The researchers chose nano-scale pa

The researchers chose nano-scale particles because they would have lots of surface area. Rangari’s group had already figured out how to make the nanoparticles. First, they ground clean eggshells into a fine powder. That process was a lot like grinding wheat into flour. Next, they blasted the fine powder with ultrasonic waves. These are energy waves that have a frequency higher than audible sound. The force broke the powder down even further into teeny, tiny bits. Each was shaped like a stacked deck of cards and was 10 nanometers across. (A human hair is more than 350,000 times as thick.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิจัยเลือกอนุภาคนาโนสเกล เพราะพวกเขาจะมีพื้นที่ผิวมากมาย กลุ่มของ Rangari มีอยู่แล้วคิดออกวิธีการทำให้การเก็บกัก ครั้งแรก พวกเขาดินสะอาด eggshells เป็นผงละเอียด กระบวนการที่ถูกมากเช่นบดข้าวสาลีเป็นแป้ง ถัดไป พวกเขาระเบิดผง ด้วยคลื่นอัลตราโซนิก คลื่นพลังงานที่มีความถี่สูงกว่าเสียงเสียงเหล่านี้ได้ แรงร้องไห้ผงยิ่งเป็นบิตเล็ก จิ๋ว แต่ละสำรับไพ่ซ้อนกันเป็นรูป และ 10 นาโนเมตรผ่าน (เส้นผมมนุษย์คือเป็นหนามากกว่า 350,000 ครั้ง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิจัยเลือกอนุภาคระดับนาโนเพราะพวกเขาจะมีจำนวนมากของพื้นที่ผิว กลุ่ม Rangari ได้คิดแล้ววิธีที่จะทำให้อนุภาคนาโน ครั้งแรกพวกเขาพื้นเปลือกสะอาดเป็นผงละเอียด กระบวนการที่เป็นจำนวนมากเช่นข้าวสาลีบดลงในแป้ง ต่อไปพวกเขาเสียหายผงละเอียดด้วยคลื่นอัลตราโซนิก เหล่านี้เป็นพลังงานคลื่นที่มีความถี่สูงกว่าเสียงที่ได้ยิน แรงยากจนผงลงยิ่งขึ้นในเล็ก, บิตขนาดเล็ก แต่ละคนมีรูปร่างเหมือนดาดฟ้าซ้อนกันของการ์ดและ 10 นาโนเมตร (เส้นผมมนุษย์เป็นมากกว่า 350,000 ครั้งหนา.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจัยเลือกขนาดอนุภาคนาโน เพราะพวกเขาจะต้องมากมายของพื้นที่ผิว rangari กรุ๊ป คิดออกแล้ว วิธีที่จะทำให้อนุภาค ครั้งแรกที่พวกเขาบดเปลือกไข่สะอาด ให้เป็นผงละเอียด กระบวนการที่เป็นเหมือนการบดข้าวสาลีเป็นแป้ง ถัดไปที่พวกเขาพ่นผงละเอียด ด้วยคลื่นอัลตราโซนิก เหล่านี้เป็นคลื่นพลังงานที่มีความถี่สูงกว่าเสียงเสียง พลังทำลายผงลงแม้แต่เพิ่มเติมเข้าไปนิดเดียว บิตขนาดเล็ก แต่ละรูปร่างเหมือนเรียงไพ่ และ 10 นาโนเมตรผ่าน ( เส้นผมมนุษย์เป็นมากกว่า 350 , 000 ครั้งหนา )