Correlational analyses showed that EAST effects were not associated with panic-relevant self-report measures. A limitation of the present study is that it did not include a procedure to activate panic-related associations (e.g., hyperventilation), which might have been needed for a full activation of the panic-related memory schemata.
Following our and previous studies, it seems safe to conclude that the examination of automatic, panic-related associations depends on subtle experimental conditions. What should future research target? First, it should aim to integrate physiological measures. As Hermans et al. (2010) proposed, it is possible that panic-related cues elicit negative associations in both panic patients and non-patients. However, physiological responses towards these cues could differentiate between the groups. Second, there is little work addressing individual differences in automatic, panic-related associations. The results of Teachman, Marker, and Smith-Janik (2008) showed that not all panic patients experienced a reduction in panic-related associations from pre to post treatment. This raises the important question of whether such associations are indeed an etiological factor. Third, PD is characterized by a number of dysfunctional cognitive processes, e.g., in interpretation (Woud, Zhang, Becker, McNally, & Margraf, 2014). However, there is little research on the relation and interplay of these processes (for an exception, see e.g., Teachman et al., 2007).
Taken together, our data did not support a strong role of automatic, panic-related associations in PD. Nevertheless, these results provide key hypotheses and follow-up research is clearly warranted.
การวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ที่แสดงให้เห็นว่าผลกระทบตะวันออกไม่เกี่ยวข้องกับความหวาดกลัวที่เกี่ยวข้องกับมาตรการรายงานตนเอง ข้อ จำกัด ของการศึกษานี้ก็คือว่ามันไม่ได้รวมถึงขั้นตอนเพื่อเปิดใช้งานการเชื่อมโยงความตื่นตระหนกที่เกี่ยวข้อง (เช่น hyperventilation) ซึ่งอาจจะได้รับสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเปิดใช้งานเต็มรูปแบบของความหวาดกลัวที่เกี่ยวข้องกับ schemata หน่วยความจำ.
ต่อไปนี้การศึกษาก่อนหน้านี้ของเราและมัน ดูเหมือนว่าปลอดภัยที่จะสรุปได้ว่าการตรวจสอบของอัตโนมัติ, สมาคมตื่นตระหนกที่เกี่ยวข้องกับการขึ้นอยู่กับเงื่อนไขการทดลองที่ลึกซึ้ง สิ่งที่ควรกำหนดเป้าหมายการวิจัยในอนาคต? ครั้งแรกก็ควรมุ่งที่จะบูรณาการมาตรการทางสรีรวิทยา ในฐานะที่เป็น Hermans et al, (2010) ที่นำเสนอก็เป็นไปได้ว่าตัวชี้นำความหวาดกลัวที่เกี่ยวข้องกับการล้วงเอาสมาคมเชิงลบในความหวาดกลัวทั้งผู้ป่วยและผู้ป่วยที่ไม่ใช่ แต่ตอบสนองทางสรีรวิทยาต่อการชี้นำเหล่านี้อาจแตกต่างระหว่างกลุ่ม ประการที่สองมีงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ที่แตกต่างกันในแต่ละอัตโนมัติ, สมาคมที่เกี่ยวข้องกับความหวาดกลัว ผลการ Teachman เครื่องหมายและสมิ ธ Janik (2008) แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยไม่ได้ทั้งหมดความหวาดกลัวที่มีประสบการณ์ในการลดความตื่นตระหนกสมาคมที่เกี่ยวข้องกับการจากก่อนที่จะโพสต์การรักษา นี้ทำให้เกิดคำถามที่สำคัญว่าสมาคมดังกล่าวย่อมเป็นปัจจัยสาเหตุ ประการที่สาม PD มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยจำนวนของกระบวนการที่ผิดปกติทางปัญญาเช่นในการตีความ (woud จาง Becker, เนลลีและ Margraf 2014) แต่มีงานวิจัยน้อยเกี่ยวกับความสัมพันธ์และปฏิสัมพันธ์ของกระบวนการเหล่านี้ (สำหรับข้อยกเว้นให้ดูเช่น Teachman et al., 2007).
ที่ร่วมกันข้อมูลของเราไม่สนับสนุนการมีบทบาทที่แข็งแกร่งของอัตโนมัติ, สมาคมตื่นตระหนกที่เกี่ยวข้องกับ PD . อย่างไรก็ตามผลการเหล่านี้ให้สมมติฐานที่สำคัญและการวิจัยติดตามคือการรับประกันอย่างชัดเจน
การแปล กรุณารอสักครู่..

การวิเคราะห์สหสัมพันธ์ พบว่า ไม่มีความสัมพันธ์กับผลทางความตื่นตระหนกที่เกี่ยวข้อง 5 มาตรการ ข้อจำกัดของการศึกษานี้คือ ว่า มันไม่ได้มีขั้นตอนการเปิดใช้งานความตื่นตระหนกที่เกี่ยวข้องสมาคม ( เช่น หอบ ) ซึ่งอาจจะได้รับการเปิดใช้งานเต็มรูปแบบของความตื่นตระหนกเกี่ยวกับลูหน่วยความจำต่อไปนี้การศึกษาของเรา และก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะปลอดภัยที่จะสรุปได้ว่า การตรวจสอบอัตโนมัติ ตกใจที่เกี่ยวข้องสมาคมขึ้นอยู่กับสภาวะการทดลองที่ละเอียด สิ่งที่ควรเป้าหมายการวิจัยในอนาคต ? แรก คุณควรมุ่งมั่นที่จะบูรณาการมาตรการทางสรีรวิทยา เป็นไหมเ ร์มันส์และอัล ( 2010 ) เสนอ เป็นไปได้ว่า ตกใจที่คิวกระตุ้นสมาคมลบทั้งในผู้ป่วยและผู้ป่วยตกใจไม่ อย่างไรก็ตาม การตอบสนองทางสรีรวิทยาต่อบุคคลเหล่านี้สามารถแยกความแตกต่างระหว่างกลุ่ม ประการที่สอง มีงานน้อยกับความแตกต่างในแต่ละอัตโนมัติ ตกใจที่เกี่ยวข้องกับสมาคม ผล teachman เครื่องหมาย และ สมิธ janik ( 2551 ) พบว่าผู้ป่วยที่มีประสบการณ์การไม่ตื่นตระหนกเสียขวัญสมาคมที่เกี่ยวข้องก่อนการโพสต์การรักษา นี้เพิ่มคำถามที่สำคัญว่า สมาคมดังกล่าวนั้นย่อมเป็นปัจจัยทราบ . ที่สาม , PD เป็น characterized โดยจำนวนของกระบวนการการรับรู้ผิดปกติ เช่น ในการตีความ ( วูด , Zhang , เบรคเกอร์ , แม็คแนลลี่ และ margraf 2014 ) อย่างไรก็ตาม มีงานวิจัยเล็ก ๆน้อย ๆในความสัมพันธ์และมีอิทธิพลซึ่งกันและกันของกระบวนการเหล่านี้ ( ยกเว้น เห็นไหมเช่น teachman et al . , 2007 )ถ่ายด้วยกันข้อมูลของเราไม่ได้สนับสนุนบทบาทที่แข็งแกร่งของอัตโนมัติ , เสียขวัญสมาคมที่เกี่ยวข้องใน PD อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์เหล่านี้มีสมมติฐานที่สำคัญและการวิจัยการติดตามที่ชัดเจน รับประกัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
