The issue of accessibility to urban

The issue of accessibility to urban green spaces is raising as one of the most debated in sustainable urban planning, especially in topics such as environmental justice and health inequalities. This is mainly due to the growing attention that is recognised today to health and well-being benefits from green spaces. Different people interpret accessibility based on their individual needs and priorities, but it is generally acknowledged that access to green spaces may be particularly beneficial for children, lower socioeconomic groups and for people with other mental/psychological illness. However, if accessibility is the measure of the ease of reaching valued destinations, clarifying its definition is an important pre-requisite for further analysis aimed at supporting urban planning choices on green spaces.

The following paper presents a set of accessibility indicators aimed at quantifying different measures of accessibility to existing open spaces for the city of Catania, south Italy, an urban context characterised by a general lack of green spaces and high density of urban settlements.

Proposed indicators are divided into two main categories: simple distance indicators (SIs) and proximity indicators (PIs). The first accounts for the number of people or users that can have access to a particular open space, while the second weights these people or users with the distance from their location to the open spaces. Indicators are calculated using different thresholds of Euclidean and network distances.

Results show different scenarios in terms of rank of green spaces accessibility, strongly influenced by chosen distance metric (Euclidean vs network) and thus emphasise a careful use of these indicators as planning support tools. Some practical implications of measuring accessibility for urban planning can be highlighted: for instance, specific land uses might be chosen for highly accessible open spaces, especially those characterised by a high proximity to residential settlements. Examples include allotment gardens, playgrounds and other informal green areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาของการเข้าถึงพื้นที่สีเขียวในเขตเมืองจะเพิ่มเป็นหนึ่งในการถกเถียงกันมากที่สุดในการวางผังเมืองอย่างยั่งยืนโดยเฉพาะในหัวข้อต่างๆเช่นความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อมและความไม่เท่าเทียมกันด้านสุขภาพ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการเจริญเติบโตความสนใจที่ได้รับการยอมรับในวันนี้เพื่อประโยชน์ต่อสุขภาพและความเป็นอยู่จากพื้นที่สีเขียว คนที่แตกต่างตีความเข้าถึงขึ้นอยู่กับความต้องการของตนและลำดับความสำคัญ แต่มันก็เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าการเข้าถึงพื้นที่สีเขียวอาจจะเป็นประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กกลุ่มทางเศรษฐกิจสังคมที่ต่ำกว่าและสำหรับคนที่มีจิตอื่น ๆ / ความเจ็บป่วยทางด้านจิตใจ แต่ถ้าการเข้าถึงเป็นตัวชี้วัดของความสะดวกในการเข้าถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่มีคุณค่าชัดเจนความหมายของมันคือก่อนจำเป็นที่สำคัญสำหรับการวิเคราะห์ต่อไปเพื่อสนับสนุนทางเลือกของการวางผังเมืองในพื้นที่สีเขียว. กระดาษต่อไปนี้นำเสนอชุดของตัวชี้วัดการเข้าถึงที่มุ่งเชิงปริมาณที่แตกต่างกัน . มาตรการในการเข้าถึงที่มีอยู่เปิดช่องว่างสำหรับเมืองคาตาเนียตอนใต้อิตาลี, บริบทเมืองโดดเด่นด้วยการขาดทั่วไปของพื้นที่สีเขียวและความหนาแน่นสูงของการตั้งถิ่นฐานในเมืองตัวชี้วัดที่เสนอมาจะถูกแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก: ตัวชี้วัดระยะทางที่ง่าย (SIS) และ ตัวชี้วัดที่ใกล้ชิด (PIs) บัญชีแรกสำหรับจำนวนของคนหรือผู้ใช้ที่สามารถเข้าถึงพื้นที่เปิดโล่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่น้ำหนักสองคนเหล่านี้หรือผู้ใช้ที่มีระยะห่างจากสถานที่ของพวกเขาที่จะเปิดช่องว่าง ตัวชี้วัดที่มีการคำนวณโดยใช้เกณฑ์ที่แตกต่างกันของระยะทางแบบยุคลิดและเครือข่าย. ผลปรากฏสถานการณ์ที่แตกต่างกันในแง่ของการจัดอันดับในการเข้าถึงพื้นที่สีเขียวได้รับอิทธิพลอย่างมากจากระยะทางที่เลือกตัวชี้วัด (ยุคลิด vs ระบบเครือข่าย) และจึงเน้นการใช้ความระมัดระวังของตัวชี้วัดเหล่านี้เป็นเครื่องมือสนับสนุนการวางแผน บางความหมายในทางปฏิบัติของการวัดการเข้าถึงสำหรับการวางผังเมืองจะเน้น: ตัวอย่างเช่นการใช้ที่ดินที่เฉพาะเจาะจงอาจจะมีทางเลือกสำหรับการเปิดช่องว่างที่สามารถเข้าถึงได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่โดดเด่นด้วยความใกล้ชิดสูงเพื่อการตั้งถิ่นฐานที่อยู่อาศัย ตัวอย่าง ได้แก่ สวนจัดสรร, สนามเด็กเล่นและพื้นที่สีเขียวเป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาของการเข้าถึงพื้นที่สีเขียวเมืองคือการเป็นหนึ่งในที่สุดที่ถกเถียงในการวางผังเมืองอย่างยั่งยืนโดยเฉพาะในหัวข้อต่างๆ เช่น ความไม่เท่าเทียมกันด้านความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อมและสุขภาพ นี้เป็นหลักเนื่องจากการเติบโต ความสนใจที่ได้รับการยอมรับในวันนี้เพื่อประโยชน์สุขภาพและการอยู่ดีกินดีของเป็นสีเขียวต่างคนต่างตีความ ตามความต้องการของแต่ละคน และการจัดลำดับความสำคัญ แต่มันคือโดยทั่วไปจะยอมรับว่า การเข้าถึงเป็นสีเขียวอาจจะโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นประโยชน์สำหรับเด็ก ต่ำกว่ากลุ่มอื่น ๆและสำหรับคนที่มีจิต / จิตป่วย อย่างไรก็ตาม ถ้าการเข้าถึงจะวัดความง่ายของการเข้าถึงคุณค่าจุดหมายปลายทาง