17.3. Development PhasesLike most l

17.3. Development Phases
Like most long-lived software, sendmail was developed in phases, each with its own basic theme and feeling.

17.3.1. Wave 1: delivermail
The first instantiation of sendmail was known as delivermail. It was extremely simple, if not simplistic. Its sole job was to forward mail from one program to another; in particular, it had no SMTP support, and so never made any direct network connections. No queuing was necessary because each network already had its own queue, so the program was really just a crossbar switch. Since delivermail had no direct network protocol support, there was no reason for it to run as a daemon—it would be invoked to route each message as it was submitted, pass it to the appropriate program that would implement the next hop, and terminate. Also, there was no attempt to rewrite headers to match the network to which a message was being delivered. This commonly resulted in messages being forwarded that could not be replied to. The situation was so bad that an entire book was written about addressing mail (called, fittingly, !%@:: A Directory of Electronic Mail Addressing & Networks [AF94]).

All configuration in delivermail was compiled in and was based only on special characters in each address. The characters had precedence. For example, a host configuration might search for an "@" sign and, if one was found, send the entire address to a designated Arpanet relay host. Otherwise, it might search for a colon, and send the message to BerkNET with the designated host and user if it found one, then could check for an exclamation point ("!") signalling that the message should be forwarded to a designated UUCP relay. Otherwise it would attempt local delivery. This configuration might result in the following:

Input Sent To {net, host, user}
foo@bar {Arpanet, bar, foo}
foo:bar {Berknet, foo, bar}
foo!bar!baz {Uucp, foo, bar!baz}
foo!bar@baz {Arpanet, baz, foo!bar}
Note that address delimiters differed in their associativity, resulting in ambiguities that could only be resolved using heuristics. For example, the last example might reasonably be parsed as {Uucp, foo, bar@baz} at another site.

The configuration was compiled in for several reasons: first, with a 16 bit address space and limited memory, parsing a runtime configuration was too expensive. Second, the systems of the time had been so highly customized that recompiling was a good idea, just to make sure you had the local versions of the libraries (shared libraries did not exist with Unix 6th Edition).

Delivermail was distributed with 4.0 and 4.1 BSD and was more successful than expected; Berkeley was far from the only site with hybrid network architectures. It became clear that more work was required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

17.3 การพัฒนาระยะเช่นซอฟต์แวร์สุด long-lived, sendmail ถูกพัฒนาขึ้นในระยะ ด้วยชุดรูปแบบพื้นฐานของตนเองและความรู้สึก17.3.1 คลื่น 1: delivermailInstantiation แรกของ sendmail ถูกเรียกว่า delivermail มันง่ายมาก ถ้าพี่ไม่ งานเดียวถูกส่งต่อจดหมายจากโปรแกรมหนึ่งไปยังอีก โดยเฉพาะ ไม่สนับสนุน SMTP และเพื่อไม่ทำการเชื่อมต่อเครือข่ายโดยตรง ไม่จัดคิวไม่จำเป็นเนื่องจากแต่ละเครือข่ายแล้วมีคิวของตนเอง เพื่อให้โปรแกรมมีแค่สลับท่อนเหล็ก ตั้งแต่ delivermail มีไม่สนับสนุนโพรโทคอลเครือข่ายโดยตรง มีเหตุผลมันจะรันเป็นแบบมอนซึ่งจะเรียกกระบวนผลิตแต่ละข้อความถูกส่ง ผ่านโปรแกรมที่เหมาะสมที่จะใช้ตู้ถัดไป และสิ้นสุด ยัง มีไม่พยายามเขียนหัวข้อให้ตรงกับเครือข่ายที่มีข้อความถูกจัดส่ง โดยทั่วไปส่งผลให้การส่งต่อที่อาจไม่สามารถตอบกลับข้อความ สถานการณ์ได้เลวว่า การจองทั้งหมดกล่าวถึงการจัดการกับจดหมาย (เรียกว่า fittingly, ! % @:: A ไดเรกทอรีของจดหมายอิเล็กทรอนิกส์กำหนดและเครือข่าย [AF94])ตั้งค่าคอนฟิกทั้งหมดใน delivermail คอมไพล์ใน และขึ้นอยู่เฉพาะบนอักขระพิเศษในแต่ละราย อักขระที่มีความสำคัญ ตัวอย่าง การกำหนดค่าโฮสต์อาจค้นหาเป็น " @" ลง และ ถ้าหนึ่งพบ ส่งอยู่ทั้งหมดเพื่อกำหนด Arpanet รีเลย์โฮสต์ได้ อื่น มันอาจค้นหาเครื่องหมายจุดคู่ และส่งข้อความไป BerkNET กับโฮสต์กำหนด และผู้ใช้ถ้ามันพบหนึ่ง แล้วสามารถตรวจสอบอัศเจรีย์ ("! ") แดงที่ข้อความจะถูกส่งต่อไปรีเลย์ UUCP กำหนด มิฉะนั้น มันจะพยายามจัดส่งภายใน การกำหนดค่านี้อาจส่งผลต่อไปนี้:ป้อนส่งเข้า {สุทธิ โฮสต์ ผู้ใช้}foo@bar {Arpanet บาร์ ฟู}foo:bar {Berknet ฟู บาร์}ฟู! แถบ! บินบาซ { Uucp ฟู บาร์! บินบาซ}foo!bar@baz { Arpanet บินบาซ ฟู! บาร์}โปรดสังเกตว่า ตัวคั่นที่อยู่แตกต่างใน associativity ของพวกเขา ใน ambiguities ที่เฉพาะสามารถแก้ไขโดยใช้การลองผิดลองถูก ตัวอย่าง ตัวอย่างอาจสมเหตุสมผลสามารถแยกวิเคราะห์เป็น {Uucp ฟู bar@baz } ที่ไซต์อื่นการกำหนดค่าคอมไพล์ในหลายเหตุผล: ครั้งแรก พื้นที่หน่วยความจำ 16 บิตและหน่วยความจำจำกัด แยกการกำหนดค่าไทม์แพงเกินไป สอง ระบบเวลามีสูงดังนั้นเองแล้วที่ recompiling ถูกความคิดที่ดี เพื่อให้แน่ใจว่า คุณมีเวอร์ชันเฉพาะที่ของไลบรารี (ไลบรารีที่ใช้ร่วมกันไม่ได้อยู่กับ Unix รุ่นที่ 6)Delivermail มีการกระจายกับ BSD 4.0 และ 4.1 และสำเร็จมากขึ้นกว่าที่คาดไว้ เบิร์กลีย์จากไซต์เดียวกับสถาปัตยกรรมเครือข่ายแบบผสมผสานได้ มันกลายเป็นว่า ทำงานอย่างถูกต้องชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

17.3 ขั้นตอนการพัฒนา
ซอฟแวร์เช่นเดียวกับจีรังที่สุด sendmail ได้รับการพัฒนาในขั้นตอนที่แต่ละคนมีรูปแบบพื้นฐานของตัวเองและความรู้สึก. 17.3.1 คลื่นลูกที่ 1: delivermail ต้นแรกของ sendmail เป็นที่รู้จักกัน delivermail มันก็ง่ายมากหากไม่ได้ง่าย งาน แต่เพียงผู้เดียวของมันคือการส่งต่อจดหมายจากโปรแกรมหนึ่งไปยังอีก; โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันได้รับการสนับสนุน SMTP ไม่มีและไม่เคยทำใด ๆ ที่เชื่อมต่อเครือข่ายโดยตรง ไม่มีการเข้าคิวเป็นสิ่งจำเป็นเพราะแต่ละเครือข่ายแล้วมีคิวของตัวเองเพื่อให้โปรแกรมที่ถูกจริงๆเพียงแค่สวิทช์คาน ตั้งแต่ delivermail ไม่มีการสนับสนุนโปรโตคอลเครือข่ายโดยตรงมีเหตุผลเพื่อให้การทำงานเป็นภูตมันจะถูกเรียกไปยังเส้นทางแต่ละข้อความขณะที่มันกำลังส่งไม่ผ่านไปยังโปรแกรมที่เหมาะสมที่จะดำเนินการกระโดดต่อไปและยุติ นอกจากนี้ยังมีความพยายามที่จะเขียนหัวไม่ให้ตรงกับเครือข่ายที่มีข้อความที่ถูกส่ง นี้ส่งผลทั่วไปในข้อความที่ถูกส่งต่อที่ไม่สามารถตอบกลับ เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่หนังสือทั้งเล่มเป็นหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับที่อยู่อีเมล (เรียกชิด!% @ :: ไดเรกทอรีของจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ที่อยู่และเครือข่าย [AF94]). การกำหนดค่าใน delivermail ทั้งหมดถูกรวบรวมในและได้อยู่เฉพาะในพิเศษ ตัวอักษรในแต่ละที่อยู่ ตัวละครที่มีความสำคัญ ยกตัวอย่างเช่นการกำหนดค่าโฮสต์อาจค้นหาเครื่องหมาย "@" และถ้าใครได้พบส่งที่อยู่ทั้งหมดในการเป็นเจ้าภาพการถ่ายทอด Arpanet กำหนด มิฉะนั้นมันอาจค้นหาลำไส้ใหญ่และส่งข้อความไปยัง BerkNET กับโฮสต์ที่กำหนดและใช้งานหากพบหนึ่งแล้วสามารถตรวจสอบเครื่องหมายอัศเจรีย์ ("!") ส่งสัญญาณว่าข้อความที่ควรได้รับการส่งต่อไปยังการถ่ายทอด UUCP กำหนด . มิฉะนั้นก็จะพยายามจัดส่งภายใน การกำหนดค่านี้อาจส่งผลให้ต่อไปนี้: การป้อนข้อมูลที่ส่งไปยัง {สุทธิพิธีกรผู้ใช้} @ foo bar {Arpanet บาร์ foo} foo บาร์ {Berknet, foo, บาร์} ! foo บาร์ baz {UUCP, foo, บาร์! baz} foo! บาร์ @ baz {Arpanet, baz, foo! บาร์} โปรดทราบว่าตัวคั่นที่อยู่แตกต่างกันในการเชื่อมโยงกันของพวกเขาที่เกิดในงงงวยว่ามีเพียงสามารถแก้ไขได้โดยใช้การวิเคราะห์พฤติกรรม เช่นตัวอย่างที่ผ่านมาอาจจะมีเหตุผลที่สามารถแยกวิเคราะห์เป็น {UUCP, foo, บาร์ @ baz} ที่เว็บไซต์อื่น. กำหนดค่าถูกรวบรวมในหลายสาเหตุ: ครั้งแรกกับพื้นที่ที่อยู่ 16 บิตและหน่วยความจำที่ จำกัด การแยกการตั้งค่า runtime เป็น ราคาแพงเกินไป ประการที่สองระบบของเวลาที่ได้รับการปรับแต่งเพื่อให้สูงที่ recompiling เป็นความคิดที่ดีเพียงเพื่อให้แน่ใจว่าคุณได้รุ่นท้องถิ่นของห้องสมุด (ห้องสมุดสาธารณะไม่ได้อยู่กับระบบปฏิบัติการยูนิกซ์ 6 Edition). Delivermail ถูกกระจายกับ 4.0 และ 4.1 BSD และประสบความสำเร็จมากกว่าที่คาดไว้ เบิร์กลีย์ก็ยังห่างไกลจากเว็บไซต์เฉพาะกับสถาปัตยกรรมเครือข่ายไฮบริด มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่าการทำงานมากขึ้นถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

17.3 . ขั้นตอนการพัฒนา
ชอบจีรังที่สุดซอฟต์แวร์ Sendmail ที่ถูกพัฒนาขึ้นในขั้นตอนแต่ละคนมีรูปแบบพื้นฐานของตนเองและความรู้สึก

17.3.1 . คลื่น 1 : delivermail
instantiation ครั้งแรกของ Sendmail เป็นที่รู้จักกันเป็น delivermail . มันแสนง่าย ถ้าไม่แบบง่ายๆ งานเพียงอย่างเดียวของมันคือการส่งต่อจดหมายจากโปรแกรมหนึ่งไปยังอีก ; โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันไม่สนับสนุน SMTP ,และไม่เคยทำการเชื่อมต่อเครือข่ายโดยตรง ไม่มีคิว เป็นเพราะแต่ละเครือข่ายมีคิวของตัวเอง ดังนั้น โปรแกรม เป็นแค่คาน สลับ ตั้งแต่ delivermail ไม่มีเครือข่ายโดยโปรโตคอลสนับสนุน ไม่มีเหตุผลให้รันเป็น daemon มันจะเรียกเส้นทางแต่ละข้อความมันส่งมามันผ่านที่เหมาะสม โปรแกรม ที่ จะ ใช้ hop ถัดไปและยุติ ยังไม่มีความพยายามที่จะเขียนหัวข้อให้ตรงกับเครือข่ายที่ข้อความถูกส่งมา นี้มักผลในการส่งต่อข้อความที่ไม่สามารถตอบได้ สถานการณ์มันแย่มาก ที่หนังสือทั้งหมดถูกเขียนขึ้นเกี่ยวกับที่อยู่ทางไปรษณีย์ ( เรียกว่า เปรี๊ยะ ! % @ : :ไดเรกทอรีของไปรษณีย์อิเล็กทรอนิกส์ ที่อยู่&เครือข่าย [ af94 ] )

ทั้งหมดการตั้งค่าใน delivermail คอมไพล์ และถูกยึดเฉพาะอักขระพิเศษในแต่ละที่อยู่ ตัวละครมีความสําคัญ ตัวอย่างเช่น โฮสต์การกำหนดค่าอาจค้นหา " @ " ลงชื่อ และ ถ้า หนึ่ง พบ ส่งที่อยู่ทั้งหมดไปยังเขตซึ่งเป็นรีเลย์โฮสต์ มิฉะนั้นมันอาจค้นหาลําไส้ใหญ่และส่งข้อความถึง berknet กับเขตโฮสต์และผู้ใช้ถ้าพบหนึ่งแล้วสามารถตรวจสอบเครื่องหมายอัศเจรีย์ ( ! ) สัญญาณที่ข้อความจะถูกส่งต่อไปยังเขตบริการ UUCP รีเลย์ มิฉะนั้นก็จะพยายามจัดส่งสินค้าท้องถิ่น การตั้งค่านี้อาจส่งผลในการป้อนข้อมูลต่อไปนี้ :

ส่ง { สุทธิ , โฮสต์ , ผู้ใช้ }
{ ฟู @ Bar ซึ่งเป็นบาร์ฟู }
{ berknet ฟูฟู : แถบ , แถบ }
ฟู ! บาร์ !บาซ { บริการ UUCP foo บาร์ ! บาซ }
ฟู ! บาร์ @ บาซ { Arpanet , บาซ foo ! บาร์ }
ทราบที่อยู่ในตัวคั่นมีสมบัติการเปลี่ยนหมู่ของพวกเขาทำให้งงงวยว่า สามารถแก้ไขโดยใช้ฮิวริสติก . ตัวอย่างเช่น ตัวอย่างสุดท้ายอาจเหมาะสมอาจแยกเป็น { บริการ UUCP foo บาร์ @ บาซ } ที่เว็บไซต์อื่น

การกำหนดค่าคอมไพล์สำหรับหลายเหตุผล : ครั้งแรกกับ 16 บิตที่อยู่พื้นที่และหน่วยความจำที่จำกัด การตั้งค่าไทม์ก็แพงเกินไป ประการที่สอง ระบบของเวลาได้ ดังนั้นเองสูงที่ recompiling เป็นความคิดที่ดี แต่เพื่อให้แน่ใจว่าคุณมีรุ่นท้องถิ่นของห้องสมุด ( ห้องสมุดที่ใช้ร่วมกันไม่ได้มีอยู่กับยูนิกซ์รุ่นที่ 6 )

delivermail กระจายกับ 4.0 และ 41 BSD และประสบความสำเร็จมากขึ้นกว่าที่คาดไว้ ; Berkeley อยู่ไกลจากเว็บไซต์เฉพาะกับสถาปัตยกรรมเครือข่ายแบบผสม มันเป็นที่ชัดเจนว่าทำงานมากขึ้น คือ ต้อง