They were talking in low voices.Tha

They were talking in low voices.
That was unusual enough that Boneh paused on the stairs. Normally Gran and Uncle Cawley’s conversations were loud enough to waft right up the stairs.
Their voices became normal when they realized he was coming downstairs. It was Saturday and they were in the kitchen. Uncle Cawley had made French toast for breakfast. Then he had a big day ahead of him with the weekend newspapers.
After breakfast, Boneh expected Gran to take a cat out for a walk.
But instead, as soon as her coffee and plate of food was finished, she returned to her bedroom. Passing by her room, Boneh could see her at the computer, tapping away.
“Uh, isn’t it Cookie’s turn for a walk?” he asked.
“Not today, dear,” said Gran absently, not pausing in her typing.
He hurried along to his room before she could decide that he would be a good candidate for a cat walk.
Even Uncle Cawley was acting strange. When Boneh came back downstairs, his uncle wasn’t cutting and pasting. He was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขากำลังพูดในเสียงต่ำที่ผิดปกติพอ Boneh หยุดชั่วคราวบนบันได ปกติลุง Cawley และ Gran สนทนาได้ดังพอที่จะพัดไปทางขวาขึ้นบันไดเสียงของพวกเขากลายเป็นปกติเมื่อพวกเขาตระหนักว่า เขากำลังเดินมาชั้นล่าง มันเป็นวันเสาร์ และพวกเขาอยู่ในห้องครัว ลุง Cawley ได้ทำขนมปังฝรั่งเศสสำหรับมื้อเช้า แล้ว เขาก็มีวันข้างหน้าของเขากับหนังสือพิมพ์สุดสัปดาห์หลังอาหารเช้า Boneh คาดว่าแกรนจะนำแมวออกเดินแทน เป็นจานอาหารและกาแฟของเธอเสร็จแล้ว เธอกลับไปยังห้องนอนของเธอได้ เดินผ่านห้องของเธอ Boneh ได้เห็นเธอที่คอมพิวเตอร์ แตะไป",ไม่ได้เปิดของคุกกี้เดิน? " เขาถามขึ้น"ไม่ได้วันนี้ รัก กล่าวว่า Gran absently หยุดชั่วคราวในการพิมพ์ของเธอไม่เขารีบตามไปที่ห้องของเขาก่อนที่เธอจะตัดสินใจว่า เขาจะเป็นผู้สมัครที่ดีสำหรับแมวเดินการทำหน้าที่แม้แต่ลุง Cawley แปลก เมื่อ Boneh มาชั้นล่างกลับ ลุงไม่ได้ตัดและวาง เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาพูดในเสียงต่ำ.
นั่นเป็นเรื่องผิดปกติพอที่ Boneh หยุดชั่วคราวบนบันได ปกติ Gran และลุง Cawley ของการสนทนาเสียงดังพอที่จะพัดขวาขึ้นบันได.
เสียงของพวกเขากลายเป็นปกติเมื่อพวกเขารู้ว่าเขากำลังจะมาถึงชั้นล่าง มันเป็นวันเสาร์และพวกเขาอยู่ในห้องครัว ลุง Cawley ได้ทำขนมปังฝรั่งเศสสำหรับอาหารเช้า จากนั้นเขาก็มีวันที่ใหญ่ข้างหน้าของเขาด้วยหนังสือพิมพ์วันหยุดสุดสัปดาห์.
หลังอาหารเช้า Boneh คาดว่าจะใช้เวลา Gran แมวออกมาเดินเล่น.
แต่แทนที่จะเร็วที่สุดเท่าที่กาแฟและจานอาหารของเธอเสร็จเธอกลับไปที่ห้องนอนของเธอ ผ่านห้องของเธอ Boneh จะได้เห็นเธอในคอมพิวเตอร์แตะไป.
"เอ่อไม่ได้เปิดคุกกี้เดินเล่น?" เขาถาม.
"วันนี้ไม่ได้รัก" กล่าวว่า Gran ์อย่างเลื่อนลอยไม่หยุดในการพิมพ์ของเธอ
เขารีบตามไปที่ห้องของเขาก่อนที่เธอจะตัดสินใจว่าเขาจะเป็นผู้สมัครที่ดีสำหรับการเดินแมว.
แม้ลุง Cawley ทำตัวแปลก ๆ เมื่อ Boneh กลับมาชั้นล่างลุงของเขาไม่ได้ตัดและวาง เขาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาพูดในเสียงต่ำว่ามีอะไรผิดปกติที่เพียงพอ boneh หยุดตรงบันได ปกติย่าและลุง Cawley สนทนาเสียงดังพอที่จะพัดขึ้นไปทางบันไดเสียงของพวกเขาเป็นปกติเมื่อเขาตระหนักว่าเขากำลังจะลงไปข้างล่าง มันคือวันเสาร์ และพวกเขาอยู่ในครัว ลุงคอลลี่ทำขนมปังสำหรับอาหารเช้า แล้วเขามีวันใหญ่ข้างหน้าเขาด้วยวันหยุดหนังสือพิมพ์หลังจากอาหารเช้า boneh คาดว่ายายพาแมวไปเดินเล่นแต่ทันทีที่เธอกาแฟและจานอาหารเสร็จ เธอกลับไปที่ห้องนอนของเธอ เดินผ่านห้องเธอ boneh จะเห็นเธอที่คอมพิวเตอร์ แตะหนี" เอ่อ . . . นี่มันคุกกี้เปิดเดินเล่น ? " เขาถาม" วันนี้ ที่รัก " ย่าเผลอไม่ได้หยุดที่เธอพิมพ์เขารีบตามไปที่ห้องของเขา ก่อนที่เธอจะตัดสินใจว่าเขาจะเป็นผู้สมัครที่ดีสำหรับแมวเดินแม้แต่ลุงคอลลี่มีท่าทางแปลกๆ เมื่อ boneh กลับมาข้างล่าง ลุงของเขาไม่ได้ตัดและวาง . เขาคือ