Watergate and Other Scandals
With the war in Vietnam winding down, Nixon defeated his Democratic challenger, liberal senator George McGovern, in a landslide victory, receiving almost 20 million more popular votes and winning the Electoral College vote 520 to 17. Nixon looked invincible in his victory. It seems odd, in retrospect, that his re-election campaign, the Committee to Re-Elect the President (also known as CREEP) was so concerned about Democrats opposition that it reverted to political sabotage and covert espionage. Public opinion polls during the campaign indicated President Nixon had an overwhelming lead. The entry of independent candidate George Wallace ensured some Democratic support would be taken from McGovern in the South, and for most of the American public, Senator McGovern's policies were just too extreme.
During the campaign in June 1972, rumors began to circulate about White House involvement in a seemingly isolated burglary of the Democratic National Election Headquarters in the Watergate complex in Washington, D.C. Initially, Nixon downplayed the coverage of the scandal as politics as usual, but by 1973, the investigation (initiated by two cub-reporters for the Washington Post, Bob Woodward and Carl Bernstein) had mushroomed into a full-scale inquest. White House officials denied the press's reporting as biased and misleading, but the FBI eventually confirmed that Nixon aids had attempted to sabotage the Democrats during the election, and many resigned in the face of criminal prosecution.
A Senate committee under Senator Sam Ervin soon began to hold hearings. Eventually, White House counsel John Dean gave evidence that the scandal went all the way to the White House, including a Nixon order to cover up of the scandal. Nixon continued to declare his innocence, though, repeatedly denying previous knowledge about the campaign sabotage and claiming to have learned about the cover-up in early 1973.
Nixon responded directly to the nation by staging an emotional televised press conference in November 1973, during which he famously declared, "I'm not a crook." Claiming executive privilege, Nixon nevertheless refused to release potentially damning material, including White House tape recordings that allegedly revealed details of CREEP's plans to sabotage political opponents and disrupt the FBI's investigation. Facing increased political pressure, Nixon released 1,200 pages of transcripts of conversations between him and White House aides but still refused to release all of the recordings.
The House Judiciary Committee, controlled by Democrats, opened impeachment hearings against the president in May 1974. In July, the Supreme Court denied Nixon's claim of executive privilege and ruled that all tape recordings must be released to the special prosecutor, Leon Jaworski. Once the recordings were released, it didn't take long for Nixon's house of cards to teeter: One of the secret recordings confirmed the allegations of the cover-up, indicating that Nixon was looped in from the beginning.
In late July 1974 the House Judiciary Committee passed the first of three articles of impeachment against Nixon, charging obstruction of justice. Upon the threat of a likely post-impeachment conviction, Richard Nixon resigned from the office of the presidency on August 9, 1974. He was succeeded by Gerald Ford, whom Nixon had appointed vice president in 1973 after Spiro Agnew resigned his office amid charges of bribery, extortion and tax evasion during his tenure as governor of Maryland. Nixon was pardoned by President Ford on September 8, 1974.
กลางกรุงเทพฯ และเรื่องอื้อฉาวทางอื่น ๆด้วยสงครามในเวียดนามที่ ๆ นิกสันแพ้เขาประชาธิปไตยชาเลนเจอร์ วุฒิสมาชิกเสรี George McGovern ในชัยชนะถล่มทลาย โหวตอื่น ๆ เกือบ 20 ล้าน และชนะวิทยาลัย Electoral vote 520-17 นิกสันมองอยู่ยงคงกระพันในชัยชนะ เหมือนคี่ ในการหวนกลับ ว่า เขารณรงค์เลือกตั้ง คณะกรรมการการเลือกตั้งประธานาธิบดี (เรียกว่าคืบ) เป็นห่วงประชาธิปไตยฝ่ายค้านว่า มันแปลงกลับการก่อวินาศกรรมทางการเมืองและจารกรรมแอบแฝงเพื่อ สำรวจความเห็นประชาชนเสริมระบุประธานาธิบดีนิกสันได้นำการครอบงำ รายการของผู้สมัครอิสระ George Wallace มั่นสนับสนุนประชาธิปไตยบางอย่างจะนำมาจาก McGovern ในภาคใต้ และส่วนใหญ่ของประชาชนอเมริกัน วุฒิสมาชิก McGovern นโยบายก็มากเกินในระหว่างการรณรงค์ใน 1972 มิถุนายน ข่าวลือเริ่มระบายเกี่ยวกับไวท์เฮ้าส์มีส่วนร่วมในการโจรกรรมแยกดูเหมือนของสำนักงานการเลือกตั้งแห่งชาติประชาธิปไตยในกลางกรุงเทพฯ ในวอชิงตัน ตอนแรก นิกสัน downplayed ความครอบคลุมของเรื่องอื้อฉาวที่เป็นการเมืองเป็นปกติ แต่ โดย 1973 การสืบสวน (เริ่ม โดยอ่อนสองผู้สื่อข่าววอชิงตันโพสต์ วูด วาร์ด Bob และ Carl เบิร์นสไตน์) มี mushroomed ใน inquest เต็มรูปแบบ เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวปฏิเสธการกดรายงาน biased และในที่สุดทำให้เข้าใจผิด แต่ FBI ยืนยันว่า เอดส์นิกสันได้พยายามก่อวินาศกรรมประชาธิปัตย์ในการเลือกตั้ง และหลายคนลาออกเมื่อต้องเผชิญกับคดีA Senate committee under Senator Sam Ervin soon began to hold hearings. Eventually, White House counsel John Dean gave evidence that the scandal went all the way to the White House, including a Nixon order to cover up of the scandal. Nixon continued to declare his innocence, though, repeatedly denying previous knowledge about the campaign sabotage and claiming to have learned about the cover-up in early 1973.Nixon responded directly to the nation by staging an emotional televised press conference in November 1973, during which he famously declared, "I'm not a crook." Claiming executive privilege, Nixon nevertheless refused to release potentially damning material, including White House tape recordings that allegedly revealed details of CREEP's plans to sabotage political opponents and disrupt the FBI's investigation. Facing increased political pressure, Nixon released 1,200 pages of transcripts of conversations between him and White House aides but still refused to release all of the recordings.The House Judiciary Committee, controlled by Democrats, opened impeachment hearings against the president in May 1974. In July, the Supreme Court denied Nixon's claim of executive privilege and ruled that all tape recordings must be released to the special prosecutor, Leon Jaworski. Once the recordings were released, it didn't take long for Nixon's house of cards to teeter: One of the secret recordings confirmed the allegations of the cover-up, indicating that Nixon was looped in from the beginning. ในปลายเดือน 1974 กรกฎาคม คณะตุลาการบ้านผ่านครั้งแรกของสามบทความการ impeachment กับนิกสัน ชาร์จยุติธรรม เมื่อภัยคุกคามความเชื่อแนวโน้มหลัง impeachment ริชาร์ดนิกสันลาออกจากประธานาธิบดีบน 9 สิงหาคม 1974 เขาประสบความสำเร็จ โดยเจอรัลด์ฟอร์ด ที่นิกสันได้แต่งตั้งรองประธานในปี 1973 หลังจาก Spiro Agnew ลาสำนักงานของเขาท่ามกลางการติดสินบน กรรโชก และการเลี่ยงภาษีเขาดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าการรัฐแมรี่แลนด์ นิกสันถูก pardoned โดยประธาน Ford บน 8 กันยายน 1974
การแปล กรุณารอสักครู่..