EssayThe Architecture of Sir Norman

Essay
The Architecture of Sir Norman Foster
by Joseph Giovannini
Architect and Critic
Sir Norman Foster is celebrated for designing buildings detailed with the finesse of a trapeze—daring and even majestic high-wire apparatuses of steel parts tensed between articulate joints. Whether in projects built for small English towns or outposts of the global economy, the technological imagery is so consistent that his approach amounts to both an architectural signature and a design paradigm.
Ironically, the poetics of structure in a Foster building—the forces, their convergence, the expression—are based on the prosaics of componentry. From the firm’s first years in the late 1960s, Foster Associates produced award-winning buildings put together systematically from off-the-shelf parts: the stock turn-buckles, cables, web joists and I- beams were assembled into structures at prices competitive with contractor buildings. The beauty of Foster’s structures was cool, and even tough in the way athletes exhibit grace under pressure. The designs are gymnastics frozen in steel—strong, taut, lean.
But people working today in Foster’s Commerzbank in Frankfurt appreciate the 53-story building for other reasons. Finished in 1997, the tallest office tower in Europe may project technological prowess, but occupants know the building better for its neighborly intimacies. The tower allows daily acts of freedom unusual for people confined to the closed environmental canisters that pass today for skyscrapers. Employees can meet for sandwiches and coffee in terraced gardens adjacent to their offices, enhanced by long vistas in nearly all directions. More remarkably, they can simply reach over and open a window to let in fresh air that will cross the floor and rise up through the flue-like atrium, to waft out windows lining other gardens spiraling up the tower. Natural cross ventilation may be a commonplace assumption in a house, but in high-rise architecture, where it has invariably been engineered out, the ordinary window is a tender mercy.
Breezes, an espresso and some chatter are the tip of a different kind of architectural iceberg—gentle, humanistic signs that Foster has predicated the Frankfurt tower on premises belied by the building’s urbane technological detachment. Lobby, skin and a logo crown are among the few sections of a high-rise left for the architect to design after the cost engineers and real estate consultants run their figures. As a building type, the high-rise is the most formulaic of all, a tightly wrapped package with an elevator core centered in a stack of pancake floors sealed off from the environment by a curtain wall. But at the Commerzbank, Foster rearranged the usual anatomy of a skyscraper. He moved the elevator core with its bathrooms and stairwells from the center, leaving it vacant for the 53 stories, and then triangulated the three sides of the tower around the atrium while carving four-story gardens out of each side. The terraces, each a small, vertically local park serving its district of offices, fosters a democratic sense of village-like community within the larger geography of the building. By redistributing the central core to the corners of the triangular plan, Foster broke up the normally monolithic mass of the point tower so that each facade varies from the others in height and volume.
Many successful architects accept the conceptual envelope of a given building type, perhaps pushing it in certain places, but Foster has dared rethink the whole package, including what he calls “the social dimension.” The Manchester-born architect first radicalized the morphology of the high-rise with the completion of the Hong Kong and Shanghai Banking Corporation building in 1986. At a time when many architects were figuring out how to slip classicized suits over the steel cage, Foster relegated the usual core of elevators to the corners of a four-poster scheme, liberating the center for a partial-height atrium. The building became a more porous structure with open plateaus on each floor that allowed easy expansion and contraction within column-free spaces. Foster designed the tower as a stack of bridge trusses supported at the ends by steel masts, and he kept the perimeter walls back from a revealed edge. He lifted the banking hall off the ground with a glass-bottomed underbelly that sheltered a public plaza whose angled escalators dramatize the entry.
Though simple in its systematicity, the 47-story cross section was rich and varied, with double-height stories regularly interspersed among single-height spaces. By building the structure from an assembly of parts that are not wrapped within a continuous skin, Foster opened what is usually a closed form, creating an armature of change—open, free-span decks filled with light and supplied with conduits for squadrons of mobile computers. He mixed notions of the point tower and office block with principles of the megastructure developed during the 1960s and 70s, in which fixed structure was conceived as a support system for changing configurations. Although the final use of the building remained only offices, Foster originally planned the tower as a small vertical city with restaurants, pool, gym and outdoor gardens. As built, an executive restaurant at the top overlooks a helipad, and the glass-roofed plaza has proved popular for demonstrations as well as picnics.
Foster is an architect of flexibility, and his instincts to design for the inevitability of change are rooted both in the unselfconscious factory sheds of England’s industrial revolution and in the modest steel Case Study Houses of Los Angeles by Pierre Koenig, Raphael Soriano, Craig Ellwood, and Charles and Ray Eames. While a student at Yale’s architecture school in the early 1960s, Foster found the direction he would pursue for most of his career in an industrialized, off-the-peg approach conceived to raise construction standards and minimize costs. In the 1960s such assumptions were common, but instead of following the idealism of Mies van der Rohe’s classicized steel structures, Foster pursued prefabrication. Rather than Mies’ godly joints, he preferred California details—that is, more casual connections often determined in the field without any attempt at abstract purity. The Los Angeles houses did not have the closure of Mies’ classical structures but were more open-ended and even ad hoc. Mies had cut such a wide swath that an architect of Foster’s generation had more creative room in adjacent territory, and Foster found his path in an architecture built up from parts rather than deduced from any sense of a perfectible whole. Instead of the Miesian temple, Foster adopted the Eamesian Tinker Toy model, which allowed a much looser, more spontaneous approach that also meant plans could be easily changed ...
Click to download full text in PDF format
1999-w-05sm.jpg
1999-w-06sm.jpg
click to view selected works

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียงความสถาปัตยกรรมของเซอร์นอร์แมนฟอสเตอร์ โดยโจเซฟ Giovanniniสถาปนิกและนักวิจารณ์เซอร์นอร์แมนฟอสเตอร์มีการเฉลิมฉลองสำหรับการออกแบบอาคารโดยละเอียด ด้วยชั้นเชิงของการห้อยโหนตัว apparatuses สูงสายอาจหาญ และมาเจสติแม้ชิ้นส่วนเหล็ก tensed ระหว่างรอยต่อชัด ในโครงการสร้างเมืองอังกฤษหรือ outposts ของเศรษฐกิจโลก ภาพเทคโนโลยีนั้นเพื่อให้สอดคล้องกันว่า วิธีของเขายอดเงินลายเซ็นการสถาปัตยกรรมและการออกแบบกระบวนทัศน์แดกดัน poetics ของโครงสร้างอาคารเลี้ยง — นิพจน์ กองกำลัง บรรจบกันของพวกเขา — ขึ้นอยู่กับ prosaics ของ componentry ของบริษัทปีแรกในช่วงปลายปี 1960 ฟอสเตอร์ร่วมผลิตอาคารรางวัลใส่กันอย่างเป็นระบบจากส่วนรูป: หุ้นเปิดปุ สายเคเบิล เว็บ joists และ -คานได้รวมตัวกันเป็นโครงสร้างราคาที่แข่งขันกับผู้รับเหมาอาคาร ความสวยงามของโครงสร้างของฟอสเตอร์ถูกเย็น และยากได้แบบที่นักกีฬาแสดงพระคุณภายใต้ความดัน การออกแบบเป็นยิมนาสติกในเหล็ก — แรง ตึง leanแต่คนที่ทำงานวันนี้ใน Commerzbank ของฟอสเตอร์ในแฟรงค์เฟิร์ตขอบคุณ 53 ชั้นเหตุผลอื่น ๆ เสร็จสิ้นในปี 1997 ออฟฟิศทาวเวอร์สูงที่สุดในยุโรปอาจโครงการเทคโนโลยีศักดา แต่ครอบครัวทราบว่าอาคารที่ดีที่สุดสำหรับ intimacies ของฉันท์ หอได้เสรีภาพกระทำทุกวันผิดปกติสำหรับคนที่ถูกคุมขังเพื่อลงมาด้านสิ่งแวดล้อมปิดผ่านวันนี้สำหรับตึกระฟ้า พนักงานสามารถตอบสนองสำหรับแซนด์วิชและกาแฟในสวนระเบียงที่ติดกับสำนักงานของพวกเขา ด้วยสตันนิ่งวิสต้าส์ยาวเกือบทุกทิศทาง เพิ่มเติมต่าง ๆ มากมาย สามารถเพียงถึงผ่าน และเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศที่จะข้ามชั้นการขึ้นค่าผ่านการชำระล้างกรดเหมือนเอเทรียม การพัดออก windows ซับสวนอื่น ๆ วนเวียนขึ้นหอ จากธรรมชาติระบายไขว้อาจอัสสัมชัญเป็นธรรมดาในบ้าน แต่ในสถาปัตยกรรมที่สูง ที่จะมีเกิดการวิศวกรรมออก หน้าต่างธรรมดาเป็นเมตตาเงินลม มีกาแฟ และเรื่องไร้สาระบางปลายของภูเขาน้ำแข็งสถาปัตยกรรมชนิดอื่น — สัญญาณอ่อนโยน humanistic ฟอสเตอร์มี predicated ในแฟรงค์เฟิร์ตทาวเวอร์บนสถานที่ belied โดยปลดเทคโนโลยี urbane ของอาคาร ล็อบบี้ ผิว และโลโก้มงกุฎเป็นส่วนน้อยของความสูงด้านซ้ายสำหรับสถาปนิกในการออกแบบจากวิศวกรต้นทุนและที่ปรึกษาอสังหาริมทรัพย์ที่ทำตัวเลข ชนิด อาคารสูงเป็น formulaic สุดทั้งหมด แพคเกจแน่นตัดกับแกนลิฟท์ที่แปลกในกองซ้อนของแพนเค้กชั้นปิดผนึกออกจากสิ่งแวดล้อม ด้วยกำแพงม่าน แต่ที่ Commerzbank ฟอสเตอร์กายวิภาคปกติของตึกระฟ้าแบบที่ปรับใหม่ เขาย้ายแกนลิฟท์ห้องน้ำและบันไดจากศูนย์ ปล่อยว่างสำหรับเรื่องราว 53 แล้ว รับ และด้านที่สามของหอรอบเอเทรียมขณะแกะสลักสวนพักออกจากกัน ระเบียง แต่ละเป็นอุทยานเล็ก แนวตั้งเครื่องให้บริการของอำเภอของสำนักงาน ส่งเสริมความรู้สึกประชาธิปไตยของชุมชนเช่นหมู่บ้านภายในภูมิศาสตร์ขนาดใหญ่ของอาคาร โดย redistributing หลักกลางกับมุมของแผนสามเหลี่ยม ฟอสเตอร์สลายมวลชนเสาหินปกติของหอจุดเพื่อให้แต่ละด้านแตกต่างกันไปจากคนอื่นในความสูงและปริมาตรสถาปนิกที่ประสบความสำเร็จหลายซองชนิดอาคารให้ บางทีในบาง ผลักดันแนวคิดที่ยอมรับ แต่ฟอสเตอร์มีกล้า rethink แพคเกจทั้งหมด รวมถึงสิ่งที่เขาเรียก "สังคมมิติ" สถาปนิกเกิดแมนเชสเตอร์ก่อน radicalized สัณฐานวิทยาของสูงกับความสมบูรณ์ของ Hong Kong และเซี่ยงไฮ้ Banking Corporation ในปี 1986 ครั้งเมื่อสถาปนิกมากได้หาวิธีการจัดส่งชุด classicized ผ่านกรงเหล็ก ฟอสเตอร์ relegated หลักปกติของลิฟท์กับมุมแบบเสา ปลดศูนย์ยมสูงบางส่วน อาคารเป็น โครงสร้างแบบ porous มาก ด้วยที่ราบเปิดในแต่ละชั้นที่อนุญาตให้ง่ายต่อการขยายตัวและหดตัวภายในพื้นที่คอลัมน์ฟรี ฟอสเตอร์ออกแบบหอเป็นกองซ้อน trusses สะพานที่ปลายเท้าเมื่อเหล็ก และเขาอยู่ในขอบเขตกำแพงกลับจากขอบเปิดเผย เขายกหอธนาคารออกมี underbelly ยนที่แก้วที่สถานที่สาธารณะที่มีบันไดเลื่อนต้าน dramatize รายการว่าง่ายของ systematicity ส่วนข้าม 47 เรื่องได้หลากหลาย และแตกต่าง กัน มีเรื่องคู่สูงที่กระจายอย่างสม่ำเสมอระหว่างช่องว่างเดียวสูง โดยการสร้างโครงสร้างจากแอสเซมบลีของชิ้นส่วนที่ไม่ได้ห่อภายในผิวหนังอย่างต่อเนื่อง ฟอสเตอร์เปิดอะไรมักจะเป็นแบบปิด สร้างกระดองของการเปลี่ยนแปลง — ระยะฟรี เปิดสำรับเต็มไป ด้วยไฟ และให้กับ conduits สำหรับ squadrons คอมพิวเตอร์เคลื่อนที่ เขาผสมกำลังทาวเวอร์จุดและบล็อกสำนักงานหลักของ megastructure ที่พัฒนาในช่วงปี 1960 และ 70s ซึ่งโครงสร้างถาวรถูกรู้สึกเป็นระบบสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงการตั้งค่าคอนฟิก แม้ว่าการใช้ขั้นสุดท้ายของอาคารยังคง สำนักงานเฉพาะ ฟอสเตอร์แผนหอเดิมเป็นเมืองขนาดเล็กแนวตั้งกับร้านอาหาร สระว่ายน้ำ ห้องฟิตเนส และสวนกลางแจ้ง ที่สร้างขึ้น ร้านด้านบนที่ผู้บริหารมองเห็นเป็น helipad และพลาซ่าหลังคาแก้วได้พิสูจน์ความนิยมสำหรับสาธิตปิกนิกบ้างเป็นสถาปนิกความยืดหยุ่น และสัญชาตญาณของเขาในการออกแบบสำหรับโดยกล่าวเปลี่ยนเป็นรากทั้ง sheds unselfconscious โรงของการปฏิวัติอุตสาหกรรมของอังกฤษ และ ในเจียมเนื้อเจียมตัวเหล็กกรณีศึกษาบ้านของ Los Angeles โดย Pierre รักษา ราฟาเอล Soriano เคร็ก Ellwood และชาร์ลส์ และ Ray Eames ขณะนักเรียนโรงเรียนของเยลสถาปัตยกรรมในช่วงปี 1960 ฟอสเตอร์พบทิศทาง เขาจะไล่ตามในที่สุดของอาชีพของเขาในวิธีการอุตสาหกรรม ปิดตรึงที่ไปเพิ่มมาตรฐานการก่อสร้าง และลดต้นทุน ในปี 1960 สมมติฐานดังกล่าวได้ทั่วไป แต่แทนที่จะ idealism Mies van der Rohe classicized เหล็กโครงสร้าง ฟอสเตอร์ติดตาม prefabrication แทนของ Mies รอยต่อพระเจ้า เขาต้องการรายละเอียดแคลิฟอร์เนีย — นั่นคือ เชื่อมต่อหนึ่งมักจะถูกกำหนดในฟิลด์ไม่มีความพยายามใด ๆ ที่นามธรรมบริสุทธิ์ บ้านลอสแอนเจลิสไม่มีปิดโครงสร้างคลาสสิกของ Mies แต่แบบเปิดมากขึ้น และแม้ไม่กิจ Mies มาตัดเช่นความกว้าง swath ว่า สถาปนิกรุ่นของฟอสเตอร์มีห้องเพิ่มในดินแดนที่อยู่ติดกัน และฟอสเตอร์พบเส้นทางของเขาเป็นสถาปัตยกรรมที่สร้างขึ้นจากชิ้นส่วน กว่า deduced จากทุกความรู้สึกทั้งหมด perfectible แทนวัด Miesian ฟอสเตอร์นำรุ่น Eamesian เล่นคนจรจัด ซึ่งได้รับอนุญาตวิธี looser มาก อยู่มากที่ยัง หมายถึง แผนการเปลี่ยนแปลงได้อย่างง่ายดาย ...คลิกเพื่อดาวน์โหลดข้อความเต็มในรูป PDF1999-w-05sm.jpg1999-w-06sm.jpgคลิกเพื่อดูการทำงานที่เลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียงความสถาปัตยกรรมของเซอร์ฟอสเตอร์นอร์แมนโดยโจเซฟGiovannini สถาปนิกและนักวิจารณ์เซอร์นอร์แมนฟอสเตอร์มีการเฉลิมฉลองในการออกแบบรายละเอียดอาคารที่มีกลเม็ดเด็ดพรายของห้อยโหนกล้าหาญและน่าเกรงขามแม้เครื่องมือสูงสายของชิ้นส่วนเหล็ก tensed ระหว่างข้อต่อปล้อง ไม่ว่าจะเป็นโครงการที่สร้างขึ้นสำหรับเมืองภาษาอังกฤษขนาดเล็กหรือนายทวารของเศรษฐกิจโลกภาพเทคโนโลยีเพื่อให้สอดคล้องกันว่าวิธีการของเขามีจำนวนทั้งลายเซ็นสถาปัตยกรรมและกระบวนทัศน์การออกแบบ. แดกดันฉันทลักษณ์ของโครงสร้างในกองกำลังของฟอสเตอร์อาคารที่พวกเขา คอนเวอร์เจนซ์ที่แสดงออกจะขึ้นอยู่กับส่วนประกอบของ prosaics จากปีแรกของ บริษัท ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960, ฟอสเตอร์ผู้ร่วมงานผลิตอาคารที่ได้รับรางวัลใส่กันอย่างเป็นระบบจากชั้นวางของส่วนหุ้นเปิดหัวเข็มขัด, สาย, ไม้เว็บและ I- คานถูกประกอบเป็นโครงสร้างในราคาที่แข่งขันกับ อาคารผู้รับเหมา ความงามของโครงสร้างของฟอสเตอร์เป็นที่เย็นสบายและแม้จะยากในทางที่นักกีฬาพระคุณจัดแสดงภายใต้ความกดดัน การออกแบบที่มีความยิมนาสติกแช่แข็งในเหล็กที่แข็งแกร่งตึงลีน. แต่คนที่ทำงานวันนี้ในฟอสเตอร์ Commerzbank ในแฟรงค์เฟิร์ตขอขอบคุณที่อาคาร 53 ชั้นด้วยเหตุผลอื่น ๆ แล้วเสร็จในปี 1997 อาคารสำนักงานที่สูงที่สุดในยุโรปอาจโครงการฤทธิ์ทางเทคโนโลยี แต่ผู้โดยสารทราบว่าอาคารที่ดีกว่าสำหรับ intimacies เพื่อนบ้านของตน หอช่วยให้การกระทำในชีวิตประจำวันของเสรีภาพที่ผิดปกติสำหรับคนที่ถูกคุมขังในถังปิดด้านสิ่งแวดล้อมที่ผ่านในวันนี้สำหรับตึกระฟ้า พนักงานสามารถตอบสนองความต้องการสำหรับแซนวิชและกาแฟในสวนระเบียงที่อยู่ติดกับสำนักงานของพวกเขาเพิ่มขึ้นโดยทิวทัศน์ยาวในทิศทางเกือบทั้งหมด เพิ่มเติมอย่างน่าทึ่งพวกเขาก็สามารถเข้าถึงมากกว่าและเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศบริสุทธิ์ที่จะข้ามพื้นและลุกขึ้นผ่านห้องโถงปล่องเหมือนจะพัดออกไปนอกหน้าต่างแถวสวนอื่น ๆ ลอยขึ้นไปบนหอคอย การระบายอากาศข้ามธรรมชาติอาจจะเป็นข้อสันนิษฐานเรื่องธรรมดาในบ้าน แต่ในงานสถาปัตยกรรมสูงที่จะได้รับอย่างสม่ำเสมอออกแบบออกหน้าต่างสามัญเมตตาอ่อนโยน. บรีซ, เอสเพรสโซและเรื่องไร้สาระบางอย่างที่ปลายของชนิดที่แตกต่างของ สถาปัตยกรรมภูเขาน้ำแข็ง-อ่อนโยนสัญญาณอกเห็นใจที่ฟอสเตอร์ได้บอกกล่าวหอแฟรงค์เฟิร์ตในสถานที่ปฏิเสธโดยกองเทคโนโลยีอาคารอ่อนโยน ล๊อบบี้ผิวหนังและมงกุฎโลโก้เป็นหนึ่งในสามส่วนของอาคารสูงที่เหลือสำหรับสถาปนิกในการออกแบบหลังจากที่วิศวกรของค่าใช้จ่ายและที่ปรึกษาด้านอสังหาริมทรัพย์ตัวเลขของพวกเขาทำงาน ในฐานะที่เป็นประเภทอาคารที่เพิ่มขึ้นสูงเป็นส่วนใหญ่ formulaic ของทุกแพคเกจห่ออย่างแน่นหนากับลิฟท์หลักศูนย์กลางในสแต็คของแพนเค้กชั้นปิดผนึกจากสภาพแวดล้อมด้วยกำแพงม่าน แต่ใน Commerzbank อุปถัมภ์จัดกายวิภาคศาสตร์ปกติของตึกระฟ้า เขาย้ายลิฟท์หลักที่มีห้องน้ำและบันไดจากศูนย์ปล่อยให้มันว่างสำหรับ 53 เรื่องแล้วดักสามด้านของหอคอยรอบห้องโถงในขณะที่แกะสลักสวนสี่เรื่องจากแต่ละด้าน ระเบียงแต่ละขนาดเล็กแนวตั้งสวนสาธารณะในท้องถิ่นให้บริการอำเภอของสำนักงานส่งเสริมประชาธิปไตยความรู้สึกของชุมชนในหมู่บ้านเหมือนในภูมิศาสตร์ที่มีขนาดใหญ่ของอาคาร โดยกระจายแกนกลางไปยังมุมของแผนสามเหลี่ยมอุปถัมภ์เลิกมวลเสาหินตามปกติของหอจุดเพื่อให้แต่ละอาคารที่แตกต่างจากคนอื่น ๆ ในความสูงและปริมาณ. สถาปนิกที่ประสบความสำเร็จหลายคนยอมรับซองแนวคิดของอาคารประเภทที่กำหนด บางทีอาจจะผลักดันมันในสถานที่บางอย่าง แต่ฟอสเตอร์ได้กล้าคิดใหม่แพคเกจทั้งหมดรวมถึงสิ่งที่เขาเรียกว่า "มิติทางสังคม." สถาปนิกแมนเชสเตอร์คนแรกที่เกิดความรุนแรงทางสัณฐานวิทยาของสูงด้วยความสมบูรณ์ของฮ่องกงและการธนาคารเซี่ยงไฮ้ คอร์ปอเรชั่นอาคารในปี 1986 ในช่วงเวลาที่สถาปนิกหลายคนหาวิธีที่จะลื่นชุด classicized มากกว่ากรงเหล็กฟอสเตอร์ผลักไสหลักปกติของลิฟท์ไปยังมุมของโครงการสี่เสาที่ปลดปล่อยศูนย์ห้องโถงบางส่วนที่มีความสูง . อาคารกลายเป็นโครงสร้างที่มีรูพรุนมากขึ้นด้วยที่ราบที่เปิดอยู่บนชั้นที่ได้รับอนุญาตการขยายตัวและการหดตัวง่ายภายในพื้นที่คอลัมน์ฟรีในแต่ละ ฟอสเตอร์ได้รับการออกแบบหอเป็นสแต็คของปิดปากสะพานได้รับการสนับสนุนโดยที่ปลายเสาเหล็กและเขาเก็บไว้ผนังปริมณฑลกลับมาจากขอบเปิดเผย เขายกธนาคารกลางออกจากพื้นดินที่มีจุดอ่อนท้องกระจกที่กำบังพลาซ่าประชาชนที่มีบันไดเลื่อนมุมทำเป็นรายการที่. แม้ว่าจะง่ายในการ systematicity ของส่วนข้าม 47 เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หลากหลายและแตกต่างกันด้วยเรื่องราวคู่ที่มีความสูงสลับเป็นประจำ พื้นที่เดียวในกลุ่มที่มีความสูง โดยการสร้างโครงสร้างจากการชุมนุมของชิ้นส่วนที่ไม่ได้ห่อภายในผิวอย่างต่อเนื่อง, ฟอสเตอร์เปิดสิ่งที่มักจะเป็นรูปแบบปิดการสร้างกระดองของการเปลี่ยนแปลงเปิด, ชั้นช่วงฟรีเต็มไปด้วยแสงและมาพร้อมกับท่อร้อยสายไฟสำหรับกองมือถือ คอมพิวเตอร์ เขาผสมความคิดของหอจุดและอาคารสำนักงานที่มีหลักการของ megastructure การพัฒนาในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 70s ซึ่งในโครงสร้างคงคิดว่าเป็นระบบสนับสนุนสำหรับการเปลี่ยนการตั้งค่า แม้ว่าการใช้งานขั้นสุดท้ายของอาคารสำนักงานยังคงอยู่เท่านั้นฟอสเตอร์วางแผนหอเป็นเมืองในแนวตั้งขนาดเล็กที่มีร้านอาหารสระว่ายน้ำห้องออกกำลังกายและสวนกลางแจ้ง สร้างฐานะร้านอาหารที่ผู้บริหารที่ด้านบนสามารถมองเห็นวิวลานจอดเฮลิคอปเตอร์และพลาซ่ามุงหลังคากระจกได้รับความนิยมสำหรับการสาธิตเช่นเดียวกับการปิกนิก. ฟอสเตอร์เป็นสถาปนิกของความยืดหยุ่นและสัญชาตญาณของเขาในการออกแบบสำหรับความจำเป็นของการเปลี่ยนแปลงมีรากทั้งใน เพิงโรงงาน unselfconscious ของการปฏิวัติอุตสาหกรรมในอังกฤษและเหล็กเจียมเนื้อเจียมตัวกรณีศึกษาบ้านของ Los Angeles โดยปิแอร์นิก, ราฟาเอล Soriano เครก Ellwood และชาร์ลส์และเรย์เมส ขณะที่นักเรียนที่โรงเรียนสถาปัตยกรรมของมหาวิทยาลัยเยลในช่วงต้นปี 1960 ที่ฟอสเตอร์พบทิศทางที่เขาจะติดตามมากที่สุดในอาชีพของเขาในอุตสาหกรรม off-ตรึงวิธีการคิดที่จะยกระดับมาตรฐานการก่อสร้างและลดค่าใช้จ่าย ในปี 1960 สมมติฐานดังกล่าวเป็นเรื่องปกติ แต่แทนที่จะทำตามอุดมคติของ Mies แวนเดอร์ Rohe ของ classicized โครงสร้างเหล็กฟอสเตอร์ไล่ตามชิ้นส่วนสำเร็จรูป แทนที่จะ Mies 'ข้อต่อพระเจ้าเขาต้องการรายละเอียดที่ถูกแคลิฟอร์เนียการเชื่อมต่อที่สบายมากขึ้นกำหนดมักจะอยู่ในสนามโดยไม่ต้องพยายามที่จะมีความบริสุทธิ์นามธรรมใด ๆ ลอสแอบ้านไม่ได้มีการปิด Mies โครงสร้างคลาสสิกมากขึ้น แต่ก็เปิดกว้างและแม้กระทั่งการเฉพาะกิจ Mies ได้ตัดดังกล่าวเป็นแนวกว้างที่สถาปนิกรุ่นของฟอสเตอร์มีห้องพักที่สร้างสรรค์มากขึ้นในดินแดนที่อยู่ติดกันและฟอสเตอร์พบเส้นทางของเขาในสถาปัตยกรรมสร้างขึ้นจากชิ้นส่วนมากกว่า deduced จากความรู้สึกของทั้งดีเลิศใด ๆ แทนการวัด Miesian อุปถัมภ์นำ Eamesian ทิงเกอร์ของเล่นรุ่นซึ่งได้รับอนุญาตให้โยกมากวิธีการที่เกิดขึ้นเองมากขึ้นว่ายังหมายถึงแผนการที่อาจมีการเปลี่ยนแปลงได้อย่างง่ายดาย ... คลิกเพื่อดาวน์โหลดข้อความเต็มในรูปแบบ PDF 1999-W-05sm.jpg 1999 -w-06sm.jpg คลิกเพื่อดูผลงานที่เลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรียงความ
สถาปัตยกรรมของ เซอร์ นอร์แมน ฟอสเตอร์ โจเซฟ giovannini

โดยสถาปนิกและนักวิจารณ์
เซอร์นอร์มัน ฟอสเตอร์เป็นกระเดื่องสำหรับออกแบบอาคาร รายละเอียดกับลูกเล่นของห้อยโหน ความกล้าหาญ และแม้แต่ตระหง่านสูง apparatuses ชิ้นส่วนเหล็กลวดความตึงเครียดระหว่างปล้องข้อต่อ ไม่ว่าจะในเมือง หรือโครงการที่สร้างขึ้นสำหรับขนาดเล็กภาษาอังกฤษ นายทวารของเศรษฐกิจโลกภาพเทคโนโลยี เพื่อให้สอดคล้องกันว่าวิธีการของเขาจํานวนทั้งสถาปัตยกรรมที่เป็นเอกลักษณ์ และการออกแบบกระบวนทัศน์ .
กระแทกแดกดัน ศาสตร์ของโครงสร้างในอาคารให้เกิดพลัง การลู่เข้าของการแสดงออกจะขึ้นอยู่กับ prosaics ของ componentry . จากบริษัทก่อนปี 1960 ล่าช้าสมาคมส่งเสริมผลิต อาคารที่ได้รับรางวัลใส่กันอย่างเป็นระบบจากส่วนชั้น : หุ้นปิดหัวเข็มขัด , สาย / เว็บและฉัน - คานถูกประกอบเป็นโครงสร้างราคาที่แข่งขันกับอาคารของผู้รับเหมา ความงามของฟอสเตอร์เป็นโครงสร้าง คือ เย็น และแม้ที่ยากในทางที่นักกีฬาแสดงพระคุณภายใต้ความกดดันงานออกแบบ ยิมนาสติก แช่แข็งในเหล็กแข็งแรง ตึง ผอม แต่คนที่ทำงานในวันนี้
ของฟอสเตอร์ Commerzbank ในแฟรงค์เฟิร์ตชื่นชมอาคาร 53 เรื่องราวสำหรับเหตุผลอื่น ๆ เสร็จสิ้นในปี 1997 ที่อาคารสำนักงานที่สูงที่สุดในยุโรปอาจโครงการศักดาทางเทคโนโลยี แต่อาศัยรู้ตึกดีกว่าเพื่อนบ้านของความคุ้นเคยไว้ .หอคอยให้ทุกวัน การกระทำของเสรีภาพ ปกติคนคับปิดสิ่งแวดล้อมถังที่ผ่านวันนี้กับตึกระฟ้า พนักงานสามารถตอบสนองสำหรับแซนวิชและกาแฟในระเบียงสวนติดกับสำนักงาน ปรับปรุงโดยยาวที่อยู่ในเกือบทุกเส้นทาง เพิ่มเติมบนพวกเขาสามารถเข้าถึงและเปิดหน้าต่างให้อากาศสดที่จะข้ามพื้นและลุกขึ้นผ่านปล่องเหมือนห้องโถงเพื่อสะบัดออก Windows อื่น ๆแถวสวน spiraling ขึ้นหอ ข้ามการระบายอากาศตามธรรมชาติอาจจะสันนิษฐานได้ทั่วไปในบ้าน แต่ในงานสถาปัตยกรรมอาคารสูง ซึ่งมันได้เสมอถูกออกแบบออกมาหน้าต่างสามัญเป็นเมตตากรุณา .
สายลมเอสเพรสโซและเรื่องไร้สาระบางอย่างที่เป็นปลายของภูเขาน้ำแข็งที่อ่อนโยนชนิดที่แตกต่างกันของสถาปัตยกรรมสัญญาณมนุษยนิยมที่ Foster ได้ predicated Frankfurt ทาวเวอร์สถานที่ปฏิเสธโดยอาคารในเมืองเทคโนโลยีปลด . ล็อบบี้ผิวและโลโก้มงกุฎมีในส่วนไม่กี่ซ้ายสูงสำหรับสถาปนิกในการออกแบบหลังจากต้นทุนวิศวกรและที่ปรึกษาอสังหาริมทรัพย์เรียกใช้ตัวเลขของพวกเขา เป็นประเภทอาคารสูงเป็นเชิงใช้สูตรมากที่สุดของทั้งหมด แพคเกจห่อให้แน่นด้วยลิฟต์หลักเป็นศูนย์กลางในกองพื้น แพนเค้ก ปิดจากสภาพแวดล้อมโดยผนังม่าน แต่ที่ Commerzbank ,ฟอสเตอร์จัดใหม่กายวิภาคปกติของตึกระฟ้า เขาย้ายลิฟต์หลักที่มีห้องน้ำและบันไดจากศูนย์ว่างสำหรับ 53 เรื่องราวมันทิ้ง แล้วตามสามด้านของหอรอบห้องโถงในขณะที่แกะสลักสี่เรื่องสวนของแต่ละด้าน ระเบียงแต่ละขนาดเล็กแนวตั้งสวนสาธารณะท้องถิ่นให้ท้องถิ่นของสํานักงานส่งเสริมความรู้สึกของชุมชนภายในหมู่บ้าน เช่น ประชาธิปไตยที่มีประวัติของอาคาร โดยกระจายแกนกลางกับมุมของแผนสามเหลี่ยม ฟอสเตอร์ เลิกมิสซาตามปกติเสาหินของจุดหอคอยเพื่อให้แต่ละซุ้มที่แตกต่างจากคนอื่น ๆในความสูงและปริมาณ สถาปนิกที่ประสบความสำเร็จมากมาย
รับซองจดหมายแนวคิดของระบุประเภทอาคารอาจจะผลักดันมันในบางสถานที่ แต่ ฟอสเตอร์ ยังกล้าคิดใหม่ทั้งชุด รวมถึงสิ่งที่เขาเรียก " มิติทางสังคม " แมนเชสเตอร์เกิดสถาปนิกแรก radicalized ลักษณะสูง มีความสมบูรณ์ของธนาคารฮ่องกงและเซี่ยงไฮ้แบงกิ้งคอร์ปอเรชั่น สร้างในปี 1986ในเวลาเมื่อสถาปนิกหลายคนหาวิธีการจัดส่ง classicized เหมาะกว่ากรงเหล็ก ฟอสเตอร์ ผลักไสแกนปกติของลิฟท์ไปยังมุมของโครงการสี่โปสเตอร์ ภาพกลางเป็นโถงสูงบางส่วน อาคารเป็นโครงสร้างรูพรุนมากขึ้นด้วยการเปิดที่ราบในแต่ละชั้นให้ง่าย การขยายตัวและการหดตัวภายในคอลัมน์เป็นฟรีฟอสเตอร์ออกแบบหอคอยเป็นสแต็คของโครงสะพานรองรับที่ปลายของเสาเหล็ก และเขาเก็บผนังปริมณฑลกลับจากพบขอบ เขายกห้องธนาคารออกจากพื้นดินที่มีกระจก bottomed ท้องน้อยที่ซุ้มสาธารณะพลาซ่าที่มุมบันไดเลื่อน ทำให้เกินความเป็นจริงรายการ .
แม้ง่ายใน systematicity , 47 เรื่องรูปตัดรวยและหลากหลายที่มีความสูงราวคู่สลับระหว่างเป็นความสูงอย่างเดียว โดยการสร้างโครงสร้างจากการประกอบชิ้นส่วนที่ไม่ได้ห่อภายในผิวอย่างต่อเนื่อง ฟอสเตอร์ เปิดอะไรมักจะปิดแบบฟอร์มการเปลี่ยนแปลงเปิดกระดองของช่วงชั้นฟรีที่เต็มไปด้วยแสงและมาพร้อมกับท่อร้อยหน่วยคอมพิวเตอร์เคลื่อนที่เขาผสมความคิดของจุดทาวเวอร์ และตึกออฟฟิศ ด้วยหลักการของ megastructure พัฒนาในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 70s ซึ่งในการแก้ไขโครงสร้างได้รู้สึกเป็นระบบสนับสนุนการเปลี่ยนการตั้งค่า แม้ว่าการใช้ขั้นสุดท้ายของอาคารยังคงสํานักงาน ฟอสเตอร์วางแผนหอคอยเมืองแนวตั้งขนาดเล็ก ร้านอาหาร สระว่ายน้ำ โรงยิม และสวนกลางแจ้ง ที่สร้างขึ้นผู้บริหารภัตตาคารที่ด้านบนสามารถมองเห็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์ และแก้วมุง Plaza ได้พิสูจน์ความนิยมสำหรับการสาธิตเช่นเดียวกับปิกนิก .
ฟอสเตอร์เป็นสถาปนิกของความยืดหยุ่นแล้วสัญชาตญาณของเขาในการออกแบบสำหรับความเปลี่ยนเป็นรากทั้งในการปฏิวัติอุตสาหกรรม unselfconscious โรงงานโรงเรือนของประเทศอังกฤษและในเจียมเนื้อเจียมตัวเหล็กกรณีศึกษาบ้าน Los Angeles โดยปิแอร์ โคนิก ราฟาเอล Soriano เครก Ellwood และชาร์ลส์และ Ray Eames . ในขณะที่นักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเยลโรงเรียนสถาปัตยกรรมในต้นปี 1960 ,ฟอสเตอร์พบทิศทางที่เขาจะไล่ตาม มากที่สุดในอาชีพของเขาในอุตสาหกรรม จาก PEG วิธีการปฏิสนธิ เพื่อยกระดับมาตรฐานการก่อสร้าง และลดต้นทุน ในทศวรรษที่ 1960 สมมติฐานดังกล่าวได้ทั่วไป แต่แทนที่จะตามอุดมคติของ Mies van der โรห์ classicized เหล็กโครงสร้าง เสริมสร้างระบบติดตาม . แทนที่จะมีส ' พระเจ้าข้อต่อเขาชอบแคลิฟอร์เนียรายละเอียดคือการเชื่อมต่อชั่วคราวเพิ่มเติมมักจะกำหนดในเขตข้อมูลโดยไม่มีความพยายามใด ๆที่ความบริสุทธิ์นามธรรม Los Angeles บ้านไม่ได้มีการปิดของ Mies ' คลาสสิกโครงสร้างมากขึ้น และแม้แต่ปลายเปิดเฉพาะกิจ . มีส ตัด เช่นแนวกว้างที่สถาปนิกของฟอสเตอร์เป็นรุ่นมีสร้างสรรค์ห้องในดินแดนติดกันและอุปการะพบทางเดินในสถาปัตยกรรมที่สร้างขึ้นจากชิ้นส่วนมากกว่า deduced จากเหตุผลทั้งหมดซึ่งสมบูรณ์แบบ . แทนที่จะ miesian วัดอุปถัมภ์ บุญธรรม eamesian คนจรจัดของเล่นโมเดล ซึ่งได้รับอนุญาตเป็นวิธีที่เป็นธรรมชาติมาก looser มากขึ้นยังหมายถึงแผนอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงได้อย่างง่ายดาย . . . . . . .
คลิกเพื่อดาวน์โหลดข้อความเต็มในรูปแบบ PDF
1999-w-05sm . jpg

1999-w-06sm . jpgคลิกเพื่อดูผลงาน