The national commission had picked

The national commission had picked the small village of Porto Mont, a fishing community, as the center of all program activities. I suggested to the local educators that the development program not follow certain traditional methods that tend to separate theory from practice and that we not engage in any sort of work or activity that essentially dichotomized theory and practice either by underestimating theory, denying it any importance, by exclusively emphasizing practice as the only thing to really count, or by undermining practice by focusing only on theory. On the contrary, my intention was to have, from the very beginning, direct experimentation with the contradictions between theory and practice, which will be the object of analysis in one of my letters
I refused, for this very reason, a schedule that reserved the initial moments for so-called theoretical presentations on fundamental content for the development of the future educators. In essence, that meant moments reserved for the speeches of the people deemed better able to speak before others.
My conviction lay elsewhere. I was thinking of a sequence of activities in which, in just one morning, we could discuss some key concepts-codification and de-codification, for example-as if it were a time for presentation but without thinking even for a second that presentations were sufficient for that mastery of certain concepts. What was needed was a critical discussion of the practice in which the educators were about to engage.
Thus, with that basic idea accepted and put into practice, the future educators were asked to coordinate a discussion about codifications in a culture circle with twenty-five participants, who were aware that the activity addressed the professional development of educators. Prior to that, a discussion had been held about the political nature of their task, the task of helping us in a professional development effort, and they knew that they were going to be working with young people in a process of professional development. They knew that neither the teachers they were to work with nor they themselves had ever done anything like what the were going to do. The only difference that marked them was that the participants could only read from the world, while the young teachers in training read the word as well. They had never, however, discussed any codifications or taught literacy before.
Each afternoon in the program, four trainees took charge of the two-hour work sessions with the twenty-five participants. Those responsible for the program watched silently, taking notes. The theory behind the trainees’ actions was revealed the following day during the four-hour evaluation and development seminars, when the mistakes, the errors, and the good point in their performance were discussed in the presence of the entire group.
The glitches and mistakes that had already been made and analyzed were hardly ever repeated. Theory emerged soaked in well-carried-out practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คณะกรรมการแห่งชาติได้รับหมู่บ้านเล็ก ๆ ของปอร์โตมง ชุมชนประมง เป็นศูนย์กลางของกิจกรรมทั้งหมดในโปรแกรม ผมแนะนำให้ศึกษาท้องถิ่นที่ พัฒนาโปรแกรมตามบางวิธีการแบบดั้งเดิมที่มักจะแยกทฤษฎีจากการปฏิบัติและการที่เราไม่มีส่วนร่วมในการจัดเรียงงานหรือกิจกรรมที่เป็นหลัก dichotomized ทฤษฎีและปฏิบัติ โดยเราทฤษฎี ปฏิเสธมันสำคัญใด ๆ โดยเฉพาะเน้นการปฏิบัติเป็นสิ่งเดียวที่ต้องนับจริง ๆ หรือ โดยบั่นทอนการปฏิบัติโดยเฉพาะเน้นทฤษฎี การ์ตูน ความตั้งใจของผมคือการ มี จากการทดลองเริ่ม ตรงกับความขัดแย้งระหว่างทฤษฎีและปฏิบัติ ซึ่งจะเป็นวัตถุของการวิเคราะห์ในจดหมายของฉันอย่างใดอย่างหนึ่ง ฉันปฏิเสธ สำหรับเหตุผลนี้ กำหนดการที่จองช่วงเวลาเริ่มต้นสำหรับงานนำเสนอทฤษฎีที่เรียกว่าเนื้อหาพื้นฐานสำหรับการพัฒนาของนักการศึกษาในอนาคต ในสาระสำคัญ ที่หมายถึง ช่วงเวลาที่สงวนไว้สำหรับการกล่าวสุนทรพจน์ของบุคคลถือว่าดีได้พูดก่อนคนอื่น ความเชื่อมั่นของฉันวางไว้ที่อื่น ผมคิดว่า ลำดับของกิจกรรมที่ ในตอนเช้าเพียงหนึ่ง เราอาจหารือบางคีย์แนวคิดกฎเกณฑ์และการยกเลิกกฎเกณฑ์ เช่น-เป็นถ้ามันเป็นเวลา สำหรับการนำเสนอ แต่ ไม่คิดแม้แต่สำหรับสองที่เพียงพอสำหรับบางแนวคิดในวิชาที่เสนอ สิ่งที่จำเป็นการสนทนาที่สำคัญของการปฏิบัติที่นักการศึกษาที่ได้จะ มีส่วนร่วม ดังนั้น กับที่ยอมรับแนวคิดพื้นฐาน และนำไปสู่การปฏิบัติ นักการศึกษาในอนาคตขอให้ประสานงานการสนทนาเกี่ยวกับ codifications ในวงวัฒนธรรมยี่สิบห้าคน ที่ตระหนักว่า กิจกรรมการแก้ไขได้พัฒนาอาชีพของนักการศึกษา ก่อนที่ มีการจัดอภิปรายเกี่ยวกับธรรมชาติของงานของพวกเขา หน้าที่ช่วยเราในความพยายามพัฒนาอาชีพ การเมือง และพวกเขารู้ว่า พวกเขาจะได้ร่วมงานกับคนหนุ่มสาวในกระบวนการพัฒนาอาชีพ พวกเขารู้ว่า ไม่พวกเขาก็ทำงานกับอาจารย์และพวกเขาเองได้เคยทำอะไรเช่นสิ่งจะทำ เฉพาะที่แตกต่างที่เครื่องหมายพวกเขาถูกว่า ผู้เข้าร่วมสามารถอ่านเฉพาะจากโลก ในขณะที่ครูหนุ่มในการฝึกอ่านคำเช่น พวกเขามีไม่มี อย่างไรก็ตาม กล่าวถึงใด ๆ codifications หรือสอนความรู้ก่อน แต่ละช่วงบ่ายในโปรแกรม สี่ฝึกเอาค่าเซสชันการทำงาน 2 ชั่วโมงกับผู้เข้าร่วมยี่สิบห้า ผู้รับผิดชอบโปรแกรมดูเงียบ จดบันทึก ทฤษฎีเบื้องหลังการกระทำของผู้รับการฝึกถูกเปิดเผยในวันถัดไปในช่วง 4 ชั่วโมงการประเมินผลและงานสัมมนา เมื่อข้อผิดพลาด ข้อผิดพลาด และจุดดีในการทำงานของพวกเขาได้กล่าวถึงในทั้งกลุ่ม แทบไม่เคยมีการทำซ้ำข้อบกพร่องและความผิดพลาดที่ได้ทำ และวิเคราะห์ ทฤษฎีมาปฏิบัติมากที่สุดตลอดจน carried ออกแช่ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คณะกรรมการแห่งชาติได้เลือกหมู่บ้านเล็ก ๆ ของปอร์โต Mont ชุมชนประมงเป็นศูนย์กลางของกิจกรรมของโครงการทั้งหมด ผมแนะนำเพื่อการศึกษาท้องถิ่นที่พัฒนาโปรแกรมไม่ปฏิบัติตามวิธีการแบบดั้งเดิมบางอย่างที่มีแนวโน้มที่จะแยกทฤษฎีจากการปฏิบัติและการที่เราได้มีส่วนร่วมในการเรียงลำดับของการทำงานหรือกิจกรรมใด ๆ ที่แบ่งออกเป็นสองหลักทฤษฎีและการปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งโดยประเมินทฤษฎีการปฏิเสธมันสำคัญใด ๆ โดยเฉพาะเน้นการปฏิบัติเป็นสิ่งเดียวที่จะนับจริงๆหรือโดยการลอบทำลายการปฏิบัติโดยเน้นเฉพาะในทฤษฎี ในทางตรงกันข้ามกับความตั้งใจของผมคือการได้ตั้งแต่เริ่มต้นการทดลองโดยตรงกับความขัดแย้งระหว่างทฤษฎีและการปฏิบัติซึ่งจะเป็นวัตถุของการวิเคราะห์ในจดหมายฉบับหนึ่งของฉัน
ฉันปฏิเสธด้วยเหตุผลอย่างนี้กำหนดการที่สงวนไว้ที่ ช่วงเวลาที่เริ่มต้นสำหรับสิ่งที่เรียกว่าการนำเสนอทฤษฎีเกี่ยวกับเนื้อหาพื้นฐานสำหรับการพัฒนาของการศึกษาในอนาคต ในสาระสำคัญนั่นหมายความว่าช่วงเวลาที่สงวนไว้สำหรับการกล่าวสุนทรพจน์ของคนที่ถือว่าดีขึ้นสามารถที่จะพูดก่อนที่คนอื่น ๆ .
ความเชื่อมั่นของฉันวางไว้ในที่อื่น ผมคิดว่าลำดับของกิจกรรมในการที่ในเวลาเพียงเช้าวันหนึ่งที่เราสามารถพูดคุยบางที่สำคัญแนวคิด-ประมวลและยกเลิกการประมวลเช่น-ราวกับว่ามันเป็นเวลาสำหรับการนำเสนอ แต่ไม่คิดว่าถึงแม้จะเป็นที่สองที่นำเสนอเป็น เพียงพอสำหรับการเรียนรู้ของแนวคิดบางอย่างที่ สิ่งที่จำเป็นคือการอภิปรายที่สำคัญของการปฏิบัติซึ่งในการศึกษาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการมีส่วนร่วม.
จึงมีความคิดพื้นฐานที่ได้รับการยอมรับและนำไปสู่การปฏิบัติ, การศึกษาในอนาคตถูกถามในการประสานงานการอภิปรายเกี่ยวกับ codifications ในวงกลมวัฒนธรรมกับยี่สิบห้า ผู้เข้าร่วมที่มีความตระหนักว่ากิจกรรมที่ส่งการพัฒนาอาชีพของนักการศึกษา ก่อนที่การอภิปรายได้รับการจัดขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติทางการเมืองของงานของพวกเขางานของการช่วยให้เราในความพยายามในการพัฒนาอาชีพและพวกเขารู้ว่าพวกเขากำลังจะได้ร่วมงานกับคนหนุ่มสาวในกระบวนการของการพัฒนาอาชีพ พวกเขารู้ว่าไม่ว่าครูที่พวกเขาจะทำงานร่วมกับพวกเขาเองไม่เคยทำอะไรที่เหมือนว่าสิ่งที่กำลังจะทำ ข้อแตกต่างที่พวกเขาทำเครื่องหมายว่าผู้เข้าร่วมสามารถอ่านเฉพาะจากโลกในขณะที่ครูหนุ่มสาวในการฝึกอบรมการอ่านคำได้เป็นอย่างดี พวกเขาไม่เคย แต่กล่าวถึง codifications ใด ๆ หรือการเรียนการสอนความรู้ก่อน.
แต่ละช่วงบ่ายในโปรแกรมการฝึกอบรมสี่เอาค่าใช้จ่ายของการประชุมการทำงานสองชั่วโมงกับผู้เข้าร่วมยี่สิบห้า ผู้มีหน้าที่รับผิดชอบสำหรับโปรแกรมดูเงียบจดบันทึก ทฤษฎีที่อยู่เบื้องหลังการดำเนินการรับการฝึกอบรมได้รับการเปิดเผยในวันรุ่งขึ้นในระหว่างการประเมินผลและการพัฒนาสัมมนาสี่ชั่วโมงเมื่อความผิดพลาดข้อผิดพลาดและจุดที่ดีในการทำงานของพวกเขาถูกกล่าวถึงในการปรากฏตัวของทั้งกลุ่ม.
บกพร่องและความผิดพลาด ที่ได้รับการทำแล้วและวิเคราะห์ถูกแทบจะไม่เคยซ้ำแล้วซ้ำอีก ทฤษฎีโผล่ออกมาแช่ในทางปฏิบัติที่ดีดำเนินการออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คณะกรรมการแห่งชาติมีหมู่บ้านเล็ก ๆ ของปอร์โต มองต์ เป็นชุมชนชาวประมง เป็นศูนย์กลางของกิจกรรมของโครงการทั้งหมด ผมแนะนำให้ศึกษา ท้องถิ่นที่พัฒนาโปรแกรมตามวิธีการดั้งเดิมที่มักจะแยกบางทฤษฎีและจากการปฏิบัติที่เราไม่ได้มีส่วนร่วมในประเภทของงานหรือกิจกรรมที่เป็นหลัก dichotomized ทฤษฎีและปฏิบัติ โดยให้ประเมินทฤษฎี ปฎิเสธความสำคัญโดยเฉพาะเน้นการปฏิบัติเป็นสิ่งเดียวที่จะจริงๆนับ หรือ โดย เน้นการปฏิบัติ โดยเน้นเฉพาะในทฤษฎี ในทางตรงกันข้าม ความตั้งใจของผมคือการได้จากจุดเริ่มต้นมาก โดยการทดลองกับความขัดแย้งระหว่างทฤษฎีกับการปฏิบัติ ซึ่งจะเป็นเป้าหมายของการวิเคราะห์ในจดหมายของฉันผมปฏิเสธ ด้วยเหตุผลนี้ กำหนดการที่สงวนช่วงเวลาเริ่มต้นสำหรับการนำเสนอทฤษฎีที่เรียกว่าเนื้อหาพื้นฐานสำหรับการพัฒนาการศึกษาในอนาคต ในสาระสำคัญ นั่นหมายถึงช่วงเวลาที่สงวนไว้สำหรับการกล่าวสุนทรพจน์ของประชาชนถือว่าดีขึ้นสามารถพูดต่อหน้าคนอื่นความเชื่อมั่นของฉันวางที่อื่น ฉันกำลังคิดลำดับของกิจกรรมซึ่งในตอนเช้า เราอาจกล่าวถึงบางแนวคิดการเข้ารหัสการเข้ารหัสและคีย์ เดอ ตัวอย่างเช่นถ้าเป็นเวลาสำหรับการนำเสนอแต่โดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียวที่นำเสนอมีเพียงพอสำหรับการเรียนรู้แนวคิดบางอย่าง สิ่งที่เขาต้องการคือการวิจารณ์การปฏิบัติที่นักการศึกษากำลังต่อสู้ดังนั้น ด้วยแนวคิดพื้นฐานได้รับการยอมรับและนำสู่การปฏิบัติ , ครูในอนาคตขอให้ประสานงานการอภิปรายเกี่ยวกับ codifications ในวัฒนธรรมวงกลมยี่สิบห้าคน ที่ทราบว่า กิจกรรมการพัฒนาวิชาชีพครู ก่อนหน้านั้น , การอภิปรายมีขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติของการเมือง งานของเขา งานที่ช่วยเราในความพยายามในการพัฒนาอาชีพและพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องทำงานกับคนหนุ่มสาวในกระบวนการของการพัฒนาวิชาชีพ พวกเขารู้ว่าทั้งครูพวกเขาที่จะทำงานกับและพวกเขาเองก็เคยทำสิ่งที่กำลังจะทำ แตกต่างเพียงว่าพวกเขาเป็นเครื่องหมายที่ผู้เข้าร่วมสามารถอ่านจากโลก ในขณะที่ครูหนุ่มในการฝึกอ่านคำได้เป็นอย่างดี มี , อย่างไรก็ตาม , กล่าว codifications หรือสอนความรู้ใด ๆก่อนแต่ละโปรแกรมตอนบ่ายสี่เข้าดูแลการประชุมทำงานสองชั่วโมงกับ 25 คน ผู้ที่รับผิดชอบโปรแกรมเฝ้าดูอย่างเงียบๆ จดบันทึก ทฤษฎีที่อยู่เบื้องหลังการกระทำของผู้รับการฝึกอบรมได้ถูกเปิดเผยในวันต่อมาระหว่างสี่ชั่วโมงพัฒนาและประเมินผลการสัมมนา เมื่อผิดพลาด ข้อผิดพลาด และจุดที่ดีในการปฏิบัติตนที่ถูกกล่าวถึงในการแสดงตนของกลุ่มทั้งหมดบกพร่องและข้อผิดพลาดที่ได้ทำและวิเคราะห์คือ แทบจะไม่ซ้ำกัน ทฤษฎีออกมาแช่ในการฝึก