cultural heritage management system

cultural heritage management system exist in every country. These management systems are diverse; some have existed unchanged for centuries whilst others have evolved a great deal in recent time. Some operate at a national level, others at provincial, local and property levels. There are informal, conservation decision-making mechanisms for heritage in some parts of the world that might not correspond with the mainstream heritage sector view of a management system but they are systems all the same.
A ‘management system for cultural heritage’ helps to conserve and manage a given property or group of properties in a way the protects heritage values, in particular the OUV if it is a World Heritage property, and, where possible, enhances wider social, economic and environmental benefits beyond the confines of each property. This wider engagement deters practices detrimental to the cultural heritage but also facilitates the identification and promotion of a property’s heritage values.Moreover, it delivers a constructive role for cultural heritage in enhancing human development which in the long-term will bring a return, augmenting the sustainability of the cultural heritage itself
The future success of heritage management systems, in particular for World Heritage, depends greatly on their ability, amongst other, to:
- Employ a values-led approach
- Deliver approaches the anticipate and manage change
- Invest in the relationship beteen heritage and society, constantly examining why and how cultural heritage should be conserved and for whom and with whom.
2.5 Approaches to heritage conservation and management

Whatever management system, be it informal or well documented, is in use or developed, it is necessary to have an agreed basis for managing heritage. In recent decades there have been two main approaches: one is what we call here the 'conventional' approach, and the other the 'values-led' approach, which is increasingly predominant, being, perhaps, the more adaptable.The two approaches are not mutually exclusive. Many management systems con-tain elements of both approaches. Here we compare and contrast the two approaches and attempt to explain why the values-led approach is the more appropriate one for conserving and managing World Heritage properties.
The 'comventional' approach
The 'comventional' approach refers to the methodology adopted by the conservation profes-sionals with the birth of the modern conservation movement in the Western world. The main focus was placed on the conservation of the materials or the fabric of the past,which was identified as monuments and sites to be preserved for the sake of future generations. Conservation experts themselves began to identify and define what needed to be protected (which was later supported by legislation established for the purpose by individual countries.) Examining the existing condition of the fabric led to various intervention for prolonging the life of the materials.In the middle of the 20th century, this approach received global recognition through doctrines such as the Venice Chapter and the work of organizations such as ICOMOS.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบการจัดการมรดกทางวัฒนธรรมที่มีอยู่ในทุกประเทศ ระบบการจัดการเหล่านี้มีความหลากหลาย บางคนมีอยู่ไม่เปลี่ยนแปลงมานานหลายศตวรรษในขณะที่คนอื่น ๆ มีพัฒนาอย่างมากในเวลาล่า บางคนทำงานในระดับชาติ ระดับจังหวัด ท้องถิ่น และทรัพย์สินผู้อื่น มีทาง ภาคกลไกตัดสินใจอนุรักษ์มรดกในบางส่วนของโลกที่อาจไม่สอดคล้องกับวัฒนธรรมกระแสหลักของระบบการจัดการ แต่เป็นระบบเดียวกัน'ระบบการจัดการมรดกทางวัฒนธรรม' ที่ช่วยในการอนุรักษ์ และจัดการกำหนดคุณสมบัติหรือกลุ่มของคุณสมบัติในทางการปกป้องค่ามรดก โดยเฉพาะ OUV หากเป็นมรดกโลก และ ได้ เพิ่มกว้างทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมประโยชน์เกินขอบเขตของแต่ละคุณสมบัติ มีส่วนร่วมนี้กว้าง deters ปฏิบัติอันตรายต่อมรดกทางวัฒนธรรม แต่ยัง ช่วยในการระบุและโปรโมชั่นของค่าของทรัพย์สินมรดก นอกจากนี้ จึงให้บทบาทสร้างสรรค์มรดกทางวัฒนธรรมในการเพิ่มการพัฒนามนุษย์ซึ่งในระยะยาวจะนำมาส่งคืน เพิ่มความยั่งยืนของมรดกทางวัฒนธรรมตัวเองความสำเร็จในอนาคตของระบบการจัดการมรดก โดยเฉพาะอย่างยิ่งมรดกโลก อย่างมากขึ้นอยู่กับความสามารถในการ ถึง ถึง:-วิธีการนำค่าจ้าง-วิธีการ anticipate และจัดการเปลี่ยนแปลง-ลงทุนในมรดก beteen สัมพันธ์และสังคม อย่างต่อเนื่องตรวจสอบเหตุผล และ วิธีที่ควรอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรม และที่ และบุคคลที่2.5 แนวทางการจัดการและการอนุรักษ์มรดกระบบการจัดการสิ่ง ไม่เป็นทางการ หรือเอกสาร ยืนยันอย่างดี มีการใช้ หรือพัฒนา จำเป็นต้องมีการตกลงกันในการจัดการมรดก ในทศวรรษ มีสองวิธีหลัก: เป็นสิ่งที่เราเรียกที่นี่วิธีการ 'ธรรมดา' และอื่น ๆ ที่ 'นำค่า' วิธี ซึ่งเด่นมากขึ้น เป็น บางที ปรับตัวมากขึ้น สองวิธีร่วมกันไม่ได้ การจัดการระบบ tain ปรับองค์ประกอบต่าง ๆ ของทั้งสองวิธี ที่นี่เราเปรียบเทียบ และเปรียบต่างกันสองวิธี และพยายามอธิบายว่า ทำไมวิธีการนำค่าคือ หนึ่งเหมาะสมสำหรับการอนุรักษ์ และการจัดการคุณสมบัติการเป็นมรดกโลกวิธีการ 'comventional' วิธีการ 'comventional' หมายถึงวิธีการนำไปใช้ โดย profes-sionals อนุรักษ์กับการเกิดของอนุรักษ์สมัยใหม่ในโลกตะวันตก โฟกัสหลักถูกวางลงบนการอนุรักษ์ของวัสดุหรือผ้าผ่านมา ซึ่งเป็นอนุสรณ์สถานและแหล่งแปรรูปเพื่อประโยชน์ของคนรุ่นอนาคต ผู้เชี่ยวชาญด้านอนุรักษ์ตัวเองเริ่มที่จะระบุ และกำหนดสิ่งที่ต้องการ (ซึ่งภายหลังได้รับการสนับสนุน โดยกฎหมายที่จัดตั้งขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์โดยแต่ละประเทศ) ตรวจสอบสภาพของผ้าที่มีอยู่นำไปสู่การแทรกแซงต่าง ๆ สำหรับการยืดอายุการใช้งานของวัสดุ วิธีการนี้ได้รับการรับรู้โลกผ่านศาสนาเช่นบทเวนิสและการทำงานขององค์กรเช่นอนุรักษในกลางศตวรรษที่ 20

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบการจัดการมรดกทางวัฒนธรรมที่มีอยู่ในทุกประเทศ ระบบการจัดการเหล่านี้มีความหลากหลาย; บางคนมีชีวิตอยู่ไม่เปลี่ยนแปลงมานานหลายศตวรรษในขณะที่คนอื่น ๆ ที่มีการพัฒนาอย่างมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา บางคนทำงานในระดับชาติอื่น ๆ ในจังหวัดท้องถิ่นและสถานที่ให้บริการระดับ มีทางการอนุรักษ์กลไกการตัดสินใจมรดกในบางส่วนของโลกที่อาจจะไม่สอดคล้องกับมุมมองของภาคหลักมรดกทางวัฒนธรรมของระบบการจัดการที่มี แต่พวกเขาเป็นระบบเดียวกันทั้งหมด.
'ระบบการจัดการมรดกทางวัฒนธรรม' A ช่วยในการอนุรักษ์ และจัดการทรัพย์สินหรือกลุ่มของคุณสมบัติในทางที่ช่วยปกป้องคุณค่ามรดกทางวัฒนธรรมโดยเฉพาะใน OUV ถ้ามันเป็นทรัพย์สินมรดกโลกและที่เป็นไปได้ช่วยเพิ่มทางสังคมผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมในวงกว้างเกินขอบเขตของแต่ละคุณสมบัติ นี้การมีส่วนร่วมในวงกว้างสกัดกั้นการปฏิบัติที่เป็นอันตรายต่อมรดกทางวัฒนธรรม แต่ยังอำนวยความสะดวกในการระบุและการส่งเสริมการขายของมรดกทางวัฒนธรรมของสถานที่ให้บริการ values.Moreover ก็ให้มีบทบาทที่สร้างสรรค์มรดกทางวัฒนธรรมในการเสริมสร้างการพัฒนามนุษย์ซึ่งในระยะยาวจะนำกลับมา augmenting การพัฒนาอย่างยั่งยืนของมรดกทางวัฒนธรรมของตัวเอง
ความสำเร็จในอนาคตของระบบการจัดการมรดกทางวัฒนธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับมรดกโลกขึ้นอยู่มากในความสามารถของพวกเขาในหมู่อื่น ๆ ต่อไปนี้:
- จ้างวิธีการที่ค่านำ
- ส่งแนวทางการคาดการณ์และการจัดการการเปลี่ยนแปลง
- ลงทุนใน ความสัมพันธ์ beteen มรดกทางวัฒนธรรมและสังคมตรวจสอบอย่างต่อเนื่องว่าทำไมและวิธีมรดกทางวัฒนธรรมที่ควรได้รับการอนุรักษ์และสำหรับผู้ที่และกับใคร.
2.5 แนวทางการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมและการจัดการ

สิ่งที่ระบบการจัดการไม่ว่าจะเป็นทางการหรือเอกสารดีในการใช้งานหรือการพัฒนาก็เป็นสิ่งจำเป็น ที่จะมีการตกลงกันเป็นพื้นฐานสำหรับการจัดการมรดก ในทศวรรษที่ผ่านมามีสองแนวทางหลักหนึ่งคือสิ่งที่เราเรียกที่นี่วิธีการ 'ธรรมดา' และอื่น ๆ วิธีการ 'ค่านำ' ซึ่งเป็นที่โดดเด่นมากขึ้นเป็นบางทีที่มากกว่า adaptable.The สองวิธีมี ไม่ได้พิเศษร่วมกัน ระบบการจัดการหลายองค์ประกอบ Con-Tain ของทั้งสองวิธี ที่นี่เราเปรียบเทียบและความคมชัดทั้งสองวิธีและพยายามที่จะอธิบายว่าทำไมวิธีค่านำเป็นหนึ่งที่เหมาะสมสำหรับการอนุรักษ์และการจัดการมรดกโลกคุณสมบัติ.
'การ comventional แนวทาง
วิธีการ' comventional 'หมายถึงวิธีการที่นำมาใช้โดย profes อนุรักษ์ -sionals กับการเกิดของขบวนการอนุรักษ์ที่ทันสมัยในโลกตะวันตก เน้นหลักถูกวางลงบนอนุรักษ์ของวัสดุหรือผ้าที่ผ่านมาซึ่งถูกระบุว่าเป็นอนุสาวรีย์และเว็บไซต์ที่จะเก็บรักษาไว้เพื่อประโยชน์ของคนรุ่นอนาคต ผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุรักษ์ตัวเองเริ่มที่จะระบุและกำหนดสิ่งที่จำเป็นในการได้รับความคุ้มครอง (ซึ่งต่อมาได้รับการสนับสนุนโดยการออกกฎหมายที่จัดตั้งขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์โดยแต่ละประเทศ.) ตรวจสอบสภาพที่มีอยู่ของเนื้อผ้าที่นำไปสู่การแทรกแซงของต่าง ๆ เพื่อยืดอายุของ materials.In ที่ ช่วงกลางของศตวรรษที่ 20 วิธีนี้ได้รับการยอมรับทั่วโลกผ่านทางคำสอนเช่นบทที่เวนิซและการทำงานขององค์กรต่าง ๆ เช่นอิโคโมส