Multivariate analysis, after adjust

Multivariate analysis, after adjustment, for patient
disposition, length of prolonged mechanical ventilation,
and Charlson score revealed no statistically significant
association between history of antibiotic exposure
(duration, number, and type) and antibiotic-resistant
infections (Table 5). Time interval since the last day of
previous antibiotic exposure alone was independently
associated with the development of antibiotic-resistant
infections. The association followed the same pattern as
observed in univariate analysis; it increased within 10
days, peaked significantly at 11 to 20 days, subsequently
dropped rapidly at 21 to 40 days and even more at 41 to
60 days. As presented in Fig. 1, the evolution of the
resistance rate increased from baseline (43.5%) to peak at
11 to 20 days since the last day of antibiotic exposure
and dropped to baseline when the interval was 41 to 60
days (45.5%). When data were combined and categorized
into 2 groups, an absolute reduction of 23.9% in
resistance rate was observed when the interval was
more than 20 days compared with an interval of 20 days
or less (Fig. 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิเคราะห์ตัวแปรพหุ หลังการปรับปรุง สำหรับผู้ป่วยครอบครอง ความยาวนานระบายอากาศเครื่องจักรกลและคะแนน Charlson อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างประวัติการรับยาปฏิชีวนะ(ระยะเวลา หมายเลข และชนิด) และ ดื้อยาปฏิชีวนะติดเชื้อ (ตาราง 5) ช่วงเวลานับตั้งแต่วันสุดท้ายของแสงยาปฏิชีวนะก่อนหน้านี้คนเดียวได้อย่างอิสระเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของการดื้อยาปฏิชีวนะติดเชื้อ ความสัมพันธ์ตามรูปแบบเดียวกันเป็นในการวิเคราะห์อย่างไร univariate มันเพิ่มขึ้นภายใน 10วัน peaked ที่ 11 ถึง 20 วัน ในเวลาต่อมาอย่างมากลดลงอย่างรวดเร็ว ในวันที่ 21-40 และ ที่ 41 ให้มากยิ่งขึ้น60 วัน นำเสนอใน Fig. 1 วิวัฒนาการของการอัตราความต้านทานเพิ่มขึ้นจากพื้นฐาน (43.5%) สูงสุดที่11-20 วันนับตั้งแต่วันสุดท้ายของการสัมผัสยาปฏิชีวนะและกระตุกการพื้นฐานเมื่อช่วง 41-60วัน (45.5%) เมื่อรวมเข้าด้วยกัน และจัดประเภทข้อมูลเป็น 2 กลุ่ม 23.9% ในการลดการแน่นอนต้านทานอัตราถูกพบเมื่อช่วงที่มีกว่า 20 วันเมื่อเทียบกับช่วงเวลาของวันที่ 20หรือน้อยกว่า (Fig. 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์ตัวแปรหลายตัว หลังจากปรับสำหรับการจัดการผู้ป่วย
, ความยาวนาน ทางระบาย charlson
คะแนนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และพบความสัมพันธ์ระหว่างประวัติศาสตร์

เปิดรับยาปฏิชีวนะ ( ระยะเวลา จำนวน และชนิด ) และเชื้อดื้อยาปฏิชีวนะ
( ตารางที่ 5 ) ช่วงเวลาตั้งแต่วันสุดท้ายของการเปิดรับคนเดียวที่เป็นอิสระก่อน

ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของเชื้อดื้อยาปฏิชีวนะ
. สมาคมตามรูปแบบเดียวกับที่พบในการวิเคราะห์ 2
;
) ภายใน 10 วัน แหลม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 11 ถึง 20 วันต่อมา
ลดลงอย่างรวดเร็ว ที่ 21 ถึง 40 วันและเพิ่มเติมที่ 41

60 วัน ตามที่แสดงในรูปที่ 1 วิวัฒนาการของ
ความต้านทานเพิ่มขึ้นจากค่าเริ่มต้น ( ร้อยละ 43.5 ) สูงสุดที่
11 ถึง 20 วัน เนื่องจากเป็นวันสุดท้ายของการเปิดรับสารปฏิชีวนะและลดลงถึง 0
เมื่อช่วงเวลาเท่ากับ 41 ถึง 60
วัน ( 45.5 % ) เมื่อข้อมูลถูกรวมและแบ่ง
ออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มสัมบูรณ์ 23.9 % ในอัตราการลดลงของความต้านทาน
) เมื่อช่วงเวลาคือ
กว่า 20 วันเมื่อเทียบกับช่วง 20 วันของ
หรือน้อยกว่า ( รูปที่ 2 )