1. The early sedimentation depositi

1. The early sedimentation depositional phase, Cambrian to Devonian period (about 545 to 370 million years)

This was the period when the earliest major recorded rock formation was taking place, with the oldest rocks being found on the west coast of the South Island. It was the beginning of the area that is now known as New Zealand and was just off the coast of Gondwana. Some volcanic islands built up after they became extinct, were covered with sands and mud, washed down from the land. Sometimes the land uplifted only to be worn down again and be pushed back into the sea.

2. The Tuhua Orogeny, late Devonian to Carboniferous period (about 370 to 330 million years ago)

The long period of sedimentation ended with a period of pressure and uplift. Sea floor sediments were pushed up, folded and melted together to form mountains. Under great heat and pressure, rocks were completely changed and regrouped into new minerals. Sandstones and mudstones, for example, became schist, known for the parallel layering of minerals like mica, giving it a shimmering, silvery surface. Plutonic intrusions formed granite and in some places diorite. The exact mountain building details are not known as materials got deformed, eroded or covered by younger material, but it can be presumed that all these activities happened along the former coast of Gondwana, long before New Zealand existed.

3. The New Zealand Geosyncline, Carboniferous to Jurassic period (about 330 to 142 million years ago)

During this time enormous thicknesses of sediment accumulated, extending northwest from New Zealand to New Caledonia and south far below the South Island. The rocks of this second cycle of deposition have formed much of the foundations of New Zealand. Sediments of the New Zealand Geosyncline form the oldest rocks in the North Island. Two main groups of rocks can be identified from this period: the Torlesse supergroup on the east mostly made up of greywacke with only very few fossils. And the Murihiku supergroup in the west, with a good series of fossils, with sediments rich in volcanic debris. The Torlesse supergroup rocks were deposited further away from a landmass, mostly in deep water, and the Murihiku rocks represent mainly continental shelf and slope deposits.

4. The Rangitata Orogeny, Early Cretaceous period (about 142 to 99 million years ago)

During this orogeny, the previously deposited geosyncline (3) sediments were compressed and folded. Some seafloor was caught in the folding and later exposed when the orogeny had finished and erosional forces had levelled the mountains. These seafloor rocks can be seen today at Dun Mountain, West Dome and Red Hills in the Nelson region of the South Island. The orogeny deformed the sediments deposited during the earlier sedimentation period differently: the western rocks in open simple folds, whereas the eastern block was much more severely deformed, commonly in a stack of folds with complex faulting.

5. The break-up, Cretacous to Oligocene period (99 to 24 million years ago)

This period is characterised by a long period of weathering and erosion of the mountains that were formed during the preceding orogeny, so much so that some places were reduced to so called peneplains, that is areas of low relief. About 85 million years ago a rift valley formed to separate the New Zealand region from the rest of Gondwana, resulting in the formation of a new ocean floor by means of sea floor spreading. This spreading resulted in the gradual formation of the Tasman Sea. The movement of the New Zealand continental block also resulted in a marine transgression and by the Oligocene period (about 35 million years ago) most of the country was submerged. By that time the sea floor spreading had stopped and the land had begun to sink, resulting in characteristic marine deposits: calcareous and fossiliferous, with common limestone. At the end of this period a new rift valley formed between Australia and Antarctica and the sea floor spreading still continues.

6. The Kaikoura Orogeny, Miocene to Quaternary period (24 million years ago to modern)

Due to the new spreading ridge between Antarctica and Australia there was a build up of strain in the southwest Pacific crust that led to vertical and transcurrent fault movements. This resulted in uplift of central Westland and produced the majestic range of the Southern Alps, with its steep, straight western front the Alpine Fault. Between 23 and 10 million years ago the western side of the Alpine Fault was moving northeast relative to the eastern side at a rate of between 1-10 cm per year. This has resulted in about 450 km of displacement along the Alpine Fault. This is why Palaeozoic rock belts in Nelson match reasonably well with those to the south in Fiordland. Widespread tectonic activity continued from 10 million years ago to the modern, and during this time the principal mountain ranges of both islands were uplifted and New Zealand began taking its modern shape. The subduction of the Pacific plate caused much volcanism in the North Island, starting initially in Northland in the early Miocene and moving south over time until it reached its present position along the Taupo Volcanic Zone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ก่อนการเกิดเฟสยุคแคมเบรียนจะดีโวเนียนระยะเวลา ( ประมาณ 545 ถึง 370 ล้านปี )

นี้เป็นช่วงเวลาสำคัญที่บันทึกแรกสุดหินที่ถูกถ่ายสถานที่ที่มีหินเก่าแก่ที่สุด ถูกพบบนชายฝั่งตะวันตกของเกาะใต้ มันเป็นจุดเริ่มต้นของพื้นที่ที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นชาวนิวซีแลนด์และเป็นเพียงแค่นอกชายฝั่งของกอนด์วานา .ภูเขาไฟบางเกาะที่สร้างขึ้นหลังจากพวกเขากลายเป็นสูญพันธุ์ ถูกปกคลุมด้วยทรายและโคลน ล้างลงจากแผ่นดิน บางครั้งที่ดินนั้นจะทรุดลงอีก และจะผลักดันให้กลับลงทะเล

2 การ tuhua อาร์พีจี สายดีโวเนียนเพื่อการสืบพันธุ์ ( ประมาณ 370 ถึง 330 ล้านปีก่อน )

ระยะเวลาการสิ้นสุดกับระยะเวลาของความดันและยกชั้นตะกอนทะเลถูกผลักขึ้น พับและละลายกันเป็นรูปภูเขา ภายใต้ความร้อนและความดัน หินก็เปลี่ยนไป และรวมตัวกันเป็นแร่ธาตุใหม่ หินทราย และ mudstones ตัวอย่าง เป็นหินที่รู้จักกันในนามขนาน layering ของแร่ธาตุ เช่น แก้ว ให้มันส่องแสงสีพื้นผิว PLUTONIC บุกรุกรูปแบบหินแกรนิตและในบางสถานที่ได .ที่ภูเขาอาคารรายละเอียดไม่ทราบเป็นวัสดุมีบิดเบี้ยว ปกคลุมด้วยวัสดุกัดเซาะ หรือน้อง แต่มันสามารถสันนิษฐานว่า กิจกรรมทั้งหมดเหล่านี้เกิดขึ้นตามแนวชายฝั่งเดิมของกอนด์วานานานก่อนที่นิวซีแลนด์มีอยู่

3 แอ่งเปลือกโลกเหลื่อมไปนิวซีแลนด์ , ช่วงจูราสสิ ( เกี่ยวกับ 330 ถึง 142 ล้านปีก่อน )

ในช่วงเวลานี้ที่ใหญ่หลวงและความหนาของตะกอนสะสม ขยายตะวันตกเฉียงเหนือจากนิวซีแลนด์ นิวคาเลโดเนีย และไกล ใต้ ด้านล่าง เกาะใต้ หินรอบสองของการมีมากของรากฐานของประเทศนิวซีแลนด์ ตะกอนของนิวซีแลนด์ธรณีแอ่นตัวรูปแบบหินเก่าแก่ที่สุดในเกาะเหนือ สองกลุ่มหลักของหินสามารถระบุได้จากช่วงเวลานี้การ torlesse supergroup ทางตะวันออกส่วนใหญ่สร้างขึ้นจากเกรย์แวก มีเพียงซากฟอสซิลที่น้อยมาก และ murihiku supergroup ในตะวันตก กับชุดที่ดีของฟอสซิล กับตะกอนที่อุดมไปด้วยภูเขาไฟถล่ม การ torlesse supergroup หินฝากเงินห่างจากทวีปส่วนใหญ่อยู่ในน้ำลึก และ murihiku เป็นตัวแทนของชั้นหินส่วนใหญ่ คอนติเน็นตัล และเงินฝากที่ลาดชัน

4 .โดย Rangitata การยุคต้น ( ประมาณ 142 , 99 ล้านปีก่อน )

ระหว่างการเกิดภูเขานี้ เคยฝากธรณีแอ่นตัว ( 3 ) ตะกอนที่ถูกบีบอัดและพับเก็บ บาง พื้นถูกจับในพับ และต่อมาเมื่อมีการเปิดเผยแล้ว erosional บังคับปรับระดับภูเขา พื้นหินเหล่านี้สามารถเห็นได้ในวันนี้ใน Dun ภูเขาตะวันตกของโดมและเนินเขาสีแดงในเนลสันเขตของเกาะใต้ โดยการทำให้ตะกอนฝากในช่วงก่อนหน้านี้ตกตะกอนระยะเวลาแตกต่างกัน : หินตะวันตกในพับง่ายเปิด ในขณะที่ฝั่งตะวันออกได้มากขึ้นอย่างรุนแรงผิดปกติ โดยทั่วไปในกองพับที่ซับซ้อนตลอด

5 การแบ่งสาย cretacous ระยะเวลาโอลิโกซีน ( 99 24 ล้านปีก่อน )

ช่วงนี้เป็นภาวะที่ยาวนานของสภาพอากาศ และการพังทลายของภูเขาที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงที่ผ่านมาการมากเพื่อที่บางสถานที่ถูกลดเรียกว่า peneplains นั่นคือพื้นที่ชื้นต่ำ ประมาณ 85 ล้านปีก่อนเป็นหุบเขาทรุดเกิดการแยกนิวซีแลนด์ภูมิภาคจากส่วนที่เหลือของกอนด์วานา ,ส่งผลให้เกิดการก่อตัวของพื้นมหาสมุทรใหม่ โดยวิธีการของพื้นทะเล . นี้ส่งผลในการกระจายค่อยๆ Tasman Sea การเคลื่อนไหวของนิวซีแลนด์ทวีปบล็อกยังก่อให้เกิดการละเมิดและทางทะเล โดยสมัยโอลิโกซีน ( ประมาณ 35 ล้านปีมาแล้ว ) ส่วนใหญ่ของประเทศที่ถูกจมอยู่ใต้น้ำโดยเวลาที่พื้นทะเลได้หยุดและแผ่นดินก็เริ่มที่จะจม ส่งผลให้ลักษณะเนื้อ fossiliferous ฝากทะเลและกับทั่วไปหินปูน ในตอนท้ายของช่วงเวลาใหม่หุบเขามรณะขึ้นระหว่างออสเตรเลียและแอนตาร์กติกา และพื้นทะเลยังคงนี้

6 การลดการสมัยไมโอซีนถึงยุคควอเทอร์นารี ( , 24 ล้านปีก่อนที่ทันสมัย )

เนื่องจากการกระจายแนวใหม่ระหว่างทวีปแอนตาร์กติกา และออสเตรเลีย มีการสร้างขึ้นของความเครียดในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงใต้เปลือกนั้นเป็นแนวตั้ง และ transcurrent การเคลื่อนไหวผิด นี้ส่งผลในการยกตัวของเซ็นทรัลเวสต์แลนด์และผลิตช่วงอันงดงามของเทือกเขาแอลป์ตอนใต้ กับชัน ความผิดอัลไพน์ ด้านหน้าตรงตะวันตกระหว่าง 23 และ 10 ล้านปีที่แล้ว ฝั่งตะวันตกของรอยเลื่อนอัลไพน์ก็เคลื่อนไปทางตะวันออกเฉียงเหนือเมื่อเทียบกับฝั่งตะวันออกในอัตราระหว่าง 1-10 เซนติเมตรต่อปี นี้มีผลในประมาณ 450 km ของการกระจัดตามความผิดที่อัลไพน์ นี่คือเหตุผลว่าทำไมหินพาลีโอโซอิก เข็มขัดในเนลสันราคาสมเหตุสมผลกับทิศใต้ใน Fiordland .กิจกรรมเปลือกโลกอย่างกว้างขวางต่อจาก 10 ล้านปีมาแล้ว ให้ทันสมัย และในช่วงเวลานี้ภูเขาหลักช่วงของเกาะทั้งสองอยู่นั้น และนิวซีแลนด์เริ่มใช้รูปทรงที่ทันสมัย การมุดตัวของเปลือกโลกของแผ่นแปซิฟิกเกิดจากหินในเกาะเหนือเริ่มตอนแรกในเมืองเหนือในช่วงต้นสมัยไมโอซีน และย้ายไปทางใต้ จนเวลาผ่านไปถึงตำแหน่งปัจจุบันของแนวภูเขาไฟเทาโปโซน