The Elements of Fiction Plot, Setti

The Elements of Fiction

Plot, Setting, Character, Conflict, Symbol, and Point of View are the main elements which fiction writers use to develop a story and its Theme.

Because literature is an art and not a science, it is impossible to specifically quantify any of these elements within any story or to guarantee that each will be present in any given story. Setting might be the most important element in one and almost nonexistent in another.

Just as a Crime Scene Investigator cannot approach a crime scene looking for a specific clue (e. g., shell casings), you as a reader cannot approach a story deciding to look for a specific element, such as Symbol. To assume could blind you to important elements. Both the CSI team and you must examine the entire “area” carefully to determine what is present and how it is important.

With that understanding, let’s examine the elements.

PLOT
Literature teachers sometimes give the impression that plot is not important, that anyone interested in plot is an immature reader.

Of course plot is important. It was what got us interested in reading in the first place. It was the carrot on the string that pulled us through a story as we wanted to see what would happen next.

That said, let me emphasize that plot is rarely the most important element of a good story. As much as I’ve always loved surprise endings, if the only thing a film or a story has is a great twist ending, it doesn’t have anything on a second look.

And it’s worth noting that recent fiction and film have deemphasized plot, frequently stressing character or conflict for example. In film, for example, think David Lynch or Pulp Fiction.

SETTING
Stories actually have two types of setting: Physical and Chronological.

The physical setting is of course where the story takes place. The “where” can be very general—a small farming community, for example—or very specific—a two story white frame house at 739 Hill Street in Scott City, Missouri.

Likewise, the chronological setting, the “when,” can be equally general or specific.

The author’s choices are important. Shirley Jackson gives virtually no clues as to where or when her story “The Lottery” is set. Examination suggests that she wants the story to be universal, not limited by time or place. The first two stories you will read each establish a fairly specific physical setting; consider what each setting brings to each story.



CHARACTER
What type of individuals are the main characters? Brave, cowardly, bored, obnoxious? If you tell me that the protagonist (main character) is brave, you should be able to tell where in the story you got that perception.

In literature, as in real life, we can evaluate character three ways: what the individual says, what the individual does, and what others say about him or her.

CONFLICT
Two types of conflict are possible: External and Internal.

External conflict could be man against nature (people in a small lifeboat on a rough ocean) or man against man.

While internal conflict might not seem as exciting as external, remember that real life has far more internal than external conflict.

Film and fiction emphasize external conflict not simply because “it’s more interesting” but also because it’s easier to write. In a film script, you merely have to write “A five minute car chase follows” and you’ve filled five minutes. How long would it take to write five minutes worth of dialogue?

SYMBOL
Don’t get bent out of shape about symbols. Simply put, a symbol is something which means something else. Frequently it’s a tangible physical thing which symbolizes something intangible. The Seven/Eleven stores understood that a few years ago when they were selling roses with a sign saying, “A Rose Means ‘I Love You.’”

The basic point of a story or a poem rarely depends solely on understanding a symbol. However important or interesting they might be, symbols are usually “frosting,” things which add interest or depth.

It’s normal for you to be skeptical about symbols. If I tell you that the tree in a certain story symbolizes the Garden of Eden, you may ask “Is that really there or did you make it up?” or “How do you know what the author meant?”

Literature teachers may indeed “over-interpret” at times, find symbols that really aren’t there. But if you don’t occasionally chase white rabbits that aren’t there, you’ll rarely find the ones that are there.

In the film 2001, a computer named HAL is controlling a flight to Jupiter. When the human crew decides to abort the mission, HAL—programmed to guarantee the success of the mission—“logically” begins to kill off the humans. Science fiction’s oldest theme: man develops a technology which he not only cannot control, it controls him.

Consider HAL’s name. Add one letter to each of the letters in his name. Change the H to I, the A to B, and the L to M. When you realize how close HAL is to IBM, the first response is disbelief. But clearly the closeness of the names is either an absolute accident or an intentional choice. As much as we are startled by the latter, we probably agree that the odds against the former—it being an accident—are astronomical.

Somebody thought that up. Or maybe a computer.

POINT OF VIEW
Point of View is the “narrative point of view,” how the story is told—more specifically, who tells it.

There are two distinctly different types of point of view and each of those two types has two variations.

In the First Person point of view, the story is told by a character within the story, a character using the first person pronoun, I.

If the narrator is the main character, the point of view is first person protagonist. Mark Twain lets Huck Finn narrate his own story in this point of view.

If the narrator is a secondary character, the point of view is first person observer. Arthur Conan Doyle lets Sherlock Holmes’ friend Dr. Watson tell the Sherlock Holmes story. Doyle frequently gets credit for telling detective stories this way, but Edgar Allan Poe perfected the technique half a century earlier.

In the Third Person point of view, the story is not told by a character but by an “invisible author,” using the third person pronoun (he, she, or it) to tell the story. Instead of Huck Finn speaking directly to us, “My name’s Huckleberry Finn” and telling us “I killed a pig and spread the blood around so people would think I’d been killed”, the third person narrator would say: He killed a pig and spread the blood…..

If the third person narrator gives us the thoughts of characters (He wondered where he’d lost his baseball glove), then he is a third person omniscient (all knowing) narrator.

If the third person narrator only gives us information which could be recorded by a camera and microphone (no thoughts), then he is a third person dramatic narrator.

In summary, then, here are the types of point of view:

First Person Narrator
Protagonist
Observer

Third Person Narrator
Omniscient
Dramatic

Different points of view can emphasize different things. A first person protagonist narrator would give us access to the thoughts of the main character. If the author doesn’t want us to have that access, he could use the first person observer, for example, or the third person dramatic.

THEME
Theme isn’t so much an element of fiction as much as the result of the entire story. The theme is the main idea the writer of the poem or story wants the reader to understand and remember.

You may have used the word “Moral” in discussing theme; but it’s not a good synonym because “moral” implies a positive meaning or idea. And not all themes are positive.

One word—love, for example—may be a topic; but it cannot be a theme.

A theme is a statement about a topic.

For example: “The theme of the story is that love is the most important thing in the world.” That’s a cliché, of course, but it is a theme.

Not all stories or poems (or films) have an overriding “universal” theme.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องค์ประกอบของนิยาย พล็อต ตั้งค่า ตัวอักษร ความขัดแย้ง สัญลักษณ์ และมองเป็นองค์ประกอบหลักซึ่งการพัฒนาเรื่องราวและรูปแบบของนักเขียนนิยาย ได้เนื่องจากวรรณกรรม ศิลปะและวิทยาศาสตร์ไม่ เป็นไปโดยกำหนดปริมาณขององค์ประกอบเหล่านี้ในเรื่องใด หรือการรับประกันได้ว่าแต่ละจะอยู่ในเรื่องราวใด ๆ ให้ การตั้งค่าอาจเป็นองค์ประกอบสำคัญ ในหนึ่ง และเกือบจะไม่มีอยู่อีก เพียงเป็นนักสืบที่ฉากอาชญากรรมไม่วิธีมองฉากอาชญากรรมการในเฉพาะปม (e. g., casings เชลล์), คุณเป็นผู้อ่านไม่เข้าเรื่องการตัดสินใจที่จะค้นหาองค์ประกอบเฉพาะ เช่นสัญลักษณ์ได้ สมมติอาจตาบอดคุณองค์ประกอบสำคัญ ทีม CSI และคุณต้องตรวจสอบทั้งหมด "พื้นที่" อย่างรอบคอบเพื่อกำหนดที่อยู่และมีความสำคัญ ด้วยความเข้าใจนั้น ขอตรวจสอบองค์ประกอบ ลงจุดวรรณกรรมครูบางครั้งให้ความประทับใจที่พล็อตไม่สำคัญ ว่า ใครสนใจพล็อตจะอ่านเป็น immature แผนหลักสูตรเป็นสิ่งสำคัญ มันเป็นสิ่งที่มีเราสนใจในการอ่านในสถานที่แรก แครอทในข้อความที่ดึงเราผ่านเรื่องราวเราอยากดูอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ได้ ที่กล่าวว่า ให้ฉันเน้นพล็อตที่ได้ไม่ค่อยองค์ประกอบที่สำคัญของเรื่องดี มากที่สุดได้เสมอแต่ต้องยอมรับแปลกใจลงท้าย ว่าสิ่งเดียวที่ฟิล์มเป็นเรื่องราวมี บิดดีสิ้น มันไม่มีอะไรในลักษณะที่สอง และก็เร็ว ๆ นี้ล่าสุดนิยายและภาพยนตร์มี deemphasized พล็อต บ่อยย้ำอักขระ หรือขัดแย้งเช่น ในภาพยนตร์ ตัวอย่าง คิดว่า David Lynch หรือเยื่อนิยาย การตั้งค่าเรื่องจริงมีตั้งสองชนิด: Chronological และกายภาพ การตั้งค่าทางกายภาพเป็นหลักสูตรที่เรื่องราวเกิดขึ้น "ซึ่ง" ได้ทั่วไปมากซึ่งชุมชนนาเล็ก ตัวอย่าง — หรือเฉพาะเจาะจงมาก — สูงเป็นสองชั้นบ้านเฟรมสีขาวที่ 739 ถนนฮิลล์ในเมืองสก็อต มิสซูรีได้ ในทำนองเดียวกัน เรียง ตั้งค่าที่ "เมื่อ ได้เท่า ๆ กันทั่วไป หรือเฉพาะได้ ตัวเลือกของผู้เขียนมีความสำคัญ อังกฤษ Jackson ให้แทบไม่มีปมเป็นที่ หรือเมื่อมีตั้งเรื่อง "สลากกินแบ่ง" ตรวจสอบแนะนำว่า เธอต้องการเรื่องที่เป็นสากล ไม่จำกัดเวลาหรือสถานที่ เรื่องสองที่คุณจะอ่านแต่ละสร้างการตั้งค่าค่อนข้างเฉพาะทางกายภาพ พิจารณาแต่ละค่าที่นำไปแต่ละเรื่อง อักขระชนิดของบุคคลที่มีตัวอักษรหลัก กล้าหาญ cowardly เบื่อ ฟถูก ถ้าคุณบอกว่า ตัวเอก (ละครหลัก) กล้า คุณควรบอกที่ในเรื่องคุณได้รับรู้ว่า ในวรรณคดี ในชีวิตจริง เราสามารถประเมินอักขระวิธีที่สาม: การกล่าวว่า บุคคลใด บุคคลไม่ และสิ่งที่ผู้อื่นพูดเกี่ยวกับเขาหรือเธอได้ ความขัดแย้งสองชนิดของความขัดแย้งเป็นไปได้: ภายนอกและภายใน ความขัดแย้งภายนอกอาจเป็นมนุษย์กับธรรมชาติ (คนใน lifeboat เล็กในมหาสมุทรหยาบ) หรือคนกับคน ในขณะที่ความขัดแย้งภายในอาจดูเหมือนไม่เป็นที่น่าตื่นเต้นที่ภายนอก โปรดจำไว้ว่า ชีวิตจริงมีมากภายในมากกว่าความขัดแย้งภายนอก ภาพยนตร์และนิยายเน้นความขัดแย้งภายนอกไม่เพียงเพราะ"น่าสนใจมากขึ้น" แต่เนื่องจากง่ายต่อการเขียน ในสคริปต์ภาพยนตร์ คุณเพียงจะต้องเขียน "การไล่ล่ารถห้านาทีดังต่อไปนี้" และคุณได้กรอกข้อมูล 5 นาที ระยะจะใช้เวลาเขียน 5 นาทีมูลค่าบทสนทนา สัญลักษณ์ไม่รับงอออกจากรูปร่างเกี่ยวกับสัญลักษณ์ เพียงแค่ใส่ สัญลักษณ์เป็นสิ่งซึ่งหมายความว่า อย่างอื่น บ่อยเป็นสิ่งจับต้องได้ทางกายภาพซึ่งสัญลักษณ์บางสิ่งบางอย่างที่ไม่มีตัวตน ร้านค้า/เซฟเข้าใจว่า กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อพวกเขาถูกขายกุหลาบ ด้วยเครื่องหมายคำพูด "วิธีโรส 'ฉันรักคุณ'" จุดพื้นฐานของเรื่องราวหรือบทกลอนไม่ค่อยขึ้นแต่เพียงผู้เดียวในการทำความเข้าใจสัญลักษณ์ อย่างไรก็ตาม สำคัญ หรือน่าสนใจอาจเป็น สัญลักษณ์มัก "frosting สิ่งที่เพิ่มดอกเบี้ยหรือความลึก เป็นเรื่องปกติที่จะได้สงสัยเกี่ยวกับสัญลักษณ์ ถ้า ฉันบอกคุณว่า ต้นไม้ในบางเรื่องสัญลักษณ์ Eden ของสวน คุณอาจถาม "ว่ามีจริง หรือไม่คุณสามารถทำค่า? " หรือ "คุณ ทราบได้อย่างไรว่าผู้เขียนหมายถึง" ครูวรรณกรรมอาจจริง "มากเกินไปแปล" ครั้ง สัญลักษณ์การค้นหาที่จริง ๆ ไม่มี แต่ถ้าบางครั้งคุณไม่ไล่กระต่ายสีขาวที่ไม่มี คุณจะไม่ค่อยพบคนที่มี ในภาพยนตร์เรื่อง 2001 คอมพิวเตอร์ชื่อ HAL เป็นการควบคุมในการบินไปดาวพฤหัสบดี เมื่อเรือมนุษย์ตัดสินใจที่จะยกเลิกภารกิจ HAL ตัวโปรแกรมเพื่อรับประกันความสำเร็จของภารกิจ — "ตรรกะ" เริ่มฆ่าปิดมนุษย์ ชุดรูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดของนิยายวิทยาศาสตร์: มนุษย์พัฒนาเทคโนโลยีซึ่งไม่เพียงแต่ไม่สามารถควบคุม ควบคุมเขา พิจารณาชื่อของ HAL เพิ่มตัวอักษรแต่ละตัวในชื่อของเขา เปลี่ยน H ฉัน A กับ B และ L กับ M เมื่อคุณรู้วิธีปิด HAL จะ IBM คำตอบแรกคือ disbelief แต่ความใกล้ชิดของชื่อชัดเจนเป็นอุบัติเหตุแน่นอนหรือเป็นตัวเลือกมิ เท่าที่เราจะ startled ตามหลัง เราคงตกลงที่ราคากับอดีต — มันเป็นอุบัติเหตุ — มีดาราศาสตร์ ใครนึกขึ้น หรือบางทีเครื่อง มุมมองมองเป็น "บรรยายมอง วิธีบอกเรื่องตัวอื่น ๆ โดยเฉพาะ ที่บอก มีมุมมองสองชนิดที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด และแต่ละชนิดที่สองมีสองรูปแบบ ในคนแรกมอง เรื่องจะบอก ด้วยอักขระภายในเรื่อง อักขระที่ใช้สรรพนามคนแรก ฉัน ถ้าผู้เป็นตัวละครหลัก มองเป็นตัวเอกคนแรก มาร์คทเวนให้ฟินน์ Huck ที่บรรยายเรื่องราวของตัวเองในแง่มุมนี้ ถ้าเล่าเป็นตัวอักษรรอง มองเป็นนักการคนแรก โคนันดอยล์ Arthur ช่วยให้เพื่อนของเชอร์ล็อกโฮลมส์ที่ Dr. Watson แจ้งเรื่องเชอร์ล็อกโฮลมส์ ดอยล์ได้รับเครดิตในการบอกเรื่องราวของนักสืบวิธีการนี้บ่อย แต่ท่าโพธิ์ Edgar Allan perfected แบบเทคนิคครึ่งศตวรรษก่อน ในสามคนมอง เรื่องราวจะไม่บอก ด้วยอักขระ แต่ โดย "มองไม่เห็นผู้ เขียน ใช้สรรพนามบุคคลที่ 3 (เขา เธอ หรือ) เพื่อบอกเรื่องราว แทนฟินน์ Huck พูดโดยตรงกับเรา "ฉันชื่อ Huckleberry ฟินน์" และบอกเรา "ฉันฆ่าหมูและกระจายเลือดรอบคนอื่น ๆ จะคิดว่า ฉันถูกฆ่า", 'ผู้บรรยาย'บุคคลที่สามจะบอกว่า: เขาฆ่าหมู และกระจายเลือด... ถ้าบุคคลที่สามเล่าทำให้เราคิดตัว (เขาสงสัยว่า ที่เขาได้สูญเสียถุงมือเบสบอลของเขา), แล้วเขาเป็น'ผู้บรรยาย' omniscient (รู้ทั้งหมด) ที่บุคคลที่สาม ถ้าบุคคลที่สามเล่าเท่านั้นทำให้ข้อมูลที่ถูกบันทึก ด้วยกล้องและไมโครโฟน (ไม่คิด), แล้วเขาเป็นผู้บรรยายอย่างเป็นบุคคลที่สาม ในสรุป แล้ว นี่คือชนิดของมุมมอง: คนแรก'ผู้บรรยาย' เอก นักการ บุคคลที่สามโปรแกรมผู้บรรยาย Omniscient ละคร แตกต่างสามารถเน้นสิ่งที่แตกต่างกัน โปรแกรมผู้บรรยายตัวเอกคนแรกจะให้เราเข้าถึงความคิดของตัวละครหลัก ถ้าผู้เขียนไม่ต้องการให้เราเข้าถึงนั้น เขาสามารถใช้แรกบุคคลดิออบเซิร์ฟเวอร์ ตัวอย่าง หรือบุคคลที่สามอย่างมาก THEMETheme isn’t so much an element of fiction as much as the result of the entire story. The theme is the main idea the writer of the poem or story wants the reader to understand and remember. You may have used the word “Moral” in discussing theme; but it’s not a good synonym because “moral” implies a positive meaning or idea. And not all themes are positive. One word—love, for example—may be a topic; but it cannot be a theme. A theme is a statement about a topic. For example: “The theme of the story is that love is the most important thing in the world.” That’s a cliché, of course, but it is a theme. Not all stories or poems (or films) have an overriding “universal” theme.