The girl was one of those pretty an

The girl was one of those pretty and charming young creatures who sometimes are born, as if by a slip of fate, into a family of clerks. She had no dowry, no expectations, no way of being known, understood, loved, married by any rich and distinguished man; so she let herself be married to a little clerk of the Ministry of Public Instruction.

She dressed plainly because she could not dress well, but she was unhappy as if she had really fallen from a higher station; since with women there is neither caste nor rank, for beauty, grace and charm take the place of family and birth. Natural ingenuity, instinct for what is elegant, a supple mind are their sole hierarchy, and often make of women of the people the equals of the very greatest ladies.
Mathilde suffered ceaselessly, feeling herself born to enjoy all delicacies and all luxuries. She was distressed at the poverty of her dwelling, at the bareness of the walls, at the shabby chairs, the ugliness of the curtains. All those things, of which another woman of her rank would never even have been conscious, tortured her and made her angry. The sight of the little Breton peasant who did her humble housework aroused in her despairing regrets and bewildering dreams. She thought of silent antechambers hung with Oriental tapestry, illumined by tall bronze candelabra, and of two great footmen in knee breeches who sleep in the big armchairs, made drowsy by the oppressive heat of the stove. She thought of long reception halls hung with ancient silk, of the dainty cabinets containing priceless curiosities and of the little coquettish perfumed reception rooms made for chatting at five o'clock with intimate friends, with men famous and sought after, whom all women envy and whose attention they all desire.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หญิงสาวถูกที่สวย และมีเสน่ห์หนุ่มสิ่งมีชีวิตที่บางครั้งเกิดขึ้น อย่างใดอย่างหนึ่งว่า โดยใช้ใบนำโชคชะตา สู่ครอบครัวของหน้าที่ เธอไม่มีสินสอดทองหมั้น ไม่มีความคาดหวัง ไม่รู้จัก เข้าใจ รัก แต่งงาน โดยคนหลากหลาย และแตกต่าง ดังนั้นเธอให้ ตัวเองได้แต่งงานกับพนักงานน้อยของกระทรวงสาธารณะสอนเธอแต่งตัวเถิด เพราะเธอสามารถแต่งตัวดี แต่เธอไม่มีความสุขว่าจริง ๆ เธอมีตกจากสถานีสูง ผู้หญิงที่ มีวรรณะไม่ลำดับ ความงาม เกรซและเสน่ห์ใช้สถานที่ของครอบครัวและเกิด ธรรมชาติประดิษฐ์ สัญชาตญาณสำหรับสิ่งที่สวยงาม มีจิตใจที่อ่อนนุ่มมีลำดับชั้นเดียว และมักจะทำให้ผู้หญิงของคนเท่ากับของผู้หญิงมากที่สุดมากมาทิลด์รอก ความรู้สึกตัวเองที่เกิดทั้งหมดอาหารและความหรูหราทั้งหมด เธอเป็นทุกข์ที่ยากจนของเธอที่อยู่อาศัย ที่ bareness ของผนัง เก้าอี้ shabby, ugliness ของผ้าม่าน สิ่งเหล่านั้นทั้งหมด ซึ่งหญิงระดับของเธอคงไม่เคยมีสติ ทรมานเธอ และทำให้เธอโกรธ สายตาของชาวเบรอตงน้อยผู้ทำงานบ้านอันต่ำต้อยของเธอกระตุ้นในความเสียใจของเธอหวัง และ bewildering ฝัน เธอคิดว่า ของ antechambers เงียบที่แขวนกับพรมโอเรียนเต็ล illumined โดย candelabra บรอนซ์สูง และเสกดีสองในกางเกงขาเข่าที่นอนในเก้าอี้นวมขนาดใหญ่ ทำง่วงนอน โดยความร้อนที่กดขี่ของเตา เธอคิดห้องโถงต้อนรับยาวแขวนกับผ้าไหมโบราณ ตู้อร่อยที่ประกอบด้วยค่าวิทยากร และของกระตุ้งกระติ้งน้อยหอมต้อนรับห้องสำหรับสนทนาที่ห้านาฬิกากับเพื่อนใกล้ชิด มีคนมีชื่อเสียง และขอหลังจาก ที่ผู้หญิงอิจฉาและมีความสนใจที่พวกเขาทั้งหมดต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หญิงสาวที่เป็นหนึ่งในบรรดาสิ่งมีชีวิตสาวสวยและมีเสน่ห์ซึ่งบางครั้งก็จะเกิดขึ้นราวกับใบของโชคชะตาเข้าไปอยู่ในครอบครัวของเสมียน เธอไม่มีสินสอดไม่มีความคาดหวังทางของการเป็นที่รู้จักเข้าใจไม่รักแต่งงานกับคนรวยและโดดเด่นใด ๆ ดังนั้นเธอจึงปล่อยให้ตัวเองจะแต่งงานกับเสมียนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของกระทรวงคำสั่ง. เธอแต่งตัวชัดถ้อยชัดคำเพราะเธอไม่สามารถแต่งตัวดี แต่เธอก็มีความสุขราวกับว่าเธอได้ลดลงจริงๆจากสถานีสูงกว่า; ตั้งแต่ที่มีผู้หญิงที่มีค่าวรรณะมิได้ตำแหน่งเพื่อความงามและเสน่ห์พระคุณใช้สถานที่ของครอบครัวและการเกิด ความฉลาดของธรรมชาติสัญชาตญาณสำหรับสิ่งที่สง่างามมีจิตใจที่อ่อนนุ่มเป็นลำดับชั้น แต่เพียงผู้เดียวของพวกเขาและมักจะทำให้ผู้หญิงคนเท่าเทียมกันของผู้หญิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดมาก. แมธิลด์ได้รับความเดือดร้อนอย่างไม่หยุดยั้งความรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาเพื่อเพลิดเพลินไปกับอาหารและความหรูหรา เธอเป็นคนที่มีความสุขในความยากจนของที่อยู่อาศัยของเธอในความว่างเปล่าของผนังที่เก้าอี้โทรมความอัปลักษณ์ของผ้าม่าน ทุกสิ่งที่ซึ่งผู้หญิงของการจัดอันดับของเธออีกก็ไม่เคยแม้แต่จะได้รับสติทรมานของเธอและทำให้เธอโกรธ สายตาของชาวนา Breton เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่บ้านอ่อนน้อมถ่อมตนของเธอในการกระตุ้นความเสียใจความหวังและความฝันของเธอทำให้สับสน เธอคิดว่าของเปล่า ๆ ปลี้เงียบแขวนกับพรมโอเรียนเต็ลโดย illumined เชิงเทียนสำริดสูงและสองทหารราบที่ดีในการเข่ากางเกงที่หลับอยู่ในเก้าอี้ใหญ่ทำให้ง่วงนอนโดยความร้อนที่กดขี่ของเตา เธอคิดว่าห้องโถงแผนกต้อนรับส่วนหน้ายาวแขวนกับผ้าไหมโบราณของตู้โอชะที่มีวิทยากรล้ำค่าและห้องเล็ก ๆ น้อย ๆ ตุ้งติ้งหอมแผนกต้อนรับส่วนหน้าทำสำหรับการสนทนาที่ 5:00 กับเพื่อนที่ใกล้ชิดกับคนที่มีชื่อเสียงและเป็นที่ต้องการซึ่งผู้หญิงทุกคนอิจฉาและ ที่มีความสนใจพวกเขาทุกคนต้องการ