Iron-frame architecture, which flou

Iron-frame architecture, which flourished primarily in England, France, and (later) the United States, occupies the transitional phase between traditional and modern architecture. Iron-frame buildings were erected mainly during the "age of iron and steam" (ca. 1750-1900). As noted earlier, this architecture included iron-frame masonry buildings, iron-and-glass buildings, and iron bridges.

Utilitarian structures (and utilitarian products in general) were important for demonstrating the aesthetic potential of plain, mass-produced objects. For instance, whereas iron supports in grand architecture were often hidden behind masonry (such that the buildings retained a traditional appearance), they were left exposed in structures where appearance was deemed unimportant (e.g. mills, factories) or where masonry was unnecessary (e.g. bridges, railway stations). Utilitarian buildings also often lacked traditional ornamentation, again due to lack of concern for appearance. As the nineteenth century drew on, many architects began to embrace these features (plain industrial materials and lack of ornamentation) as aesthetically desirable.F89,H1013

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฟรมเหล็ก ซึ่งเจริญรุ่งเรืองเป็นหลักในอังกฤษ ฝรั่งเศส พัก (หลัง) ประเทศสหรัฐอเมริกา ใช้ระยะอีกรายการระหว่างสถาปัตยกรรมดั้งเดิม และสมัยใหม่ อาคารกรอบเหล็กขึ้นเกร็งส่วนใหญ่ในช่วง "ยุคเหล็กและอบไอน้ำ" (ca. 1750-1900) ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ สถาปัตยกรรมนี้รวมอาคารเฟรมเหล็กวัสดุก่อสร้าง เหล็ก และกระจกอาคาร และสะพานเหล็กโครงสร้างที่เป็นประโยชน์ (และผลิตภัณฑ์ที่เป็นประโยชน์โดยทั่วไป) มีความสำคัญสำหรับเห็นศักยภาพความงามของวัตถุธรรมดา มวลผลิต เช่น ในขณะที่เหล็กสนับสนุนใน สถาปัตยกรรมแกรนด์มักจะซ่อนอยู่ข้างหลังปูน (ที่อาคารเก็บรักษาลักษณะดั้งเดิม) พวกเขาซ้ายสัมผัสในโครงสร้างที่ปรากฏมีความสำคัญ (เช่นโรงงานผลิต โรงงาน) หรือการที่วัสดุก่อสร้างไม่จำเป็น (เช่นสะพาน สถานีรถไฟ) อาคารเป็นประโยชน์มักขาดโอบแบบดั้งเดิม อีกเนื่องจากการขาดของความกังวลสำหรับลักษณะที่ปรากฏ เป็นดึงศตวรรษ สถาปนิกจำนวนมากเริ่มสวมกอดคุณลักษณะเหล่านี้ (อุตสาหกรรมวัสดุธรรมดาขาดโอบ) เป็นตามกาลสมควร F89, H1013

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถาปัตยกรรมเหล็กกรอบซึ่งความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดในอังกฤษ, ฝรั่งเศส, และ (ต่อ) สหรัฐอเมริกาหมกมุ่นอยู่กับขั้นตอนการเปลี่ยนผ่านระหว่างสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมและทันสมัย อาคารเหล็กกรอบส่วนใหญ่ถูกสร้างขึ้นในช่วง "ยุคเหล็กและไอน้ำ" (แคลิฟอร์เนีย 1750-1900) ดังที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้รวมถึงสถาปัตยกรรมอาคารก่ออิฐเหล็กกรอบอาคารเหล็กและแก้วและสะพานเหล็ก. โครงสร้างประโยชน์ (และผลิตภัณฑ์ที่เป็นประโยชน์โดยทั่วไป) เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการแสดงให้เห็นถึงศักยภาพความงามของธรรมดาวัตถุมวลผลิต ยกตัวอย่างเช่นในขณะที่การสนับสนุนเหล็กในงานสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่ถูกซ่อนอยู่มักจะอยู่เบื้องหลังการก่ออิฐ (เช่นที่อาคารยังคงลักษณะดั้งเดิม) พวกเขาถูกทิ้งให้สัมผัสในโครงสร้างที่ปรากฏตัวก็ถือว่าไม่สำคัญ (เช่นโรงงานโรงงาน) หรือที่ผนังก่ออิฐที่ไม่จำเป็น (เช่นสะพาน สถานีรถไฟ) อาคารประโยชน์ก็มักจะขาดการตกแต่งแบบดั้งเดิมอีกครั้งเนื่องจากการขาดของความกังวลสำหรับการปรากฏตัว ในฐานะที่เป็นศตวรรษที่สิบเก้าดึงสถาปนิกหลายคนเริ่มที่จะโอบกอดคุณสมบัติเหล่านี้ (อุตสาหกรรมวัสดุธรรมดาและขาดการตกแต่ง) ในขณะที่สกอร์ desirable.F89, H1013