Abstract: We tested the predictions

Abstract: We tested the predictions that an increase in the structural complexity of a habitat causes both a decrease in
aggression and the monopolization of resources. Groups of three zebra fish (Danio rerio) were allowed to compete for food in
a complex habitat with simulated vegetation and in a simple habitat with no vegetation. As predicted, both the levels of
aggression by the dominant fish (P = 0.050) and the coefficient of variation of the amount of food eaten within a group
(P = 0.020), a measure of food monopolization, were lower in the complex habitat than in the simple one. Fish that chased
competitors more frequently ate more food in both habitats, but the relationship was stronger in the simple than in the
complex habitat. Our results suggest that aggression is less useful as a mode of competition in habitats with greater structural
complexity. Manipulating the structural complexity of the habitat may be a practical way of controlling the intensity of
aggression and resource monopolization in groups of animals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อ: เราทดสอบการคาดการณ์ที่เพิ่มขึ้นในโครงสร้างความซับซ้อนของการอยู่อาศัยทำให้ลดลงทั้งใน
รุกรานและ monopolization ทรัพยากร กลุ่มสามปลาม้าลาย (rerio ปลาซิวใบไผ่) ได้รับอนุญาตให้แย่งอาหาร
อยู่อาศัยซับซ้อน กับพืชจำลอง และ ในการอยู่อาศัยอย่างกับพืชไม่ เป็นการคาดการณ์ ทั้งในระดับของ
รุกราน โดยปลาหลัก (P = 0.050) และสัมประสิทธิ์ของความแปรผันของจำนวนอาหารที่รับประทานภายในกลุ่ม
(P = 0.020) วัดอาหาร monopolization คนที่ต่ำในการอยู่อาศัยที่ซับซ้อนกว่าในเรื่องการ ปลาที่คนนั้นได้ไล่
คู่แข่งบ่อยกินอาหารมากขึ้นในการอยู่อาศัยทั้ง แต่ความสัมพันธ์แข็งแกร่งในง่ายกว่า
ซับซ้อนอยู่อาศัย ผลของเราแนะนำว่า รุกรานประโยชน์น้อยเป็นโหมดการแข่งขันมีมากกว่าโครงสร้างที่อยู่อาศัย
ความซับซ้อน จัดการกับความซับซ้อนของโครงสร้างของอยู่อาศัยอาจเป็นวิธีปฏิบัติของการควบคุมความเข้มของ
รุกรานและทรัพยากร monopolization ในกลุ่มของสัตว์ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ: เราทดสอบการคาดการณ์ที่เพิ่มขึ้นของความซับซ้อนของโครงสร้างของที่อยู่อาศัยทั้งสองทำให้เกิดการลดลงของ
การรุกรานและการผูกขาดของทรัพยากร กลุ่มสามปลาม้าลาย (Danio rerio) ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการแข่งขันเพื่อหาอาหารใน
ที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อนด้วยพืชจำลองและในที่อยู่อาศัยที่เรียบง่ายด้วยพืชไม่มี เป็นที่คาดการณ์ทั้งระดับของ
การรุกรานโดยปลาที่โดดเด่น (P = 0.050) และสัมประสิทธิ์การแปรผันของปริมาณอาหารที่รับประทานภายในกลุ่ม
(p = 0.020) ตัวชี้วัดของการผูกขาดอาหารที่ต่ำในที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อนกว่า ในหนึ่งง่าย ปลาที่ไล่
คู่แข่งบ่อยกินอาหารมากขึ้นในแหล่งที่อยู่อาศัยทั้งสอง แต่ความสัมพันธ์เป็นที่แข็งแกร่งในที่ง่ายกว่าใน
ที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อน ผลของเราแสดงให้เห็นว่าจะเป็นประโยชน์ในการรุกรานน้อยเป็นโหมดของการแข่งขันในแหล่งที่อยู่อาศัยที่มีโครงสร้างมากขึ้น
ซับซ้อน การจัดการกับความซับซ้อนของโครงสร้างของที่อยู่อาศัยอาจจะเป็นวิธีการปฏิบัติในการควบคุมความเข้มของ
การรุกรานและทรัพยากรที่ผูกขาดอยู่ในกลุ่มของสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ : เราทดสอบการคาดการณ์ที่เพิ่มขึ้นในความซับซ้อนของโครงสร้างที่อยู่อาศัยสาเหตุทั้งลดความก้าวร้าวและ
การผูกขาดทรัพยากร กลุ่มสาม ปลาม้าลาย ( ปลาซิวใบไผ่ rerio ) ได้รับอนุญาตให้แข่งขันสำหรับอาหาร
อยู่อาศัยซับซ้อนกับจำลองพืชและในที่อยู่อาศัยที่เรียบง่ายด้วยพืชไม่มี ตามที่คาดการณ์ไว้ ทั้งระดับ
การรุกรานโดยปลาเด่น ( P = 0.050 ) และสัมประสิทธิ์ความแปรปรวนของปริมาณอาหารที่รับประทานในกลุ่ม
( P = 0.020 ) , วัดของการผูกขาดอาหารลดลงในที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อนกว่าในหนึ่งง่าย ปลาที่ไล่
คู่แข่งบ่อยมากขึ้น กินอาหารมากขึ้นทั้งเทียบ แต่ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งในง่ายกว่าใน
ที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อนจากผลการศึกษาที่ก้าวร้าวน้อย ประโยชน์ เป็น โหมดของการแข่งขันในถิ่นที่มีโครงสร้างซับซ้อนมากขึ้น
. จัดการความซับซ้อนของโครงสร้างที่อยู่อาศัยอาจเป็นวิธีปฏิบัติของการควบคุมความเข้มของ
ความก้าวร้าวและทรัพยากรการผูกขาดในกลุ่มของสัตว์