ตอนช่วงมัธยมปลายของฉันเป็นช่วงที่คิดว่าเจอเพื่อนที่ดีที่สุดแล้ว เพื่อนคอยโทตามมาเรียน คอยช่วยบอกการบ้าน แบ่งปันทุกอย่าง ไม่คิดร้าย ตั้งแต่จบมอปลายมาก็ไม่ได้เจอเพื่อนอีกเลย หาโอกาสเจอกันยากมาก นี่ก็สี่ปีกว่าแล้วที่จากเพื่อนมาเจอเพื่อนใหม่ แต่ไม่มีใครโอเคเท่าเพื่อนในช่วงนั้นอีกแล้ว ช่วงนั้นขาดเรียนบ่อยมากใช้เวลาอยู่กับเพื่อนน้อย จนตอนนี้มานั่งเสียดายและคิดถึงเพื่อนตลอด เพราะวันเวลาดีดีแบบนั้นไม่มีอีกแล้ว เราต่างแยกย้ายไปทำหน้าทีของตัวเอง