The Sapir-Whorf HypothesisCulture r

The Sapir-Whorf Hypothesis
Culture refers to the values, norms, and beliefs of a society. Our culture can be thought of as a lens through which we experience the world and develop shared meaning. It follows that the language that we use is created in response to cultural needs. In other words, there is an obvious relationship between the way in which we talk and how we perceive the world. One important question that many intellectuals have asked is how the language that our society uses influences its culture.
Anthropologist and linguist Edward Sapir and his student Benjamin Whorf were interested in answering this question. Together, they created the Sapir-Whorf hypothesis, which states that how we look at the world is largely determined by our thought processes, and our language limits our thought processes. It follows that our language shapes our reality. In other words, the language that we use shapes the way we think and how we see the world. Since the Sapir-Whorf hypothesis theorizes that our language use shapes our perspective of the world, it follows that people who speak different languages have different world views.
The Sapir-Whorf hypothesis is concerned with the relationship between language and culture, including Linguistic Determinism and linguistic Relativity.
The relationship between language and culture is deeply rooted. Language is used to maintain and convey culture and cultural ties. Different ideas stem from differing language use within one’s culture and the whole intertwining of these relationships start at one’s birth.

The relationship between language and culture is deeply rooted. Language is used to maintain and convey culture and cultural ties. Different ideas stem from differing language use within one’s culture and the whole intertwining of these relationships start at one’s birth.

When an infant is born, it is not unlike any other infant born, in fact, quite similar. It is not until the child is exposed to their surroundings that they become individuals in and of their cultural group. This idea, which describes all people as similar at birth, has been around for thousands of years and was discussed by Confucius as recorded in the book by his followers, Analects (Xu, 1997). From birth, the child’s life, opinions, and language are shaped by what it comes in contact with. Brooks (1968) argues that physically and mentally everyone is the same, while the interactions between persons or groups vary widely from place to place. Patterns which emerge from these group behaviours and interactions will be approved of, or disapproved of. Behaviours which are acceptable will vary from location to location (Brooks, 1968) thus forming the basis of different cultures. It is from these differences that one’s view of the world is formed. Hantrais (1989) puts forth the idea that culture is the beliefs and practices governing the life of a society for which a particular language is the vehicle of expression. Therefore, everyone’s views are dependent on the culture which has influenced them, as well as being described using the language which has been shaped by that culture. The understanding of a culture and its people can be enhanced by the knowledge of their language. This brings us to an interesting point brought up by Emmitt and Pollock (1997), who argue that even though people are brought up under similar behavioural backgrounds or cultural situations but however speak different languages, their world view may be very different. As Sapir-Whorf argues, different thoughts are brought about by the use of different forms of language. One is limited by the language used to express one’s ideas. Different languages will create different limitations, therefore a people who share a culture but speak different languages, will have different world views. Still, language is rooted in culture and culture is reflected and passed on by language from one generation to the next (Emmitt & Pollock 1997).
From this, one can see that learning a new language involves the learning of a new culture (Allwright & Bailey 1991). Consequently, teachers of a language are also teachers of culture (Byram 1989).

The implications of language being completely entwined in culture, in regards for language teaching and language policy are far reaching. Language teachers must instruct their students on the cultural background of language usage, choose culturally appropriate teaching styles, and explore culturally based linguistic differences to promote understanding instead of misconceptions or prejudices. Language policy must be used to create awareness and understandings of cultural differences, and written to incorporate the cultural values of those being taught.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐาน Sapir Whorfวัฒนธรรมหมายถึงค่า บรรทัดฐาน และความเชื่อของสังคม วัฒนธรรมของเราอาจจะคิดถึงเลนส์ซึ่งเราพบโลก และพัฒนาความหมายร่วมกัน มันตามที่สร้างภาษาที่เราใช้ในการตอบสนองความต้องการทางวัฒนธรรม ในคำอื่น ๆ มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างวิธีการที่เราพูด และวิธีการที่เรารับรู้โลก หนึ่งคำถามสำคัญที่ปัญญาชนจำนวนมากได้ถามเป็นภาษาที่ใช้ในสังคมของเรามีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมของวิธีนักมานุษยวิทยา และนักภาษาศาสตร์ Edward Sapir และ Whorf เบนจามินนักเขามีความสนใจในการตอบคำถามนี้ ร่วมกัน พวกเขาสร้างสมมติฐาน Sapir Whorf ซึ่งระบุว่า วิธีเรามองโลกเป็นส่วนใหญ่ตามกระบวนการคิดของเรา และภาษาของเราจำกัดกระบวนการคิดของเรา มันตามที่ภาษาของเรารูปร่างจริงของเรา ในคำอื่น ๆ ภาษาที่เราใช้รูปร่างแบบที่เราคิดและวิธีมองโลก เนื่องจากสมมติฐาน Sapir Whorf theorizes ว่า การใช้ภาษารูปร่างมุมมองของโลกของเรา ดังนี้ว่า คนที่พูดภาษาที่แตกต่างมีมุมมองโลกที่แตกต่างกันSapir Whorf สมมติฐานเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรม รวมทั้งชะตาทางภาษาและภาษาศาสตร์ทฤษฎีสัมพัทธภาพความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมที่มีรากลึก ภาษาที่ใช้ในการรักษา และถ่ายทอดวัฒนธรรมและความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรม แนวคิดที่เกิดจากการใช้ภาษาที่แตกต่างกันภายในของวัฒนธรรมและทั้งสานของเหล่านี้เริ่มต้นความสัมพันธ์ที่เกิดของความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมที่มีรากลึก ภาษาที่ใช้ในการรักษา และถ่ายทอดวัฒนธรรมและความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรม แนวคิดที่เกิดจากการใช้ภาษาที่แตกต่างกันภายในของวัฒนธรรมและทั้งสานของเหล่านี้เริ่มต้นความสัมพันธ์ที่เกิดของเมื่อทารกคลอด มันจะไม่แตกต่างจากทารกคนอื่น ๆ เกิด จริง ค่อนข้างคล้าย ก็ไม่ได้จนกว่าเด็กจะสัมผัสกับสภาพแวดล้อมของพวกเขาที่พวกเขากลายเป็นบุคคลใน และกลุ่มวัฒนธรรมของพวกเขา ความคิดนี้ ซึ่งอธิบายเป็นเหมือนทุกคนที่เกิด ได้รับรอบเป็นพัน ๆ ปี และมีการกล่าวถึง โดยขงจื้อตามที่บันทึกไว้ในหนังสือพระองค์ Analects (Xu, 1997) ตั้งแต่แรกเกิด เด็กชีวิต ความเห็น และภาษามีรูปร่าง โดยมาติดต่อด้วย บรูคส์ (1968) แย้งว่า กาย และใจทุกคนเหมือนกัน ในขณะที่การโต้ตอบระหว่างบุคคล หรือกลุ่มที่แตกต่างกันไปจากสถาน รูปแบบที่โผล่ออกมาจากกลุ่มพฤติกรรมและปฏิสัมพันธ์เหล่านี้จะอนุญาต หรือไม่อนุมัติของ พฤติกรรมซึ่งเป็นที่ยอมรับจะแตกต่างจากทำเล (Brooks, 1968) ดังนั้น การขึ้นรูปพื้นฐานของวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ได้จากความแตกต่างเหล่านี้ให้ดูของโลกจะเกิดขึ้น Hantrais (1989) ให้ไว้ความคิดที่ว่าวัฒนธรรมความเชื่อและแนวทางปฏิบัติที่ว่าด้วยชีวิตของสังคมที่ภาษาใดภาษาหนึ่งเป็นรถของนิพจน์ ดังนั้น มุมมองของทุกคนจะขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมที่มีอิทธิพลต่อพวกเขา เช่นเดียวกับการอธิบายการใช้ภาษาซึ่งโดยวัฒนธรรมที่ ความเข้าใจของวัฒนธรรมและผู้คนสามารถเพิ่ม โดยความรู้ของภาษาของพวกเขา นำไปจุดที่น่าสนใจขึ้นมา โดย Emmitt และพอลล็อค (1997), ผู้โต้แย้งว่า แม้ว่าคนนำขึ้นมาภายใต้สถานการณ์ทางวัฒนธรรมหรือภูมิหลังพฤติกรรมคล้ายกัน แต่อย่างไรก็ตาม พูดภาษาที่แตกต่าง มองโลกของพวกเขาอาจแตกต่างกันมาก เป็น Sapir Whorf argues ความคิดที่แตกต่างกันได้มาจากการใช้ภาษารูปแบบต่าง ๆ หนึ่งถูกจำกัดตามภาษาที่ใช้ในการแสดงท่าที ภาษาที่แตกต่างจะสร้างข้อจำกัดที่แตกต่างกัน ดังนั้น คนที่แบ่งปันวัฒนธรรม แต่พูดภาษาแตกต่างกัน จะมีมุมมองโลกที่แตกต่างกัน ยังคง ภาษามีรากฐานวัฒนธรรม และวัฒนธรรมสะท้อน และส่งภาษาจากรุ่นหนึ่งไป (Emmitt & Pollock 1997)จากนี้ หนึ่งสามารถมองเห็นว่า การเรียนภาษาใหม่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้วัฒนธรรมใหม่ (Allwright & เบลีย์ 1991) ดังนั้น ครูภาษายังมีครูของวัฒนธรรม (Byram 1989)ไกลจะถึงผลกระทบของการโอบแล้วอย่างสมบูรณ์ในวัฒนธรรม ในเรื่องเกี่ยวกับการสอนภาษาและนโยบายภาษาภาษา ครูสอนภาษาต้องสอนให้นักเรียนในวัฒนธรรมการใช้ภาษา เลือกรูปแบบการสอนที่เหมาะสมทางวัฒนธรรม และสำรวจความแตกต่างทางภาษาตามวัฒนธรรมเสริมสร้างความเข้าใจผิดหรืออคติแทน นโยบายภาษาต้องใช้ในการสร้างความตระหนักและเข้าใจความแตกต่างทางวัฒนธรรม และรวมค่านิยมทางวัฒนธรรมของผู้รับการสอนเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sapir-Whorf สมมุติฐาน
วัฒนธรรมหมายถึงค่านิยมบรรทัดฐานและความเชื่อของสังคม วัฒนธรรมของเราอาจจะคิดว่าเป็นเลนส์ผ่านที่เราได้สัมผัสกับโลกและการพัฒนาความหมายที่ใช้ร่วมกัน มันตามที่ภาษาที่เราใช้จะถูกสร้างขึ้นในการตอบสนองความต้องการทางวัฒนธรรม ในคำอื่น ๆ ที่มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างวิธีการที่เราพูดคุยและวิธีการที่เรารับรู้โลก หนึ่งคำถามสำคัญที่ปัญญาชนจำนวนมากได้ถามเป็นวิธีการที่ภาษาที่ใช้ในสังคมของเรามีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมของตน.
นักมานุษยวิทยาและนักภาษาศาสตร์เอ็ดเวิร์ด Sapir และนักศึกษาของเบนจามิน Whorf มีความสนใจในการตอบคำถามนี้ ร่วมกันพวกเขาสร้างสมมติฐาน Sapir-Whorf ซึ่งระบุว่าวิธีการที่เรามองไปที่โลกจะถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่กระบวนการคิดของเราและภาษาของเรา จำกัด กระบวนการคิดของเรา มันตามที่ภาษาของเรารูปร่างเป็นจริงของเรา ในคำอื่น ๆ ภาษาที่เราใช้รูปร่างวิธีที่เราคิดและวิธีที่เรามองเห็นโลก เนื่องจากสมมติฐาน Sapir-Whorf theorizes ว่าการใช้ภาษาของเรารูปร่างมุมมองของโลกของเราก็ต่อว่าคนที่พูดภาษาที่แตกต่างกันมีมุมมองโลกที่แตกต่างกัน.
สมมติฐาน Sapir-Whorf ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมรวมทั้งภาษา determinism และ ภาษาพัทธ.
ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมเป็นที่ฝังรากลึก ภาษาที่ใช้ในการรักษาและถ่ายทอดวัฒนธรรมและวัฒนธรรมสัมพันธ์ ความคิดที่แตกต่างกันเกิดจากการใช้ภาษาที่แตกต่างกันในวัฒนธรรมของคนและพันกันทั้งหมดของความสัมพันธ์เหล่านี้เริ่มต้นที่หนึ่งของการเกิด.

ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมเป็นที่ฝังรากลึก ภาษาที่ใช้ในการรักษาและถ่ายทอดวัฒนธรรมและวัฒนธรรมสัมพันธ์ ความคิดที่แตกต่างกันเกิดจากการใช้ภาษาที่แตกต่างกันในวัฒนธรรมของคนและพันกันทั้งหมดของความสัมพันธ์เหล่านี้เริ่มต้นที่หนึ่งของการเกิด.

เมื่อทารกเกิดมาก็ไม่ได้แตกต่างจากทารกอื่น ๆ ที่เกิดในความเป็นจริงที่คล้ายกันมาก มันไม่ได้จนกว่าเด็กจะมีการสัมผัสกับสภาพแวดล้อมของพวกเขาที่พวกเขากลายเป็นบุคคลที่อยู่ในกลุ่มและวัฒนธรรมของพวกเขา ความคิดนี้ซึ่งจะอธิบายทุกคนใกล้เคียงที่เกิดได้รับรอบเป็นพัน ๆ ปีและถูกกล่าวถึงโดยขงจื้อที่บันทึกไว้ในหนังสือโดยลูกน้องของเขากวีนิพนธ์ (Xu, 1997) ตั้งแต่แรกเกิด, ชีวิต, ความคิดเห็นและภาษาของเด็กที่มีรูปทรงโดยสิ่งที่มันมาในการติดต่อกับ บรูคส์ (1968) ระบุว่าทางร่างกายและจิตใจทุกคนจะเหมือนกันในขณะที่การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลหรือกลุ่มที่แตกต่างกันจากสถานที่ที่ รูปที่โผล่ออกมาจากพฤติกรรมของกลุ่มเหล่านี้และการมีปฏิสัมพันธ์จะได้รับการอนุมัติจากหรือไม่เห็นด้วย พฤติกรรมที่เป็นที่ยอมรับจะแตกต่างจากที่ตั้งไปยังสถานที่ (บรูคส์ 1968) จึงสร้างพื้นฐานของวัฒนธรรมที่แตกต่าง มันมาจากความแตกต่างเหล่านี้ที่มุมมองหนึ่งของโลกที่จะเกิดขึ้น Hantrais (1989) ออกมาทำให้ความคิดที่ว่าวัฒนธรรมความเชื่อและการปฏิบัติที่ปกครองชีวิตของสังคมที่ภาษาใดภาษาหนึ่งเป็นยานพาหนะในการแสดงออกที่ ดังนั้นมุมมองของทุกคนจะขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมที่มีอิทธิพลต่อพวกเขาเช่นเดียวกับการอธิบายโดยใช้ภาษาที่รูปโดยได้รับวัฒนธรรมที่ ความเข้าใจของวัฒนธรรมและผู้คนที่สามารถเพิ่มโดยความรู้ภาษาของพวกเขา นี้จะทำให้เราจุดที่น่าสนใจนำขึ้นโดยเอ็มมิตต์และพอลล็อค (1997) ซึ่งยืนยันว่าแม้คนจะถูกนำขึ้นภายใต้ภูมิหลังพฤติกรรมที่คล้ายกันหรือสถานการณ์ทางวัฒนธรรม แต่อย่างไรก็ตามพูดภาษาที่แตกต่างกันในมุมมองโลกของพวกเขาอาจจะแตกต่างกันมาก ในฐานะที่เป็น Sapir-Whorf ระบุความคิดที่แตกต่างกันโดยนำเกี่ยวกับการใช้งานในรูปแบบที่แตกต่างกันของภาษา หนึ่งถูก จำกัด ด้วยภาษาที่ใช้ในการแสดงความคิดของคน ๆ หนึ่ง ภาษาที่แตกต่างจะสร้างข้อ จำกัด ที่แตกต่างกันดังนั้นคนที่มีวัฒนธรรม แต่พูดภาษาที่แตกต่างกันจะมีมุมมองโลกที่แตกต่าง ยังคงภาษาที่หยั่งรากลึกในวัฒนธรรมและวัฒนธรรมจะสะท้อนให้เห็นและผ่านตามภาษาจากรุ่นหนึ่งไปถัดไป (เอ็มมิตต์และ Pollock 1997).
จากนี้จะเห็นได้ว่าการเรียนรู้ภาษาใหม่ที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ของวัฒนธรรมใหม่ (Allwright & เบลีย์ 1991) ดังนั้นครูผู้สอนภาษานอกจากนี้ยังมีครูของวัฒนธรรม (ราม 1989).

ความหมายของภาษาที่ถูกโอบแล้วอย่างสมบูรณ์ในวัฒนธรรมในการเรียนการสอนภาษาและนโยบายภาษาจะไกลถึง ครูผู้สอนภาษาต้องสั่งให้นักเรียนของพวกเขาเกี่ยวกับภูมิหลังทางวัฒนธรรมการใช้ภาษาให้เลือกรูปแบบการเรียนการสอนที่เหมาะสมกับวัฒนธรรมและสำรวจความแตกต่างทางภาษาตามวัฒนธรรมเพื่อส่งเสริมความเข้าใจแทนของความเข้าใจผิดหรืออคติ นโยบายภาษาต้องใช้ในการสร้างการรับรู้และความเข้าใจในความแตกต่างทางวัฒนธรรมและการเขียนเพื่อให้สอดคล้องกับค่านิยมทางวัฒนธรรมของผู้ที่ได้รับการสอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมุติฐานซาเพียร์จมวัฒนธรรม หมายถึง ค่านิยม บรรทัดฐาน และความเชื่อของสังคม วัฒนธรรมของเราสามารถจะคิดว่าเป็นเลนส์ที่ผ่านเราได้สัมผัสโลกและพัฒนาความหมายแบ่งปัน ไปตามภาษาที่เราใช้สร้างขึ้นในการตอบสนองต่อความต้องการทางวัฒนธรรม ในคำอื่น ๆ มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างวิธีที่เราพูดและวิธีการที่เรารับรู้โลก หนึ่งในคำถามที่สำคัญหลายปัญญาชนขอให้เป็นวิธีการที่สังคมของเราใช้ภาษามีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมของนักมานุษยวิทยาและนักภาษาศาสตร์เอ็ดเวิร์ดซาเพียร์และนักเรียนเบนจมสนใจตอบคำถามนี้ ร่วมกันพวกเขาสร้างซาเพียร์จมสมมติฐานที่ระบุว่าวิธีการที่เรามองโลกส่วนใหญ่ถูกกำหนดโดยกระบวนการคิดของเรา และภาษาของเรา จำกัด กระบวนการคิดของเรา ไปตามภาษาของเรารูปร่างความเป็นจริงของเรา ในคำอื่น ๆภาษาที่เราใช้รูปร่างวิธีที่เราคิดและวิธีการที่เราเห็นโลก เนื่องจากสมมุติฐานซาเพียร์จม theorizes ที่ใช้ภาษาของเรารูปร่างมุมมองของเราของโลก ไปตามผู้คนที่พูดภาษาที่แตกต่างกันมีมุมมองโลกที่แตกต่างกันสมมุติฐานซาเพียร์จมจะเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรม รวมทั้ง ทฤษฏีสัมพัทธภาพด้านภาษาและภาษาศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมที่หยั่งรากลึก . ภาษาใช้ในการรักษาและถ่ายทอดวัฒนธรรมและความสัมพันธ์เชิงวัฒนธรรม ความคิดที่แตกต่างกันเกิดจากการใช้ภาษาภายในหนึ่งของวัฒนธรรมที่แตกต่างกันและทั้งหมดเกี่ยวพันกันของความสัมพันธ์เหล่านี้เริ่มต้นในการเกิดความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมที่หยั่งรากลึก . ภาษาใช้ในการรักษาและถ่ายทอดวัฒนธรรมและความสัมพันธ์เชิงวัฒนธรรม ความคิดที่แตกต่างกันเกิดจากการใช้ภาษาภายในหนึ่งของวัฒนธรรมที่แตกต่างกันและทั้งหมดเกี่ยวพันกันของความสัมพันธ์เหล่านี้เริ่มต้นในการเกิดเมื่อทารกเกิดมา ไม่เหมือนใคร ทารกเกิดมา ในความเป็นจริง ค่อนข้างคล้ายกัน มันไม่ได้จนกว่าเด็กจะได้สัมผัสกับสภาพแวดล้อมของพวกเขาที่พวกเขาเป็นบุคคลและกลุ่มวัฒนธรรมของพวกเขา ความคิดนี้ ซึ่งอธิบายถึงคนทั้งหมดเป็นเหมือนกัน ตั้งแต่เกิดได้รับรอบหลายปีและถูกกล่าวถึงโดยขงจื้อเป็นบันทึกไว้ในหนังสือ โดยผู้ติดตาม คำสอน ( Xu , 1997 ) จากการเกิดของเด็กชีวิต ความคิดเห็น และภาษา มีรูป โดยสิ่งที่จะมาติดต่อกับ บรูคส์ ( 1968 ) แย้งว่า จิตใจและร่างกายทุกคนเป็นเหมือนกัน ในขณะที่การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มบุคคลหรือแตกต่างกันอย่างกว้างขวางจากสถานที่ที่ รูปแบบซึ่งโผล่ออกมาจากกลุ่มนี้พฤติกรรมและการโต้ตอบจะอนุมัติหรือไม่อนุมัติ . ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ยอมรับได้จะแตกต่างกันจากสถานที่ไปยังสถานที่ ( บรูค , 1968 ) จึงสร้างพื้นฐานของวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน มันคือความแตกต่างเหล่านี้หนึ่งในมุมมองของโลกถูกสร้างขึ้น hantrais ( 1989 ) ใส่ออกมาว่าเป็นวัฒนธรรมความเชื่อและการปฏิบัติว่าด้วยชีวิตของสังคมที่เป็นภาษาเฉพาะรถของการแสดงออก ดังนั้น มุมมองของทุกคนจะขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมที่มีอิทธิพลต่อพวกเขาเช่นเดียวกับการอธิบายโดยใช้ภาษาซึ่งได้รับรูปโดยวัฒนธรรมที่ ความเข้าใจในวัฒนธรรมและผู้คนสามารถเพิ่มโดยความรู้ของภาษาของพวกเขา นี้นำเราไปถึงจุดที่น่าสนใจและนำโดยเอมมิตต์ พอลล็อก ( 1997 ) ที่ยืนยันว่าถึงแม้ว่าคนถูกเลี้ยงดูภายใต้ภูมิหลังพฤติกรรมคล้ายกัน หรือสถานการณ์ทางวัฒนธรรม แต่อย่างไรก็ตามพูดภาษาที่ต่างกัน มุมมองโลกของพวกเขาอาจจะแตกต่างกันมาก เป็นซาเพียร์จมแย้งความคิดที่แตกต่างกันโดยนำเกี่ยวกับการใช้รูปแบบที่แตกต่างกันของภาษา หนึ่งจะถูก จำกัด โดยภาษาที่ใช้ในการแสดงความคิดหนึ่ง ภาษาที่แตกต่างกันจะสร้างข้อจำกัดแตกต่างกัน ดังนั้นคนที่แลกเปลี่ยนวัฒนธรรม แต่พูดภาษาต่างๆ จะได้มองเห็นโลกที่แตกต่างกัน ยังคงมีรากในวัฒนธรรม ภาษา วัฒนธรรม และสะท้อนและถ่ายทอดด้วยภาษาจากรุ่นหนึ่งไปอีก ( เอมมิตต์ & Pollock 1997 )จากหนึ่งนี้ จะเห็นได้ว่า การเรียนรู้ภาษาใหม่ที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้วัฒนธรรมใหม่ ( ออไรต์ & Bailey 1991 ) จากนั้น ครูภาษายังเป็นครูของวัฒนธรรม ( แรม 1989 )ความหมายของภาษาถูกพัวพันในวัฒนธรรม ในเรื่องที่เกี่ยวกับการสอน และนโยบายด้านภาษาอยู่ไกลถึง . ครูภาษา ต้องสอนนักเรียนของพวกเขาบนพื้นฐานทางวัฒนธรรมของการใช้ภาษา เลือกรูปแบบการสอน วัฒนธรรมที่เหมาะสม และศึกษาวัฒนธรรมที่ใช้ภาษาแตกต่างกันเพื่อส่งเสริมความเข้าใจแทนความเข้าใจผิดหรืออคติ . นโยบายภาษา ต้องใช้เพื่อสร้างความตระหนักและความเข้าใจในความแตกต่างของวัฒนธรรม และเขียนรวมค่าทางวัฒนธรรมของผู้ถูกสอน