Puff adders appear ‘invisible’ to n

Puff adders appear ‘invisible’ to noses
The vipers use chemical camouflage to disguise their snake scent

Puff adders are so difficult to detect by scent that trained snake-finding dogs can walk over a live adder without noticing.
“The puff adders wouldn’t react, and the dogs would be sniffing on the ground — they wouldn’t have a clue that the puff adder was there,” says Ashadee Kay Miller of the University of the Witwatersrand in Johannesburg.
These dog stories came from accidental encounters. But by using snake-scented cloths to mimic meetings with Bitis arietans adders, Miller and her colleagues have tracked what appears to be the first evidence of antidetection chemical camouflage among land vertebrates. Neither dogs nor meerkats picked the scent of puff adder out of an array of odors. Yet the same scent-hunters identified whiffs of other snakes, the scientists report in the Dec. 22 Proceedings of the Royal Society B.
Biologists have described animals mimicking another kind of scent to hunt or hide. But puff adders may have virtually no detectable scent, Miller says.
“If dogs can’t smell puff adders, it’s likely that nothing can,” says Robert S. Voss of the mammalogy department at the American Museum of Natural History in New York City. The challenges created by this kind of chemical camouflage might help explain why mammals have so many fast-evolving genes that code for receptor compounds that detect odors, Voss speculates. “If mammals and their ambush predators are in an olfaction-mediated arms race, then this genetic exuberance makes a lot more sense,” he says.
To test for camouflage by scentlessness, Miller needed dogs that could sniff any scent and then find something that smelled like it. She found none in South Africa at the time, so she and study coauthor Shannon McKay trained four dogs themselves. And using such rewards as Madagascar hissing cockroaches, the researchers also taught scent-matching to five meerkats. “The little guys learned even faster than the dogs,” Miller says.
Both dogs and meerkats proved more than 80 percent accurate in picking a snake-scented cloth out of an array of decoys — as long as the snake wasn’t a puff adder. Neither dogs nor meerkats scored better than random guessing when trying to identify puff adder scent.
If puff adders achieve such stealth by mimicking odors around them, researchers would expect a just-captured wild adder to smell different from its new surroundings. Yet the dogs and meerkats couldn’t distinguish wild adder smell from the scent of its new lab home. However puff adders fake out meerkats and their other wild predators, it’s not by smelling like where they live, Miller says.
One major difference between the puff adders and the easy-to-sniff snakes in the test is that only the former specializes in hunting by ambush. Miller speculates that the ambush lifestyle may favor an excellent ability to hide, chemically or otherwise, for a thick-bodied adder that can’t zip away fast.
But the link between ambush snakes and chemical stealth isn’t universal, notes herpetologist Rick Shine of the University of Sydney in Australia. “The only ambush-forager I’ve worked with, Hoplocephalus bungaroides [broad-headed snake], certainly has a scent that scares the hell out of the lizards it eats,” he says.
Robert Mason of Oregon State University in Corvallis notes that other snake species studied so far, even sea snakes, release pheromones to communicate with others of their species. Mason, a chemical ecologist studying snake-to-snake signals, wonders if puff adders ever turn smelly, at least to others of their kind, during breeding season.
Miller did find that even if puff adders dodge predators by going chemically stealthy, they aren’t always invisible to the nose: Empty skins shed by the adders were far less cryptic than the snakes themselves, carrying dog-smellable traces of the lubricants that helped the snake work itself free.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Adders พัฟปรากฏ 'สามารถมองเห็น' nosesVipers ใช้พรางเคมีถูกกลิ่นของงูพัฟ adders ยากให้ตรวจสอบ โดยกลิ่นงูหาที่ฝึกสุนัขเดินผ่านวงจรบวกอยู่ โดยสังเกตเห็นได้" Adders พัฟจะไม่ตอบสนอง และสุนัขจะดมกลิ่นวัตถุบนพื้นดิน — พวกเขาจะไม่มีเงื่อนงำที่วงจรบวกพัฟ " มิลเลอร์เคย์ Ashadee มหาวิทยาลัย Witwatersrand ในโจฮันเนสเบิร์กกล่าวว่า การ เรื่องราวของสุนัขเหล่านี้มาพบโดยบังเอิญ แต่โดยกลิ่นงูเสื้อเพื่อประชุมกับ Bitis arietans adders เลียนแบบมิลเลอร์และเพื่อนร่วมงานของเธอได้ติดตามสิ่งที่ปรากฏเป็น หลักฐานแรกของพราง antidetection เคมีระหว่าง vertebrates ที่ดิน ไม่มีสุนัขหรือ meerkats รับกลิ่นของวงจรบวกพัฟจากอาร์เรย์ของกลิ่น ยัง กันกลิ่นพรานระบุ whiffs ของงูอื่น ๆ นักวิทยาศาสตร์รายงานในรายงาน 22 ธ.ค.การเกิดสังคมรอยัลBiologists ได้อธิบายสัตว์ mimicking ชนิดอื่นของการล่า หรือซ่อนกลิ่น แต่พัฟ adders อาจแทบไม่มีกลิ่นสามารถตรวจสอบได้ มิลเลอร์กล่าวว่า"ถ้าสุนัขไม่กลิ่นพัฟ adders ก็จะไม่สามารถ กล่าวว่า โรเบิร์ต S. Voss ของฝ่าย mammalogy ที่อเมริกันพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในนิวยอร์กซิตี้ ความท้าทายที่สร้าง โดยพรางสารเคมีชนิดนี้อาจช่วยอธิบายทำไมเลี้ยงลูกด้วยนมมียีนจำนวนมากที่พัฒนาอย่างรวดเร็วรหัสสำหรับตัวรับสารที่ตรวจพบกลิ่น Voss speculates "ถ้าเลี้ยงลูกด้วยนมและล่ามาของพวกเขาในการแข่งขันอาวุธที่ olfaction mediated แล้วยุคคลินตันพันธุกรรมนี้ทำให้รู้สึกมากขึ้น เขากล่าวว่าการทดสอบพราง โดย scentlessness มิลเลอร์ต้องการสุนัขที่ได้สูดดมกลิ่นใด ๆ แล้วค้นหาสิ่งที่ชอบกลิ่น เธอพบว่า ไม่มีในสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ในเวลา เพื่อเธอและศึกษา coauthor McKay แชนนอนฝึกสุนัขสี่ตัวเอง และใช้รางวัลดังกล่าวเป็นมีแมลงสาบมาดากัสการ์ นักวิจัยยังสอนจับคู่กลิ่นเพื่อ meerkats ห้า มิลเลอร์กล่าวว่า "guys น้อยเรียนรู้ได้เร็วกว่าสุนัขสุนัขและ meerkats พิสูจน์มากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ความถูกต้องในการรับผ้ากลิ่นงูจากอาร์เรย์ decoys — ตราบใดที่งูไม่ได้วงจรบวกแบบพัฟ ไม่มีสุนัขหรือ meerkats คะแนนดีกว่าคาดเดาสุ่มเมื่อพยายามระบุกลิ่นพัฟวงจรบวกถ้า adders พัฟให้บรรลุเช่นการชิงทรัพย์ โดย mimicking กลิ่นรอบ ๆ นักวิจัยคาดหวังว่าการเดินที่จับป่าวงจรบวกกลิ่นแตกต่างจากสภาพแวดล้อมใหม่ ยัง สุนัขและ meerkats ไม่แยกวงจรบวกป่ากลิ่นจากกลิ่นของบ้านเป็นห้องปฏิบัติการใหม่ อย่างไรก็ตาม adders พัฟปลอมออก meerkats และนักล่าป่า ไม่ โดยร้ายเช่นที่พวกเขาอาศัยอยู่ มิลเลอร์กล่าวว่าหนึ่งหลักความแตกต่างระหว่าง adders พัฟและงูง่ายจะสูดดมในการทดสอบคือ เท่าเดิมความเชี่ยวชาญในการล่าสัตว์โดยมา มิลเลอร์ speculates ชีวิตมาอาจชอบแห่งความสามารถในการซ่อน สารเคมี หรือ อื่น ๆ สำหรับวงจรบวกที่ bodied หนาที่ไม่ zip เก็บอย่างรวดเร็วแต่ไม่เชื่อมโยงระหว่างงูมาและชิงทรัพย์เคมีสากล บันทึก herpetologist ริคขัดของมหาวิทยาลัยซิดนีย์ประเทศออสเตรเลีย "ที่เดียวมา-forager ทำด้วย Hoplocephalus bungaroides [กว้างหัวงู], แน่นอนมีกลิ่นที่ scares นรกจากกิ้งก่ามันกิน เขากล่าวว่าโรเบิร์ต Mason มหาวิทยาลัยรัฐโอเรกอนใน Corvallis บันทึกว่า งูชนิดอื่น ๆ ศึกษามาก แม้แต่งูทะเล หลากรุ่นในการสื่อสารกับผู้อื่นของพันธุ์ Mason, ecologist เคมีที่ศึกษาสัญญาณงูงู มหัศจรรย์ถ้าพัฟ adders เคยเปิดโละ น้อยอื่น ๆ ชนิดของพวกเขา ในช่วงฤดูผสมพันธุ์มิลเลอร์พบว่า แม้ว่าพัฟ adders หลบล่าไปสารเคมีลับ ๆ ล่อ ๆ ไม่เสมอสามารถมองเห็นจมูก: สกินว่างผลัด โดย adders ที่ถูกระทมไกลน้อยกว่างูตัวเอง ร่องรอยสุนัข smellable ถือครองของหล่อลื่นที่ช่วยงูทำงานตัวเองฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งูพัฟปรากฏ 'มองไม่เห็น' เพื่อจมูกงูพิษสารเคมีที่ใช้การพรางตัวที่จะปกปิดกลิ่นของพวกเขางูงูพัฟเป็นเรื่องยากมากที่จะตรวจสอบโดยกลิ่นหอมที่ผ่านการฝึกอบรมสุนัขงูหาสามารถเดินไปบวกสดโดยไม่สังเกตเห็น. "การงูพัฟจะไม่ตอบสนอง และสุนัขจะได้รับการดมกลิ่นบนพื้นดิน -. พวกเขาจะไม่ได้เบาะแสว่างูพัฟก็อยู่ที่นั่น "กล่าวว่า Ashadee เคย์มิลเลอร์ของมหาวิทยาลัย Witwatersrand ในโจฮันเรื่องราวของสุนัขเหล่านี้มาจากการเผชิญหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ด้วยการใช้ผ้างูหอมที่จะเลียนแบบการประชุมร่วมกับงู Bitis arietans มิลเลอร์และเพื่อนร่วมงานของเธอได้ติดตามสิ่งที่ปรากฏเป็นหลักฐานแรกของ antidetection เคมีอำพรางในหมู่สัตว์มีกระดูกสันหลังที่ดิน ทั้งสุนัขหรือ meerkats เลือกกลิ่นของงูพัฟออกจากอาเรย์ของกลิ่นไม่พึงประสงค์ แต่กลิ่นล่าเดียวกันที่ระบุ whiffs ของงูอื่น ๆ ที่นักวิทยาศาสตร์รายงานใน 22 ธันวาคมการดำเนินการของ Royal Society B. นักชีววิทยาได้อธิบายลอกเลียนแบบสัตว์ชนิดของกลิ่นอื่นเพื่อการล่าสัตว์หรือซ่อน แต่งูพัฟอาจจะมีแทบไม่มีกลิ่นตรวจพบมิลเลอร์กล่าวว่า. "ถ้าสุนัขไม่ได้กลิ่นงูพัฟก็มีแนวโน้มว่าไม่มีอะไรที่สามารถทำได้" โรเบิร์ตเอสโวของภาควิชา Mammalogy ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติอเมริกันในนครนิวยอร์กกล่าวว่า . ความท้าทายที่สร้างขึ้นโดยชนิดของสารเคมีอำพรางนี้อาจช่วยอธิบายได้ว่าทำไมเลี้ยงลูกด้วยนมมีจำนวนมากดังนั้นยีนที่พัฒนาอย่างรวดเร็วว่าสำหรับสารที่ตรวจพบตัวรับกลิ่นโวไม่มีผลตอบแทน "ถ้าเลี้ยงลูกด้วยนมและซุ่มล่าของพวกเขาอยู่ในการแข่งขันที่แขนกลิ่นหนูแล้วความอุดมสมบูรณ์ทางพันธุกรรมนี้จะทำให้จำนวนมากรู้สึกมากขึ้น" เขากล่าว. ในการทดสอบสำหรับการอำพรางโดย scentlessness มิลเลอร์จำเป็นสุนัขที่สามารถสูดอากาศกลิ่นใด ๆ แล้วจะพบสิ่งที่ กลิ่นเหมือนมัน เธอก็พบว่าไม่มีใครในแอฟริกาใต้ในเวลานั้นเพื่อให้เธอและการศึกษาผู้เขียนร่วมแชนนอนแม็คเคย์ได้รับการฝึกฝนสี่สุนัขตัวเอง และการใช้ผลตอบแทนเช่นแมลงสาบมาดากัสการ์เปล่งเสียงดังกล่าวนักวิจัยยังสอนกลิ่นจับคู่ห้า meerkats "คนเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้เรียนรู้ได้เร็วขึ้นกว่าสุนัข" มิลเลอร์กล่าวว่า. สุนัขทั้งสองได้รับการพิสูจน์และ meerkats มากกว่าร้อยละ 80 ที่ถูกต้องในการเลือกใช้ผ้างูหอมจากอาเรย์ของล่อ - ตราบใดที่งูไม่ได้บวกพัฟ . สุนัขมิได้ meerkats คะแนนดีกว่าคาดเดาสุ่มเมื่อพยายามที่จะระบุกลิ่นงูพัฟ. ถ้างูพัฟบรรลุชิงทรัพย์ดังกล่าวโดยการลอกเลียนแบบกลิ่นรอบตัวพวกเขานักวิจัยคาดหวังบวกป่าเพิ่งถูกจับในการดมกลิ่นที่แตกต่างกันจากสภาพแวดล้อมใหม่ ยังสุนัขและ meerkats ไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างกลิ่นงูเห่าป่าจากกลิ่นของห้องปฏิบัติการบ้านใหม่ของมัน แต่งูพัฟปลอมออก meerkats และล่าของพวกเขาป่าอื่น ๆ ก็ไม่ได้โดยกลิ่นเหมือนที่พวกเขาอยู่มิลเลอร์กล่าว. หนึ่งความแตกต่างที่สำคัญระหว่างงูพัฟและงูที่ง่ายต่อการสูดอากาศในการทดสอบเป็นที่เฉพาะอดีตมีความเชี่ยวชาญในการล่าสัตว์ โดยการซุ่มโจมตี มิลเลอร์ผลตอบแทนที่การดำเนินชีวิตที่อาจซุ่มโปรดปรานความสามารถที่ยอดเยี่ยมที่จะซ่อนเคมีหรืออื่น ๆ สำหรับการบวกหนาฉกรรจ์ที่ไม่สามารถออกไปได้อย่างรวดเร็ว zip. แต่เชื่อมโยงระหว่างงูซุ่มโจมตีและการลักลอบสารเคมีไม่เป็นสากลบันทึกอสรพิษริก Shine ของมหาวิทยาลัยซิดนีย์ในออสเตรเลีย "เพียงซุ่ม-หญ้าผมเคยทำงานกับ Hoplocephalus bungaroides [งูกว้างหัว] แน่นอนมีกลิ่นที่กลัวนรกออกจากจิ้งจกมันกิน" เขากล่าว. โรเบิร์ตเมสันโอเรกอนสเตทมหาวิทยาลัยในบันทึก Corvallis ว่า งูชนิดอื่น ๆ การศึกษาเพื่อให้ห่างไกลแม้กระทั่งงูทะเล, ฟีโรโมนปล่อยสื่อสารกับผู้อื่นของสายพันธุ์ของพวกเขา เมสันเป็นนิเวศวิทยาทางเคมีศึกษาสัญญาณงูไปงูสงสัยว่างูพัฟที่เคยเปิดเหม็นอย่างน้อยกับคนอื่น ๆ ของชนิดของพวกเขาในช่วงฤดูผสมพันธุ์. มิลเลอร์ได้พบว่าแม้ว่างูพัฟหลบล่าโดยไปหลบ ๆ ซ่อนเคมีพวกเขาศศภอ 'ทีมักจะมองไม่เห็นจมูก: สกินที่ว่างเปล่าหลั่งโดยงูได้ไกลลับน้อยกว่างูตัวเองถือร่องรอยสุนัข smellable ของสารหล่อลื่นที่ช่วยให้การทำงานของงูตัวเองฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พัฟเพิ่มเติมปรากฏ ' มองไม่เห็น ' จมูก
งูใช้เคมีพรางปลอมตัว กลิ่นของงู

ผัดเพิ่มเติมจึงยากที่จะตรวจพบโดยกลิ่นที่ฝึกงูหาสุนัขสามารถเดินข้ามงูสด โดยไม่สังเกตเห็น .
" พัฟเพิ่มเติมไม่ตอบสนอง และสุนัขจะดมกลิ่นบนพื้น - พวกเขา ไม่ได้มีเงื่อนงำว่าพัฟแอดเดอร์อยู่ที่นั่นกล่าวว่า " ashadee เคมิลเลอร์ของมหาวิทยาลัย Witwatersrand โจฮันเนสเบิร์ก
เรื่องราวของสุนัขเหล่านี้มาจากการเผชิญหน้าโดยบังเอิญ . แต่ใช้งูหอมผ้าเลียนแบบการประชุมกับ bitis arietans เพิ่มเติม มิลเลอร์และเพื่อนร่วมงานของเธอได้ติดตามสิ่งที่ปรากฏเป็นหลักฐานแรกของการพรางตัวของสัตว์มีกระดูกสันหลัง antidetection เคมีแผ่นดินไม่ว่าหมาหรือเมียแคทเลือกกลิ่นพัฟแอดเดอร์จากอาร์เรย์ของกลิ่นไม่พึงประสงค์ แต่กลิ่นเดียวกันกับนักล่าระบุลอยงูอื่น นักวิทยาศาสตร์รายงานในธันวาคม 22 ตอนของราชสมาคม B .
นักชีววิทยาได้อธิบายว่าสัตว์ชนิดอื่น เลียนแบบกลิ่นล่าหรือซ่อน แต่พัฟเพิ่มเติมอาจจะแทบไม่ได้กลิ่น , มิลเลอร์กล่าวว่า .
" ถ้าสุนัขไม่ได้กลิ่นพัฟเพิ่มเติม มันเป็นโอกาสที่ไม่มีอะไรสามารถ กล่าวว่า โรเบิร์ต ที่ตั้งของ mammalogy แผนกที่อเมริกันพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในนิวยอร์ก ความท้าทายที่สร้างโดยชนิดนี้อาจช่วยอธิบายได้ว่าทำไมสัตว์พรางเคมีมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วว่ารหัสยีนตัวรับสารที่ตรวจจับกลิ่น วอส speculates ." ถ้าเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และนักล่าที่ซุ่มโจมตีของพวกเขาในการแข่งขันแขนเพื่อดมกลิ่น แล้วความอุดมสมบูรณ์ทางพันธุกรรมทำให้รู้สึกมากขึ้น " เขากล่าว .
หาพรางโดย scentlessness มิลเลอร์ต้องการสุนัขที่สามารถดมกลิ่นกลิ่นใดก็ได้ แล้วหาอะไรที่ชอบกลิ่นมัน เธอพบในแอฟริกาใต้ ตอนนั้นเธอและผู้เขียนร่วมศึกษาแชนนอนแมคเคย์ฝึกตัวเอง