย ในกรณีนี้ เกิดเป็นองค์ประกอบของส่วนพบว่าประกอบด้วยส่วนใหญ่ของ 3-ho และ 3-hd . น่าสนใจPseudomonas sp . dr2 ปลูกในน้ำมันทอดไม่ได้3hdd สังเคราะห์มอนอเมอร์ แม้จำนวนเล็ก ๆของ 3hhxd( 5.24 โมล % ) ถูกตรวจพบ ตามวรรณคดี ปาล์มน้ํามันเสียดูเหมือนจะยังพื้นผิวที่เหมาะสมสำหรับ mcl ยังใน .การใช้ชุดของ Pseudomonas fermentations เฟดsp . โดยใช้น้ำมันปาล์ม gl01 การดูดซึมของเสียได้แสดงว่า ความเครียดสามารถสังเคราะห์ได้ถึง 48% ของ mcl ยังที่ 17 H ของวัฒนธรรมที่ยังประกอบด้วยมอนอเมอร์ เช่น 3-hhx mcl - 3HDD และ 3-htd . นอกจากนี้ ผู้เขียนยังสูงต่อโมลส่วน 3hn ( ถึง 63 โมล % ) สิ่งที่แสดงการปรากฏตัวของสมดุลกรดไขมันในน้ำมันปาล์มที่ใช้ ( mo_zejko และของเสียciesielski 2013 ) ในทํานองเดียวกัน เมื่อน้ำมันทอดของเสียที่ถูกจัดเป็นวัสดุ 42a2 Pseudomonas aeruginosa โดย Fernandez et al .( 2005 ) , ติดตามปริมาณของ 3-hn ( 0.47 % ) ถูกตรวจพบในสกัด mcl ยัง แต่เนื้อหาเป็นแบบล่าง( ร้อยละ 29.4 CDW )นอกจากนี้ยังได้ comamonas testosteroni Pseudomonas ชนิดได้รับการทดสอบความสามารถในการผลิต mcl ผาจากน้ำมัน เช่นน้ำมัน , น้ำมัน , น้ำมัน , น้ำมันมะพร้าว , น้ำมันมะกอกมัสตาร์ด เมล็ดละหุ่ง งาน้ํามัน นี้ผาผู้ผลิตสามารถสะสมโปรตีนขึ้นร้อยละ 87.5 ของ CDW หลักองค์ประกอบประกอบด้วยมอนอเมอร์และ 3ho 3hd ( thakor et al . , 2005 ) การผลิตโปรตีนหมายถึงอัตราการแปลงของน้ำมันสูงถึง phaswas mclค่าข้างต้น 50%