3. Results3.1. Starch digestibility

3. Results

3.1. Starch digestibility

Tilapia showed higher starch digestibility than jundiá for all plant sources evaluated, except for wheat bran, which was similar to that found for jundiá (Fig. 1). Starch digestibility of the different plant sources was similar for tilapia and averaged 99.74 ± 0.35% for wheat bran, 94.67 ± 3.94% for cassava residue, 92.02 ± 5.86% for ground corn, and 96.74 ± 4.58% for broken rice. However, for jundiá, the highest digestibility was registered for wheat bran (90.61 ± 2.65%) and the lowest for broken rice (55.87 ± 4.05%). The starch digestibilities of cassava residue (78.26 ± 7.05%) and ground corn (68.48 ± 14.4%) were intermediate. The significant interaction between plant sources and fish species for starch ADC indicates that starch digestibility is influ- enced by the plant sources for jundiá, but not for tilapia (Fig. 1). For jundiá, starch or amylose content presented significant negative corre- lation with starch ADC, whereas amylopectin or dietary fiber showed positive significant correlation with starch ADC (Table 3). For tilapia, no significant correlation was found between any variable from test ingredients and starch ADC. Amylose and amylopectin data are comple- mentary. As such, their correlation coefficients (absolute values) and P-values are equal (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์3.1. แป้ง digestibilityปลานิลพบ digestibility แป้งสูงกว่า jundiá สำหรับแหล่งโรงงานทั้งหมดประเมิน ยกเว้นข้าวสาลีรำ ซึ่งคล้ายกับที่พบใน jundiá (Fig. 1) แป้ง digestibility แหล่งโรงงานอื่นคล้ายกันสำหรับปลานิล และ averaged 99.74 ± 0.35% รำข้าวสาลี 94.67 ± 3.94% มันสำปะหลังสารตกค้าง 92.02 ± 5.86% ข้าวโพดพื้นดิน และ 96.74 ± 4.58% ข้าวหัก อย่างไรก็ตาม สำหรับ jundiá, digestibility สูงขึ้นทะเบียนรำข้าวสาลี (90.61 ± 2.65%) และต่ำสุดในข้าวขาวหัก (55.87 ± 4.05%) Digestibilities แป้งมันสำปะหลังสารตกค้าง (78.26 ± 7.05%) และพื้นดินข้าวโพด (68.48 ± 14.4%) ระดับกลางได้ Significant ปฏิสัมพันธ์ระหว่างแหล่งโรงงานและไม้ fish แป้ง ADC บ่งชี้ digestibility แป้งที่เป็น influ-enced โดยแหล่งโรงงาน jundiá แต่ไม่ใช่ สำหรับปลานิล (Fig. 1) สำหรับ jundiá แป้งหรือปรับเนื้อหานำเสนอ significant ลบคอร์เครื่องดูดกับแป้ง ADC ขณะ amylopectin หรือ fiber อาหารแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ของ significant บวกกับแป้ง ADC (ตาราง 3) สำหรับปลานิล สห significant ไม่พบระหว่างตัวแปรการทดสอบส่วนผสมและแป้ง ADC ข้อมูลและและ amylopectin มี comple mentary เช่น ความสัมพันธ์ coefficients (ค่า) และค่า P จะเท่า (ตาราง 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลการ3.1 แป้งย่อยปลานิลที่แสดงให้เห็นการย่อยแป้งสูงกว่า Jundia สำหรับทุกแหล่งพืชประเมินยกเว้นรำข้าวสาลีซึ่งเป็นแบบเดียวกับที่พบJundiá (รูปที่ 1). การย่อยแป้งของแหล่งพืชที่แตกต่างกันเป็นที่คล้ายกันสำหรับปลานิลและเฉลี่ย 99.74 ± 0.35% สำหรับรำข้าวสาลี, 94.67 ± 3.94% สำหรับที่เหลือมันสำปะหลัง 92.02 ± 5.86% สำหรับข้าวโพดบดและ 96.74 ± 4.58% ข้าวหัก แต่สำหรับJundiá, การย่อยได้มากที่สุดคือการลงทะเบียนสำหรับรำข้าวสาลี (90.61 ± 2.65%) และต่ำสุดสำหรับข้าวหัก (55.87 ± 4.05%) การย่อยแป้งในมันสำปะหลังที่เหลือ (78.26 ± 7.05%) และข้าวโพดบด (68.48 ± 14.4%) เป็นสื่อกลาง การทำงานร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญ Fi ลาดเทระหว่างแหล่งที่มาสายพันธุ์พืชและดวลจุดโทษ Fi สำหรับแป้ง ADC บ่งชี้ว่าการย่อยแป้งที่อยู่ในชั้นยู enced โดยแหล่งพืชสำหรับJundiá แต่ไม่ใช่สำหรับปลานิล (รูปที่ 1). สำหรับJundiáแป้งหรือเนื้อหาอะไมโลสที่นำเสนอมีนัยสำคัญลาดเท lation corre- ลบกับแป้ง ADC ขณะ amylopectin หรือเบอร์สายอาหารแสดงให้เห็นว่ามีนัยสำคัญความสัมพันธ์เชิงบวกกับแป้งลาดเท ADC (ตารางที่ 3) สำหรับปลานิลไม่มีนัยสำคัญ Fi ความสัมพันธ์ลาดเทถูกพบระหว่างตัวแปรใด ๆ จากส่วนผสมทดสอบและแป้ง ADC มิโลสและข้อมูล amylopectin มีลกเสร็จสิ้น mentary เช่นความสัมพันธ์ของพวกเขา COEF Fi cients (ค่าแน่นอน) และ P-ค่าเท่ากัน (ตารางที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผล

1 . การย่อยแป้งค่ะ

แป้งสูงกว่าปลานิลได้มากกว่า jundi . kgm ทั้งหมดโรงงานแหล่งประกอบด้วย ยกเว้น รำข้าวสาลี ซึ่งคล้ายกับที่พบ jundi . kgm ( รูปที่ 1 ) การย่อยแป้งของพืชที่แตกต่างกันเป็นแหล่งคล้ายปลานิลจาก 99.74 ± 0.35 % รำข้าวสาลี 94.67 ± 3.94 % สำหรับมันสำปะหลัง กาก 92.02 ± 5.86 % สำหรับข้าวโพด , ดินและ 96 .74 ± 4.58 เปอร์เซ็นต์ปลายข้าว อย่างไรก็ตาม สำหรับ jundi . kgm , การย่อยได้สูงที่สุด คือ การจดทะเบียนสำหรับรำข้าวสาลี ( 90.61 ± 2.65 % ) และต่ำสุดสำหรับข้าวหัก ( 55.87 ± 4.05% ) การย่อยได้ของกากมันสำปะหลังแป้ง ( 78.26 ± 7.05 % ) และข้าวโพดป่น ( 68.48 ± 14.4 % ) ระดับกลางการ signi จึงไม่สามารถปฏิสัมพันธ์ระหว่างแหล่งโรงงานและชนิดแป้งสำหรับ ADC SH จึงพบว่า การย่อยแป้งในfl U - enced โดยโรงงานแหล่ง jundi . kgm แต่ไม่ใช่ปลานิล ( รูปที่ 1 ) สำหรับ jundi . kgm แป้ง หรือปริมาณเนื้อหา signi จึงไม่สามารถลบโทรศัพท์ - lation กับ ADC แป้งในขณะที่อะไมโลเพกติน หรือ เบอร์ จึงพบว่าอาหารบวก signi จึงไม่สัมพันธ์กับ ADC แป้ง ( ตารางที่ 3 ) ปลานิล ไม่ signi จึงไม่พบความ สัมพันธ์ระหว่างตัวแปรจากวัสดุทดสอบ และซี แป้ง โลสและข้อมูลอะไมโลเพคตินมีความกดดัน - mentary . เช่น ความสัมพันธ์ของพวกเขา coef จึง cients ( ค่าสัมบูรณ์ ) และ p-values เท่ากัน ( ตารางที่ 3 ) .